چرا زندگی مشترک فقط اوایلش شیرینه؟

کارشناس بحث: استاد راهنما

با عرض سلام و ادب خدمت شما برادر گرامی
سوال بسیار خوبی را مطرح نمودی که لازم است به آن توجه ویژه شود.
علل مختلفی می تواند موجب سردی و کاهش صمیمیت و علاقه در زندگی شود که عبارتند از:

1. انتخاب نامناسب: شناختهایی که ما از همسرمون داشتیم کامل نبوده است لذا در طول زندگی با شناسایی آنها زمینه سردی و دل زدگی فر اهم می شود
   
2. عدم آگاهی درست زن و شوهر نسبت طرف مقابل به این معنا که مردان زنان را نمی شناسند و همچنین زنان از ویژگیهای مردان اطلاعی ندارند و این خود زمینه ساز ایجاد اختلاف یا توقعات بیش از حد یا عیب گرفتن های فراوان از طرف مقابل و... می شود.
   
3. رعایت نکردن موازین اخلاقی و عدم تقید به اخلاق اسلامی و انسانی از سوی زن و شوهر یا یکی از آنها از مهمترین زمینه های ایحاد کدورت و از بین رفتن علاقه میان زن و شوهر می باشد رفتارهایی از قبیل توهین و بی حرمتی،تندی،بدزبانی،پرخاشگری،طعنه و کنایه زدن،کینه ورزی،نداشتن روحیه عفو و گذشت و... و در مقابل رعایت اخلاق ،خوش زبانی،احترام گداشتن به یکدیگر علاقه زن و شوهر را به یکدیگر افزایش می دهد.
   
4. جر و بحث مداوم:جر و بحث مداوم درباره مسائل گوناگون و کوتاه نیامدن هیچ یک و خاتمه بدون رسیدن به نتیجه مشخصی سبب می شود که رنجش و دلخوریشان نسبت به یکدیگر تا اعمال قلب آنان نفوذ کرده و محبت و علاقه میان آنان را زائل می کند.
   
5. نگاه به نامحرم:از عوامل مهم کاهش علاقه میان زن و شوهر،هوسبازی مرد(یا خدای ناکرده زن)،نگاه به نامحرم و بدتر از همه،دوستی و برقراری روابط نامشروع با نامحرمان است.نگاه به نامحرم و مقایسه سبب تزلزل بنیان خانواده می شود.
   
6. کم رنگ شدن روابط جنسی در خانواده
   
7. کنار گذاشتن همسر در تصمیم گیریها:برای استحکام و سعادت خانواده لازم است زن و شوهر (به ویژه مردان) از خود رایی اجتناب کرده و در امور خانه با دیگری مشورت نماید.و نظر دیگری را مورد توجه قرار دهد اینکار علاوه بر اینکه به تصمیم گیریهای درست و منطقی کمک می کند به طرف مقابل احساس ارزشمندی و توانایی می دهد
   
8. مقدم ساختن امور دیگر بر همسر در خانواده: هریک از همسران باید والدین و بستگان،شغل و مسائل حرفه ای و پول و درآمد را در جایگاه خود مورد توجه قرار دهند.
   

فکرکنم بستگی به همسرت و خودت داره که باحال و پایه باشین یا نه.یه خورده ابتکار.منم مجردم ولی فکرنکنم همسرم تکراری بشه ...چون خودم ادم باحالیم:) رفیقام اینجور میگن.

سلام.این حرفا خیلی عامیانه ست.من از زندگیم خیلی بیشتر از دوران عقدم لذت میبرم و عاشق تریم.بعضی اوقات انگار بقیه هم این تفکر عامیانه رو دارن و تا میای واسه همسرت دل بسوزونی میگن دیگه از شما گذشته ... بنده هم با پررویی تمام بهشون میگم چی چی گذشته تازه شروع شده ... آخه آدم اگه سال اول ازدواجش عاشق بشه خب معلومه وقتی 4 سال با عشقش زندگی کنه باید عشق شونم 4 برابر شده باشه دیگه ... این ملت حساب کتاب هم سرشون نمیشه ... البته جناب مهران با شما نیستما چون مجردین و همین دلیل ندونستن تون میشه ولی داغ دلمو تازه کردین از متاهل هایی ک ب اسم سنگین بودن زندگی شونو سرد میکنن ... موفق باشین ...

سلام جزیزه مجنون عزیز

میشه لطف کنید راه هایی که رفتید تا به این تفکر و به این نوع زندگی رسیدید رو بگید؟

خودم با حالم(50درصد قضیه)+یه همسر باحال میگیرم(50 درصد دیگه)=100%زندگی با حال.البته عوامل بیرونی هم درصد کمی دخیلن ولی همه چیز باز برمیگرده به دو طرف.

واسه من که از اولش تلخ بود و همچنان تلخه
همه فقط میگن صبر داشته باش:Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin:

[="DarkSlateBlue"]

به قول استاد قمشه ای ادم باید خودشو دوس داشته باشه تا بقیه هم دوسش داشته باشن.من اسمشو خودشیفتگی نمیزارم.خب هستم دیگه.وقتی هستم بگم نیستم!دو رویی و ریا همینجوری بوجود میاد.یه جور رفتارکنی و بگی جور دیگه هستی.همینه وضعمون اینه...

اگر قبل ازدواج، طوری عاشق یکدیگر شوند که دیگر عقل از کار بیفتد و کلاً نقص های یکدیگر را نادیده بگیرند یا حتی عیب های آشکار یکدیگر را خوبی ببینند!!! پس از ازدواج، این عشق آتشین ناگهانی بی اساس، روز به روز کمرنگ تر شده و در نتیجه به سردی روابط و رفع شیرینی زندگی می انجامد...

اما اگر تصمیم عاقلانه بگیرند و انتخاب صحیح داشته باشند، حالا بعد ازدواج است که عشق آغاز می شود و روز به روز بیشتر می شود.
--------------
استادراهنما خیلی به نکات خوبی اشاره کردند...
اینکه مردم معمولا از ویژگی های ذاتی جنس مخالف خود آگاهی ندارند و مظالعه ای در این زمینه نکرده اند مسلماً بر عادی شدن مؤثرخواهد بود

تو این دنیا همه چیز بعده یه مدت تکراری میشه به غیر از عشق :doosti:

سلام خدمت دوستان وکاربران
محبت اول زندگی آتشین تره چون برای هم تازگی دارید و کارهایی که ایشون برای جلب محبت انجام میده برای اولین باره که شما می بینید.
در ادامه ی مسیر کم کم پی به تفاوت ها می برید و گه گاه طرف مقابل ناخواسته کاری که شما متنفرید را انجام می دهد و یا در برخی موضوعات مقابل هم قرار می گیرید. مثلا سر حرف های فامیل!
اگر به این نکته پی ببرید که همسر از نظر ارزش اولین فرد است در زندگی تان+ رعایت اخلاق مشکلات ریز و ریز تر می شود.
اگر هم چنان ابتکار داشته باشید و یا نه حداقل مثل همان اول محبت تان را ادامه دهید، بیش تر و عمیق تر خواهد بود.
ولی مثل تشنه ای که وقتی به آب رسیده اول فقط میخواهد خودش را سیراب کند ولی دفعه های بعد به روشنی و خنکی آب پی می برد
گر انتخاب درست بود این خوبی همسرتان شما را از محبت لبریز می کند ولی اگر انتخاب درست نبود، بعد به شدت دل شما را خواهد زد...

[="Tahoma"][="Indigo"]

سلام
عرض ادب و احترام
میشه بگید چند وقت از ازدواجتون میگذره؟
با تشکر[/]

همسرم ده روزی بود که داشتند تحقیق میکردند که یه گوشی خوب بخرن ...قیمت مناسب ...سیستم اندروید و دوربین فلان و غیره
چند تا از دوستاشون گوشی های مختلفی رو پیشنهاد دادن
ایشون هم روی پیشنهاد ها فکر کرد ... و اون ها رو با معایر هاش مقایسه کرد ...راجع بهشون تحقیق کرد ...حتی دنبال معایب اون گوشی هم به جستجو پرداختن
بعد از خرید چند ساعتی رو به خوندن بروشور گوشی صرف کردند و بعد از روشن شدن گوشی سعی کردند از زیر رو بم گوشی سر در بیارن
بعد از خرید گوشی چند تا از دوستان گفتن مبارکه و بعضی ها هم گفتن نه گوشی خوبی نیست و این ایراد و فلان ایراد و داره
همسرم هم گفتن خودم میدونم ...اما نسبت به پولی که من داشتم و انتظاری که من از یه گوشی همراه دارم این گوشی از همه مناسب تره

کاش ادم ها هم اینقدر که برای یه گوشی اینقدر ارزش قائل اند برای شریک زندگی شون هم همینقدر ارزش قائل بودند
که در انتخابشون دقت کنند
تحقیق کنند
سر سری نگیرن
دوره ی نامزدی رو برای شناخت طرف مقابل شون در نظر بگیرن
سعی کنند چهار تا کتاب و مقاله بخونند که بدونن انتظارات یه خانوم از اقا چیه و بالعکس
و اگر جایی از زندگی دچار مشکل شدن هاج و واج نمونن
بی خیال نشن و بگن زمان همه چی رو حل میکنه ....و مشکل و در کوچه پس کوچه های ذهنشون به فراموشی بسپرن
هیچ مشکلی با زمان حل نمیشه ...بلکه تبدیل به عقده ای میشه که بالاخره یه روزی سر باز میکنه
و اون وقته که دیگه زندگی دچار یخ زدگی میشه

همون طور که کارشناس محترم بحث فرمودند علت ها زیاده و برای هر زوجی یکی از اون دلایل برای یخ زدگی زندگی شون کافیه
وقتی بعد از ازدواج متوجه بشید این خانوم یا اقا همسر مورد نظر من نبوده باعث سردی میشه
فرد همش با خودش میگه عجب اشتباه بزرگی مرتکب شدم و مدام خود خوری میکنه
کاش بیشتر تحقیق میکردم ...کاش خدا ما رو رو به روی هم قرار نمیداد...کاش تقدیر جور دیگه ای رقم خورده بود ...کاش شهاب سنگ از اسمون می افتاد وسط مجلس عروسی و غیره
همین ناراحتی ها باعث میشه از همسر بیشتر از پیش فاصله بگیرن و زندگی دچار یخ زدگی بشه
بعضی ادم ها که تعداد شون هم خیلی محدوده ..وقتی با همچین موقعیتی روبه رو میشن سعی میکنن مشکلاتی که باعث شده همسرشون از اون همسر توی رویاهاشون دور بشه و رفع کنن و اون فرد و به همون همسر ارزو هاشون تبدیل کنند
بیشتر ادم ها هم همون راه اول و در پیش میگیرن

توی نامزدی یا به قول شما گفتنی همون اوایل ازواج زندگی خیلی شیرینه چون موقعیتی پیش نیومده که مشکلی در میون باشه و شما بخواهید حل اش کنید
یا اگر بوده
اینقدر به همسرشون علاقه مند بودن که زیر میزی رد کردند و ندید گرفتند
اما بعد ازدواج دلخوری ها و مشکلات حل نشده باعث میشه زندگی تون سرد بشه
که به نظر من این سرد شدن تقصیر دو طرفه ...اگه مشکلات و حل کنند و منطقی راجع بهشون بحث کنند زندگی شیرین میشود و از یخ زدگی نجات پیدا میکنه
اما متاسفانه اقا یا خانوم یا هر دو طرف با لج بازی و غرور بی جاشون باعث میشن همسرشون کینه به دل بگیرن و مشکلات مثل سد وسط زندگی شون علم بشه و اون وقته که از نگاه کردن به دیوار سیمانی رو به روشون و وسط زندگی شون خسته میشن و به فکر جدایی و دادگاه خانواده می افتند

چون اوایل چیز جدید یه حس جدید یه زندگی جدید رو داری تجربه میکنی مثل همه چیزهای جدید و نو تازگی داره ولی بعدش ..............
اگر قبل از ازدواج عاشق باشی خیلی از بدی های طرف رو نمی بینی بخاطر عشق آشتینی که داری فقط میخوای طرف رو به دست بیاری بعدش می بینی چندان چیز بارزشی نبوده که این همه برای به دست آوردنش تلاش کنی حتی تحمل رفتارش هم نداری چه برسه به اینکه عاشقش بمونی همین الانش هم تحمل اشخاص اطرافمون سخته چه برسه به اینکه بخوای یه شخصی رو بعنوان همسر یه عمر تحمل کنی.

از اون طرف با این خیال خام که عشق بعد از ازدواج بوجود میاد بری ازدواج کنی با شخصی که هیچ حسی نسبت بهش نداری از کجا معلوم عشقی بوجود بیاد اومدیم صد سال زندگی کردیم حسی به وجود نیومد به ریسکش نمی ارزه واقعا
حالا اینا به کنار یه عمر هم بشینی بچه بزرگ کنی وقت بزاری براش با جیغ و دادها و بیخوابی هاش کنار بیای که چی بشه ؟؟؟؟؟؟؟
تو فیلمها دیدید بعضی از این زوجها رو نشون میدن چقدر عاشق هم هستن چندین سال به پای هم میمونن !!!!! احساسی که آدم درک نمیکنه
شاید چون ما اون احساس رو تجربه نکردیم اینطور میگم و واقعا ازدواج شیرین باشه خدا میدونه بهرحال من هر چی جلو میرم بیشتر به این حقیقت میرسم این دوره مردم نمی تونن هم رو تحمل کنن حق دارند ازدواج نمیکنن تنهایی رو بیشتر می پسندن و فقط مختص ایران هم نیست این موج مجرد موندن تو همه کشورها دیده میشه

اما چند نكته هم وجود داره

1 - اسلام رابطهء دختر و پسر رو كامل محدود كرده. از طرفي گفته ميشه در دوران نامزدي همديگه رو بشناسيد. بدون تعارف بگم ، با چهارچوب هايي كه هم براي دختر و پسر و هم از طرف خانواده ها وجود داره ، شناخت مطلوب قابل حصول نيست
واقعاً تو دوران نامزدي چه شناختي ميشه پيدا كرد؟
جايي كه نبايد با هم برن چون حرامه ، زياد نبايد با هم حرف بزنن چون حرامه ، درمورد مسائل زناشويي و علاقه و تمايلاتشون در اين زمينه (كه يكي از دلايل اصلي در ايجاد كشش براي ازدواج هست) نبايد حرف بزنن چون ممكنه به حرام بيفتن. كلاً فقط ميتونن يك سري مسائل معمولي رو با هم مطرح كنن و درموردش گفتگو كنن كه تازه همين ها رو هم بايد درحالي با هم مطرح كنن كه 16 تا چشم داره نگاهشون ميكنه!

2 - هم بخاطر مباحث ديني ، هم فرهنگي و هم عرفي ، در نگاه خيلي از خانواده هاي ايراني ، خواستگاري ، يا نهايتاً نامزدي ، به معناي تمام شدن ماجراست. يعني اگر يك پسر به خواستگاري يه خانم بره و با هم نامزد بشن ، اما بعد از مدتي يكي از اونها ، يا هر دو ، به نتيجه برسن كه براي هم مناسب نيستن ، از سه طرف مورد هجوم حرف و كنايه قرار ميگيرن

الف - خانوادهء طرف مقابل:
تو اسم روي دختر ما گذاشتي (يا تو پسر ما رو اميدوار كردي) ، حالا وسطش جا زدي؟! مگه كشكه؟! خدا ازت نگذره!! فريب كار!! فلان فلان....!!!!

ب - خانوادهء خود جوان:
تو كه نميخواستي برا چي ما رو برداشتي بردي خونهء دختر مردم؟! (يا گذاشتي مرم بيان سر جامون بشينن؟!). ميخواستي آبروي ما رو ببري؟! ميخواستي ما رو كوچيك كني؟! تو هنوز قادر به تصميم گيري نيستي اون وقت ميخواي وارد زندگي مشترك بشي؟! ما كه جوون بوديم 46 تا خانواده رو نون ميداديم!!! :moteajeb:

ج - جامعه:
اين همون دخترست كه تا حالا سه بار نامزد كرده (يا همون پسرست). معلوم نيست چه ريگي به كفشش بوده كه نامزديش به هم خورده!! ميگن يه شب پسره (يا دختره) مچش رو با يكي ديگه گرفته!!!! :ajab!:

اينه حال و روز جامعهء ما......

سلام
منم یه سوالی مربوط به این تاپیک داشتم ممنون میشم هر کی تجربه ای داره یا اطرافش افرادی رو اینجوری دیده جواب بده
امکانش هست دو نفر که از نظر اعتقادی هم کفو نیستن زندگی خوبی داشته باشن؟و تا آخر زندگیشون شیرین باشه؟لطفا با ذکر دلیل (3 نمره)
سوالم خیلی کلی بود منظورم اینه که مشکل در گزینه اولی باشه که کارشناس محترم فرمودن یعنی از نظر مذهبی یکی زیاد مذهبی نباشه و اونیکی خیلی مذهبی باشه و حلال و حرام رو رعایت کنهمثالش هم همین جشن عروسی یکی همیشه تو جشناشون بزن و برقص بوده یکی نه یا تو رابطه هاشون با نامحرم یکی خیلی رعایت کرده باشه اون یکی معمولی باشه

البته من با خوندن پستای قبلی شما در این مدتی که اینجا بودم به این نتیجه رسیدم که احتمالا باید یه دلخوری کوچیکی بین شما و خانمتون باشه

برای همین از این حرفتون ناراحت نشدم، اگه نمی شناختمتون مثلا اینجوری جواب می دادم:

حالا خانما دلشون به چی خوش باشه؟ هوس چی بکنن؟

هرچند این حرفا بنظرم خیلی زشته:

دعا کنیم امام زمان(عج) بیان که چند همسری رواج پیدا کنه

کار خوب می کنیم که خدا حورالعین بهمون بده

و....

یه جوریه نه؟!!!!!!!

آيا احساسي كه بعد از ازدواج به همسر داريم ، لزوماً علاقه است؟
ميتونه علاقه باشه ، ولي....
مواردي رو عرض ميكنم دوستان هم نظرشون رو بفرمايند

1 - عادت
گوشي موبايل رو ديديد؟ اگر پيشتون نباشه خواب و خوراك نداريد. اما آيا عاشق گوشي موبايلتون هستيد؟
گاهي اوقات ، حسي كه ما خيال ميكنيم دوست داشتن هست ، در واقع عادت كردن هست. شما با هر كسي مدتي در يك خونه زندگي كنيد براتون ارزش پيدا ميكنه. براش احترام قائل خوهيد بود. دلتنگش ميشيد. باهاش همكاري ميكنيد و...... اما اينها دليل بر اين نيست كه عاشقش هستيد
بيايم برعكس به موضوع نگاه كنيم. يه مثال عرض ميكنم ، از تخيلتون استفاده كنيد:
شما در يك خانه با تعدادي از جنس مخالف (مرد براي خانمها و زن براي آقايون) زندگي ميكنيد
بعد از مدتي با اونها خو ميگيريد ، صميمي ميشيد ، براشون ارزش و احترام قائل ميشيد و.........

اما آيا با همهء اونها ازدواج ميكنيد؟ مطمئناً خير
نكته همين جاست. شما فقط يك نفر رو از بين اونها انتخاب خواهيد كرد. اوني رو كه دوستش داريد
پس اون حسي كه به همهء اونها داشتيد ، دوست داشتن نبوده
البته اون هم نوعي عشقه ، اما عشقِ يك انسان به انسان هاي ديگه ، نه عشق مرد يا زن به جنس مخالف و براي ازدواج

2 - تجربه نكردن عشق
برخي زنها و مردها عشق رو تجربه نكردن و به همين دليل كمترين احساسي رو كه به يك شخص از جنس مخالف پيدا ميكنن اسم عشق و علاقه براش ميذارن. شايد تعدادش اونقدر زياد نباشه ، اما بودند افرادي كه همينطور سنتي ازدواج كردند اما بعد از مدتي با فردي برخورد كردن و تازه فهميدن كه چه انتخاب سطحي داشتن. برخي از اين افراد رابطهء جديدي پيدا ميكنن كه زندگيشون از هم ميپاشه ، برخي هم بخاطر عهدي كه بستن ، از اين رابطه چشم پوشي ميكنن ، اما خيلي سخت ميتونن دوباره با همسري كه الان فهميدن شخص ايده آلشون نبوده ، رابطهء گرمي پيدا كنن

3 - ترس از پيامدها
افرادي كه ازدواج بدون علاقه يا بدون تفكر داشتن ، گاهي آگاهانه و گاهي حتي ناآگاهانه ، خودشون رو به خوشبختي ميزنن. يعني برخي از اونها ، زندگي خيلي زيبايي ندارن ، ولي با خودشون ميگن: خب چكار ميشه كرد؟ قسمت ما اين بوده. بيايم حالا مصيبت خودمون رو تو مردم جار بزنيم كه چي بشه؟! بذار همينجور بسازيم و همين زندگي رو ادامه بديم. برخي ديگه هم حتي خودشون نميدونن كه دارن تلقين ميكنن. خيال ميكنن زندگي همينه

گاهي اوقات هم مشكلاتي كه بعدش دامن گير انسان ميشه باعث ميشه به زندگي ادامه بدن
مثلاً ترس از طعنهء مردم ، ترس از پيامدهاي طلاق ، احساس مسئوليت در برابر ديگري ، وجود فرزندان ، ترس از بيوه شدن (براي زنان) ، ترس از مهريه (براي مردان) و............

صحبت در اين زمينه خيلي زياده ، ولي حرفهام طولاني شده

[="Tahoma"]

منظورم از دوران نامزدی همون دوران عقد بود که جدیدا به عنوان نامزدی اسم برده میشه
هر چند که شرعا زن و شوهر هستند اما عرفا و از نظر خانواده ها اون ها تا وقتی سر خونه زندگی خودشون نرفتن نامزد محسوب میشن و میتونن این زمان و به شناخت خود همسرشون بپردازن و از پرداختن به مسائل حاشیه ای مثل اینکه خواهرت فلان خرف و زد ...مادرت بی احترامی کرد و غیره خود داری کنید
واسه همین چیزاس که میگم باید طرف مقابل تون رو بشناسید
چون اگه اطلاعات کمی از همسرتون داشته باشید متوجه میشید هیچ وقت نباید از خانواده شون بد گویی کنند ..هر چند که حق با شما باشه

بعضی ها تصورشون از عشق و علاقه اینه که اگه به همسرشون بگن بمیر اون بنده خدا هم باید بمیره
یا اگه سرشون داد زدند و به ایشون ..به شخصیت شون ..به خانواده شون ...به نظرشون ..به چهرشون ...به طرز حرف زدنشون ...یا خیلی چیزای دیگه ... توهین کردن ایشون هم به پاس همون علاقه سکوت کنند و چیزی نکن
که به این عشق نمیگن ... یه چیز دیگه میگن ...شاید حماقت
مثلا یه خانومی در اوایل ازدواج به خانواده ی همسرشون توهین میکنند و همسرشون به پاس اینکه تازه بهم رسیدیم و کم کم در یه فرصت مناسب دیگه برای ایشون توضیح میدم که نباید به خانواده ام توهین کنند سکوت میکنن
بعد ازدواج که به خانوم میگن نباید به خانواده ام توهین کنید ..خانوم فکر میکنه که دیگه دوستم نداره ..دیگه براش تکراری شدم و غیره
اون وقته که فرد میگه ای دل غافل
عجب اشتباهی کردم
بعضی ها هم میگن اقای خونه ناراحت بود و سکوت کرده بود ...میخواستم از دلش در بیارم و ناراحتی ها رو از بین ببرم اما ایشون عصبی تر شد و بحث مون شدید تر شد
تاحالا نمیدونستم اینقدر عصبی هستن و بی منطق
نمیدونستم فلان عیب و ایراد و داره
اما اگه شناخت داشته باشید ...میفهمید این هایی که شما بهش میگید عیب و ایراد ....عیب نیست و خصلته یه زن یا مرد هست
که در تمام زن ها یا مرد ها وجود داره ...البته با کمی تغییر
اگر بدونید در مواقعی که با خصلت ها روبه رو میشید چه رفتاری رو از خودتون بروز بدید
مشکلات حل میشه و زندگی شیرین تر میشه

هر چیزی که به زور و اجبار به فرد تحمیل بشه باعث اختلاف و دلخوری میشه حتی اگه این اجبار به نفع خود فرد باشه
اما از وقتی که خودم انتخاب کردم ...زندگی شیرین تر شد

بله حقیر هم این را شنیده بودیم ولی شکر خدا شکر خدا برایمان عکسش اتفاق افتاد، الحمد لله، هنوز هم از یادآوری خاطرات آن ایام ابتدای ازدواج کراهت دارم، اگرچه بسیاری از جزئیاتش را بحمدالله از یاد برده‌ام! از یک طرف قبل از مستقل شدن «دوری از یکدیگر» سخت بود، خیلی هم سخت بود، از طرف دیگر هم اینکه برنامه‌هایمان خیلی نامتعارف بود و برای اینکه مراحل آن مطابق نظرمان باشد (نوع عروسی چطور باشد که درش امکان گناه به حداقل برسد و در عین حال سنت ولیمه دادن انجام بگیرد و از این دست مسائل) خیلی سختی کشیدیم ... خودمان هم آن اوائل با هم گاه‌و‌بی‌گاه زیاد برخورد داشتیم، از منظور همدیگر را نفهمیدن‌ها گرفته تا اخلاق و رفتار هم را نشناختن و سوء تفاهمات و ... خلاصه اینکه دو خشتی که به تنهایی شکل گرفته‌اند وقتی قرار باشد با هم جفت شوند و به مسیرشان ادامه دهند مقداری اصطکاک بینشان پیش می‌آید تا به هم جفت شوند و ... ولی شکر خدا این دوره که شاید حدود ۳ سال هم طول کشید تمام شد و مدتهاست که از ازدواج فقط شیرینی‌اش مانده است، بحمدالله و أعددت لکل رخاء الشکر لله ...

با این حال در همان دوران سخت اوایل ازدواج وقتی در بدترین شرایطش کسی ازم می‌پرسید حالا ازدواج کردن بهتر است یا مجرد ماندن بدون تردید بهش می‌گفتم که اصلاً ازدواج کردن با مجرد ماندن قابل قیاس نیستند ... بعد از ازدواج شخص متوجه می‌شود که در دوران تجردش اصلاً انگار زندگی نمی‌کرده است ... خداوند انسان را زوج آفریده است و تجرد دور بودن از اصل خلقتش است ... وقتی به معصوم علیه‌السلام گفتند که مهریه قیمت زن است یا چیست یا سؤالی شاید به این مضمون، دقیقش را بخاطر ندارم، ایشان پاسخ دادند که خیر زن خوب تمام دنیا هم به ارزش او نمی‌رسد و اصلاً قابل ارزش‌گذاری نیست ولی همسری زن بد ارزش یک پول سیاه را هم ندارد.

شما به دنبال ازدواج با توکل بر خدا و با معیارهای اسلامی باشید و خود را زیاد درگیر این حرفها نکنید که بعد از ازدواج عشق‌ها فروکش می‌کند و چه و چه ... اگر درست و آنطور که خداوند بهتان فرموده ازدواج کنید در این ازدواج خیر دنیا و آخرت را می‌یابید که یعنی آرامش جسم و روح با هم ... اگر طلاق کراهت دارد و ازدواج دائم ساز و کاری دائمی تا پایان عمر و حتی شاید تا برزخ و بهشت است پس یعنی اگر مطابق دین خدا باشد باید و ناچاراً باید کارایی خود را در هر دوره‌ای از زندگی زوج حفظ نماید و نسبت دادن لوث شدن به آن و از دست دادن کارایی به آن یعنی تردید وارد کردن در حکمت و آفرینش خداوند ... شاید آنهایی که به آن حرفها معتقد هستند از سنت ازدواج، آنطور که باید باشد، فاصله گرفته‌اند و الآن تعجب می‌کنند که چرا نتیجه‌اش از آنچه که باید باشد متفاوت است ... گاهی دو نفر مجنون (عقلشان به جاذبه‌ی «محبت کور» پوشیده شده و خود را عاشق می‌خوانند و به این جنون و مستی و لایعقل بودن خود افتخار هم می‌کنند) کاری می‌کنند که ۲۰ نفر عاقل هم نتوانند درستش کنند.

خدا عاقبت همه‌امان را ختم بخیر کند ان شاء الله
یا علی علیه‌السلام

برام جالب و خنده داره وقتیکه دوستان در میان صحبت کردنشون این نکته رو هم بیان میکنند که: من مجردم ....
!!!!!!......
.......!!!!!
بماند....:offlow: