توضیح مفاهیم: نذر ، اصرار ، تقدیر خدا ، گناه و بلایا و مصیبت ها

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توضیح مفاهیم: نذر ، اصرار ، تقدیر خدا ، گناه و بلایا و مصیبت ها

سلام.وقت بخیر:Gol:
من یه سوال داشتم:
بعضی مواقع ما میخواهیم یه کاری رو انجام بدیم و چندین سال به دلایل مختلف قادر به انجام دادن اون کار نمیشیم. و اصولا میگیم : قسمت نبوده. خدا نخواسته. و... و از این جور حرفها.
کلی پیش درگاه خدا دعا میکنیم که خدایا کمک کن که ما این کار رو انجام بدیم.
بعد موقعیت انجام اون کار پیش میاد و ما در موقعیتی قرار میگیریم که برای انجام اون کار شک داریم.میایم و استخاره میگیریم و استخاره بد میاد.
دوباره اصرار میکنیم که خدایا من نذر میکنم برای انجام کار.
بعدش کار رو انجام میدیم... وسط کار یه اتفاق ناگوار میفته.
حالا میزنیم تو سر خودمون و گریه میکنیم که خدایا چرا اینجوری شد.خدایا خودت حلش کن.
دوستان میشه بفرمایید کدوم از این کارها توسل، کدومش اصرار، کدومش توکل ، کدومش گرفتاری به بلا و مصیبته؟
چون میگن نباید بر انجام کاری اصرار داشت.چه موقع و در چه شرایطی باید توسل و توکل کرد؟
الان که ما گرفتار شدیم. معانی و کاربرد این موضوعات خیلی برامون اهمیت پیدا کرده.
دوستان لطفا راهنمایی کنید.
با تشکر-التماس دعا- یا علی

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

در ابتدا لازم است توجه کنیم که نظام خلقت بر اساس سلسله ی علتها و معلولها و سبب و مسبب های مادی و معنوی بنا شده است.بنابراین هر کدام از این عوامل مادی یا معنوی در جایگاه خود قابل ارزش و دارای اثر می باشند. و توجه به برخی از عوامل و روی گرداندن از سایر عوامل به همان نسبت ما را از رسیدن به هدف دور می کند.
به عنوان مثال برای در مان بیماری رجوع به پزشک به عنوان یک عامل مادی موثر است و دعا برای رفع بهبودی به عنوان عامل معنوی لذا قرار گرفتن این عوامل کنار یکدیگردر بهبود موثر خواهد بود.
توکل کردن به خداوند به عنوان سپردن کارها به خداوند است بدین معنا که انسان خودش را به دلیل فقر محض بودن در برابر خالقش عاجز بداند و امور را به خدا بسپارد.توکل کردن به خداوند به معنی این است که اسباب را از خداوند بدانیم و برای نقش خود و نقش ابزار در انجام امور استقلال قائل نشویم اما این امر بدین معنا نیست که دست روی دست بگذاریم و بدون تلاش همه چیز را بخدا بسپاریم. پس توجه کنید که مرز توکل از تسبب (استفاده ی از ابزار) جدا نیست.و هر کدام از این عوامل باید در جایگاه خود مورد توجه قرار بگیرند و جانشین یکدیگر نخواهند بود.در رابطه با توسل و دعا هم همین مسئله وجود دارد توسل و دعا در کنار عوامل مادی باید قرار گیرد نه این که جایی که به بن بست خوردیم و خودمان در انجام عمل کوتاهی کردیم تازه یادمان بیاید که باید دعا کنیم وتوسل نماییم.توکل بر خدا باعث می شود که همه ابزارها از کارآیی لازم برخوردار شود و کمبودها نیز به خوبی ترمیم و جبران شود.
نکته ی دیگری که باید به آن نیز دقت کنیم پذیرش این حقیقت است که بدانیم در نظام خلقت هر چیزی اسبابی دارد اما در عین حال برخی اسباب اثر اسباب دیگر را خنثی یا تکمیل می نماید و یا حتی مسیر آنها را تغییر می دهد.که همین تغییرات خودش نیز بر اساس یک سری قوانین خاصی صورت می گیرد.پس ما علاوه براین‌که معتقديم خدای متعال اين اسباب را در عالم قرار داده است، معتقدیم که في‌الجمله اين اسباب قابل تغييرند. بنابراین در اثر ارتباط با خدای متعال راهي برای انسان باز مي‌شود که اسباب ديگر تحت تأثير آن واقع مي‌شوند و مي‌تواند بر آن‌ها حاکم شوددر این مرحله انسان از طریق عوامل معنوی همچون توکل، توسل، صدقه, دعا و ... دریچه ی قلب خود را به سمت خداوند می گشاید و از این طریق کسب انرژی می کند تا جایی که این عوامل معنوی عوامل مادی را تحت تاثیر قرار می دهد.
البته در این مسیر نیز دقت شود که اگر انسان برخدای متعال توکل کند و به خواسته‌اش نرسد باید به تقدیرات الهی راضي باشد. زیرا او بهتر از ما مي‌داند که چه چیز مصلحت دارد.گاهی نیز کوتاهی ما مانع اجابت دعاست و گاهی وجود گناه در متن زندگی ما را به بن بست ها می رساند و مدام مشکلات یکی پس از دیگری به سراغ ما می آید. بعضی از مواقع نیز امتحان و ابتلاء الهی باب مشکلات را برایمان باز می کند اما مومنان بر این باورند که تقدیرات الهی همه از روی حکمت است بنابراین در این شرایط به رضای الهی راضی اند.
توجه کنید که در آموزه های اسلام بهترین نوع دعا این است که درخواست خویش را از خداوند داشته باشیم و در دعا کردن نا امید نشویم و از اصرار بر دعا نهراسیم اما در عین حال در زمان بیان دعا بدرگاه الهی دعای خویش را مقید به خواست و اراده ی الهی کنیم و بگوییم خدایا من این حاجت را دارم و بر خواسته ام اصرار می ورزم چون کسی جز تو شایسه ی این اصرار نیست اما در عین حال از تو می خواهم بهترین ها را برایم رقم بزنی در این حالت هم استمرار در دعا وجود دارد و هم سپردن نتیجه ی کار به خداوند.
در رابطه با استخاره نیز دقت کنید که در آموزه های اسلام ،استخاره تجویز شده است اما در عین حال توصیه نشده است پس لازم است با بکارگیری تلاش و همت خویش نتیجه ی کار را به خدا بسپارید نه این که برای هر امر کوچک و بزرگ بدون فراهم کردن شرایط استخاره نمایید.

پست جمعبندی:

سوال:

بعضی مواقع ما میخواهیم یه کاری رو انجام بدیم و چندین سال به دلایل مختلف قادر به انجام دادن اون کار نمیشیم. و اصولا میگیم : قسمت نبوده. خدا نخواسته. و... و از این جور حرفها.کلی پیش درگاه خدا دعا میکنیم که خدایا کمک کن که ما این کار رو انجام بدیم.بعد موقعیت انجام اون کار پیش میاد و ما در موقعیتی قرار میگیریم که برای انجام اون کار شک داریم.میایم و استخاره میگیریم و استخاره بد میاد.دوباره اصرار میکنیم که خدایا من نذر میکنم برای انجام کار.بعدش کار رو انجام میدیم... وسط کار یه اتفاق ناگوار میفته.حالا میزنیم تو سر خودمون و گریه میکنیم که خدایا چرا اینجوری شد.خدایا خودت حلش کن.
میشه بفرمایید کدوم از این کارها توسل، کدومش اصرار، کدومش توکل ، کدومش گرفتاری به بلا و مصیبته؟
چون میگن نباید بر انجام کاری اصرار داشت.چه موقع و در چه شرایطی باید توسل و توکل کرد؟

پاسخ:

در ابتدا لازم است توجه کنیم که نظام خلقت بر اساس سلسله ی علتها و معلولها و سبب و مسبب های مادی و معنوی بنا شده است.بنابراین هر کدام از این عوامل مادی یا معنوی در جایگاه خود قابل ارزش و دارای اثر می باشند. و توجه به برخی از عوامل و روی گرداندن از سایر عوامل به همان نسبت ما را از رسیدن به هدف دور می کند.
به عنوان مثال برای در مان بیماری رجوع به پزشک به عنوان یک عامل مادی موثر است و دعا برای رفع بهبودی به عنوان عامل معنوی لذا قرار گرفتن این عوامل کنار یکدیگردر بهبود موثر خواهد بود.
توکل کردن به خداوند به عنوان سپردن کارها به خداوند است بدین معنا که انسان خودش را به دلیل فقر محض بودن در برابر خالقش عاجز بداند و امور را به خدا بسپارد.توکل کردن به خداوند به معنی این است که اسباب را از خداوند بدانیم و برای نقش خود و نقش ابزار در انجام امور استقلال قائل نشویم اما این امر بدین معنا نیست که دست روی دست بگذاریم و بدون تلاش همه چیز را بخدا بسپاریم. پس توجه کنید که مرز توکل از تسبب (استفاده ی از ابزار) جدا نیست.و هر کدام از این عوامل باید در جایگاه خود مورد توجه قرار بگیرند و جانشین یکدیگر نخواهند بود.در رابطه با توسل و دعا هم همین مسئله وجود دارد توسل و دعا در کنار عوامل مادی باید قرار گیرد نه این که جایی که به بن بست خوردیم و خودمان در انجام عمل کوتاهی کردیم تازه یادمان بیاید که باید دعا کنیم وتوسل نماییم.توکل بر خدا باعث می شود که همه ابزارها از کارآیی لازم برخوردار شود و کمبودها نیز به خوبی ترمیم و جبران شود.
نکته ی دیگری که باید به آن نیز دقت کنیم پذیرش این حقیقت است که بدانیم در نظام خلقت هر چیزی اسبابی دارد اما در عین حال برخی اسباب اثر اسباب دیگر را خنثی یا تکمیل می نماید و یا حتی مسیر آنها را تغییر می دهد.که همین تغییرات خودش نیز بر اساس یک سری قوانین خاصی صورت می گیرد.پس ما علاوه براین‌که معتقديم خدای متعال اين اسباب را در عالم قرار داده است، معتقدیم که في‌الجمله اين اسباب قابل تغييرند. بنابراین در اثر ارتباط با خدای متعال راهي برای انسان باز مي‌شود که اسباب ديگر تحت تأثير آن واقع مي‌شوند و مي‌تواند بر آن‌ها حاکم شوددر این مرحله انسان از طریق عوامل معنوی همچون توکل، توسل، صدقه, دعا و ... دریچه ی قلب خود را به سمت خداوند می گشاید و از این طریق کسب انرژی می کند تا جایی که این عوامل معنوی عوامل مادی را تحت تاثیر قرار می دهد.
البته در این مسیر نیز دقت شود که اگر انسان برخدای متعال توکل کند و به خواسته‌اش نرسد باید به تقدیرات الهی راضي باشد. زیرا او بهتر از ما مي‌داند که چه چیز مصلحت دارد.گاهی نیز کوتاهی ما مانع اجابت دعاست و گاهی وجود گناه در متن زندگی ما را به بن بست ها می رساند و مدام مشکلات یکی پس از دیگری به سراغ ما می آید. بعضی از مواقع نیز امتحان و ابتلاء الهی باب مشکلات را برایمان باز می کند اما مومنان بر این باورند که تقدیرات الهی همه از روی حکمت است بنابراین در این شرایط به رضای الهی راضی اند.
توجه کنید که در آموزه های اسلام بهترین نوع دعا این است که درخواست خویش را از خداوند داشته باشیم و در دعا کردن نا امید نشویم و از اصرار بر دعا نهراسیم اما در عین حال در زمان بیان دعا بدرگاه الهی دعای خویش را مقید به خواست و اراده ی الهی کنیم و بگوییم خدایا من این حاجت را دارم و بر خواسته ام اصرار می ورزم چون کسی جز تو شایسه ی این اصرار نیست اما در عین حال از تو می خواهم بهترین ها را برایم رقم بزنی در این حالت هم استمرار در دعا وجود دارد و هم سپردن نتیجه ی کار به خداوند.
در رابطه با استخاره نیز دقت کنید که در آموزه های اسلام ،استخاره تجویز شده است اما در عین حال توصیه نشده است پس لازم است با بکارگیری تلاش و همت خویش نتیجه ی کار را به خدا بسپارید نه این که برای هر امر کوچک و بزرگ بدون فراهم کردن شرایط استخاره نمایید.

موضوع قفل شده است