جمع بندی من از توهین به دینم خیلی عصبانی میشم!

تب‌های اولیه

14 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
من از توهین به دینم خیلی عصبانی میشم!

بسم الله الرحمان الرحیم
سلام
درمورد خشم
من اصولا آدمی نیستم که به این راحتیا عصبانی بشم...
مشکلاتو با صبرو حوصله حل میکنم
تو همه ی مسائل بجز درمورد دین و مذهب
وقتی میبینم کسی داره از خدای من..دینم..پیامبرم..امام هام بد میگه از کوره در میرم
خیلی سخت میتونم خودمو کنترل کنم
عصبانیتم طوری نیست که به کسی آسیب وارد کنم یا بهش توهین کنم نه
فقط خیلی خیلی تند و صریح جوابشو میدم یه کوچولو هم رک!
یه حدیثی خوندم که خداوند به حضرت محمد ص فرموده بود
در هرچه به تو میرسد صبر کن...
یه جا هم مردم به خدا توهین کرده بودن خدا اونجا هم به پیامبر دستور صبر داد
من این صبرو ندارم!
این نوع صبر نداشتن مشکل بزرگیه؟
برای برطرف کردنش باید چیکار کنم؟
....
راستی من تازه اومدم و خیلی خوشحالم که اینجام
و اینکه کاملا نمیدونستم این مشکلو باید اینجا بگم یا جای دیگه
اگ اشتبا جاشو انتخاب کردم شرمنده
و ممنون:Rose:

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد امین

سلام

به شما خوش آمد می گوییم و امیدواریم از مطالب این سایت کمال استفاده را ببرید.

اما در مورد سوالتان باید عرض کنم شرایط یکسان نیست. رک گویی و تند و صریح برخورد کردن در همه جا بد نیست. مثلا در جایی که کسی با رفتار یا عملش شما را مجبور به انجام خلاف شرع می کند، رک گویی نه تنها بد نیست بلکه خوب هم هست. اما به طور کلی داشتن صبر و متانت در قبال افرادی که جاهلانه یا حتی عامدانه اشکالی به دین وارد می کنند بازدهی بیشتری خواهد داشت. چون اولا زمانی حرف شما نافذ خواهد بود که بتوانید رابطه ای مثبت با فرد مقابل برقرار کنید و چنین چیزی میسر نمی شود مگر زمانی که رفتار و برخورد شما با او دوستانه باشد ثانیا در علم مناظره گفته می شود برای غلبه بر خصم باید آرامش خود را حفظ کنید و با دلیل و منطق و گاهی جدل احسن به طرف پاسخ را بدهید. در غیر این صورت حتی اگر حرف حق را هم بزنید، چنین برداشت می شود که شما شکست خورده اید! ثالثا سیره ائمه علیهم السلام هم همیشه بر همین روال بوده است؛ تا حدی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و دیگر پیروانشان در قبال هیچ اهانتی خشونت به خرج نمی دانند و این یکی از رموز موفقیت آنها در نزم کردن دل معاندان نسبت به دین بوده است.

راهکار:

1- هر چه علم و آگاهی شما در مسائل دینی بیشتر شود، به همان میزان آرامش شما در دفاع و پاسخگویی بیشتر خواهد شد. لذا مطالعات خود را در این زمینه افزایش دهید.

2- گاهی اوقات در پاسخ به بعضی افراد، روش استدلالی جوابگو نیست. لذا فراگیری فنون و روش های مناظره به خصوص جدال های احسن مفید خواهد بود. اگر در مناظرات ائمه گشتی بزنید چنین پاسخ هایی را خواهید دید. البته این بستگی به سطح مناظرات شما و وقت و حوصله ای که دارید هم دارد.

3- مطالعه کتابهای مناظره ای کمک زیادی به شما خواهد کرد. به عنوان نمونه کتاب الاحتجاج مرحوم طبرسی که مناظرات ائمه علیهم السلام با دیگران است هم از لحاظ علمی و هم از لحاظ روشی مفید خواهد بود. ترجمه این کتاب هم موجود است.

4- در مواردی که به طور ناخواسته چنین برخوردی داشتید علاوه بر عذرخواهی از طرف مقابل، برای خود جریمه ای هم لحاظ کنید. این کار کم کم عادت شما را تغییر خواهد داد.

5- بعد از اینکه در چند مورد با این روش عمل کردید و موفقیت خود را مشاهده کردید، مرور این موفقیت انگیزه ای برای بهتر عمل کردن در مناظرات بعدی خواهد شد.

6- ...

پیروز و سربلند

منم با آدم های زیادی سروکار دارم که اصلا درباره ی قرآن و پیامبر و امام حرفای خوبی نمی زنن
جلوی من می گن م-ل-خ-خ-و-ر ولی خدا می دونه توجایی که یکی مثل من نیست از حرفاشون ناراحت بشه، چی چیزایی که نمی گن

در دروازه رو میشه بست ولی در دهن مردم رو نمیشه بست.
اگر در رفتار اینطور آدم ها دقت کنید یه چیزی هست که جزء لاینفک رفتارشونه و اونم فحش و ناسزاست.
مشکلاتشون تقصیر بقیه است، همه حقشون رو خوردن، ما ملت عقب افتاده ای هستیم
پیغمبرشون گوگوش و کتاب اسمانیشون " من و تو". ضعیف، بدبین و مغرور هستند.
وقتی باهاشون صحبت می کنی بلا استثنا آخرش ختم به فهش به آخوندها و یا توهین به مقدسات میشه

اینجور آدم ها نه مغرض بلکه کاملا ناآگاهن. به شدت فقر شنیدن احکام، دستورات و روایات ائمه رو دارن چون تا به امروز تنها چیزی که از اسلام دیدن همون چیزیه که تو کوچه و بازار دیدن ( اسمی که غیرمطابق با مسمی است و رسمی که مخالف با آثار شریعت است)

وقتی بهشون میگی من عاشق دین و مذهبیم که بزرگانش می گن

" حفظ آبروی یک انسان، از حفظ حریم کعبه بالاتره"

در قیافه که نه، اما در باطن اینجوری می شن :Nashnidan: و بعد که خلوت کردن بهش فکر می کنن.

ما مسئول مسلمون کردن کسی نیستیم، همون یه ذره اعتقاد خودمون رو نگه داریم شاهکار کردیم. ولی گاهی اوقات حال میده میری رو ممبر و از کلیه ی صفات خوبی که نداری یا همراهت نیست، تعریف می کنی:ok::ok:

_مطهره_;649068 نوشت:
وقتی میبینم کسی داره از خدای من..دینم..پیامبرم..امام هام بد میگه از کوره در میرم

سلام
به نظر من گاهی رک بودن میطلبه...
یعنی در شرایط خاص و بعضی افراد...
یادمه یه بار یه آدمه گنده و پر ادعا یه توهینی به پیامبر کردن که همون موقع با خودم گفتم اگه سکوت کنم به خودمو دینم و پیامبرم ...ظلم کردم.و این آقا هم دیگه جرئت نکرد جلوی من چنین توهین هایی بکنه ... گاهی آدم نباید مثل ببو گلابی ها وایسه تا هر توهینی میخوان بکنن حداقل با یه اخمی غیرت دینیمون رو باید نشون بدیم.
ولی همیشه هم نباید این کا رو کرد گاهی بعضی افراد ظرفیت پذیرش حق رو دارن...گاهی هم بعضی ها ارزش جواب دادنو ندارن...خلاصه باید موقعیتو سنجید.

راستی مومن هم جاذبه داره هم دافعه:Hedye:

_مطهره_;649068 نوشت:
بسم الله الرحمان الرحیم
سلام
درمورد خشم
من اصولا آدمی نیستم که به این راحتیا عصبانی بشم...
مشکلاتو با صبرو حوصله حل میکنم
تو همه ی مسائل بجز درمورد دین و مذهب
وقتی میبینم کسی داره از خدای من..دینم..پیامبرم..امام هام بد میگه از کوره در میرم
خیلی سخت میتونم خودمو کنترل کنم
عصبانیتم طوری نیست که به کسی آسیب وارد کنم یا بهش توهین کنم نه
فقط خیلی خیلی تند و صریح جوابشو میدم یه کوچولو هم رک!
یه حدیثی خوندم که خداوند به حضرت محمد ص فرموده بود
در هرچه به تو میرسد صبر کن...
یه جا هم مردم به خدا توهین کرده بودن خدا اونجا هم به پیامبر دستور صبر داد
من این صبرو ندارم!
این نوع صبر نداشتن مشکل بزرگیه؟
برای برطرف کردنش باید چیکار کنم؟
....
راستی من تازه اومدم و خیلی خوشحالم که اینجام
و اینکه کاملا نمیدونستم این مشکلو باید اینجا بگم یا جای دیگه
اگ اشتبا جاشو انتخاب کردم شرمنده
و ممنون:Rose:


به این فکر کنید که شما داعشی نیستید که مثلا بخاطر کشیدن یه کاریکاتور حمله مسلحانه کنی 17 نفرو بکشی. چون تنها نتیجه اینکار اینه که عده بیشتری از اسلام زده بشن.

به نظرم بهترین روش تبلیغ اسلام داشتن اخلاق خوبه...شما اخلاقت خوب باشه، دروغ نگو، به همه احترام بذار،

با منتقدین و مخالفین و حتی توهین کنندگان به نرمی برخورد کن( بماند که گاهی لازمه تند برخورد بشه ولی اکثرا اینطور نیست) اونوقت طوری میشه اصلا نمیتونن که به اعتقادات شما توهین کنن :)

آرامش;649588 نوشت:
و این آقا هم دیگه جرئت نکرد جلوی من چنین توهین هایی بکنه ...

سلام آرامش گرامی
به نظر شما چرا اون فرد دیگه جرئت نمی کنه حرفی بزنه؟ آیا به خاطر ترسه یا احترام؟
- اگر بخاطر ترسه، از چه چیزی ترسیده؟ آیا نگران این هست که گفتن همون حرفها در حضور شما عواقبی براش داشته باشه؟
- اگر به خاطر احترام هست، جلب احترام دیگران نیازمند برخورد تند نیست.
ممنون :Gol:

Mostafa4;649764 نوشت:
- اگر به خاطر احترام هست، جلب احترام دیگران نیازمند برخورد تند نیست.

واقعا فکر کردید برای جلب احترام این کارو کردم یا برای اینکه ازم بترسه!؟
نخیر فرض کنید یه نفر جلوی شما به مادرتون توهین میکنه؟؟ واکنش شما چیه؟
چرا اگه من یه امر به معروف میکنم که مثلا خانم حجابتو درست کن صد نفر میریزن روم که چرا توهین کردیو فلان ....اونوقت ما نباید یه ذره غیرت دینی داشته باشیم؟ در برابره توهین های زشت و زننده به خاتم انبیامون ساکت بمونیم؟؟؟

البته من گفتم باید شرایطو سنجید و همچنین به شخص مقابل هم بستگی داره
مطمئنا برخورد با یک آدم جاهل باید متفاوت باشه با یک آدم معاند!

سلام آرامش گرامی
توهین کردن به مادر یک شخص عمل نادرستی است و برخورد تند در مقابلش (البته نه دیگه بیش از حد تند) می تونه موجه باشه. چه اون فرد به مادر ما توهین کنه و چه ما به مادر اون فرد توهین کنیم. اما در مورد اعتقادات چطور؟
- آیا توهین به مقدسات افراد دیگر در هر صورتی نادرست است؟
- آیا توهین به مقدسان ما بد است و توهین به مقدسات دیگران اشکالی ندارد؟
- آیا توهین به مقدساتی که واقعی اند (و ریشه در یک اعتقاد درست دارند) نادرست است و توهین به مقدسات غیر واقعی اشکالی ندارد؟
- یا ...

بگذارید یک مثال بزنم:
در سایت شیعه نیوز (لینک) چنین خبری درج شده:

نقل قول:
اين مقام مسئول با بيان اينکه فقط طي چند ماه صدها جلد کتب انجيل و تورات تحريف شده هنگام ورود به کشور در يکي از مناطق مرزي سردشت کشف و سوزانده شد، خواستار آگاه سازي مردم در اين خصوص شد.وي در بخش ديگري از سخنان خود به موضوع ورود قرص‌هاي روانگردان اشاره و اضافه کرد: مقدار زيادي قرص روان گردان روزانه از طريق مرزهاي عراق وارد کشور مي شود که بخش زيادي از آن به ساير نقاط کشور قاچاق مي شود.

این خبر از طرفی به سوزاندن انجیلهای کشف شده اشاره می کنه، از طرف دیگه به طور غیر منطقی و با آوردن دو خبر بی ارتباط در کنار هم، سعی می کنه بین انجیل و قرصهای روانگردان رابطه ایجاد کنه (از نظر منطقی، دلیلی نداره که دو چیزی که هر دو از مرز عراق وارد میشن، از جنبه های دیگر هم به هم شباهت داشته باشند).

اگر سوزاندن قرآن توهین به اعتقادات مسلمانان است، پس سوزاندن انجیل هم توهین به اعتقادات مسیحیان محسوب می شود. پس چرا برخی از ما یکی را جایز می دانیم و دیگری را ناشایست؟

_مطهره_;649068 نوشت:
سلام
درمورد خشم
من اصولا آدمی نیستم که به این راحتیا عصبانی بشم...
مشکلاتو با صبرو حوصله حل میکنم
تو همه ی مسائل بجز درمورد دین و مذهب
وقتی میبینم کسی داره از خدای من..دینم..پیامبرم..امام هام بد میگه از کوره در میرم
خیلی سخت میتونم خودمو کنترل کنم
عصبانیتم طوری نیست که به کسی آسیب وارد کنم یا بهش توهین کنم نه
فقط خیلی خیلی تند و صریح جوابشو میدم یه کوچولو هم رک!

منم دقیقا اینجوریم

Mostafa4;649831 نوشت:
- آیا توهین به مقدسان ما بد است و توهین به مقدسات دیگران اشکالی ندارد؟

سلام جناب مصطفا نمیدونم ایا این فرمایشتون ربطی به صحبت بنده داشت؟؟ من حرفی از توهین به مقدسات دیگران نزدم.
یا علی.

mostafa4;649558 نوشت:
سلام امین گرامی
پس روایاتی که در تضاد با این موضوع آمده و بعضی از اونها در این آدرس ذکر گردیده اند جعلی اند؟ ممنون میشم اگر در این مورد توضیح بفرمایید.
البته امیدوارم متنی که نقل قول کردم خدای نکرده باعث ترویج خشونت نشه. مطمئناً به صورت منطقی اگر رفتار بشه بهتره.

سلام

بحث در این باره به کارشناس کلام مربوط می شود و حتما به ایشان ارجاع خواهم داد. منتها مختصرا باید عرض کنم روایات مذکور در باب ارتداد ناشی از توهین به خدا؛ قرآن؛ پیامبر اکرم "ص"؛ اهل بیت علیهم السلام و ... منافاتی با برخورد نرم و لین در برابر معاندان ندارد. چون
اولا حکم به ارتداد و در نتیجه مباح شمردن خون مرتد نیاز به شرایط دیگری هم دارد؛ مثلا آیت الله جوادی می فرمایند: «ارتداد آن است كه كسی محققانه دين را بپذيرد سپس دين را كنار گذارد. در ارتداد يك نكته مهم اين است كه شخص پيش از اين دين را با برهان منطقی پذيرفته باشد. ... بنابراين ارتداد يعنی، كسی كه يقين معرفت شناختی دارد با اين حال دين را به بازی بگيرد و از آن اعلام بيزاری كند.»( روزنامه جمهوري اسلامي ،30/2/ 1381، ص14). با این بیان خیلی از افرادی که ما روزانه با آنها برخورد داریم که از روی جهل حرفی را می زنند استثنا خواهند شد. شروط دیگر نیز این حلقه را تنگ تر خواهد کرد که بهتر است در جای خودش مورد بحث قرار بگیرد. ثانیا در موارد مشابه که مثلا افرادی روی سر حضرت خاکستر می ریختند یا در مجلسی به حضرت توهین می کردند و صحابه شمشیر از غلاف خارج می کردند، حضرت مانع می شدند؛ چون می دانستند فعل طرف مقابل از روی عناد نیست؛ بلکه به خاطر جهل است. ائمه بعد از پیامبر هم همینگونه بوده اند. وقتی فردی نزد امام آمد و شروع به فحاشی کرد، حضرت اجازه داد صحبت های او تمام شود. بعد از آن به او گفت به گمانم تو از راه دوری آمده ای و خسته ای!! او را به منزل برد و بعد از آنکه غذایی به او داد و کمی استراحت کرد شروع به صحبت کردن با او کرد!!

بنابراین این دو مبحث نباید با هم خلط شود. حکم به ارتداد که ناشی از اهانت به دین و اولیا دین یک بحث است که شرایط خاص خودش را دارد. برخورد خوب و مناسب و اثر بخش هم بحث دیگری است. برای جدا کردن این دو از هم باید هدف را ببینیم. هدف دین چیزی جز حفظ دین و در نتیجه کمال انسان نیست. بله در مواقعی برخورد تند و غضب ناک لازم است منتها اگر بخواهیم این برخورد ها را در سیره اولیا با هم مقایسه کنیم خواهیم دید که یک به هزار هم نیست. حکم ارتداد سلمان رشدی توسط امام ره یکی از بین این هزارهاست! آن هم جایی که کارد به استخوان رسیده!

آرامش;650049 نوشت:
سلام جناب مصطفا نمیدونم ایا این فرمایشتون ربطی به صحبت بنده داشت؟؟ من حرفی از توهین به مقدسات دیگران نزدم.یا علی.

سلام خانم آرامش
منظورم تفاوت بین "توهین به مقدسات" و "توهین به اعضای خانواده" بود.
به هر حال وقتی میشه توقع داشت که دیگران به اعتقادات ما احترام بگذارند که ما هم به اعتقادات دیگران احترام بگذاریم.

[/HR]امین گرامی
آیا موردی رو داشتیم که پیامبر اسلام (خود پیامبر نه یارانشون) بعد از به قدرت رسیدن، با توهین کننده ای رفتار نرمی داشته باشند؟
آخه روایاتی که در این زمینه دیدم همه مربوط به قبل از به قدرت رسیدن پیامبر اند.
ممنون

عنوان: چطور در مقابل کسی که به دین توهین می کند خودم را کنترل کنم و عصبانی نشوم؟

سوال:
سلام
من از آن دست آدم هایی نیستم که به این راحتی ها عصبانی شوم و مشکلات را با صبر و حوصله حل می کنم، بجز مسائلی که به توهین به دین و مذهب مربوط می شود. وقتی می بینم کسی دارد از خدای من... دینم... پیامبرم... امام هایم و ... بد می گوید از کوره در می روم و خیلی سخت می توانم خودم را کنترل کنم. البته عصبانیتم طوری نیست که به کسی آسیب وارد کنم یا به او توهین کنم. فقط خیلی خیلی تند و صریح و رک جوابش را می دهم.
در یک حدیثی خواندم که خداوند به حضرت محمد ص فرموده بود: در هر چه به تو می رسد صبر کن... . یک جای دیگر هم مردم به خدا توهین کرده بودند و خدا آنجا هم به پیامبر دستور صبر داد. من این صبر را ندارم!
این نوع صبر نداشتن مشکل بزرگی است؟ برای برطرف کردنش باید چکار کنم؟

پاسخ:
سلام
شرایط در مسئله مطرح شده یکسان نیست. رک گویی و تند و صریح برخورد کردن در همه جا بد نیست. مثلا در جایی که کسی با رفتار یا عملش شما را مجبور به انجام خلاف شرع می کند، رک گویی نه تنها بد نیست بلکه خوب هم هست. اما به طور کلی داشتن صبر و متانت در قبال افرادی که جاهلانه یا حتی عامدانه اشکالی به دین وارد می کنند، بازدهی بیشتری خواهد داشت؛ چون اولا زمانی حرف شما نافذ خواهد بود که بتوانید رابطه ای مثبت با فرد مقابل برقرار کنید و چنین چیزی میسر نمی شود مگر زمانی که رفتار و برخورد شما با او دوستانه باشد ثانیا در علم مناظره گفته می شود برای غلبه بر خصم باید آرامش خود را حفظ کنید و با دلیل و منطق و گاهی جدل احسن به طرف پاسخ را بدهید. در غیر این صورت حتی اگر حرف حق را هم بزنید، چنین برداشت می شود که شما شکست خورده اید! ثالثا سیره ائمه علیهم السلام هم همیشه بر همین روال بوده است؛ تا حدی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و دیگر پیروانشان در قبال هیچ اهانتی خشونت به خرج نمی دانند و این یکی از رموز موفقیت آنها در نزم کردن دل معاندان نسبت به دین بوده است.
با این حال شما در مورد راه های کلی تقویت صبر این مطلب را مطالعه کنید: راه های افزایش صبر چیست؟
سپس به این چند نکته نیز توجه کنید:
1- هر چه علم و آگاهی شما در مسائل دینی بیشتر شود، به همان میزان آرامش شما در دفاع و پاسخگویی بیشتر خواهد شد. لذا مطالعات خود را در این زمینه افزایش دهید.
2- گاهی اوقات در پاسخ به بعضی افراد، روش استدلالی جوابگو نیست. لذا فراگیری فنون و روش های مناظره به خصوص جدال های احسن مفید خواهد بود. اگر در مناظرات ائمه گشتی بزنید چنین پاسخ هایی را خواهید دید. البته این بستگی به سطح مناظرات شما و وقت و حوصله ای که دارید هم دارد.
3- مطالعه کتابهای مناظره ای کمک زیادی به شما خواهد کرد. به عنوان نمونه کتاب الاحتجاج مرحوم طبرسی که مناظرات ائمه علیهم السلام با دیگران است هم از لحاظ علمی و هم از لحاظ روشی مفید خواهد بود. ترجمه این کتاب هم موجود است.
4- در مواردی که به طور ناخواسته چنین برخوردی داشتید علاوه بر عذرخواهی از طرف مقابل، برای خود جریمه ای هم لحاظ کنید. این کار کم کم عادت شما را تغییر خواهد داد.
5- بعد از اینکه در چند مورد با این روش عمل کردید و موفقیت خود را مشاهده کردید، مرور این موفقیت ها انگیزه ای برای بهتر عمل کردن در مناظرات بعدی خواهد شد.
6- ...

موضوع قفل شده است