برگه ای از دفتر مبارزات انقلاب
تبهای اولیه
[h=1][/h]
[h=1][/h]
[h=1][/h]
[/HR]
[/HR] [h=2]
انقلاب اسلامی ایران از دید ویکی پدیا :[/h] انقلاب ایران در سال 1357 هجری خورشیدی، (مشهور به انقلاب اسلامی) که با مشارکت روحانیون، بازاریان، احزاب سیاسی مخالف، روشنفکران، دانشجویان و مردم عادی در ایران انجام پذیرفت، نظام پادشاهی این کشور را سرنگون، و زمینهء روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، به رهبری روحانی شیعه، روحالله خمینی را فراهم کرد. تفکرات و شخصیتهای اسلامی، در این انقلاب ضد سلطنتی حضور برجستهای داشتند و(امام) خمینی آن را انقلاب اسلامی خواند. این انقلاب، با نام انقلاب بهمن 57 نیز شناخته میشود.
پس از کودتای 28 مرداد سال 1332، شاه به تثبیت قدرت خود پرداخت و طرحهای جنجال برانگیز موسوم به انقلاب سفید که محور اصلی آن را اصلاحات ارضی تشکیل می داد، به اجرا گذاشت. اجرای این طرحها و افزایش چند برابری درآمدهای نفتی، توسعه اقتصادی و دگرگونی ساختار اجتماعی ایران و در عین حال افزایش اختلاف طبقاتی و تنشهای اجتماعی را در دهههای 1340 و 1350 در پی داشت. او با معطوف کردن اقدامات امنیتی و اطلاعاتی خویش بر سرکوب طبقه متوسط جدید و احزاب سکولار، خود را در مقابل روحانیون و تفکرات مبارز جدید اسلامی آسیپپذیر ساخت. اصلاحات شاه و نیز جانبداری مستقیم و غیر مستقیم او از دولتهای آمریکا و اسرائیل، مورد مخالفت روحانیون به ویژه خمینی واقع شد. در این دوران شماری از روشنفکران بر احیای تفکر سیاسی شیعه تاثیری عمیق نهاده و تفسیری انقلابی از شیعه را به عنوان یک ایدئولوژی رهاییساز، در اذهان مردم به ویژه محصلان و دانشجویان به جای گذاشتند. (امام) خمینی نیز در سالهای تبعید خود، اگرچه خواهان ایجاد یک حکومت اسلامی به رهبری فقها به جای سلطنت موروثی بود، بیشتر به طرح نقطه ضعفهای رژیم و مسائلی که توده مردم مسلمان ایران را خشمگین می ساخت، می پرداخت. همچنین شماری سازمانهای چریکی مارکسیست و اسلامگرا شکل گرفتند که به مبارزه مسلحانه با رژیم پرداختند. نهایتاً با سیاستهای نادرست حزب رستاخیز حکومت در خصوص بازار و مذهب در اواسط دهه 1350، بازاریان و روحانیون محافظه کار و غیر سیاسی نیز به عنوان دو متحد تاریخی، به صفوف مخالفان پیوستند.
تنشها و نارضایتیهای مذکور، با بازتر شدن فضای سیاسی در سال 1356 که به دلیل فشارهای دولت آمریکا و نهادهای مدافع حقوق بشر صورت پذیرفته بود، خود را نشان داد و از پاییز و زمستان همان سال به شکل تظاهرات خیابانی نمود یافت. معترضان از سنتهای شیعی چون مراسم چهلم جانباختگان برای راهپیمایی اعتراضی استفاده سیاسی به عمل آوردند. رویدادهایی چون فاجعه آتشسوزی سینما رکس آبادان و کشته شدن معترضان در برخی از تظاهراتها (از جمله در واقعه جمعه سیاه در شهریورماه) توسط نیروهای حکومتی تنها موجب تشدید اعتراضات و از دست رفتن امکان مصالحه شد. رکود اقتصادی به وقوع اعتصابات گسترده و پیوستن طبقه کارگر به تظاهرات و در نتیجه فلج شدن اقتصاد کشور انجامید. با پیوستن کارگران و همچنین تهیدستان شهری به تظاهراتها، دامنه اعتراضات از دهها هزار نفر به صدها هزار و حتی میلیونها تن رسید. سرانجام با خروج شاه از کشور، عدم موفقیت دولت شاپور بختیار، دو روز نبرد مسلحانه سازمانهای چریکی و هزاران داوطلب مسلح با ارتش و گارد شاهنشاهی و اعلام بیطرفی ارتش در 22 بهمن 1357، انقلاب به پیروزی رسید.
سپس نظام «جمهوری اسلامی» در قالب حکومتی دینی برپایهء تفسیر خاصی از شیعه به نام ولی فقیه جایگزین نظام پیشین گردید.
[h=1]آلبوم بازگشت امام به میهن اسلامی[/h]
«وجود امام خمینى و بركات آن را تنها كسانى مىتوانند حقیقتا درك كنند كه درجست و جوى تاریخ تحول باطنى انسانهاى كره زمین كه خاستگاه تحولات ظاهرى،اجتماعى و اقتصادى و سیاسى حیات او نیز هست، به تاریخ انبیاء رجوع مىكنند،هم آنانند كه در وصف امام خمینى مىگویند:(او بتشكنى دیگر از تبار ابراهیمبود). (شهید سید مرتضى آوینى )
«اى امام تو بودى كه به اسلام جان دیگردادى، به نماز و روزهها و تمامعبادتها جان و روح دیگرى دادى و روح حقیقى و واقعى را آوردى و به حق كه براىنماز قیام كردى و به حق از براى امر به معروف و نهى از منكر قیام كردى.» (شهید مرتضى چگینى )
«یادتان باشد كه تمام آن چه ما آن را عزت و قدرت مىنامیم از سوى خداستو واسطه آن در وهله اول امام زمان(عج) و بعد مجاهدتهاى این امام بزرگوار،بتشكن قرن، این اسوه شجاعت و صبر و دلیرى است.» (شهید محمود طیبى )
«مىرویم تا خط امام بماند، خطى كه از ابراهیم آغاز شده و در تداوم سرخ خویشبادستهاى پاك محمد و على به قلب پرشور امام امت رسید تا رنجبران زمین را ازجور حكومتقابیلیان برهاند.» (شهید مهدى رجب بیگى )