جمع بندی اراده ی اداره ی زندگیمو ندارم .......................

بسمه تعالی
با عرض سلام و تحیت خدمت شما خواهر محترم و تشکر از برادر گرامی طاهر

شما را درک می کنم و از وضعیتی که با آن مواجهید متاسفم.
با توجه به توضیحاتی که ارائه دادید مسئله ای که با آن مواجهید و چنین وضعیتی را برای شما رقم زده است، مسئله افسردگی است!
بنابراین هم ضرورت دارد در اولین فرصت به یک متخصص اعصاب مراجعه نمائید و جهت تغییر در سطح داروهای تجویزی با وی مشورت نمائید و هم اینکه تا حد امکان از تنهایی و خانه نشینی فاصله بگیرید. سعی کنید خود را به انجام و دنبال نمودن علاقمندی ها وادار کنید، پیاده روی کنید و در جمع حضور بیشتری داشته باشید، بیشتر صحبت کنید و از سانسور احساسات و مخفی نگاه داشتن آنها خودداری کنید.
لازم است با مراجعه به یک پزشک متخصص در طب سنتی تغذیه خود را اصلاح کنید و به مسافرت و ورزش اهتمام داشته باشید.
ممکن است انجام برخی از امور فوق برای شما دشوار باشد و یا نخواهید آنها را عملی کنید، ایرادی ندارد! اما خود را از انجام بخشی که از عهده آن بر می آئید محروم نکنید.

خوب دقت کنید که خودسرزنشگری و شماتت خود به خاطر گذشته و حال فعلا وظیفه شما نیست. وظیفه فعلی شما این است که خود را دوست بدارید و از خطاها فاجعه نسازید. وظیفه شما این است که از افکاری که شما را به هم می ریزد اجتناب کنید و امید و خوش بینی را جایگزین کنید. فرقی ندارد این افکار مربوط به مسائل مادی باشد یا معنوی!

همانطور که اشاره کردید " لا یکلف الله نفسا الا وسعها " خداوند از هرکسی به اندازه توانش توقع دارد. پس همانگونه که خداوند از فردی که بیماری گوارشی ( مثلا زخم معده) دارد توقع روزه گرفتن ندارد از شما نیز که به افسردگی دچار هستید انتظار نماز اول وقت و... ندارد.
پس نه خود را به خاطر از دست دادن فرصتها سرزنش کنید و نه به رحمت و لطف خدای متعال بدبین باشید. تاکید میکنم که خودسرزنشگری و یاس نتیجه ای جز تشدید افسردگی ندارد، پس بجای این رویه غلط کاریهایی که توصیه شد را در حد توان انجام دهید تا افسردگی شما برطرف شود.

در پناه خدای متعال موفق باشید

سلام عرض ادب. خواهر گرامی خودتون رو سرزنش نکنید این کمک نمیکنه تازه حالتون رو بدتر هم میکنه (تجربه ی شخصی) اصلا شما از کجا مطمئن شدید که توانتون بیش از اینه که الان هستید؟ انشا الله روحیه تون رو مجددا بدست میارید و توان تون هم افزایش پیدا میکنه. اما الان نباید از خودتون انتظار زیاد از حد داشته باشین که نهایتا خودتونو اذیت کنید.
از خودسرزنشگری بپرهیزید.

السلام علیکم و رحمة الله

به خواهرمان توصیه می کنم که سخنرانی های استاد علی اکبر رائفی پور را با موضوع "چگونه زمان خود را مدیریت کنیم؟" دانلود کنند و گوش دهند و عمل نمایند(شش ساعته).
شیوه ی مدیریت زمان را کاملاً به صورت کاربردی و عملی توضیح داده است.
مطمئن باشید با عمل کردن تدریجی به راهکارهایی که ایشون میگن بسیاری از مشکلات شما حل خواهد شد.

اگه به کسی نگین، منم اینطوری شدم:Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin:
ولی وقتی میرم قدم میزنم یه کم فکر می کنم، غر نمی زنم، بهتر میشم:Cheshmak::Cheshmak:
البته گاها پیش میاد :Kaf::Kaf::Khandidan!::Khandidan!::Khandidan!:
ولی نهایتا چربشم به سمت تنبلی و هدردادن عمره. دوستان منم کمک می خوام:please::help:

سلام دوستان چقد اینجا جو افسردگی حاکمه نگران شدم نکنه منم افسرده باشم :khandeh!: ب نظرم هیچ کس جز خودتون نمی تونین ب خودتون کمک کنین اول با افکارتون باید مبارزه کنین و بعد هم با تنبلی تون و البته نظر این دوست مونم خوب بود ک اصلا ممکنه مشکل جسمی باشه ... پس حتما یه روان پزشک و یه دکتر متخصص داخلی ب گفته دوست مون برین ... مام دعاتون میکنیم ... موفق باشین ...

سلام.
چند روز پیش یکی از کاربران بهم گفت بیام تو این تاپیک نظر بدم ولی یادم رفت
ما دوست نداریم به هرکسی برچسب بیمار بزنیم....
ولی اگه چندتا آزمایش خون مثل آزمایش تیروءید، آزمایش کارکرد کبد، آزمایش برای کم خونی و آزمایش ویتامین د که یکی از دوستان اشاره کردن بدید ضرری نداره.حداقل خیالتون راحت میشه که بیماری جسمی ندارید.چون اشاره کردید که مدت طولانی هست این مشکل رو دارید اگه از نظر بیماریهای جسمی خیالتون راحت بشه خوبه.
بعد از اون میتونید به یه روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید. گاهی ممکنه افسردگی وجود داشته باشه که نیاز به درمان دارویی داشته باشه و با دارو خوردن بهتر بشه.پس این مسئله هم مد نظر داشته باشید

پرسش:
یک دختر 25ساله ام. والدینم چند سالی است فوت کردن و با برادرم در یک خانه زندگی می کنیم. نسبت به زندگی ام بی تفاوت شده ام و اراده ام را از دست دادم

پاسخ:
مسئله ای که با آن مواجهید و چنین وضعیتی را برای شما رقم زده است، مسئله افسردگی است!
بنابراین هم ضرورت دارد در اولین فرصت به یک متخصص اعصاب مراجعه نمائید و جهت تغییر در سطح داروهای تجویزی با وی مشورت نمائید و هم اینکه تا حد امکان از تنهایی و خانه نشینی فاصله بگیرید. سعی کنید خود را به انجام و دنبال نمودن علاقمندی ها وادار کنید، پیاده روی کنید و در جمع حضور بیشتری داشته باشید، بیشتر صحبت کنید و از سانسور احساسات و مخفی نگاه داشتن آنها خودداری کنید.
لازم است با مراجعه به یک پزشک متخصص در طب سنتی تغذیه خود را اصلاح کنید و به مسافرت و ورزش اهتمام داشته باشید.
ممکن است انجام برخی از امور فوق برای شما دشوار باشد و یا نخواهید آنها را عملی کنید، ایرادی ندارد! اما خود را از انجام بخشی که از عهده آن بر می آئید محروم نکنید.

خوب دقت کنید که خودسرزنشگری و شماتت خود به خاطر گذشته و حال فعلا وظیفه شما نیست. وظیفه فعلی شما این است که خود را دوست بدارید و از خطاها فاجعه نسازید. وظیفه شما این است که از افکاری که شما را به هم می ریزد اجتناب کنید و امید و خوش بینی را جایگزین کنید. فرقی ندارد این افکار مربوط به مسائل مادی باشد یا معنوی!

همانطور که اشاره کردید " لا یکلف الله نفسا الا وسعها " خداوند از هرکسی به اندازه توانش توقع دارد. پس همانگونه که خداوند از فردی که بیماری گوارشی (مثلا زخم معده) دارد توقع روزه گرفتن ندارد از شما نیز که به افسردگی دچار هستید انتظار نماز اول وقت و ... ندارد.
پس نه خود را به خاطر از دست دادن فرصت ها سرزنش کنید و نه به رحمت و لطف خدای متعال بدبین باشید. تاکید می کنم که خودسرزنشگری و یأس نتیجه ای جز تشدید افسردگی ندارد، پس بجای این رویه غلط، کارهایی که توصیه شد را در حد توان انجام دهید تا افسردگی شما برطرف شود.