جمع بندی سوالاتی پیرامون برخی اصطلاحات حدیثی و سندی

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سوالاتی پیرامون برخی اصطلاحات حدیثی و سندی

با سلام خدمت شما عزیزان و سروران

بطور کلی احادیث از نظر سند به چهار دسته تقسیم میشوند :

1) صحیح
2) حسن
3) موثق
4) ضعیف

شنیدم این اقسام تا قبل ار علامه حلی بین علما و محدثین شیعه رایج نبوده و معمولا اسناد احادیث به دو قسم « صحیح » و « ضعیف » طبقه بندی میشدند .

و اینکه این چهار شکل ، از مذهب مخالفین وارد شده و بدعت آنان است . در نتیجه این 4 چهار شکل بدعت و خلاف هستند . این مطلب درسته ؟

حتی گفته شده توسط علامه حلی یا جناب سید بن طاووس وارد مذهب تشیع شده . پس یعنی این دو بزرگوار مرتکب گناه بسیار بزرگ بدعتگذاری شدن ؟؟؟

نظر علمای اصولی و اخباری در این موضوع چیست ؟ و هم چنین علمای معاصر ؟؟؟

علما سند احادیث رو به دوشکل طبقه بندی میکنن و قبول دارن یا به چهار شکل ؟

سپاسگزارم :Rose:

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد مجید

IVI.@.H.D.I;626647 نوشت:
شنیدم این اقسام تا قبل ار علامه حلی بین علما و محدثین شیعه رایج نبوده و معمولا اسناد احادیث به دو قسم « صحیح » و « ضعیف » طبقه بندی میشدند .

و اینکه این چهار شکل ، از مذهب مخالفین وارد شده و بدعت آنان است . در نتیجه این 4 چهار شکل بدعت و خلاف هستند . این مطلب درسته ؟

حتی گفته شده توسط علامه حلی یا جناب سید بن طاووس وارد مذهب تشیع شده . پس یعنی این دو بزرگوار مرتکب گناه بسیار بزرگ بدعتگذاری شدن ؟؟؟


با صلوات بر محمد وآل محمد
وعرض سلام وادب
در پاسخ سوال اول شما پرسشگر گرامی باید عرض کنم که :در میان محدثان اهل سنت تا پيش از ترمزی (م ۲۷۹) احادیث را به دو دسته صحیح و ضعیف تقسيم مى كردند، اما ترمزی پيشنهاد كرد، اصطلاح حسن به عنوان واسطه اى ميان صحیح و ضعیف مد نظر قرارگيرد، اين پيشنهاد عملا مورد پذيرش محدثان اهل سنت قرار گرفت و از آن روز تاكنون احادیث در تقسيم بندى كلى از نگاه اهل سنت به سه دسته صحیح، حسن و ضعیف تقسيم شدند. (علوم الحديث و مصطلحه ، ص ۱۵۸.)
پس اینکه این چهار شکل ، از مذهب مخالفین وارد شده و بدعت آنان است، حرف صحیحی نیستد .
اما پیشینه بحث در شیعه
توجه قدماء بيشتر به متن روایات بوده و بر اساس موافقت آنها با کتاب، سنت، عقل و... روایت را صحیح مى دانستد، حتى اگر در سند روایات ضعف وجود داشته باشد. و در صورتى كه روایتی فاقد اين قرائن مى بود ضعیف و مردود تلقى مى شد. اما چون در دوران متاءخرين ، همه يا بخشى از اين قرائن از دست رفت، آنان به جاى توجه به متن ، به سند روایات روى آوردند و با توجه به برخوردارى راویان از صفت عدالت ، وثاقت ، و امامی بودن ، روایات را به چهار دسته تقسيم كردند.
این کار نخستين بار توسط علامه حسن بن مطهر حلی (م ۶۷۷)، يا سیدبن طاووس (م ۶۷۳) - كه در حقيقت ناظر به دوره متاءخرين است - اتفاق افتاد و احادیث را به چهار دسته صحیح، حسن، موثق و ضعف تقسيم كردند. (مقباس الهدايه ، ج ۱، ص ۱۳۷- ۱۳۸.)
شيخ بهاءالدين عاملى در اين باره مى گويد:
اين اصطلاح تقسيم رباعى احادیث ميان قدماء - چنان كه با بررسى گفتار آنان هويد است - شناخته شده نبوده و ميان آنان چنين متعارف بود كه صحیح را بر هر حدیثی اطلاق مى كردند، كه از نظر آنان اقتضاء اعتماد داشت، يا همراه با قرائنى بود كه باعث اطمينان و اعتماد به آن مى شد. (مشرق الشمسين ، ص ۳.)
و اما در مورد این که بیان شده:« یعنی این دو بزرگوار مرتکب گناه بسیار بزرگ بدعتگذاری شدن ؟؟؟»
باید درپاسخ شما عرض کنم که کارعلما در هر زمان نقش پیشبرد علم می باشد لذا با ایجاد اصطلاحات جدید و تعاریف جدید نوعی ازعلم را وارد علوم کرده اند تا آن علم به روز شود وجواب گوی خیلی از سوالات ذهنی من و شما باشد تا آن جا که تقسیم بندی های متعددی در مورد حدیث انجام داده اند تا بهتر بتوان احاددیث شناسائی کرد از جمله:
تقسیم بندی‌هایی در علوم حدیث است که برای فهم بهتر سند یا متن روایات به کار می‌رود.
این تقسیمات عبارتند از:
تقسیم بر اساس تعدد سند: خبر واحد، مُسْتَفیض، غریب، عزیز و خبر متواتر
تقسیم بر اساس اعتبار سند: صحیح (و اقسام آن: صحیح مُضاف، متفق‌ٌعلیه، اعلا، اوسط، ادنی)، حَسَن، موثوق، قوی، ضعیف (و اقسام آن: مُدْرَج، مشترک، مُصَحَّف، مؤتلف و مختلف،...)
تقسیم بر اساس اتصال یا قطع سند: مُسنَد، مُتَّصِل، مَرفوع، موقوف، مَقطوع، مُرْسَل، مُنْقَطِع، مُعْضَل یا مشکل، مُضْمَر، مُعَلَّق، مُعَنْعَن، مُهْمَل.
تقسیم بر اساس متن: نَصّ، ظاهر، مُؤَوَّل، مُطلَق و مُقَید، عام و خاص، مُجْمَل و مُبَین، مُکاتَب و مکاتِبه، مشهور، متروک، مطروح، حدیث قدسی، شاذ، مقلوب، متشابه.
تقسیم بر اساس عمل به روایت: حجت و لاحجت، مقبول، ناسخ و منسوخ.

موضوع قفل شده است