انسان در رنج است یا اینکه هر چه به او می رسد نتیجه عملش است؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
انسان در رنج است یا اینکه هر چه به او می رسد نتیجه عملش است؟

به نام خدا
سلام و عرض ادب
ببخشید سوالی داشتم از خدمت بزرگواران

آیه ای توی قران هست "بما کسبت ایدی االناس.."
یه آیه هم داریم
لقد خلقنا الانسان فی کبد
اول اینکه انسان در رنج آفریده شده با اینکه هر چی بهش میرسه دستاورده خودشه چطور قابل جمع هست؟

بعداینکه انسان در رنج هست چطور جمع میشه با آیه ی دیگری که میگه "نیکوکاران در دوسرا زندگی خوشی خواهند داشت"؟

متشکرم
التماس دعا
و من الله التوفیق

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد محسن

آرمیتا رضائی نژاد;627374 نوشت:
به نام خدا
سلام و عرض ادب
ببخشید سوالی داشتم از خدمت بزرگواران

آیه ای توی قران هست "بما کسبت ایدی االناس.."
یه آیه هم داریم
لقد خلقنا الانسان فی کبد
اول اینکه انسان در رنج آفریده شده با اینکه هر چی بهش میرسه دستاورده خودشه چطور قابل جمع هست؟

بعداینکه انسان در رنج هست چطور جمع میشه با آیه ی دیگری که میگه "نیکوکاران در دوسرا زندگی خوشی خواهند داشت"؟
متشکرم
التماس دعا
و من الله التوفیق


بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و طلب توفیق الهی برای شما پرسشگر محترم
آیاتی که از آن نام بردید، هر کدام با شان نزول یا تفسیر و تاویل مربوطه نازل شده و ترجمانی مرتبط با همان آیه را دارد و نمی توان با ردیف کردن آن آیات در کنار هم، تناقض فهمید.
بنا بر این، با پرداختن به هر کدام از آیات به طور جدا گانه و اشاره به تفسیر آن، خواهیم فهمید که هیچ گونه ضدیتی میان آن ها وجود ندارد.
در ابتدا مناسب است آیه ای که مربوط به رنج انسان در وضع خلقتش است، ترجمه و تفسیر شود که مقصود از این رنج چیست؟
خدای متعال فرمود:
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في‏ كَبَد"(1) "
كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنج ها است)
در تفاسیر آمده است:
1-كلمه" كبد" به معناى رنج و خستگى است، و جمله مورد بحث جواب قسم است، و اين تعبير كه" خلقت انسان در كبد است" به ما مى ‏فهماند كه رنج و مشقت از هر سو و در تمامى شؤون حيات بر انسان احاطه دارد، و اين معنا بر هيچ خردمندى پوشيده نيست كه انسان در پى به دست آوردن هيچ نعمتى بر نمى‏آيد، مگر آن كه خالص آن را مى ‏خواهد،
خالص از هر نقمت و دردسر، و خالص در خوبى و پاكيزگى، ولى هيچ نعمتى را به دست نمى‏آورد مگر آميخته با ناملايماتى كه عيش او را منغص مى‏دارد(یعنی شادی او را در هم می ریزد)، و نعمتى مقرون با جرعه ‏هاى اندوه و رنج، علاوه بر مصایب دهر كه حوادث نا گوارى كه چون شرنگى كشنده كام جانش را تلخ مى‏كند.(2)
2- انسان از آغاز زندگى حتى از آن لحظه‏اى كه نطفه او در قرارگاه رحم واقع مى‏شود، مراحل زيادى از مشكلات و درد و رنج ها را طى مى‏كند تا متولد شود، و بعد از تولد در دوران طفوليت، و سپس جوانى، و از همه مشكل تر دوران پيرى، مواجه به انواع مشقت ها و رنج ها است، و اين است طبيعت زندگى دنيا، و انتظار غير آن داشتن اشتباه است
...نگاهى به زندگى انبياء و اولياء اللَّه نيز نشان مى‏دهد كه زندگى اين گل هاى سرسبد آفرينش نيز با انواع ناملایمات و درد و رنج ها قرين بود، هنگامى كه دنيا براى آن ها چنين باشد، وضع براى ديگران روشن است.
و اگر افراد يا جوامعى را مى‏بينيم كه به ظاهر درد و رنجى ندارند يا بر اثر مطالعات سطحى ما است، و لذا وقتى نزديك تر مى‏شويم به عمق درد و رنج هاى همين صاحبان زندگى مرفه آشنا مى‏ شویم، و يا اين كه براى مدتى محدود و زمانى استثنايى است كه قانون كلى جهان را بر هم نمى ‏زند.(3)
بنا بر این، زندگی دنیا همواره بر پستی و بلندی های شیرین و تلخ جریان دارد که البته و به طور معمول تلخی آن بر شیرینی اش سنگینی می کند و همین که تمام موجودات مقهور زمان اند و از قوت و کمال رو به نقصان می روند، خود دلیل بر تایید ادعای ما است.
پس معلوم شد این آیه شریفه به اصل خلقت انسان اشاره می کند که در رنج و فلاکت آفریده شده است و با موضوعاتی که در دیگر آیات بیان شده است، ارتباط خاصی ندارد.
و اما توضیح و تفسیر در باره دیگر آیه شریفه که از آن نام بردید:
خدای متعال فرمود:
"ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ"(4)
فساد، در خشكى و دريا به خاطر كارهايى كه مردم انجام داده‏اند آشكار شده است خدا مى‏خواهد نتيجه بعضى از اعمال شان را به آنان بچشاند!، شايد (به سوى حق) بازگردند.
این آیه شریفه می تواند در برابر آیه ای دیگر از قرآن باشد که خدای متعال فرمود:
"وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ"(5)
"و اگر اهل شهرها و آبادي ها، ايمان مى‏ آوردند و تقوا پيشه مى‏ كردند، بركات آسمان و زمين را بر آن ها مى ‏گشوديم ولى (آن ها حق را) تكذيب كردند. ما هم آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم"
مقصود از آیه اول این است که اگر در زمین و دریا فسادی دیده شد، یعنی خرابی و مشکلی در زندگی مردم پیش آمد، به دلیل گناه و شرکی است که مرتکب می شوند. مثلا اگر قحطی یا زلزله آمد، یا آسمان برکاتش را بر اهل زمین منع کرد و نیز اگر حوادث دیگری پیش آمد، باید دانست علت اصلی آن به دلیل کسب و کار مردم در مسیر حرام و باطل و نیز انجام گناه است.
علامه طباطبایی نوشته است:
اين فساد ظاهر در زمين، بر اثر اعمال مردم است، يعنى به خاطر شركى است كه مى‏ورزند، و گناهانى است كه مى‏كنند، و ما در تفسير آيه" وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ" ، و نيز در مباحث نبوت در جلد دوم اين كتاب، اثبات كرديم كه بين اعمال مردم و حوادث عالم رابطه مستقيم هست، كه هر يك متاثر از صلاح و فساد ديگرى است....آيه چنين معنا مى‏دهد: آن چه در زمين ظاهر شد، به خاطر اين بود كه خدا و بال پاره‏اى از آن چه مى ‏كردند به ايشان بچشاند، بلكه براى اين بود كه خود اعمال شان را به ايشان بچشاند، كه به صورت و بال به سوى ‏شان بر مى‏گشت.(6)
و در تفسیری دیگر آمده است:
سرچشمه فساد، اعمال خود مردم است
در آيات گذشته، سخن از شرك در ميان بود و مى‏دانيم ريشه اصلى تمام مفاسد فراموش كردن اصل توحيد و روى آوردن به شرك است، لذا در آيات مورد بحث نخست سخن از ظهور فساد در زمين به خاطر اعمال مردم به ميان آورده، مى‏گويد:" فساد در خشكى و دريا به خاطر كارهايى كه مردم انجام داده‏اند آشكار شده است.
خدا مى‏خواهد عكس العمل كارهاى مردم را به آن ها نشان دهد و نتيجه بعضى از اعمالى را كه انجام داده ‏اند به آن ها بچشاند، شايد بيدار شوند، و به سوى حق بازگردند!
آيه فوق معنى وسيع و گسترده‏اى را پيرامون ارتباط" فساد" و" گناه" با يكديگر بيان مى‏كند كه نه مخصوص سرزمين مكه و حجاز است، و نه عصر و زمان پيامبر صلوات الله علیه، بلكه به اصطلاح از قبيل قضيه حقيقيه است كه پيوند" محمول" و" موضوع" را بيان مى‏كند، به عبارت ديگر هر جا فسادى ظاهر شود، بازتاب اعمال مردم است، و در ضمن يك هدف تربيتى دارد، تا مردم طعم تلخ نتيجه اعمالشان را بچشند، شايد به خود آيند.(7)
پس نتیجه کلی از آیات مورد نظر این شد که انسان در رنج آفریده شده می تواند معانی مختلفی داشته باشد، از جمله چون دنیا محل امتحان و عبور است، در نتیجه هر امتحانی سختی های خودش را خواهد داشت خصوصا امتحانی که نتیجه نمراتش در جهان ابدی قابل دیدن خواهد بود،پس آزمون دنیا نمی تواند موضوعی ساده و آسان باشد و می طلبد که رنج بسیاری در باطن آن باشد.
علاوه، انسان از جسم و جان تشکیل شده است. به همین جهت برای تامین نیاز های هر دو بعدش، باید کوشش کند و خود را به رنج اندازد. پس نمی تواند به آن چه می خواهد به آسانی دست یابد.
اما درتبیین این مطلب که هر چه به او می رسد (چه خوب یا بد) دست آورد خودش است، این موضوع در تناقض با آیه قبلی نیست. زیرا انسانی که در رنج و سختی آفریده شده است، می تواند با توکل به خدا و پیروی از دستور الهی بر سختی ها غلبه یابد و زندگی آرامی برای خودش فراهم کند و چون می داند بنا نیست برای همیشه در دنیا بماند، از این رو این چند روز زحمت و رنج را با نیروی شکیبایی به جان می خرد تا به راحتی از مشکلات عبور کند. اما انسانی که دنیا را برای خودش خانه ابدی فرض می کند و کاملا غافل است، بداند رنج روی رنج می افزاید و مشکلات زندگی را برای خود دو چندان خواهد کرد.
این موضوع پذیرفته شده است که هر عملی عکس العمل خودش را دارد چه آن عمل خوب باشد یا بد فرقی نمی کند.
حتی در مواردی در همین دنیا علاوه بر دنیای دیگر، خدای متعال نتیجه عمل آدمی را به او نشان خواهد داد که این نتیجه گاهی به مثل نازل شدن برکات از آسمان و فراهم شدنش روی زمین و یا خشک سالی و زلزله یا بلاهای دیگر بروز خواهد کرد.

پی نوشت ها:
1- سوره بلد،آیه 4
2-علامه طباطبایی سید محمد حسین،تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی سید محمد باقر،قم، انتشارات اسلامی،سال 1374 خورشیدی،چاپ پنجم،ج‏20، ص 488
3-آیت الله مکارم شیرازی ناصر، تفسير نمونه،تهران،انتشارات اسلامیه،سال 1374 خورشیدی،چاپ اول، ج‏27، ص 11
4- سوره روم،آیه 41
5- سوره اعراف،آیه 96
6- تفسیر المیزان پیشین، ج‏16، ص 293
7- تفسير نمونه پیشین، ج‏16، ص 451

سلام.
دیروز یه روانشناسی داشت تو برنامه تلویزیونی زنده در شبکه استانی فارس صحبت میکرد
میگفت دعا کردیم مستجاب نشد نباید ناراحت بشیم
چون خدا در قرآن گفته لقد خلقنا الانسان فی کبد: انسان رو در رنج آفریدیم
پس انتظار نباید داشته باشیم دعا هامون همه مستجاب بشه چون خدا ما رو در راحتی خلق نکرده در رنج خلق کرده...
به اضافه یه توضیحاتی که داد که گفت سه دوره کودکی، ازدواج و زندگی متاهلی و دوره پیری رو در زندگی داریم و هر کدوم سختی داره.مثلا بچه دلش میخواد بخوابه اما باید بره مدرسه.و این براش سخته.در زندگی متاهلی هم طرف ازدواج میکنه که به آرامش و خوشبختي برسه، اما غافل از اینکه طرف مقابلش فردی هست که هیچ شناختی از زندگی مشترک نداره چون تا حالا مجرد بوده و فقط یه سری امیال و آرزوها داشته.این هم یک سختی هست.در دوره پیری هم فرد مثل کودک میشه و میخواد یه سری کارها انجام بده ولی انجامش برای اون سن مناسب نیست و اینم یه سختی دیگه است.

سوال من اینه که آیا صحبتهای ایشون مورد تایید هست؟ هم قسمت اول از تفسیر شون در مورد آیه و هم در مورد قسمت دوم و شرح سختیها؟

mehrant;633474 نوشت:
سلام.
دیروز یه روانشناسی داشت تو برنامه تلویزیونی زنده در شبکه استانی فارس صحبت میکرد
میگفت دعا کردیم مستجاب نشد نباید ناراحت بشیم
چون خدا در قرآن گفته لقد خلقنا الانسان فی کبد: انسان رو در رنج آفریدیم
پس انتظار نباید داشته باشیم دعا هامون همه مستجاب بشه چون خدا ما رو در راحتی خلق نکرده در رنج خلق کرده...
به اضافه یه توضیحاتی که داد که گفت سه دوره کودکی، ازدواج و زندگی متاهلی و دوره پیری رو در زندگی داریم و هر کدوم سختی داره.مثلا بچه دلش میخواد بخوابه اما باید بره مدرسه.و این براش سخته.در زندگی متاهلی هم طرف ازدواج میکنه که به آرامش و خوشبختي برسه، اما غافل از اینکه طرف مقابلش فردی هست که هیچ شناختی از زندگی مشترک نداره چون تا حالا مجرد بوده و فقط یه سری امیال و آرزوها داشته.این هم یک سختی هست.در دوره پیری هم فرد مثل کودک میشه و میخواد یه سری کارها انجام بده ولی انجامش برای اون سن مناسب نیست و اینم یه سختی دیگه است.
سوال من اینه که آیا صحبتهای ایشون مورد تایید هست؟ هم قسمت اول از تفسیر شون در مورد آیه و هم در مورد قسمت دوم و شرح سختیها؟

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام مجدد خدمت شما
البته چون بنده سخنان کارشناس برنامه رو گوش نکردم، نمی توانم قضاوت صحیحی در باره اش داشته باشم. با این حال اگر موضوعی را که شما گفتید همانی باشد که کارشناس بیان کرده، تفسیر صحیحی در باره "کبد" در قسمت اول مطالب کارشناس نیست.زیرا اگر چه انسان وظیفه دارد تا برای رسیدن به نیازهای خود دعا کند،زیرا حکمت اصلی دعا، ارتباط میان خالق و مخلوق است.انسان نباید حتی یک لحظه از خدایش غافل شود.خدایی که بخشنده و مهربان است. پس باید برای آبادی دنیا و آخرتش، دست نیاز به آسمان بلند کند.
دعا؛بر آیند مواجه شدن با سختی ها است.
به این نکته می توان اشاره کرد که سختی های زندگی باعث می شود توجه انسان به سوی خدا جلب شود و دعا کند.ولی نتیجه اش با خدا است. البته بر آورده شدن حاجت، مستلزم انجام شروط دعا از طرف بنده و نیز اراده و مصلحت الهی است.که اگر مقصود دعا بر آورده نشد.بداند که مصلحتش این بوده و در سرای دیگر به پاسخ بهتری دریافت خواهد کرد.
انسان صبور و متدین خوب می داند که نباید نا امید شود،امیدواری، موجب حریص شدن بیشتر مومن نسبت به دعا می شود.و علاوه ملکوت دعا به روح و روانش آرامش خواهد داد.
از بیان این سخنان نتیجه می گیریم که اگر دعایی بر آورده نشد، تفسیرش کاملا مشخص است. نه این که ما چون در سختی آفریده شدیم، پس نباید به انتظار بر آورده شدن نتیجه دعای مان باشیم.مثلا با این مثال خودمان را قانع کنیم که دنیا همینه و هر کسی خربزه بخوره باید پای لرزش هم بشینه!بلکه سختی در زندگی ما را تشویق به دعا می کند.اما بر آورده نشدن حاجت،ربطی به حضور انسان در دنیای پر رنج ندارد.
بله انسان در رنج و سختی آفریده شده است.وی با شمایلی کاملا مادی پا به دنیا گذاشته است. پس باید میان او و دنیایی که چند روزی میهمان آن است، هم خوانی داشته باشد.این بدن مادی همواره (تا وقتی که زنده است) برای ادامه زندگی اش نیازمند به هوا، آب،غذا،پوشاک،مسکن و دیگر وسایل ضروری است. به همین دلیل برای داشتن آن باید تلاش کند و می بینیم برای کشیدن نفسی که اصلا متوجه آن نمی شود و بی اختیار است،بسیاری از اندام های بدنش چون مغز و قلب و ریه، به کار می افتد و بدون آن ها،قادر به ادامه حیات نخواهد بود.حالا فرض کنید انسان می خواهد نیازهای اولیه زندگی اش را بر آورده کند، باید زحمت های رنج آوری را تحمل کند.و گاهی شده است در پس این همه رنج، یا به آن چیزی که می خواهد نمی رسد، و یا اگر رسید، همه آن را از دست می دهد. دوباره روز از نو و روزی از نو! این تفسیر رنج و کبدی است که در ظاهر آیه قرآن به آن اشاره شده است.
در باره معنا شناسی "کبد"به دو بیان از تفاسیر توجه می کنیم:
1-كبد، چنان كه از ريشه و موارد استعمال اين لغت بر مى‏آيد، به معناى درد و رنج پر فشار و محرك به سوى كوشش و استقامت است. ظرف "فى كبد" اين حقيقت را مى‏رساند كه انسان در ظرف و متن درد و رنج فشرنده آفريده شده است.(1)
2-نوشته اند:
ابن عبّاس و سعيد بن جبير و حسن می گويند: يعنى در تعب و سختى و رنج، گويد: متحمّل مي شود مصيبت هاى دنيا و سختي هاى آخرت را، و گفت فرزند آدم همواره متحمّل سختى و ناراحتى مي شود تا از دنيا بيرون رود.
و بعضى گفته‏ اند: يعنى انسانى را ايجاد كرديم در سختى از حمل و زایيده شدن و شير خوارگى و جدا شدن از شير و معيشت و زندگى او
و بعضى گفته‏ اند: مقصودش شدت امر و نهى است. يعنى آن را خلق كرديم تا اين كه ما را عبادت كند به عبادت هاى دشوار مانند غسل جنابت در سرما و برخاستن از خواب لذيذ براى نماز. پس شايسته است براى او كه بداند كه دنيا منزل سختى و رنج و تعب و بهشت خانه راحت و نعمت است.(2)
و اما در پاسخ به قسمت دوم بیان کارشناس باید گفت که سخن ایشان تایید می شود. یعنی تفسیری که ایشان از مراحل زندگی پر رنج انسان ها از کودکی تا کهن سالی تصویر کرده است،صحیح می باشد.
البته باید بدانیم هشدار های قرآن پیام های پر عبرتی دارد. و اگر می فرماید انسان ها در رنج آفریده شدند به این معنا است که با صبر و تحمل چند روز دنیا را سپری کنند، تا به سعادت و آرامش ابدی برسند.

پی نوشت ها:
1-طالقانی سید محمود،پرتوى از قرآن،
تهران،انتشارات شرکت سهامی انتشار،سال 1362 خورشیدی،چاپ چهارم،جلد چهارم،ص 89
2-گروه مترجمان،ترجمه تفسیر مجمع البیان،تهران،انتشارات فراهانی،سال 1360 خورشیدی، چاپ اول،جلد 27 ،ص 96

ممنون استاد بابت جواب کامل و مناسب تون.:Gol:

موضوع قفل شده است