جمع بندی تنور دلت گرم ،دیگر قدیمی شد

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تنور دلت گرم ،دیگر قدیمی شد

[="Black"]"احمد شاملو: تیکه کلامش بود، فرق نمی کرد موقع سلام یا وقت خداحافظی ،می گفت "تنور دلت گرم ..." معنی این جمله را بعدها فهمیدم .... هرجا که از دلم مایه گذاشتم و اتفاق خوبی افتاد یاد حرفش افتادم . انگار تنور دلت که گرم باشد نان مهربانی اش را می خوری هر چه دلت گرم تر ، مهربانی ات بیشتر و روزگارت آبادتر است . امیدوارم امروز یکی از زیباترین روزهای زمستون را تجربه کنی . "
سوالی برام پیش اومده ، چقر باید مهربون بود ؟؟؟ چقدر باید دلسوز بود ؟؟؟ من وقتی می بینم جایی حق ناحق میشه خیلی ناراحت میشم و سعی میکنم طرف حق و بگیرم. مثلا وقتی استاد سرکلاس یک دانشجو حرف بی ربط میگه ، یا وقتی بعضی ها بخاطر منافع خودشون در هر صورت بقیه را له می کنند ناراحت میشم و تذکر میدم. باید چه کنم؟؟؟ اینجور وجه آدم بد میشه !!!
[/]

برچسب: 

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

[=microsoft sans serif]دلسوزی و مهربانی نسبت به دیگران از اثرات ایمان در وجود انسان است می توان گفت محبت نسبت به دیگران نوعی پاسخگویی به فطر ت است چرا که انسان فطرتا گرایش به خوبیها دارد .در قرآن و روایات نیز به مهربانی و محبت به دیگران تاکید شده است و محبت کردن با مصادیق گوناگون آن ذکر شده است.

کمک کردن به دیگران و رفع مشکل آنها ، محبت زبانی و هدیه دادن و حتی لبخند زدن از مصادیق محبت و دلسوزی نسبت به دیگران است که ما بدان تشویق شده ایم.حتی بالاتر از آن نیز در جایی که دیگران به مابدی می کنند به محبت و خوبی به آنها تشویق شده ایم.به گونه ای که خداوند در قرآن کريمش مي فرمايد: و لا تستوي الحسنة و لا السيئة ادفع بالتي هي احسن (1) هرگز نيکي و بدي در جهان, يکسان نيست؛ هميشه بدي خلق را به بهترين عمل (که نيکي است) پاداش ده.

در آموزه های اسلام رشته ی محبت محکم ترین رشته و پیوند معرفی شده است تاجایی که هم در بعد فردی برای انسان آرامش ایجاد می نماید و هم در بعد تربیتی محبت موثر تر از تنبیه و تشویق می باشد و هم در بعد اجتماعی باعث پیوند عمیق بین مردم می شود.

می توان حد و مرز محبت و دلسوزی به دیگران را جایی در نظر گرفت که حقی تضییع نشود .


گاهی می خواهیم محبت به فرزندمان داشته باشیم اما دلسوزی بیجا و بی موقع باعث تضییع حق همسر می شود و یا گاهی محبت بیش از حد به همسر ما را از وظیفه ی اصلی توجه به فرزند باز می دارد گاهی نیز به دانشجو توجه کرده و نسبت به او دلسوزی می نماییم اما حق استاد و احترام به استاد را فراموش می کنیم بنابراین بر ما لازم است محبت و دلسوزی خود نسبت به دیگران را مدیریت کنیم و با سبک و سنگین کردن شرایط از بجا بودن محبت خود مطمئن شویم.

چنانچه اعتدال در محبت داشته باشیم و از افراط و تفریط دوری کنیم محبتمان موثرتر خواهد بود.


بخشی دیگر از پرسش شما مربوط به شرایطی می شود که امر به معروف و نهی از منکر بر ما لازم می شود در این شرایط نیز وقتی می بینیم حقی از دانشجو تضییع می شود بر ما لازم است استاد را امر به معروف و نهی از منکر نماییم البته با در نظر گرفتن شرایط آن به گونه ای که حق شاگرد و استادی رعایت شود و شخصیت استاد زیر سوال نرود و بهترین روش این است که در این شرایط از طریق نوشتن نامه و یا روشهای غیر مستقیم دیگر استاد را نسبت به خطایشان آگاه نمایید تا شأن استاد حفظ شود.
بنابراین در جایی که حق الناسی صورت می گیرد و یا حقوق اجتماعی توسط برخی نادیده گرفته می شود بر ما لازم است عکس العمل مناسب نشان دهیم و بی تفاوت نباشیم چرا که اینها نیز از مصادیق دلسوزی محسوب می شود.

(1) سوره فصلت / 34

پست جمعبندی:

سوال:

چقدر باید مهربون بود ؟؟؟ چقدر باید دلسوز بود ؟؟؟ من وقتی می بینم جایی حق ناحق میشه خیلی ناراحت میشم و سعی میکنم طرف حق و بگیرم. مثلا وقتی استاد سرکلاس یک دانشجو حرف بی ربط میگه ، یا وقتی بعضی ها بخاطر منافع خودشون در هر صورت بقیه را له می کنند ناراحت میشم و تذکر میدم. باید چه کنم؟؟؟ اینجور وجه آدم بد میشه !!!


پاسخ:

دلسوزی و مهربانی نسبت به دیگران از اثرات ایمان در وجود انسان است می توان گفت محبت نسبت به دیگران نوعی پاسخگویی به فطر ت است چرا که انسان فطرتا گرایش به خوبیها دارد .در قرآن و روایات نیز به مهربانی و محبت به دیگران تاکید شده است و محبت کردن با مصادیق گوناگون آن ذکر شده است.

کمک کردن به دیگران و رفع مشکل آنها ، محبت زبانی و هدیه دادن و حتی لبخند زدن از مصادیق محبت و دلسوزی نسبت به دیگران است که ما بدان تشویق شده ایم.حتی بالاتر از آن نیز در جایی که دیگران به مابدی می کنند به محبت و خوبی به آنها تشویق شده ایم.به گونه ای که خداوند در قرآن کريمش مي فرمايد: و لا تستوي الحسنة و لا السيئة ادفع بالتي هي احسن (1) هرگز نيکي و بدي در جهان, يکسان نيست؛ هميشه بدي خلق را به بهترين عمل (که نيکي است) پاداش ده.

در آموزه های اسلام رشته ی محبت محکم ترین رشته و پیوند معرفی شده است تاجایی که هم در بعد فردی برای انسان آرامش ایجاد می نماید و هم در بعد تربیتی محبت موثر تر از تنبیه و تشویق می باشد و هم در بعد اجتماعی باعث پیوند عمیق بین مردم می شود.

می توان حد و مرز محبت و دلسوزی به دیگران را جایی در نظر گرفت که حقی تضییع نشود .

گاهی می خواهیم محبت به فرزندمان داشته باشیم اما دلسوزی بیجا و بی موقع باعث تضییع حق همسر می شود و یا گاهی محبت بیش از حد به همسر ما را از وظیفه ی اصلی توجه به فرزند باز می دارد گاهی نیز به دانشجو توجه کرده و نسبت به او دلسوزی می نماییم اما حق استاد و احترام به استاد را فراموش می کنیم بنابراین بر ما لازم است محبت و دلسوزی خود نسبت به دیگران را مدیریت کنیم و با سبک و سنگین کردن شرایط از بجا بودن محبت خود مطمئن شویم.

چنانچه اعتدال در محبت داشته باشیم و از افراط و تفریط دوری کنیم محبتمان موثرتر خواهد بود.

بخشی دیگر از پرسش شما مربوط به شرایطی می شود که امر به معروف و نهی از منکر بر ما لازم می شود در این شرایط نیز وقتی می بینیم حقی از دانشجو تضییع می شود بر ما لازم است استاد را امر به معروف و نهی از منکر نماییم البته با در نظر گرفتن شرایط آن به گونه ای که حق شاگرد و استادی رعایت شود و شخصیت استاد زیر سوال نرود و بهترین روش این است که در این شرایط از طریق نوشتن نامه و یا روشهای غیر مستقیم دیگر استاد را نسبت به خطایشان آگاه نمایید تا شأن استاد حفظ شود.
بنابراین در جایی که حق الناسی صورت می گیرد و یا حقوق اجتماعی توسط برخی نادیده گرفته می شود بر ما لازم است عکس العمل مناسب نشان دهیم و بی تفاوت نباشیم چرا که اینها نیز از مصادیق دلسوزی محسوب می شود.

(1) سوره فصلت / 34

موضوع قفل شده است