راهکار برای برطرف نمودن بی انگیزگی یک نوجوان

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
راهکار برای برطرف نمودن بی انگیزگی یک نوجوان

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

نقل قول:

سلام استاد بزرگوار

از زحماتی که برای گذاشتن مطالب زیبا و آموزنده در سایت میکشید بسیار سپاسگزارم.
مسئله ای پیش آمده که میخواستم با شما مشورت کنم
خواهرزاده ام پسری 18 ساله است که امسال پیش دانشگاهی می باشد ولی متاسفانه هیچ انگیزه ای برای درس خواندن ندارد و خیلی افسرده شده و حتی گاهی میگه انگیزه ای برای زندگی ندارم و از ترس اینکه آخرتم خراب نشه خودکشی نمیکنم و خلاصه اینجور حرفهایش خیلی ما رو نگران کرده.
همش میگه تو ایران امیدی به آینده نیست. برا چی درس بخونم وقتی نتیجه نداره، اصلا چرا انقلاب کردیم زمان شاه که بهتر بود و از این جور حرف ها.
خیلی براش ناراحتم ولی واقعا نمیدونم چکار میتونم براش بکنم. اهل مشاوره رفتن هم نیست میگه حرفام منطقیه اگه جوابی دارید براش بگید. از طرفی هم به خاطر یه سری مشکلات مالی که برای پدرش پیش اومده خیلی ناراحته و غصه میخوره و کلا دیدش نسبت به همه چیز بد شده و همیشه ناراحت و افسردست میگه انگیزمو از دست دادم چطوری برا خودم هدف تعیین کنم وقتی با این وضع نمیتونم بهش برسم. و یه چیز دیگه هم که میگه اینه که این مشکل همه دهه هفتادیهاست که امیدی به آیندشون ندارن ولی شما درکمون نمیکنید.
خواهش میکنم راهنماییم کنید که چطور باهاش برخورد کنم که یکم انگیزه بگیره خیلی نگرانشیم

با تشکر


با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید :Gol:

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد حامی

سلام خدمت شما بزرگوار از حسن اعتمادتان متشكرم
اي كاش اين دغدغه ها هميشه در زندگي و خانواده هاي ايراني باشد؛ دغدغه براي رشد معنوي و علمي و مادي اطرافيان. خدا را شكر كه اين در شما هست. مأسفانه ما روز به روز به فرهنگ غربي و خودمحوري نزديك شده ايم.
انگيزه موتور رفتار و حركت است.
عوامل مختلفي بر انگيزه هاي ما موثر است مانند همنوايي و گروه هاي اجتماعي، تعصب، اعتراض، تشويق ها و تنبيه ها، نگرش ها و انتظارات، الگوهاي واقعي و نمادين، بيماري هاي جسمي و ذهني و معنوي، اهداف ( واقع يا كمال گرايانه و آرماني و كاذب)، تفاوت هاي فردي، باورهاي ديني و رسانه ها، عمليات رواني دشمن و...

در مورد خواهر زاده خود نيز بايد فوق العاده دقت كنيد و علل مختلف را بررسي كنيدببينيد كدام يك از عوامل بالا مي تواند در ايشان اثر گذاشته باشد. از همه مهم تر اين است كه ببينيد آيا ايشان از نظر سلامت ذهني و جسمي و معنوي مشكل خاصي ندارند. اگر مشكلي مانند افسردگي داشته باشد لازم است زودتر از روان شناس باليني و متخصص اعصاب و روان (روان پزشك ) كمك بگيريد. فردي كه افسرده است نشانه هايي دارد مانند لذت نبردن از زندگي و نارضايتي از آن، خلق پايين و منفي، نوسانات و بي نظمي در خورد و خوراك و خواب، زد رنجي و زود گريه افتادن، خستگي و كمبود توان، كم شدن تمركز، ناتواني در تصميم گيري، كمبود اعتماد به نفس، احساس گناه و سرزنش خود، شكايت از گذشته، افكار خودكشي و....
البته افراد گاهي ممكن است به دليل استرس ها و ناكامي ها لب به شكايت باز كند و نشانه هايي از موارد بالا را بيان كند ولي فرد افسرده اين نشانه هاي را دو هفته پي در پي دارد و به شكل تصاعدي زيادتر مي شود.

راهكارهاي ديگر
بدون اين كه ايشان را نصيحت كنيد ارتباط خانوادگي را با ايشان بيشتر كنيد.
گاهي بي انگيزگي ها ريشه در نوعي اعتراض به وضع موجود است. تا جايي كه ممكن است از خانواده بخواهيد خواسته هاي مقبول و مشروعش را برآورده كنند.
وقتي از وضع موجود شكايت مي كند لازم نيست جوابش را بدهيد و الان را مقايسه كنيد با قبل اجازه دهيد سخنش را بگويد.
توانايي هاي او به كار بگيريد و اگر ناراحت نمي شود نزد ديگران بيان كنيد.
به بهانه هاي مختلف كار كنيد كه از لاك خود بيرون بياييد برنامه ريزي كنيد بيشتر با هم به طبيعت برود
تشويقش كنيد فعاليت هاي لذت بخش مشروع و سالمي مانند شنا، فوتبال، و... را با دوستان سالمش شروع كند.
در برابر سخنان ايشان حالت تدافعي نگيرد البته اين به معني اين نيست كه سخنان و افكار غيرمنطقي او را تأييد كنيد.
اگر براي آينده اهداف آرامي و خارج از امكانات و توان و استعداد و رغبت خود در نظر گرفته است هنگامي كه رابطه صميمانه اي داريد تشويقش كنيد كه از مشاوران تحصيلي كمك بگيرد. نيز دقت كنيد خانواده از او انتظارات غيرواقع بينانه نداشته باشد و براي آينده او متناسب با تمايلات و خواسته هاي خود برنامه ريزي نكرده باشند.

[="Tahoma"][="DarkGreen"][=B Mitra]نشانه هاي افسردگي
[=B Mitra]نشانه هاي افسردگي عبارتند از
1. وجود خلق افسرده در بيشتر اوقات روز و تقريباً همه روزه، خواه از طريق گزارش ذهني؛ مثلاً: احساس غمگيني يا پوچي و خواه مشاهده ديگران؛ همانند غمگيني و اشکبار بودن.
2. کاهش قابل ملاحظة علاقه يا احساس لذت نسبت به همه يا تقريباً همه فعاليت ها در بيشتر اوقات روز.
3. کاهش يا افزايش شديد وزن، بدون رژيم غذايي و يا کاهش يا افزايش اشتها؛ تقريباً در همة روزها.
توجه: در کودکان، ناتواني براي رسيدن به وزن مورد انتظار را، هميشه در نظر داشته باشيد.
4. بي خوابي يا پرخوابي؛ تقريباً هر روز.
5. خستگي شديد يا از دست دادن انرژي؛ تقريباً هر روز.
6. احساس بي ارزشي يا گناه افراطي.
7. کاهش توانائي تفکر و يا تمرکز، يا بلا تصميمي؛ تقريباً در هر روز.
8. افکار تکرار شونده در مورد مرگ؛ البته نه به صورت ترس از مرگ؛ بلکه انديشه پردازي مکرر در مورد خودکشي، بدون يک طرح خاص يا اقدام به خودکشي با طرح خاص
بر اساس پژوهش ها و آمارها اگر شخصى حداقل 5 علامت از علايم و معيارهاى ذكر شده را به طور همزمان و در يك دوره دو هفته اى داشته باشد و عملكردش نيز دچار تغيير و تنزل شود، اين فرد افسرده تلقى مى شود. نكته اى كه بايد به آن توجه كرد اين است كه حتماً يكى از علايم پنج گانه براى تشخيص افسردگى اساسى بايد داشتن خُلق افسرده يا بى علاقگى و بى لذتى از مواهب و فعاليت هاى زندگى باشد.[1]
تذكر: براي درمان افسردگي ابتدا از روان پزشك و سپس از روان شناس باليني حاذق متدين مدد بگيريد.

پی نوشت :
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه هاي تربيتي

[="Tahoma"][="DarkGreen"][=B Mitra]پيشگيري ازافسردگي1
[=B Mitra]روز قيامت منادى اى ندا مى دهد: زيور عبادت كنندگان كجاست؟ پس گويا علىّ بن حسين رامى بينم كه ميان صفوف با ابّهت گام برمى دارد.[1]
*****
1. پرهيز از تنها ماندن(صله رحم، شركت در مراسم ديني اجتماعي و..).
2. شرکت در تفريحات، گردشها، ورزشها و بازيهاي جمعي.
3. انجام کارهايي که زود به نتيجه مي رسد.
4. مطالعه تاريخ اقوام و ملل، فراز و نشيب زندگي آنان.
5. برنامه ريزي صحيح با استفاده از کمک افراد داراي صلاحيت.
6. بالا بردن سطح مطالعه.
7. پرهيز از بيکاري.
8. دقّت در انتخاب ها.
9. شناخت هدف از زندگي.
10. پرداختن به امور هنري مانند خطاطي، نقاشي و .... طبق استعداد خود.
11. خودداري از حضور در محيط هاي آلوده به انحرافات اخلاقي و گناه آلود.
12. وضو داشتن و تجديد وضو در طول روز.
13. محاسبه در پايان روز و مقايسه با روزهاي گذشته.
14. فکر نتوانستن را از سر بيرون کنيد.
15. عرضه و ارائه توانايي‌هاي علمي و عملي خود به ديگران و استفاده از آنها در جهت خدمت به مردم.[2]
ادامه دارد...

پی نوشت :
1.ميزان الحكمة ، ج1، ص341، ح 1211
2.سايت انديشه قم دات كام، توصيه هاي تربيتي

[="Tahoma"][="DarkGreen"][=B Mitra]پيشگيري از افسردگي2
[=B Mitra]16. اميد داشتن به آينده.
17. نترسيدن از شکست و توجه به طبيعي بودن شکست ها براي همة انسانها.
18. مطالعه و توجه به شکست هاي شخصيت هاي مطرح تاريخ.
19. شناسايي نقاط قوّت جسمي و روحي، زيباييهاي ظاهري و توانايي هاي باطني.
20. توجه به اختلاف بين انسانها و مقايسه نکردن خود با ديگران.
21. در صورت شکست در يک کار يا رشته يا حرفه، پرداختن به امور ديگر.
22. همنشيني با افراد موفّق و مثبت گرا، اجتناب از افراد منفي باف.
23. پرهيز از قضاوت عجولانه.
24. توجّه و اهتمام به انجام وظيفه به جاي انديشيدن به شکست يا پيروزي.[1]
ادامه دارد..

پی نوشت :
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه هاي تربيتي

[="Tahoma"][="DarkGreen"][=B Mitra]پيشگيري از افسردگي3
[=B Mitra]25. توجّه به اجر و ثواب اخروي اعمال.
26. طي مراحل مختلف براي رسيدن به نقطة کمال در هر کار.
27. تحکيم رابطة معنوي با خداوند متعال و معصومين(عليهما السلام).
28. نترسيدن از انتقاد ديگران و استفاده از انتقادات براي رفع کاستي ها.
29. صبر و پايمردي در مقابل مشکلات.
30. پرهيز از ملامت و سرزنش افراطي خود.
31. مطالعه و شناخت احکام شرعي و مرز حلال و حرام.
32. ترک گناهان، هر چه که باشد.
33. جبران آثار گناهان گذشته.
34. احترام به حقوق ديگران و خودداري از تضييع حقوق مردم.
35. تدارک و جبران عبادات فوت شده به قدري که موجب خستگي نشود.
36. توبه از گناه.
37. شناخت راههاي فرار از گناه و تمرين آن.
38. تشکر از انتقاد ديگران.
39. بحث با کساني که براي کوبيدن شما انتقاد مي کنند؛ البته با منطق و استدلال صحيح.[1]
ادامه دارد...

پی نوشت :
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه هاي تربيتي

[="Tahoma"][="DarkGreen"][=B Mitra]پيشگيري از افسردگي4
[=B Mitra]40. درخواست پيشنهاد از انتقاد کننده.
41. انجام کارها براي رضاي خدا و توقع پاداش و تقدير نداشتن از مردم.
42. اگر بناست کاري در قبال مزد و اجرت انجام دهيد، بايد قبلاً هماهنگ شود.
43. پرهيز از افراط در امور معنوي.
44. پرهيز از عصبانيت و زمينه هاي ايجاد آن.
45. مراجعه به مشاورين در صورت مشاهدة علايم افسردگي.
46. حساب کردن روي قابليت هاي خود.
47. کنار گذاشتن «نمي توانم» ها.
48. آغاز کارها حتي در صورتي که انگيزه نداريد. پس از شروع انگيزه پيدا خواهد شد.
49. در نظر گرفتن منافع و سرانجام کارها و اهتمام به انجام آنها.
50. توجه به اين که: «هيچ يک از حوادث پيرامون ما ارزش ناراحت کردن ما را ندارند».
51. پرهيز از بزرگ کردن گناهان، در حدّي که نااميدمان کند. همانطور که کوچک دانستن گناهان بد است.
52. بايد به ديگران حق داد که گاهي خطا کنند.
53. قبول عذر اطرافيان و عفو آنها؛ حتي تراشيدن عذر براي آنان.
54. به مقدار کافي و با رعايت آداب، بخوابيد.
55. بپذيريد که افکار شما با واقعيت هاي بيروني مطابقت ندارد [1]

پی نوشت :
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه‌هاي تربيتي(براي خواندن مجموعه توصيه‌هاي تربيتي به اين سايت رجوع كنيد)

[="Tahoma"][="DarkGreen"]جمع بندي
پرسش
سلام استاد بزرگوار
از زحماتی که برای گذاشتن مطالب زیبا و آموزنده در سایت میکشید بسیار سپاسگزارم.
مسئله ای پیش آمده که میخواستم با شما مشورت کنم
خواهرزاده ام پسری 18 ساله است که امسال پیش دانشگاهی می باشد ولی متاسفانه هیچ انگیزه ای برای درس خواندن ندارد و خیلی افسرده شده و حتی گاهی میگه انگیزه ای برای زندگی ندارم و از ترس اینکه آخرتم خراب نشه خودکشی نمیکنم و خلاصه اینجور حرفهایش خیلی ما رو نگران کرده.
همش میگه تو ایران امیدی به آینده نیست. برا چی درس بخونم وقتی نتیجه نداره، اصلا چرا انقلاب کردیم زمان شاه که بهتر بود و از این جور حرف ها.
خیلی براش ناراحتم ولی واقعا نمیدونم چکار میتونم براش بکنم. اهل مشاوره رفتن هم نیست میگه حرفام منطقیه اگه جوابی دارید براش بگید. از طرفی هم به خاطر یه سری مشکلات مالی که برای پدرش پیش اومده خیلی ناراحته و غصه میخوره و کلا دیدش نسبت به همه چیز بد شده و همیشه ناراحت و افسردست میگه انگیزمو از دست دادم چطوری برا خودم هدف تعیین کنم وقتی با این وضع نمیتونم بهش برسم. و یه چیز دیگه هم که میگه اینه که این مشکل همه دهه هفتادیهاست که امیدی به آیندشون ندارن ولی شما درکمون نمیکنید.
خواهش میکنم راهنماییم کنید که چطور باهاش برخورد کنم که یکم انگیزه بگیره خیلی نگرانشیم
با تشکر

پاسخ
سلام خدمت شما بزرگوار از حسن اعتمادتان متشكرم
اي كاش اين دغدغه ها هميشه در زندگي و خانواده هاي ايراني باشد؛ دغدغه براي رشد معنوي و علمي و مادي اطرافيان. خدا را شكر كه اين در شما هست. مأسفانه ما روز به روز به فرهنگ غربي و خودمحوري نزديك شده ايم.
انگيزه موتور رفتار و حركت است.
عوامل مختلفي بر انگيزه هاي ما موثر است مانند همنوايي و گروه هاي اجتماعي، تعصب، اعتراض، تشويق ها و تنبيه ها، نگرش ها و انتظارات، الگوهاي واقعي و نمادين، بيماري هاي جسمي و ذهني و معنوي، اهداف ( واقع يا كمال گرايانه و آرماني و كاذب)، تفاوت هاي فردي، باورهاي ديني و رسانه ها، عمليات رواني دشمن و...

در مورد خواهر زاده خود نيز بايد فوق العاده دقت كنيد و علل مختلف را بررسي كنيدببينيد كدام يك از عوامل بالا مي تواند در ايشان اثر گذاشته باشد. از همه مهم تر اين است كه ببينيد آيا ايشان از نظر سلامت ذهني و جسمي و معنوي مشكل خاصي ندارند. اگر مشكلي مانند افسردگي داشته باشد لازم است زودتر از روان شناس باليني و متخصص اعصاب و روان (روان پزشك ) كمك بگيريد. فردي كه افسرده است نشانه هايي دارد مانند لذت نبردن از زندگي و نارضايتي از آن، خلق پايين و منفي، نوسانات و بي نظمي در خورد و خوراك و خواب، زد رنجي و زود گريه افتادن، خستگي و كمبود توان، كم شدن تمركز، ناتواني در تصميم گيري، كمبود اعتماد به نفس، احساس گناه و سرزنش خود، شكايت از گذشته، افكار خودكشي و....
البته افراد گاهي ممكن است به دليل استرس ها و ناكامي ها لب به شكايت باز كند و نشانه هايي از موارد بالا را بيان كند ولي فرد افسرده اين نشانه هاي را دو هفته پي در پي دارد و به شكل تصاعدي زيادتر مي شود.

راهكارهاي ديگر
بدون اين كه ايشان را نصيحت كنيد ارتباط خانوادگي را با ايشان بيشتر كنيد.
گاهي بي انگيزگي ها ريشه در نوعي اعتراض به وضع موجود است. تا جايي كه ممكن است از خانواده بخواهيد خواسته هاي مقبول و مشروعش را برآورده كنند.
وقتي از وضع موجود شكايت مي كند لازم نيست جوابش را بدهيد و الان را مقايسه كنيد با قبل اجازه دهيد سخنش را بگويد.
توانايي هاي او به كار بگيريد و اگر ناراحت نمي شود نزد ديگران بيان كنيد.
به بهانه هاي مختلف كار كنيد كه از لاك خود بيرون بياييد برنامه ريزي كنيد بيشتر با هم به طبيعت برود
تشويقش كنيد فعاليت هاي لذت بخش مشروع و سالمي مانند شنا، فوتبال، و... را با دوستان سالمش شروع كند.
در برابر سخنان ايشان حالت تدافعي نگيرد البته اين به معني اين نيست كه سخنان و افكار غيرمنطقي او را تأييد كنيد.
اگر براي آينده اهداف آرامي و خارج از امكانات و توان و استعداد و رغبت خود در نظر گرفته است هنگامي كه رابطه صميمانه اي داريد تشويقش كنيد كه از مشاوران تحصيلي كمك بگيرد. نيز دقت كنيد خانواده از او انتظارات غيرواقع بينانه نداشته باشد و براي آينده او متناسب با تمايلات و خواسته هاي خود برنامه ريزي نكرده باشند.

پيشگيري ازافسردگي
1. پرهيز از تنها ماندن(صله رحم، شركت در مراسم ديني اجتماعي و..).
2. شرکت در تفريحات، گردشها، ورزشها و بازيهاي جمعي.
3. انجام کارهايي که زود به نتيجه مي رسد.
4. مطالعه تاريخ اقوام و ملل، فراز و نشيب زندگي آنان.
5. برنامه ريزي صحيح با استفاده از کمک افراد داراي صلاحيت.
6. بالا بردن سطح مطالعه.
7. پرهيز از بيکاري.
8. دقّت در انتخاب ها.
9. شناخت هدف از زندگي.
10. پرداختن به امور هنري مانند خطاطي، نقاشي و .... طبق استعداد خود.
11. خودداري از حضور در محيط هاي آلوده به انحرافات اخلاقي و گناه آلود.
12. وضو داشتن و تجديد وضو در طول روز.
13. محاسبه در پايان روز و مقايسه با روزهاي گذشته.
14. فکر نتوانستن را از سر بيرون کنيد.
15. عرضه و ارائه توانايي‌هاي علمي و عملي خود به ديگران و استفاده از آنها در جهت خدمت به مردم.
16. اميد داشتن به آينده.
17. نترسيدن از شکست و توجه به طبيعي بودن شکست ها براي همة انسانها.
18. مطالعه و توجه به شکست هاي شخصيت هاي مطرح تاريخ.
19. شناسايي نقاط قوّت جسمي و روحي، زيباييهاي ظاهري و توانايي هاي باطني.
20. توجه به اختلاف بين انسانها و مقايسه نکردن خود با ديگران.
21. در صورت شکست در يک کار يا رشته يا حرفه، پرداختن به امور ديگر.
22. همنشيني با افراد موفّق و مثبت گرا، اجتناب از افراد منفي باف.
23. پرهيز از قضاوت عجولانه.
24. توجّه و اهتمام به انجام وظيفه به جاي انديشيدن به شکست يا پيروزي.
25. توجّه به اجر و ثواب اخروي اعمال.
26. طي مراحل مختلف براي رسيدن به نقطة کمال در هر کار.
27. تحکيم رابطة معنوي با خداوند متعال و معصومين(عليهما السلام).
28. نترسيدن از انتقاد ديگران و استفاده از انتقادات براي رفع کاستي ها.
29. صبر و پايمردي در مقابل مشکلات.
30. پرهيز از ملامت و سرزنش افراطي خود.
31. مطالعه و شناخت احکام شرعي و مرز حلال و حرام.
32. ترک گناهان، هر چه که باشد.
33. جبران آثار گناهان گذشته.
34. احترام به حقوق ديگران و خودداري از تضييع حقوق مردم.
35. تدارک و جبران عبادات فوت شده به قدري که موجب خستگي نشود.
36. توبه از گناه.
37. شناخت راههاي فرار از گناه و تمرين آن.
38. تشکر از انتقاد ديگران.
39. بحث با کساني که براي کوبيدن شما انتقاد مي کنند؛ البته با منطق و استدلال صحيح
40. درخواست پيشنهاد از انتقاد کننده.
41. انجام کارها براي رضاي خدا و توقع پاداش و تقدير نداشتن از مردم.
42. اگر بناست کاري در قبال مزد و اجرت انجام دهيد، بايد قبلاً هماهنگ شود.
43. پرهيز از افراط در امور معنوي.
44. پرهيز از عصبانيت و زمينه هاي ايجاد آن.
45. مراجعه به مشاورين در صورت مشاهدة علايم افسردگي.
46. حساب کردن روي قابليت هاي خود.
47. کنار گذاشتن «نمي توانم» ها.
48. آغاز کارها حتي در صورتي که انگيزه نداريد. پس از شروع انگيزه پيدا خواهد شد.
49. در نظر گرفتن منافع و سرانجام کارها و اهتمام به انجام آنها.
50. توجه به اين که: «هيچ يک از حوادث پيرامون ما ارزش ناراحت کردن ما را ندارند».
51. پرهيز از بزرگ کردن گناهان، در حدّي که نااميدمان کند. همانطور که کوچک دانستن گناهان بد است.
52. بايد به ديگران حق داد که گاهي خطا کنند.
53. قبول عذر اطرافيان و عفو آنها؛ حتي تراشيدن عذر براي آنان.
54. به مقدار کافي و با رعايت آداب، بخوابيد.
55. بپذيريد که افکار شما با واقعيت هاي بيروني مطابقت ندارد[1]
........
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه‌هاي تربيتي

[/]

موضوع قفل شده است