جمع بندی زنای ذهنی چیست؟ و برای مقابله با آن چه باید کرد؟

:hamdel:به نام خدا:hamdel:
برداشت ما هم از این کلمه دقیقا همین است . شما اول کامل توضیح دادید زنای ذهنی رو بعد گفتید برداشت شما چیست ؟!:khandeh!:
پناه بر خدا ...باید مواظب باشیم کاری نکنیم که باعث گناه دیگران شویم .. و یه جور بخوایم تیپ بزنیم که دختر فکرش منحرف بشه که البته
تو دخترا کمتره که با نگاه بخوان تحریک بشن ولی من بعنوان یه پسر خیلی باید مراقب باشم باعث نگاه حرام کسی نشم.. ولی بیشتر زنان و دختران
باید مراقب باشن چون مردا از نگاه و صدای زنان تحریک میشوند ((( اشاره می کنم به کلام حضرت علی ع که گفتند من به زنان جوان سلام نمی کنم و...
))) و باید رفتارشون و نوع حتی نگاهشون به مرد و لباس پوشیدنشون طوری باشه که پسر یا مرد تو ذهن خودش شروع نکنه با تخیلات و به قول شما زنای ذهنی ...

با تشکر از نظرات بقیه دوستان استفده می کنیم:Gol:

باسمه تعالی
با عرض سلام و خسته نباشید خدمت همه
زنای ذهنی، تصور و فکر کردن به امور جنسی و رابطه جنسی با نامحرم است. به لحاظ شرعی خود فکر گناه در امور جنسی به خصوص اگر غیر اختیاری باشد گناه نیست. ولی انسان باید از مقدماتی که باعث این افکار می شود پرهیز کند و در صورت اختیاری بودن چنانچه آثار بیرونی داشته باشد و موجب تحریکات جنسی شود این امور گناه است. فکر و اندیشه گناه، پاکى و صفاى قلب را از بین مى برد و انسان را به ارتکاب آن وا مى دارد.

حضرت على(علیه السلام) فرمود:«من کثر فکره فى المعاصى دعته إلیها؛ (۱) کسى که در مورد گناهان زیاد فکر کند، گناهان او را به سوى خود مى کشند».
نیز فرمود: «خوض النّاس فى شى‏ءٍ مقدّمة الکائن؛ (۲) فرو رفتن و تفکّر در مورد چیزى، سرآغاز وجود و پیدایش آن چیز است».

از این رو، حضرت مسیح علیه السلام به پیروان خود فرمود: «موسى بن عمران علیه السلام به شما دستور داد، زنا نکنید؛ اما من به شما سفارش مى کنم، فکر زنا را هم نکنید؛ زیرا کسى که به زنا بیندیشد، مانند کسى است که در اتاق زیبا و رنگ آمیزى شده‏اى، آتش روشن کند. در این صورت، هر چند ممکن است خانه در آتش نسوزد؛ لکن دست کم دود، آن را سیاه و خراب مى کند». (۳)

در هر صورت، فکر گناه، گناه نیست تا وقتی که انسان خود را به گناه آلوده نکند، حتی اگر مقدمات آن را فراهم کرده باشد، گناهی در نامه او ثبت نمی‏شود. اما فکر واندیشه گناه، پاکی و صفای قلب را از بین می برد.
حتی پیامبر گرامی اسلام(صلی اله علیه و آله و سلم) ضمن سفارشات بسیاری به امام علی(علیه السلام ) یکی از آداب هنگام زناشویی را چنین بیان فرمودند: «یَا عَلِیُّ لَاتُجَامِعِ ‏امْرَأَتَکَ ‏بِشَهْوَةِ امْرَأَةِ غَیْرِکَ‏ فَإِنِّی أَخْشَى إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ أَنْ یَکُونَ مُخَنَّثاً أَوْ مُؤَنَّثاً مُخَبَّلاً»[3]؛ یا علی، هنگام زناشویی، خیال زن ‏دیگرى ‏را در خاطر نیاور که می‌ترسم اگر فرزند پسری متولد شود دارای صفات و روحیات زنانه شود و اگر فرزند دختری متولد شود، معلول ذهنی یا جسمی شود.[4]
پیامبر اسلام در این حدیث تصور زن دیگر هنگام مجامعت با همسر را یکی از اموری دانستند که ممکن است منجر به معلولیت ذهنی یا جسمی و...، فرزند گردد. پس سزاوار است انسان هنگام نزدیکی و آمیزش با همسر خود از افکار و خیالات ناپسند دوری نماید، تا علاوه بر جلوگیری از آثار منفی روحی بر روی خویش از بروز مشکل برای فرزندی که ممکن است متولد شود نیز جلوگیری نموده باشد.
گفتنی است که این حدیث و احادیث دیگری که در آداب زناشویی و مانند آن، به بیان برخی از پیامدها و آثار منفی -در صورت رعایت نکردن بعضی از آداب و شرایط - می‌‌پردازند، حکم قطعی نکرده و نمی‌‌کنند، بلکه رعایت نکردن این آداب و شرایط را بخشی از علت یا زمینه ساز ایجاد پیامد خاص می‌‌دانند. چنان‌‌که پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) در این حدیث فرمودند؛ ترس از آن دارم که چنین شود؛ یعنی فکر زن دیگر هنگام زناشویی کمک و زمینه ساز برای بروز چنین مشکلی می‌شود - نه علت تامه و قطعی برای بروز این مشکل - و به حضرت علی(علیه السلام) فرمودند رعایت این امر باید هنگام زناشویی برای انعقاد نطفه مورد ملاحظه جدی قرار گیرد

بنابراین باید بدانیم که خداوند همواره ناظر و حاضر است و حتی به خطورات ذهنی ما آگاه است، وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ[ق16] «و ما انسان را خلق کرده ایم و از وساوس و اندیشه های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم.»
لذا از باب اینکه در محضر الهی هستیم باید فکر خود را کنترل کنیم و عنان آن را به دست شیطان و نفس اماره ندهیم.

پی‌نوشت‏ها:
1. تمیمى آمدى، عبدالواحدبن محمد، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، دفتر تبلیغات‏ قم‏؛ ۱۳۶۶ ش، ج۵ ، ص۳۲۱٫
2. همان، ج ۳، ص ۴۵۱٫
[3]. مجلسى، محمدتقى، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، موسوى کرمانى، حسین، اشتهاردى، على پناه، ج 9، ص 229، مؤسسه فرهنگى اسلامى کوشانبور، قم، چاپ دوم، 1406 ق.
[4]. من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 368.

پرسش:
زنای ذهنی چیست؟
پاسخ:
زنای ذهنی، تصور و فکر کردن به امور جنسی و رابطه جنسی با نامحرم است. به لحاظ شرعی خود فکر گناه در امور جنسی به خصوص اگر غیر اختیاری باشد گناه نیست. ولی انسان باید از مقدماتی که باعث این افکار می شود پرهیز کند و در صورت اختیاری بودن چنانچه آثار بیرونی داشته باشد و موجب تحریکات جنسی شود این امور گناه است. فکر و اندیشه گناه، پاکى و صفاى قلب را از بین مى برد و انسان را به ارتکاب آن وا مى دارد.

حضرت على(علیه السلام) فرمود:«من کثر فکره فى المعاصى دعته إلیها(۱) کسى که در مورد گناهان زیاد فکر کند، گناهان او را به سوى خود مى کشند.»
همچنین فرمودند: «خوض النّاس فى شى‏ءٍ مقدّمة الکائن (۲) فرو رفتن و تفکّر در مورد چیزى، سرآغاز وجود و پیدایش آن چیز است.»

از این رو، حضرت مسیح (علیه السلام) به پیروان خود فرمود: «موسى بن عمران (علیه السلام) به شما دستور داد، زنا نکنید؛ اما من به شما سفارش مى کنم، فکر زنا را هم نکنید؛ زیرا کسى که به زنا بیندیشد، مانند کسى است که در اتاق زیبا و رنگ آمیزى شده‏ اى، آتش روشن کند. در این صورت، هر چند ممکن است خانه در آتش نسوزد؛ لکن دست کم دود، آن را سیاه و خراب مى کند.» (۳)

در هر صورت، فکر گناه، گناه نیست تا وقتی که انسان خود را به گناه آلوده نکند، حتی اگر مقدمات آن را فراهم کرده باشد، گناهی در نامه او ثبت نمی ‏شود. اما فکر واندیشه گناه، پاکی و صفای قلب را از بین می برد.
حتی پیامبر گرامی اسلام (صلی اله علیه و آله و سلم) ضمن سفارشات بسیاری به امام علی(علیه السلام ) یکی از آداب هنگام زناشویی را چنین بیان فرمودند: «یَا عَلِیُّ لَاتُجَامِعِ ‏امْرَأَتَکَ ‏بِشَهْوَةِ امْرَأَةِ غَیْرِکَ‏ فَإِنِّی أَخْشَى إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ أَنْ یَکُونَ مُخَنَّثاً أَوْ مُؤَنَّثاً مُخَبَّلاً(4) یا علی، هنگام زناشویی، خیال زن ‏دیگرى ‏را در خاطر نیاور که می‌ترسم اگر فرزند پسری متولد شود دارای صفات و روحیات زنانه شود و اگر فرزند دختری متولد شود، معلول ذهنی یا جسمی شود.»
پیامبر اسلام (صلی اله علیه و آله و سلم) در این حدیث تصور زن دیگر هنگام مجامعت با همسر را یکی از اموری دانستند که ممکن است منجر به معلولیت ذهنی یا جسمی و...، فرزند گردد. پس سزاوار است انسان هنگام نزدیکی و آمیزش با همسر خود از افکار و خیالات ناپسند دوری نماید، تا علاوه بر جلوگیری از آثار منفی روحی بر روی خویش از بروز مشکل برای فرزندی که ممکن است متولد شود نیز جلوگیری نموده باشد.
گفتنی است که این حدیث و احادیث دیگری که در آداب زناشویی و مانند آن، به بیان برخی از پیامدها و آثار منفی -در صورت رعایت نکردن بعضی از آداب و شرایط - می‌‌پردازند، حکم قطعی نکرده و نمی‌‌کنند، بلکه رعایت نکردن این آداب و شرایط را بخشی از علت یا زمینه ساز ایجاد پیامد خاص می‌‌دانند. چنان‌‌که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در این حدیث فرمودند؛ ترس از آن دارم که چنین شود؛ یعنی فکر زن دیگر هنگام زناشویی کمک و زمینه ساز برای بروز چنین مشکلی می‌شود - نه علت تامه و قطعی برای بروز این مشکل - و به حضرت علی(علیه السلام) فرمودند رعایت این امر باید هنگام زناشویی برای انعقاد نطفه مورد ملاحظه جدی قرار گیرد.

بنابراین باید بدانیم که خداوند همواره ناظر و حاضر است و حتی به خطورات ذهنی ما آگاه است، «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ (5) و ما انسان را خلق کرده ایم و از وساوس و اندیشه های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم.»
لذا از باب اینکه در محضر الهی هستیم باید فکر خود را کنترل کنیم و عنان آن را به دست شیطان و نفس اماره ندهیم.
پی نوشت:
1.تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد،غرر الحكم و درر الكلم‏،ص623،دار الكتاب الإسلامي‏، قم‏، 1410 ق‏.
2. همان.
3.مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ناشر موسسه الوفاء، ج ۱۴، ص۳۳۱، باب۳۴، بیروت ۱۴۰۴ه ق.
4.ابن بابويه، محمد بن علی، من لا يحضره الفقيه‏،ج3،ص552،دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏،1413ق.
5.ق/16.