آیا به غیر از راه عقل مسیری دیگر برای اثبات خداوند وجود دارد؟

کارشناس بحث: استاد رئوف

با سلام خدمت شما دوست گرامی

چند مطلب:

- مطلبی که از حجه الاسلام میر باقری نقل کردید، مطلب درستی است. به این معنا که نمی شود راه خوبی را از بدی عبور داد و مدتی به درستی عمل نکرد به امید اینکه پس از مدتی و بهتر شدن اوضاع، نحوه زندگی را تغییر خواهیم داد.

- اساسا هدف از زندگی چیست؟ آیا هدف از زندگی لزوما رسیدن به منافع مادی است؟ یا اینکه هدف رسیدن به کمال و کسب رضایت الهی است؟ البته حالت دوم به معنای آن نیست که در پی منافع دنیوی نباشیم بلکه به معنای آن است که در تزاحم و تعارض بین منافع دنیوی و منافع اخروی، منافع اخروی را مقدم کنیم.
هدف انسان دیندار رسیدن به کمال و سعادت ابدی است و البته برای معاش دنیوی نیز تلاش میکند.

با توجه به این مسئله، طی کردن مسیر خطا به امید آنکه در مرحله ای از آن روی گردان خواهیم شد، چند اشکال دارد:

- این چنین نیست که ما هر زمان بخواهیم بتوانیم به راحتی از بدی رویگردان بشویم و به خوبی گرایش پیدا کنیم بلکه هر قدم که ما راه بدی را می پیماییم، وجود ما قدم به قدم دچار فرودستی و آلودگی می شود و راه برگشت سخت تر و دشوار تر می شود.

- این تیرگی و پلیدی ممکن است به مراحلی برسد که شخص عملا راه برگشتی برای خود نبیند و نور هدایت را تشخیص ندهد در این حالت، مسئله توبه بسیار دشوار می شود و گاهی عملا امکان پذیر نیست (مانند مواردی که حقوق انسان های دیگر به نحو غیر قابل جبرانی، ضایع شده باشد)

بنابراین تصور اینکه به بدی پناه ببریم و بعدها خوب خواهیم شد، تصور درستی نیست.

از سوی دیگر، اگر ما ارزشگذاری زندگی را به نحو صحیح انجام دهیم یعنی اموری که باید مهم شمرده شوند را به صورت درست تعریف کنیم، پیروی از آموزه های دینی، بسیار نجات بخش و یاری کننده خواهد بود.
اگر ما زندگی را در تعادلی از اموری معنوی و امور مادی قرار دهیم و در آن برای جنبه های دنیوی و اخروی، برنامه داشته باشیم. برای زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی جایگاه خاصی مشخص کرده باشیم و اموری از این دست، خواهیم یافت که برنامه ها و آموزه های دینی، ما را به زندگی ای رهنمون خواهد شد که در آن علاوه بر منافع دنیوی، زندگی ای معنوی، ارزشمند، باهدف و معنادار خواهیم داشت و این چیزی است که برخی از انسان های مدرن آن را از دست داده اند و همواره در پی زندگی معنادار و ارزشمند هستند که آنها را قفس پوچی برهاند.

با توصیفاتی که گفته شد، می توان امید داشت که التزام به آموزه های دینی، زندگی ای برتر را برای ما به ارمغان خواهد داشت و ما می توانیم به تجربه، چنین شرایطی را درک کنیم.

موفق باشید

با سلام و ادب بنظر من هیچ راه عقلی برای اثبات وجود خدا نیست راهی که ما را به یقین کامل برساند برای من که اینطور بوده است الان دیگه داره نزدیک سه دهه میشود که من درگیر این مسئله هستم تا حد تواناییم همه راهها راهم رفته ام با اینکه فبسفه به رشته درسیم هیچ ارتباطی ندارد شاید ساعاتی که من فلسفه خوانده ام از رشته درسیم بیشتر است همه راهی را رفتم اما به هیچ کجا نرسیدم آدم لجبازی هم نیستم به آنهایی که ایمان و یقین دارم حسادت میکنم در هیچ موردی به جز این حسود نیستم شاید من استضعاف فکری دارم که آنهم دیگر دست خودم نیست با این بی ایمانیم باز دعا میکنم که به یقین برسم حتی اگر شده روز آخر عمرم. بعضی وقتها میگویم خدا که عالم است میداند در ذهن من چه میگذرد پس چرا کمکم نمیکند.نمیدان خیلی وقتها تصمیم گرفتم بی خیال شوم مثل خیلیها ولی نمیتوانم. چرا رسیدن به ایمان و یقین برایم اینقدر دست نیافتنیست. بنظرم خودم مقصر نیستم

با سلام

راه عقل برای ما نیست چون کسی عقل انچنانی ندارد که خدا رو با اون بشناسه (مغز هست اما توش عقل نیست!)

به ترتیب تاثیر در شناخت
1-گرسنگی
2-بیماری
3-مصیبت
4-فقر و بدبختی
5-گریه
6-انفاق (مثلا کارگری کنین پولشو بدین به یکی دیگه... برای مثال بچتون تو بیمارستون نیاز به یه سوزن گرون قیمت داره تا نمیره یعد شما میرین ده روز کارگری میکنین پولشو میبرین بیمارستون سوزن بخرین می بینین بچه یکی دیگه داره میمیره اون دارو رو میدیدن به اون ولی در عوض بچتون می میره!)

7-فلک در مقیاسی که از مغز دود بلند بشه!:khandeh!:

با سلام و ادب متشکر از لطفتان در حال مطالعه مباحث خداشناسی این سایت هستم . ولی صادقانه بگویم هنوز نتیجه ای نگرفتم احتمالا در آینده نزدیک مزاحم شما اساتید عزیز میشوم

سلام
خداوند به ما عقل داده تا با آن بیاندیشیم خوبی ها را از بدی ها و حق را از باطل تشخیص دهیم.
بنابر این تنها راه شناخت خدا برای انسان ها استفاده از عقل و بهره گیری از منابع دین که قرآن منبع اصلی دین و شناخت خداست
یعنی در اصل ما قرآن را می خوانیم و در آیات آن تفکر میکنیم (استفاده از عقل ) و به اندازه ی توان خود خدا را میشناسیم.
عقل به دو صورت تقسیم میشود عقل پایه عقل پیرو
ما با عقل پایه ی خود در آیات میاندیشیم و حق را تشخیص میدهیم و هدف را رسیدن به حق قرار میدهیم.
و با عقل پیرو خود هر چیزی رو که مغز مان توانایی درک واقعیت آن را ندارد و خدا آن را فرموده پیروی میکنیم.

البته کارشناس محترم جواب سوال اصلی رو ندادند.
ولی به نظر من راه دیگه ای به جز عقل برای اثبات خدا نیست.
هر مسیر دیگه ای به جز عقل لاجرم در نقطه ای از مسیر با عقل تقاطع خواهد داشت و راه مستقل و جداگانه ای وجود نداره.
جز اینکه شما عمدا سوالاتی که برای عقلتون پیش میاد رو نادیده بگیرین.
در مورد سوالی که گفته بودین

سلام
انسان توانایی ترک کامل خدا رو نداره
به نظر تو میشه یه اقیانوس بیکران رو توی یه لیوان کوچیک جا داد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!

1-متاسفانه بحثی که مطرح فرمودین ربطی به جواب بنده نداشت.
2-جمله شما یعنی : چون نمیشه یه اقیانوس رو در یک لیوان جای داد پس انسان توانایی ترک کامل خدا رو نداره.
ربطی بین این دو جمله که فرمودین وجود نداره.
اگرچه ربطی به صحبت من نداشت ولی خواستم عرض کنم این جمله شما به تنهایی هم فاقد معنی و استدلال هست.

سلامی دوباره
من یادم نمونده که چرا این رو گفتم شاید هم اشتباه بوده
اگه اشتباه هست معذرت می خوام
اما در این که این حرفی من زدم معنی نداره در شتباه هستید
انسان ها تا حد توان خود می تواند خدا بشناسد اما این حد هم می تواند بسیار زیاد باشد .

برای کسی که خدا براش اثبات نشده این حرف ها بی معنی است عزیز.

[="Times New Roman"][="Black"]

عاقل همه عمر خود پي پل ميگشت
ديوانه به دريا زد و از آب گذشت

اگر خدايي نباشه ، آخرتي نباشه ، بهشت و جهنمي نباشه ، با خداها ضرري نكردن. مثل بقيه زندگي كردن ، ازدواج كردن ، پول درآوردن ، بچه دار شدن....
فقط با رعايت انسانيت (در حد خودشون). لااقل اسم نيكي ازشون باقي ميمونه

اما اگر همهء اينها حقيقت باشه.........

باسلام
عنوان تایپک با سوالی که پرسیدید نمیخونه.
وقتی سوال رو خوندم و عنوان رو در نظر گرفتم چیزی که به نظرم رسید این بود که نرسیدن به خواستها از مسیری که خدا گفته یعنی نبود خدا؟
که این نتیجه درست نیست
البته ممکنه سوال کننده همچین منظوری نداره و این چیزی بود که من بهش رسیدم.

مطلوب من:
مشکل همینجاست
مطلوب یک بچه خوردن شکلاته.
بعد میگه من ۹ ماه شکلات نمی‌خورم چرا?چون بزرگترش گفته برات ضرر داره این بچه بعد نه ماه فقط از شکلات محروم شده.
چون مطلوب خوردن شکلات بوده حالا میگه من بجز محرومیت از شکلات چیز دیگه بدست نیاوردم میره شکلات رو میخوره حالا دندونش خراب میشه حالا میفهمه چرا شکلات رو بهتر بود نخوره گاهی اوقات مطلوب برای ما مطلوب هست ولی ما درک نتیجه نا مطلوب رو نداریم اگر به خدا و اون چیزی که برای بنده صلاح دانسته رو بهش یقین داشته باشیم دیگه مطلوبمون میشه اون چیزی که خدا به حکمت خود برامون قرار میده.
البته نباید کم کاری خودمون رو برای رسیدن به نتیجه در طی مسیر به
حساب اشتباه بودن مسیر قرار بدیم.
به خدا و هرآنچه در مسیر درست به ما میرسه یقین داشته باشیم بی دلیل نیست و به نفع ماست.

[="Times New Roman"][="Black"]

مسعود جان حرف اينه كه عنوان تاپيك اصلاً با سوال نميخونه

عنوان تاپيك:
آیا به غیر از راه عقل مسیری دیگر برای اثبات خداوند وجود دارد؟

سوالهاي مطرح شده:
1 - چرا من حق ندارم خدا رو امتحان كنم؟
2 - اگر من مسيري خلاف مسير تعيين شده توسط دين طي كردم و احساس موفقيت و خوشبختي كردم ، تكليف چيه؟

راستش من هنوز ارتباط اين سه تا رو متوجه نشدم

[="Times New Roman"][="Black"]

و خداییش راست هم میگفت و بارها هم در عمل این صحبتشون رو اثبات کردند..
.
.
یک
.
[SPOILER]

[/SPOILER]

دو
.
[SPOILER]

[/SPOILER]

سه
.
[SPOILER]

[/SPOILER]
.
.
آیا واقعا به دنبال پاسخ هستید..؟
.
آیا واقعا به دنبال بحث منطقی و عقلانی هستید..؟
.
یا می خواهید یه بحثی رو راه بندازید چند تا موافق و مخالف پیدا کنید و یه چند روزی سرگرم بشین و بعدشم بگید من قانع نشدم و دو روز بعد در تاپیکی دیگر همان مسائل رو تکرار کنید..؟
.
آیا همین مسیری که الان توش زندگی می کنید و به دنبال مسیری هستید که هر روز توش شاد تر بشید و هر روز رشد کنید به شما چنین چیزهایی رو یاد داده..؟
.
من اشتباه می کنم..بقیه هم اشتباه می کنند..؟
.
خوب اگر مسائل اسلامی در حیطه ی عقلانیت شما نیست پس به دنبال چی هستید؟ میخوای یه جوابی بگیری بعدشم بگی خوب من قانع نشدم یه کارشناس دیگه بیاد؟
.
بهترین قاضی کاربران هستند.. :ok:[/]