جمع بندی شیعه و لعن دشمنان اهل بیت علیهم السلام

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شیعه و لعن دشمنان اهل بیت علیهم السلام

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

نقل قول:

سلام
وقت تون بخير

ميخواستم اگه ميشه لطف كنيد توي اين زمينه بهم كمك كنيد:
تو يه گروهي عضوم كه اون گروه شروع كردن به لعن و نفرين عاشيه& عمر& دشمنان اهل بيت& ...
ازشون پرسيم كه این چه كاريه؟!!!
جواب ميدن ما بر طبق احاديث اين كارو ميكنيم بهمون توصيه كردن لعت بفرستيم(!!!!)

گفتم سندش كو؟!
اين اسنادو نشون دادن:

"فضیلت لعن بر اعداء اهلبیت علیهم السلام"

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﺪّﺵ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪﻭ ﺁﻟﻪ) ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ...
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ.
ﻫﺮ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻧﻤﺎﯾد ﻟﻌﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ
ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺁﻥ ﮐﺲ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻟﻌﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻟﻌﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺳﭙﺲ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﻟﻌﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ:
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ، ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺒﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺩﺭﻭﺩ ﻓﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ.
ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺪﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ: ﺩﻋﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺪﺍﯼ ﺷﻤﺎ
ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ. ﻣﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭﻭﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﮔﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ.

ﺑﺤﺎﺭﺍﻷﻧﻮﺍﺭ ﺝ27 ﺹ223 ﺵ11
و ﺝ50 ﺹ317
ﺍﻟﺒﺮﻫﺎﻥ ﺝ1 ﺹ556 ﺡ14

&اينم يكي ديگه:
نفحات اللاهوت فی لعن الجبت و الطاغوت از مرحوم محقق کرکی.
اسرار آل محمد از سلیم بن قیس هلالي
کتاب نفحات از کتابهای خیلی قدیمی هستش و فقط در مورد لعنت کردن است.
کتاب اسرار آل محمد معتبر ترین کتاب نزد شیعیان است
و حدیثي که منبعش اسرار آل محمد باشه نیاز به تحقیق نداره و همه صحت حدیث رو تایید ميکنن
حتی این کتاب رو اهل سنت هم قبول دارن

اين هم توجيهات اوناست در رابطه با لعن:

پیامبر خودش گفته سخت ترین امتحان زندگیش ازدواج با عایشه بوده

کتاب اسرار آل محمد سلیم بن قیس هلالي
کتاب احتجاج شیخ طوسی
کتاب الغدیر علامه امینی

بخاطر وضعیت اسلام در جهان ما نباید به صورت علنی لعن کنیم و باید به صورت پنهانی باشه
ما روایت داریم که پیامبر سالروز به درک واصل شدن عمر رو حتی قبل از اینکه عمر بمیره رو در خونه و بصورت پنهانی جشن میگرفتن

به قول شما مراجعه میکنیم به سیره ی اهل بیت (ع)
خرما در دهان حسنین میگذاشتند و میگفتن گوارایتان باد که در این روز نفرین مادرتون عملی میشه

من فقط میگم از گروه خودمون که ادعا میکنیم شیعه ی واقعی هستیم
و الان بین ما سنی نیست واجبه که پنهانی اونهارو لعنت کنیم
و روزهای به درک واصل شدنشون تو خانواده هامون جشن بگیریم

ضمنا ما تو زیارت عاشورا بسیار اونهارو لعن میکنیم
لازم به ذکره که زیارت عاشورا حدیثه قدسیه و به پیامبر نازل شده و از طرف خداست پس خدا هم اونهارو لعن فرموده

نميخواستم تايپيك بزنم
ممنون ميشم بفرماييد اسناد اين احاديث و كتابايي كه معرفي كردن معتبر هست يا نه؟!!


با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید

:Gol:

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صدرا

با سلام و عرض ادب

1) شکی نیست که یکی از پایه های اعتقادی انسان مؤمن که خود معیاری در سنجش ایمان افراد می باشد، بحث حب و بغض می باشد. قرآن كريم در این رابطه مى‏ فرمايد: «لَا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ»؛[1] هيچ گروهى را كه ايمان به ‏خدا و روز قيامت دارند نمى‏يابى كه با دشمنان خدا و رسولش دوستى كنند هر چند پدران يا فرزندان يا برادران و يا خويشان آنها باشند.

در روايات اسلامى اين ويژگى به عنوان تمام حقيقت وجودى دين و ايمان شمرده شده است؛ چنان كه در حديثى از امام صادق علیه السلام مى‏خوانيم كه از حضرتش سؤال كردند، آيا حبّ و بغض از ايمان است؟ در جواب فرمود: «و هل الايمان الا الحب و البغض؟»[2]

2) بدیهی است که حب و بغض خود دارای اثر خارجی خواهد بود و انسان مؤمن علاوه بر اینکه هیچگاه ظلم و گناه و ظالم را دوست نمی دارد، در برخورد با این مصادیق نیز بر حسب وظیفه ی شرعی خویش از این عمل و فاعل آن ابراز بیزاری می نماید؛ همچنان که قرآن کریم حضرت ابراهیم علیه السلام و رفتار ایشان را برای همه ی مؤمنین اسوه و بهترین الگوی رفتاری معرفی می نماید: «قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْراهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَه..»؛[3] قطعاً براى شما در [پيروى از] ابراهيم و كسانى كه با اويند سرمشقى نيكوست: آن گاه كه به قوم خود گفتند: «ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‏ پرستيد بيزاريم. به شما كفر مى‏ ورزيم و ميان ما و شما دشمنى و كينه هميشگى پديدار شده تا وقتى كه فقط به خدا ايمان آوريد.

3) یکی از دستورات دینی مسلمانان که همه ی آنان بر آن اتفاق نظر دارند مساله ی لعن بر ظالمین است. خداوند متعال در قرآن كريم 37 بار «لعن» را با انتساب به خودش و نيز يك بار با انتساب به مردم بكار برده است. و اين حدّ به كار بردن اين واژه فى حدّ ذاته دليل بر مشروعيت لعن از حيث اصل اوّلى است. و در قرآن هيچ موردى وجود ندارد كه از لعن نهى شده باشد، در حالى كه از سبّ نهى شده است؛ آن جا كه مى‏ فرمايد:«وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ»؛[4] و شما مؤمنان به آنان كه غير خدا را مى‏ خوانند دشنام مدهيد تا مبادا آنان هم از روى دشمنى و جهالت خدا را دشمنام دهند.

هم چنين با مراجعه به سنت نبوى پى مى‏ بريم كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله تعبير «لعن» و مشتقات آن را در موارد بسيارى، حتى در خصوص مسلمانان و برخى از صحابه ی خویش بکار برده اند.


[/HR] [1] .المجادله/22.

[2] .الكافى، ج 2، ص 124، حديث 5.

[3] . الممتحنه/4.

[4] . الانعام/ 108.

4) بر اساس روایات قطعی اهل سنت محبت امام علی علیه السلام نشانگر ایمان فرد و بغض آنحضرت نشانه نفاق شخص می باشد و بدیهی است که منافق مشمول لعن و نفرین خدا خواهد بود؛ همچنان که غضب حضرت زهرا سلام الله علیها مستلزم غضب پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و خدای متعال خواهد بود و در این امر نیز که ظالمین به اهل بیت علیهم السلام مشمول لعن الهی اند به شکل کلی آن اختلافی دیده نمی شود.

5) محل نزاع در بحث لعن بخصوص نسبت به مصادیق برخی از صحابه است که شیعه معتقد است آنان به اهل بیت علیهم السلام ظلم نموده و مسیر هدایت را از مسیر اصلی آن منحرف ساختند؛ در حالی که اهل سنت مدعی آنند که چنین امری به وقوع نپیوسته و خلفا بهترین رابطه را با اهل بیت علیهم السلام داشته اند.

6) بدیهی است که شیعه هیچگاه دوستدار برخی از صحابه ی محبوب در نزد اهل سنت نبوده و نخواهد بود؛ اما چنین امری هیچگاه نباید موجب آن گردد که روابط میان مسلمانان مخدوش گشته و سبب دشمنی میان پیکره ی امت اسلامی گردد؛ زیرا سیره و دستور اهل بیت علیهم السلام همواره بر این تعلق یافته که شیعه با مخالفین خویش رفتاری شایسته داشته و با عملکرد خویش قلوب مخالفین خود را به سوی عترت علیهم السلام جلب نمایند.

7) در روایات متعددی[1] که مربوط به سیمای اعتقادی شیعه است علاوه بر لعن دشمنان آنها که با عنوانی کلی آمده است، لعن بر برخی از مصادیق نیز مشاهده می گردد؛ اما نکته آنجاست که چنین امری از امامانی صادر گشته که خود در میان اهل سنت زندگی نموده و با آنان حسن معاشرت داشته و محل رجوع آنان بوده اند.

براستی اگر امام صادق علیه السلام چنین رویه ای می داشتند که برخی از مصادیق مورد اعتقاد و محبوب اهل سنت را به شکل غیر تقیه ای و در غیر خفا لعن می نمودند؛ چگونه می توانستند مرجع و ماوای علمی و هدایتی عام و خاص گردند؟ از این روی بدست می آید که چنین دستوراتی مربوط به اعتقادات مورد تقیه ی شیعه بوده و اهل بیت علیهم السلام خود دستور بر حفظ چنین تقیه ای را داده اند و به عبارتی دیگر روح تقیه حاکم بر پیکره ی اعتقادی و فقهی تشیع در طول تاریخ حیات شیعه بوده است.

http://www.askdin.com/thread40875.html

Dirol در پایان توجه شما را به قسمتی از سخنان حضرت آیت الله وحید خراسانی (دام ظله العالی) را که در دیدار دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی بیان داشته شده می نمایم:

«دین اسلام، دین رحمت و رسول اسلام، رسول رحمت است، این دین، آن رفتار پیغمبر و امیرالمؤمنین جایی برای حرکت‏ های تکفیری و این تندی‏ها باقی نمی گذارد، فقاهت در این گونه جریانها از بین رفته است، سب و لعن علنی جایز نیست و دستور خود ائمه بر خلاف این است.

ایشان افزودند: در روایات دو مطلب آمده یکی نفی و دیگری اثبات. نفی این که نباید با اتباع مذاهب دیگر دشمنی کرد و به مقدسات آنها توهین نمود و لعن وسبّ بزرگان آنها جایز نیست، زیرا موجب دور کردن آنها از اهل بیت علیهم السلام و معارف آنها می‏ شود، دیگر این که فرمودند در نمازهای جماعت آنها شرکت و به آنها محبت کنید، از مرضای آنها عیادت و سخنان و معارف مارا برای آنها بیان کنید.[2]

موفق باشید.


[/HR] [1] .هرچند که مصادر این قبیل روایات معمولا ضعیف و مرسل ودر برخی موارد غیر قابل قبول می باشند؛ اما مجموعا و به لحاظ محتوایی دلالت بر تبری از افراد خاصی می نمایند. در مقابل این روایات امر به تقیه با اسنادی قطعی بدست ما رسیده که حاکم بر دسته ی نخست روایات می باشد.

[2] . http://www.tasnimnews.com/Home/Single/381048.
موضوع قفل شده است