جمع بندی برای شروع حرکت
تب‌های اولیه
سلام
چند وقته که تصمیم بر این گرفتم که در راه اخلاق و عرفان گام بردارم.اما مشکلات و سوالاتی دارم که اینجا مطرح می کنم
اول بگم من 35 سالم هست و معلم هستم.
خب اطلاعاتی در مورد مشارطه،مراقبه و محاسبه دارم و سعی می کنم روزانه اینگونه عمل کنم.اما نمی دونم آیا واقعاً دارم درست عمل می کنم؟آیا واقعاً شرط درستی برقرار کردم آیا در هنگام مراقبت چیزی از دستم در نرفته؟آیا خوب از خودم حساب کشیدم؟
گفتم که معلم هستم.بعضی مواقع نمی دونم آیا کاری که در کلاس انجام میدم(تنبیه دانش آموزان البته نه تنبیه بدنی یا داد زدن سر اونها) یا انجام نمی دم(پر نشدن کل ساعات کلاس در زمینه تدریس)خلاف عرفان،سلوک و ...هست؟
نمی دونم وقتی که در خیابون یه لحظه چشمم به بد حجاب افتاد و البته سریع رو برگرداندم برای همون نگاه اول چه کنم؟
یا اگه دروغی گفتم یا غیبت کردم چه تنبیهی در نظر بگیرم؟
اصلاً یک معلمی مثل من که صبح تا غروب سر کار هست می تونه در این زمینه گام برداره؟پس نماز شب و نوافل و اذکار چی میشه؟
اصلاً چه ذکری در طول روز باید بگم؟
آیا نیاز به استاد دارم؟هرچند جایی که هستم پرسیدم استاد در این زمینه نیست...
سلام
چند وقته که تصمیم بر این گرفتم که در راه اخلاق و عرفان گام بردارم.اما مشکلات و سوالاتی دارم که اینجا مطرح می کنم
اول بگم من 35 سالم هست و معلم هستم.
خب اطلاعاتی در مورد مشارطه،مراقبه و محاسبه دارم و سعی می کنم روزانه اینگونه عمل کنم.اما نمی دونم آیا واقعاً دارم درست عمل می کنم؟آیا واقعاً شرط درستی برقرار کردم آیا در هنگام مراقبت چیزی از دستم در نرفته؟آیا خوب از خودم حساب کشیدم؟
گفتم که معلم هستم.بعضی مواقع نمی دونم آیا کاری که در کلاس انجام میدم(تنبیه دانش آموزان البته نه تنبیه بدنی یا داد زدن سر اونها) یا انجام نمی دم(پر نشدن کل ساعات کلاس در زمینه تدریس)خلاف عرفان،سلوک و ...هست؟
نمی دونم وقتی که در خیابون یه لحظه چشمم به بد حجاب افتاد و البته سریع رو برگرداندم برای همون نگاه اول چه کنم؟
یا اگه دروغی گفتم یا غیبت کردم چه تنبیهی در نظر بگیرم؟
اصلاً یک معلمی مثل من که صبح تا غروب سر کار هست می تونه در این زمینه گام برداره؟پس نماز شب و نوافل و اذکار چی میشه؟
اصلاً چه ذکری در طول روز باید بگم؟
آیا نیاز به استاد دارم؟هرچند جایی که هستم پرسیدم استاد در این زمینه نیست...
باسمه تعالی
با عرض سلام و خسته نباشید
احسن به شما که در این هیاهوی دنیای مادی، به فکر اصلاح نفستان هستید که اصل همین است. و حکیمان گفته اند اگر نفس را به خود مشغول ندارید او شما را به خود مشغول خواهد داشت.
قطعا شما به عنوان یک معلم می توانید در مسیر تهذیب و اصلاح نفس گام بردارید که اسلام دین رهبانیت و گوشه نشینی و عزلت صرف نیست. اسلام دین دنیا و آخرت است. هنر این است که ما در میان جمع باشیم و بتوانیم کشیک نفس بکشیم که در کنج عزلت بودن و گناه نکرن هنر نیست.
از برون در میان بازارم / وز درون خلوتی است با یارم
در این مسیر بالاترین استاد، همین شریعت و دستورات شریعت است که به قول فرمایش مرحوم علامه طباطبایی(ره) «بزرگترین ریاضت دینداری است»[1]
عده ای تصور می کنند حتما در این مسیر باید ذکر و دستو رالعمل پیاده کنیم و در غیر این صورت به جایی نمی رسیم در حالیکه دین خود بالاترین دستور العمل است.
انجام دادن واجبات و ترک محرمات را باید جدی بگیریم که گناه باعث تیرگی روح انسان می شود
در کنار این اصل اصیل، محشور بودن هر روز با قران، ولو با خواندن روزی یک صفحه- مقید بودن به خواندن نماز اول وقت- و حتی یک سجده نسبتا طولانی، بسیار در این راه موثر است.
در رابطه با ذکر هم باید عرض کنم، هر روزی برای خود ذکر خاصی با تعداد خاصی دارد که می توانید انها را داشته باشید. ولی باید بدانید که اصل ذکر ، خود را در محضر الهی دیدن است. که اگر می گویند ذکر بگویید ، منظور این نیست که یک تسبیح دستمون بگیریم و بگوییم: یا الله ، یا رحمان ، یا رحیم و ... ،اسم ببریم! اینها ذکر نیست. این الفاظ در واقع« ورد» هستند.
ذکر اینست که حق تعالی در کل زندگی ما حضور داشته باشد. اگر یک اسم خدا جمیل است، پس باید در معماریمان در رفتارهایمان ،در لباسمان،در ظاهر و باطنمان ،در صحبت کردنمان باشد.
همچنین سایر اسماء الهی.
مراقبه و مشارطه و محاسبه نفس را هم جدی بگیرید و هر شب قبل از خواب یک مروری به کارهای روزمره خود بیندازید .و بریا خطاهای خود یک جریمه ای در نظر بگیرید که انجام دادنش برایتان کمی سخت باشد تا به واسطه سختی ، از تکرار ان خود داری کنید
باز هم عرض می کنم که باید تمام همتمان این باشد که وظایف دینی خود را بشناسیم و ان را به نحو احسن انجام دهیم و از گناهان به شدت پرهیز کنیم تا راه ترقی و کمال نفس را بتوانیم بپیماییم
موفق باشید
پی نوشت:
[1]. صراط سلوک،ص131
با عرض پوزش
آیا کتاب یا سخنرانی از شخص خاصی را توصیه می کنید؟کتاب چهل حدیث حضرت امام(ره)را شخصی گفت و گرفتم اما خیلی به نظرم سنگین آمد
با عرض پوزش
آیا کتاب یا سخنرانی از شخص خاصی را توصیه می کنید؟کتاب چهل حدیث حضرت امام(ره)را شخصی گفت و گرفتم اما خیلی به نظرم سنگین آمد
باسمه تعالی
کتاب های اخلاق الهی استاد اخلاق مرحوم آیه الله مجتبی تهرانی (ره) بسیار آموزنده است.
موفق باشید
پرسش:
معلمی هستم که با توجه به مشغله خود نمی دانم چگونه در مسیر سیر و سلوک گام بر دارم، و چه ذکری را بگویم و اینکه اصلا امکان گام زدن در این مسیر برایم وجود دارد؟
پاسخ:
احسن به شما که در این هیاهوی دنیای مادی، به فکر اصلاح نفستان هستید که اصل همین است. و حکیمان گفته اند اگر نفس را به خود مشغول ندارید او شما را به خود مشغول خواهد داشت.
قطعا شما به عنوان یک معلم می توانید در مسیر تهذیب و اصلاح نفس گام بردارید که اسلام دین رهبانیت و گوشه نشینی و عزلت صرف نیست. اسلام دین دنیا و آخرت است. هنر این است که ما در میان جمع باشیم و بتوانیم کشیک نفس بکشیم که در کنج عزلت بودن و گناه نکرن هنر نیست.
«از برون در میان بازارم / وز درون خلوتی است با یارم»
در این مسیر بالاترین استاد، همین شریعت و دستورات شریعت است که به قول فرمایش مرحوم علامه طباطبایی(ره) «بزرگترین ریاضت دینداری است» (1)
عده ای تصور می کنند حتما در این مسیر باید ذکر و دستو رالعمل پیاده کنیم و در غیر این صورت به جایی نمی رسیم در حالیکه دین خود بالاترین دستور العمل است.
انجام دادن واجبات و ترک محرمات را باید جدی بگیریم که گناه باعث تیرگی روح انسان می شود
در کنار این اصل اصیل، محشور بودن هر روز با قران، ولو با خواندن روزی یک صفحه- مقید بودن به خواندن نماز اول وقت- و حتی یک سجده نسبتا طولانی، بسیار در این راه موثر است.
در رابطه با ذکر هم باید عرض کنم، هر روزی برای خود ذکر خاصی با تعداد خاصی دارد که می توانید انها را داشته باشید. ولی باید بدانید که اصل ذکر، خود را در محضر الهی دیدن است. که اگر می گویند ذکر بگویید ، منظور این نیست که یک تسبیح دستمون بگیریم و بگوییم: یا الله، یا رحمان، یا رحیم و ...،
اسم ببریم! اینها ذکر نیست. این الفاظ در واقع«ورد» هستند.
ذکر اینست که حق تعالی در کل زندگی ما حضور داشته باشد. اگر یک اسم خدا جمیل است، پس باید در معماریمان در رفتارهایمان، در لباسمان،در ظاهر و باطنمان، در صحبت کردنمان باشد.
همچنین سایر اسماء الهی.
مراقبه و مشارطه و محاسبه نفس را هم جدی بگیرید و هر شب قبل از خواب یک مروری به کارهای روزمره خود بیندازید و برای خطاهای خود یک جریمه ای در نظر بگیرید که انجام دادنش برایتان کمی سخت باشد تا به واسطه سختی، از تکرار ان خود داری کنید
باز هم عرض می کنم که باید تمام همتمان این باشد که وظایف دینی خود را بشناسیم و ان را به نحو احسن انجام دهیم و از گناهان به شدت پرهیز کنیم تا راه ترقی و کمال نفس را بتوانیم بپیماییم.
پی نوشت:
1.محیطی،علی، صراط سلوک،ص131