روز جمعه روز صله ارحام

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
روز جمعه روز صله ارحام



تعطیلی روز جمعه در بین مسلمانان

در اسلام اعیاد سالیانه داریم و عید هفتگی. بعضی اعیاد سالیانه نه به علت حادثه ای که در آن روزها واقع شده "عید" نامیده شده است بلکه به اعتبار وضع خاصی که در ایام سال دارد عید اسلامی نامیده شده است مانند عید فطر، و اعیاد دیگری داریم که به مناسبت های خاص است مثل مبعث و مولودها. عید هفتگی که آن هم "عید" نامیده می شود همین شبانه روز جمعه است. در اسلام آن چیزی هم که عنوان عید دارد باز از مراسم عبادت خالی نیست. عید به معنای پایکوبی و مانند آن در اسلام نداریم.
شبانه روز جمعه اختصاصاتی دارد و برای یک سلسله عبادات اولویتی نسبت به سایر شب و روزها دارد که معمولا در کتابهایی که برای دعوات و زیارات نوشته اند ذکر شده است. برای یهود هم یک روز خاص روز هفته است که روز شنبه است و برای مسیحیت روز یکشنبه. قهرا این یک وظیفه عمومی است برای همه مسلمین که این اختصاص و خصوصیت جمعه را حفظ کنند. در همه دنیا در هر هفته یک روز تعطیل است و یک چنین تعطیلی ای ضرورت دارد. البته ما در اسلام تصریحی نداریم که حتما شبانه روز جمعه را تعطیل کنیم. در آیات پایانی سوره جمعه می خوانیم که به مردم اجازه داده شده است که بعد از مراسم جمعه باز به همان کارها و شغل های خودشان به عنوان یک امر مباح بپردازند. ولی قهرا دستورهای خاصی که در روز جمعه هست مثل عبادتهای بدنی یا رفت و آمدها و صله رحم که اگر در جمعه صورت گیرد اجر و ثواب بیشتری دارد

مرتضی مطهری- آشنایی با قرآن 7- ص 87-85

[="Blue"]چرا این روز به نام جمعه نامیده شده است، به این دلیل که روز اجتماع مردم بوده است. در روزهای دیگر، هر کس به دنبال کار اختصاصی خودش است و در مدار شخصی خودش می چرخد. یک روز در هفته به این کار اختصاص داده شده است که افراد دور یکدیگر جمع شوند. در ایام هفته هر کس در یک مسیر و مداری است، روزی هم باید باشد که افراد دور هم جمع شوند[/]

[="Blue"][=&quot]اهمیت صله رحم رد قران
در مورد صله رحم، در قران کریم با آیات تکان دهنده ی مواجه می‌شویم.

[=&quot]از کارهاى بسیار نیک، و اعمال پسندیده که حضرت حق و انبیاء و امامان نسبت به آن اصرار ورزیده اند صله رحم است. [=&quot]قرآن مجید به صله رحم سفارش مى کند، و آن را عمل صاحبان خرد مى داند، و قطع با رحم را به عنوان فسق و قاطع را فاسق مى شمارد. [=&quot]در سوره مبارکه نساء حکم مى کند تقواى الهى را نسبت به خداوند و ارحام مراعات کنید، خیلى عجیب است که ارحام را پس از خود ذکر فرموده است : [=&quot]وَاتَّقُواْ اللَّهَ الَّذِى تَسَآءَلُونَ بِهِ وَا لْأَرْحَامَ (نساء/۱)
[=&quot]یعنی از خدایى كه (با سوگند) به او از یكدیگر درخواست مى‏كنید، پروا كنید. و (نسبت) به ارحام نیز تقوا پیشه كنید (وقطع رحم نكنید)
[=&quot][=&quot][=&quot]و در مجمع البیان در ذیل آیه: “و اتقوا الله الذى تسائلون به و الارحام”،
[=&quot]از امام باقر(ع) روایت آورده که فرمود: معناى تقواى از ارحام این است که از قطع رحم بپرهیزید (مجمع البیان ج ۳ ص ۳.) . [=&quot]رعایت تقواى الهى نسبت به ارحام رعایت آبرو و هویت آنها و شتافتن به دیدارشان، و رفع نواقص زندگى آنهاست. [=&quot]در سوره مبارکه رعد (آیه ۲۰ تا ۲۴) مسائلى را به عنوان خصوصیات صاحبان خرد بیان مى کند : [=&quot]کسانی که وفای به عهد می‌کنند: (الَّذِینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ یِنقُضُونَ الْمِیثَاقَ )
[=&quot]و کسانى که براى طلب خشنودى پروردگارشان شکیبایى کردند: (وَالَّذِینَ صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ)
[=&quot]آنان که نماز برپا داشتن: (وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ)
[=&quot]و آنان که از آنچه روزیشان دادیم نهان و آشکارا انفاق کردند: (وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلاَنِیَةً) [=&quot]و آنان که و بدى را با نیکى می‏زدایند : (وَیَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ) [=&quot]آنان که صله رحم بجا می‌آورند: (وَالَّذِینَ یَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ)
[=&quot]و سود قیامتى این گروه‌ها را این گونه بیان می فرماید: [=&quot]1- پیشواز ملائکه از آنان در محشر: (وَالمَلاَئِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِم مِّن کُلِّ بَابٍ) ، [=&quot]2- و سلام فرشتگان به ایشان: (سَلاَمٌ عَلَیْکُم بِمَا صَبَرْتُمْ)، [=&quot]3- و عاقبت بخیرى: (أُوْلَئِکَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ) [=&quot]در سوره رعد درباره قطع رحم آیه اى کمرشکن قرار دارد : [=&quot]. . . وَ یَقطَعوُنَ ما اَمَرَ اللهُ بِهِ اَن یُوصَلَ وَ یُفسِدوُنَ فِی الاَرضِ اوُلئِکَ لهُمُ اللَّعنَه وَ لَهُم سُوءُ الّدارِ.(رعد۲۵)
[=&quot]و آنان که قطع مى کنند آنچه را خدا به پیوند آن دستور داده، و فساد در زمین مى نمایند بر اینان است لعنت و براى آنان است دوزخ.
[/]

width: 602

[/TD]
[TD]
[/TD]
[TD]
[TD="class: outer-glow highslide-outline"][/TD]
[/TD]
[TD]
[/TD]
[TD]




[="Blue"][h=1]جایگاه صله یا قطع رحم در قرآن[/h]


[/HR]
صله و قطع رحم از منظر قرآن کریم را توضیح دهید؟


[/HR]
«صله» مصدر فعل «وصل» در مقابل «فصل» به معنی «اتصال» و به هم رسیدن است، بنابراین؛ «صلة رحم» یعنی با فامیل‌ها به هم رسیدن «و به حال هم رسیدگی کردن» می‌باشد. «رحم» نیز از «رحمة» به معنی رأفت و مهربانی، گرفته شده است و چون فامیل‌ها و بستگان، نسبت به همدیگر عطوفت و مهربانی دارند «رحم» نامیده شده‌اند. این سنت از دیدگاه قرآن کریم از دو جهت قابل ملاحظه است:
[h=2]الف: از جهت فقهی[/h] «قطع» آن به دلیل آیات و روایات متعدد از محرمات کبیره است، چنان که قرآن کریم می فرماید:
«وَ الَّذِینَ یصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یوصَلَ وَ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ؛ و آنها که پیوندهایی را که خدا به آن امر کرده برقرار می‌دارند و از پروردگارشان می‌ترسند و از بدی حساب (روز قیامت) بیم دارند».[2] در روایات اسلامی و کتاب‌های تفسیر، یکی از مواردی که «وصل آن» مورد امر خداوند به حساب آمده، «صلة رحم» است.[3] مثلاً در حدیثی از امام صادق ـ علیه‌السّلام ـ می‌خوانیم که از آن حضرت دربارة تفسیر «وَ الَّذِینَ یصِلُونَ ...» سۆال شد «(فقال قراتبک)؛ فرمود: منظور خویشاوندان تو است».[4]
همچنین در جایی دیگر می فرماید: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیکمْ رَقِیباً؛و از خدایی بپرهیزید که (همگی به عظمت او معترفید، و) هنگامی که چیزی از یکدیگر می‌خواهید، نام او را می‌برید ( و نیز) از (قطع رابطه با) خویشاوندان خود بپرهیزید، زیرا خداوند مراقب شماست.[5]
در آیه یاد شده بنابر این‌که «ارحام» عطف بر لفظ جلالة «الله» و منصوب باشد تا در معنا چنین باشد: «اتقوا الله ان تقصره و اتقون الارحام ان تقطعواها» از معصیت خدا و قطع رحم بپرهیزید، یا این‌که «ارحام» مرفوع و مبتدا برای خبر محذوف باشد: «و الارحام کذلک»، یعنی رعایت ارحام نیز از مصادیق تقواست و از آن سۆال خواهد شد، از این رو مراد آیه این خواهد بود «اتقوا لارحام فلا تقطعوا» ارحام را مواظب باشید و قطع صله رحم نکنید. دلالت آیه بر وجوب صله، بنابر این، سه احتمال مورد تأکید اکثر مفسران و فقها می‌باشد.[6] البتّه آیات دیگری هم ممکن است دلالت بر وجوب «صلة رحم» یا حرمت «قطع» آن باشد که به جهت پرهیز از طولانی شدن، از ذکر آنها خودداری می‌شود.
«قطع» صله‌رحم هم‌ردیف با فساد در زمین بشمار آمده است: «فَهَلْ عَسَیتُمْ إِنْ تَوَلَّیتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ...؛ اگر (از این دستورها) رویگردان شوید، جز این انتظار می‌رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟

[h=2]ب. از جهت اجتماعی:[/h] علت این‌که اسلام نسبت به نگهداری و حفظ پیوند خویشاوندی این همه پافشاری کرده،‌این است که همیشه برای اصلاح، تقویت، پیشرفت، تکامل و عظمت بخشیدن به یک اجتماع بزرگ، چه از نظر اقتصادی یا نظامی و چه از نظر جنبه‌های معنوی و اخلاقی، باید از واحدهای کوچک آن شروع کرد، با پیشرفت و تقویت تمام واحدهای کوچک، اجتماع عظیم خود به خود، اصلاح خواهد شد.
اسلام برای عظمت مسلمانان از این روش به نحو کامل‌تری بهره‌برداری نموده است. دستور به اصلاح واحدهایی داده که معمولاً افراد از کمک و اعانت و عظمت بخشیدن به آن روگردان نیستند، زیرا تقویت بنیة افرادی را توصیه می‌کند که خونشان در رگ و پوست هم در گردش است، اعضای یک خانواده‌اند و پیداست هنگامی که اجتماعات کوچک خویشاوندی، نیرومند شد، اجتماع عظیم آنها نیز عظمت می‌یابد و از هر نظر قوی خواهد شد.[8]
برای پی بردن بیشتر به اهمیت این موضوع (لزوم صلة رحم و اهمیت عدم ترک آن) از دیدگاه قرآن کریم، توجه کنید:
الف: صاحبان عقل و اندیشه‌اند «إِنَّما یتَذَکرُ أُولُوا الْأَلْبابِ الَّذِینَ یوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا ینْقُضُونَ الْمِیثاقَ وَ الَّذِینَ یصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یوصَلَ وَ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ؛ تنها صاحبان اندیشه متذکر می‌شوند. آنها که ... و آنها که پیوندهایی را که خدا به آن امر کرده است برقرار می‌دارند[9]...»[10]

ب: عاقبت نیک‌سرای دیگر از آن آنهاست «... اولئک لهم عقبی الدار»[11] و به تعبیر دیگر «صله رحم کنندگان» جزء عاقبت به خیرها خواهند بود، چون «عقبی» به معنی عاقبت و پایان کار است خواه خیر باشد یا شر، ولی با توجّه به قرینه حال و مقال منظور در آیه فوق عاقبت خیر است.[12]
ج. بهشت جاویدان: جایگاه آنها و پدران، همسران و فرزندن صالح آنها خواهد بود، «جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیاتِهِمْ؛[13]
د: فرشتگان به آنها خوش آمد می‌گویند: «وَ الْمَلائِکةُ یدْخُلُونَ عَلَیهِمْ مِنْ کلِّ بابٍ سَلامٌ عَلَیکمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ؛ و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌گردند. (و به آنها می‌گویند) سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان، چه پایان و عاقبت خوبی».[14]
ه ‍ : رعایت پدر و مادر به عنوان یکی از مصادیق بارز «ارحام» تا سرحد توحید خداوند: «لا تُشْرِکوا بِهِ شَیئاً وَ بِالْوالِدَینِ إِحْساناً؛ چیزی برای خدا شریک قرار ندهید و به پدر و مادر احسان کنید».[15]
و: رعایت «بستگان» که از «ارحام» محسوب می‌شوند، در ردیف ایمان به خدا و پیامبران و فرشتگان و معاد که همه از مصادیق «برّ» و نیکی به حساب آمده‌اند: «لَیسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الآخِرِ وَ الْمَلائِکةِ وَ الْکتابِ وَ النَّبِیینَ وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبى...؛ نیکی آن نیست که رویتان را به سوی مشرق و مغرب آورید، بلکه نیکی آن است که کسی به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب‌های آسمانی و پیامبران ایمان داشته باشد و مال را با وجود دوست داشتن به خویشاوندان و... ببخشد».[16]

اسلام برای عظمت مسلمانان از این روش به نحو کامل‌تری بهره‌برداری نموده است. دستور به اصلاح واحدهایی داده که معمولاً افراد از کمک و اعانت و عظمت بخشیدن به آن روگردان نیستند، زیرا تقویت بنیة افرادی را توصیه می‌کند که خونشان در رگ و پوست هم در گردش است، اعضای یک خانواده‌اند و پیداست هنگامی که اجتماعات کوچک خویشاوندی، نیرومند شد، اجتماع عظیم آنها نیز عظمت می‌یابد و از هر نظر قوی خواهد شد

ز: شایستگی «ارحام» غیر وارث برای شرکت در مال ارثی: «وَ إِذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُوا الْقُرْبى وَ الْیتامى وَ الْمَساکینُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفاً» چون خویشاوندان (غیر از ورثه) برای تقسیم (ترکه) حضور یابند، از آن به چیزی ایشان را بهره‌مند سازید و با ایشان با زبان خوش سخن بگویید.[17]
د: از طرف دیگر «قطع» صله‌رحم موجب ناخشنودی حق‌تعالی و دوری از رحمت او خواهد بود... «فَهَلْ عَسَیتُمْ إِنْ تَوَلَّیتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ أُولئِک الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ...؛ و پیوند خویشاوندانشان را بگسلید. اینان کسانی هستند که خداوند لعنتشان کرده...[18]
ط: «قطع» صله‌رحم هم‌ردیف با فساد در زمین بشمار آمده است: «فَهَلْ عَسَیتُمْ إِنْ تَوَلَّیتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ...؛ اگر (از این دستورها) رویگردان شوید، جز این انتظار می‌رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟»[19]
ی: حدود شرعی «صلة‌رحم»: «صلة رحم» نباید انسان را از حد و مرز «توحید» و «اطاعت حق» بیرون ببرد، قرآن کریم می‌فرماید: «لا تَجِدُ قَوْماً یۆْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الآخِرِ یوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُولئِک کتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمانَ وَ أَیدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ...؛ قومی نیابی که به خداوند و روز بازپسین ایمان داشته باشد و با کسانی که با خداوند و پیامبر او ـ صلی الله علیه و آله ـ مخالفت می‌ورزند دوستی کنند ولو آن‌که پدرانشان یا فرزندانشان یا برادرانشان یا خاندانش باشند. اینانند که (خداوند) در دلهایشان نقش ایمان نگاشته است و به فیض از جانب خویش استوارشان داشته است.»[20]

پی نوشت ها :[SPOILER]

[1] . ر.ک: المصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اوّل، 1371 ه ‍ ش، ج 13 و 14، ص 125 و ج 3 و 4، ص 79، به بعد.
[2] . رعد/ 21.
[3] . ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از دانشمندان، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سیزدهم، 1372 ه ‍ ش، ج10، ص 184.
[4] . همان، ص 185.
[5] . نساء/ 1.
[6] . ر.ک: فخرالدین رازی، تفسیر الکبیر، دارالکتب العلمیه، 1411 ق، ج 4، ص 135؛ به نقل: شرف‌الدین، سیدحسین، تحلیلی اجتماعی از صلة رحم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ‌چاپ اوّل، 1378، ص 28.
[7] . شرف‌الدین، سید حسین، تحلیلی اجتماعی از صلة رحم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اوّل، 1378، ص 150.
[8] . مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از نویسندگان، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی‌ام، 1372، ج 1، ص 158ـ157.
[9] . تفسیر نمونه، ج 10، ص 192.
[10] . رعد/ 21.
[11] . رعد/ 22.
[12] . تفسیر نمونه، ج 10، ص 192.
[13] . رعد/ 23.
[14] . رعد/ 24.
[15] . انعام/ 151.
[16] . بقره/ 177.
[17] . نساء/ 8.
[18] . محمد/ 22 و 23.
[19] . محمد/ 22.
[/SPOILER] [20] . مجادله/ 22.[/]

[="Blue"]15

[TD="align: center"] [/TD]




ثواب چندین برابری صله ارحام نسبت به سایر پاداش ها
صله ارحام یکی از برنامه های مفید دین اسلام بوده که به زمان خاصی اختصاص ندارد ،البته ایام نوروز فرصت خوبی است تا انسان این سنت حسنه وسفارش اکید اسلام را به جا آورد.

یکی ازسفارشات مورد تاکید اسلام صله ارحام است که حضرت علی (ع) هم انجام آن را شرط دین داری معرفی می کند و می فرماید« به درستی که برای اهل دین علاماتی است که به آن ها شناخته می شوند... یکی از آن علامت ها صله ارحام است» .
*خویشاوندی نسبی و سببی. خویشاوندی نسبی پیوندی است که از طریق خون و رحم ایجاد می شود، مانند پدر، مادر، برادر و خواهر تا آخر و خویشاوندی سببی هم از طریق ازدواج به وجود می آید؛ مانندخویشاوندی میان زن و شوهر و خویشان دو طرف. انسان باید پیوند عاطفی خود را با خویشان نسبی(ارحام) استمرار بخشد و هیچ گاه ارتباط و علاقه خود را با آن ها قطع نکند و در برابر هر نیاز آن ها توان پاسخ مثبت و متناسب دهد. صلۀ رحم از جمله واجبات الهی و قطع ارتباط با خویشاوندان نسبی از گناهان کبیره است. خدا هم درآیات سوره بقره برهمین مطلب تاکید دارند و حضرت علی (ع)هم انجام آن را شرط دین داری معرفی می کند و می فرماید« به درستی که برای اهل دین علاماتی است که به آن ها شناخته می شوند... یکی از آن علامت ها صله ارحام است» و تا جایی که پیامبر(ص) پاداش ثواب صله رحم را 24 برابر سایر پاداش ها عنوان می کند. بالاخره صله رحم فرمان الهی است و خدا از آن بازخواست می کند و انجام آن باعث زیادی عمر، رزق، فزونی نعمت، رفع فقر، تأمین سلامت در جمیع امور، موجب تزکیه اعمال، پالایش روح، بخشش گناهان و تخفیف عقاب می شود. و در کنار سفارش‌های مؤکد اسلام بر صله ارحام، روایات متعددی درباره آثار منفی قطع رحم وارد شده که به عنوان نمونه قطع رحم نشانه کفران نعمت، ضایع کردن امر خدا، از گناهان کبیره، باعث زائل شدن اثر اعمال، کاهش عمر و ابتلا به فقر معرفی شده است. *توجه به یتیمان یکی از محاسن اخلاقی، سرپرستی ایتام و تفقد و محبت نسبت به آنان است. در زندگی انسان ها کمبودهایی وجود دارد که جز از طریق محبت و دوستی نمی توان آن را جبران نمود و در این میان کودکان یتیم بیش ترین نیاز را احساس می کنند. آن ها در اثر از دست دادن پدر و مادر خود از سرچشمه محبت دور افتاده و بیش از هر چیز به نوازش و محبت محتاج اند و برای این احساس عاطفی و روحی، خواه ناخواه در انتظار پاسخ هستند که این نیاز در ایامی مثل نوروز بیش تر است. دین مقدس به موضوع ایتام اهمیت خاصی داده و از راندن یتیم و دست درازی به مال آنها نهی کرده است. *توجه به فقراء و مستمندان موضوع فقراء یکی از مسائل جدی جامعه اسلامی بوده و اسلام دستور جدی برای ریشه کردن آن داده است و حتی راه کارهایی هم برای از بین بردن مرز بین فقرا و اغنیاء ارائه کرده و از جمله، پرداخت زکات واجب و انفاق است. توجه به این قشر، در ایام نوروز خصوصاَ در خانواده های پرجمعیت، بیش تر احساس می شود. *دیدار و تجلیل از بزرگترها شادکردن هرمؤمن به خصوص سالخوردگان که عمری را در عبادت و پرستش سپری کرده اند، بسیار با فضلیت و دارای ثواب و پاداش است و عید نوروز یکی از فرصت ها برای دیدار از آنها و به خصوص کسانی که در خانه سالمندان می باشند، خواهد بود. خدا تجلیل از سالخوردگان را از خود آغاز می کند و پیامبر (ص) هم در این رابطه می فرماید« زمانی که مسلمانی سالخورده گردد، خدا به ملکی امر می کند که هر کار خیری که در ایام جوانی و نشاط انجام می داده را برای سالخوردگی بنویسد.» *دیدار با دوستان و برادران دینی دیدار با دوستان نیز یکی از برنامه هایی است که به زمان و فصل خاصی اختصاص ندارد و تعطیلات نوروز هم یکی از زمانهای مناسب برای این کار می باشد. پیامبر(ص) درباره اهمیت این موضوع می فرماید« کسی که به دیدار برادر دینی اش به خانه او برود، خدا به او می فرماید: تو مهمان و زائر من هستی، و برمن است که تو را احترام کنم، به خاطر دوستی تو با آن برادرت، بهشت را برتو واجب کردم.» امام صادق (ع) نیر در این رابطه می فرماید« کسی که بردار مؤمنش را در گوشه ای از شهر به خاطر خشنودی خدا زیارت کند، پس او زائر خدا است و بر خدا است که زائرش را تکریم کند». *اطعام و مهمان کردن در مکتب اسلام غذا دادن و اطعام مؤمنان هرچند بی نیاز باشند، مورد عنایت خاصی قرار دارد. این معلوم است که مسئله مذکور نشان می دهد هدف از غذا دادن، افزون بررفع نیازمندی ها جلب محبت و تحکیم پیوند های دوستی و صمیمیت و بهانه ای برای دور نمودن کدورت ها است. بر اساس رهنمودهای معصومان(ع) اطعام باعث نزول خیر و برکت به سوی خانه ای است که سفرۀ اطعام درآن پهن می شود. در این باره روایات متعددی از معصومین(ع) بر اهمیت اطعام دادن به مهمان بیان شده. در سخنان پیشوایان دین اثرات متعددی برای اطعام مؤمنان بیان گردیده که بیانگر جایگاه این سنّت در اسلام است. منبع: فرصت های طلایی نوروز-محمد مهدی فجری[/]

حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرمودند: صله ارحام عمل را پاک و پرثواب تر کند و اموال را فزاید و دفع بلا کند و حساب را آسان کند و مرگ را پس سازد.منبع : اصول کافی جلد 4 ،ص 447