جمع بندی ارتباط بین موسیقی و معنویت

تب‌های اولیه

14 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ارتباط بین موسیقی و معنویت

سلام.
می خوام بدونم طبق روایات آیا بین موسقی و معنویت ارتباطی هست؟
موسقی و آخرالزمان چطور آیا روایات بر علیه موسقیه؟
آیا نوعش هم مهمه هست؟
آیا در زمان ائمه موسقی رواج داشته؟
ممنون میشم جوابم رو بدید...:Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin:

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد تذکره

پرسشگر محترم
سوالات شما در واقع پنج تا بوده که نیازمند تفصیل در پاسخگویی است که در حد ضرورت به آنها پاسخ می دهم ولی در ابتداء سوالات را مجزا و شمرده تبیین می کنم:
1- آیا در روایات بین موسیقی و معنویت ارتباطی هست؟
2-آیا بین موسیقی و آخرالزمان ارتباطی هست ؟
3- آیا روایات بر علیه موسیقی است؟
4- آیا نوع موسیقی هم مهم است ؟

5- آیا در زمان ائمه موسیقی رواج داشته است؟

پاسخ پرسش اول :
شکي نيست که همه نعمت‌هايي که خداي متعال در اين
عالم به انسان عطا فرموده مي‌تواند در راه تکامل انسان مورد استفاده قرار گيرد و از جمله نعمت صداي خوب و آهنگين (موسيقي به معناي عام) چنان که استفاده از زيبايي‌هاي طبيعت مي‌تواند انسان را در راه خداشناسي و پي بردن به جلال و جمال الهي کمک کنند؛
ولي از آن‌جا که معمولاً نعمت‌هاي مادي ابزاري دو سويه و شمشيري دو لبه است و ممکن است در راه سقوط انسان به کار گرفته شود، خداي متعال به وسيله انبيا حدود و شرايط استفاده از نعمت‌ها را به صورت احکام ديني بيان فرموده است.
بنابراين استفاده از صداي خوش و آهنگين در صورتي که در مسير تکامل حقيقي انسان قرار گيرد مطلوب است؛ چنان که آواز حضرت داوود يکي از مزاياي بزرگ آن حضرت به شمار مي‌رود، و خواندن قرآن به صوت خوش و هم‌چنين ساير چيزهايي که در توجه انسان به خدا مؤثر است، مانند دعاها و مناجات‌ها، مورد تأکيد قرار گرفته است.
اما آوازهايي که معمولاً غرايز حيواني را تحريک مي‌کند و موجب غفلت انسان از خدا و آخرت مي‌شود مورد نهي قرار گرفته است(1)

هر چه انسان بالاتر مي‌رود، حرف‌هايش عاشقانه‌تر و شورانگيزتر مي‌شود. آنگاه همان‌ طور كه نواختن را در قدم اول رها كرد، خواندن را هم در قدم دوم رها مي‌كند. خواندن اگر غنا نباشد، از بهترين نعمت‌ها است. اگر مي‌خواهيد در بهشت از صوت خوش داوود (قاري بهشت) برخوردار شويد، بايد از گوش خود مواظبت كنيد تا هر چيزي را نشنود. در قدم سوم به جايي مي‌رسيد كه وقتي اشعار يا مطالب اخلاقي -عرفاني را مطالعه مي‌كنيد، اشك از ديدگانتان جاري مي‌شود. اين مرحله، از نواختن و خواندن با صوت، بسيار بالاتر است.(2)
اما در پاسخ پرسش دوم شما باید گفت اولا سوالت مبهمه و ثانیا اگر منظور همان ارتباط موسیقی و آخر الزمانه همین پاسخ کافی است.
پی نوشت :
1.پاسخگو : حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله
2-آيت الله جوادي آملي (برگرفته از كتاب«توصيه‌ها، پرسشهاوپاسخها»، نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاهها، دفتر نشر معارف.)

3- آیا روایات بر علیه موسیقی است؟ 4- آیا نوع موسیقی هم مهم است ؟
روایات ما بر علیه چیزی نیست بلکه هر چیزی که خلاف دین اسلام باشد قرآن و روایات ما آنها را تایید نمی کند
یعنی هر چیزی که مصداق حرمت پیدا کند جایز نیست و در این موسیقی نوع مهم نیست که سنتی و محلی و ایرانی و عربی و رپ و....باشد بلکه مهم این است اگر حرمت موسیقی بر آن بار شود ممنوعیت ایجاد می شود و آن لهوی و مطرب و شهوانی بودن است که گناه محسوب می شود
اما بد نیست در اینجا نظر بزرگان دین و مراجع تقلید را هم بیان کنیم :
دکتر بهشتی در گفتاری درباره‌ی موسیقی که در سال‌های حضور وی در مرکز اسلامی هامبورگ (1343 تا 1349) ایراد شده به طور اجمال برخی از این مرز بندی ها را مشخص می کند:
" هر آوازه خوانی حرام نیست و هر نوازندگی حرام نیست . آن نوع از آوازه خوانی و آن نوع از نوازندگی که شنونده یا حاضران در یک مجلس را به گناه می کشاند و اهتمام آن ها را به رعایت قوانین پاکی و تقوا ضعیف می کند و اراده ی آن ها را برای گناه نکردن و به گناه آلوده نشدن سست می کند و آن ها را به شرکت در فساد و گناه تشویق می کند، این نوع موسیقی حرام است . اما اگر آوازه خوانی یا حتی موسیقی هست که این اثر را ندارد، حرام نیست .
این رأی برخی دیگر از دانشمندان و فقهاست که این روایات را این طور فهمیده اند.
بنابراین درباره موسیقی در اسلام می توان این طور گفت که هر نوع آوازه خوانی و هر نوع موسیقی که شنونده را به شهوترانی و مخصوصاً به بی پروایی در گنه کاری می کشاند و شنونده را برای ارتکاب فسق و فجور و کارهای خلاف عصمت و پاکی و تقوی بی پروا می کند و انگیزه های شهوت را در او چنان برمی انگیزد تا در ارتکاب گناه ، خدا، قانون ِ خدا، تعالیم پیامبران ، رعایت پاکی و تقوی و رعایشت ارزش های عالی انسانی را «ولو موقتاً» فراموش کند در اسلام حرام است . این قدر مسلم است . اما نمی شود گفت که آوازه خوانی ها و موسیقی های دیگر به طور مسلم در اسلام حرام شده است ."

حضرات آیات عظام : امام ؛ خامنه ای ، مکارم شیرازی ، سیستانی ،تبریزی ، فاضل لنکرانی ، اراکی ، نوری همدانی :
این بزرگواران موسیقی لهوی را حرام می دانند

حضرات آیات عظام :بهجت و وحید خراسانی :
موسیقی لهوی را حرام و غیر لهوی را هم به احتیاط واجب حرام می دانند

حضرات آیات عظام : گلپایگانی و صافی گلپایگانی :
موسیقی را مطلقاً حرام می دانند
(1)
1- استفتاءات موجود در مر کز ملی پاسخگویی

سلام
البته اگر بخواهید که این احادیث رو دقیقا و با ذکر سند به شما بگویم باید عرض کنم که الآن دقیقا در خاطرم نیست وباید کتابهایی که مطالعه کردم رو مرور کنم که شاید بعدا فرصت کردم و این کار را انجام دادم و نتیجه اش رو برای شما نوشتم .
اما بله من احادیثی در این خصوص دیدم هم در مورد آخر الزمان و موسیقی و هم اینکه موسیقی از ابزار شیطان است و موارد دیگر ... خوب طبعا در زمان ائمه هم موسیقی بوده و موسیقی به زمانهای خیلی قبل تر هم بر می گشته و وجود داشته .البته که در زمانهای مختلف تغییرات زیادی هم داشته.
اما در خصوص نوعش که خیلی مهمه چون ما دو نوع موسیقی داریم موسیقی حلال و حرام که همانطوری که در بحث حرام و حلال چیزهای دیگر مطرح است باید دانست که حرام آن آثار بسیار مخربی دارد و حلالش ممکن است مفید باشد دست کم مضر نیست.موسیقی حرام می تواند در ترشح هورمون های مختلف اثر گذار باشد و همچنین در کارایی مغز مثلا در هورمون رشد می تواند گاهی اوقات باعث ترشح بی نظم آن شود و رشد بدن به صورت بی قواره انجام پذیرد و کارایی و عکس العمل مختلفی در بدن ایجاد می کند که البته چون سوال شما نبود بیشتر وقتتان را نمی گیرم.اما موسیقی نیز مانند بسیاری از چیزهای دیگر می تواند انسان را به خدا نزدیکتر یا دورتر کند که عقل حکم می کند که هرچه که انسان در خصوص آن شک دارد که نکند مرا از خدا دور کند باید ترک کرد. البته این احتیاط باید عقلانی باشد نه وسواسی. و نمی شود گفت که موسیقی را به طور کلی حرام کنیم .اگر چه نظر عده ای از علماست ولی چیزی که حرام نیست نمی توانیم آن را بر مردم حرام کنیم ما اجازه چنین کاری را نداریم.البته اکثر علما قائل به حلیت برخی از موسیقی ها و حرمت گروهی دیگرند. :chakeretim:

5- آیا در زمان ائمه موسیقی رواج داشته است؟
نوع فراوانی روایات گویا این مساله است که موسیقی های حرام در زمان پیامبر اسلام (ص) و ائمه رواج داشته است و زیادی روایات و تفاسیری که از امامان معصوم در ذیل برخی از آیات وارد شده است گویای این مساله است که به فقط چند نمونه از آنها اشاره می کنیم :

[=arial]1- حضرت رسول اکرم (صلي الله وعليه وآله)
[=arial] کسي که به موسيقي گوش کند در قيامت در گوش او سرب آب کرده ريخته ميشود.مستدرک الوسايل باب 78
2- حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام)
[=arial]گوش دادن به موسيقي نفاق و فقر مي آورد. مستدرک الوسايل باب 78
[=arial]3- حضرت امام محمد باقر (عليه السلام)
موسيقي از جمله چيزهايي است که خدا بر نوازنده و شنونده آن وعده عذاب فرموده و سپس آن حضرت آيه 6 سوره لقمان را تلاوت کرده و فرمودند : در اين آيه منظور از لهوالحديث ، موسيقي است . « اصول کافي »
[=arial]4- حضرت امام صادق (عليه السلام)
[=arial] از جمله گناهان کبيره غنا و آلات موسيقي است که انسان را از ياد خدا بازمي دارند و او را در ارتکاب محرمات بي پرده سازد.« جامع الاخبار »
[=arial]5- حضرت امام رضا (عليه السلام)
[=arial] گوش دادن به موسيقي و آلات آن از گناهان کبيره است.[=arial] مستدرک الوسايل باب 79

در پایان به چند منبع اشاره می کنم :
الف- به تفاسیر ذیل این ایات مراجعه کنید :
«وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُون‏»؛ (مؤمنون، 3)
«وَ الَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّور»؛ (فرقان، 72)
«وَ اجْتَنِبُواْ قَوْلَ الزُّور»؛ (حج، 30)
«وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْترَِى لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ ...»؛(لقمان، 6)
ب- به کتاب های ذیل مراجعه کنید :
- موسیقی و غناء از دیدگاه اسلام، محمداسماعیل نوری،قم،موسسه بوستان کتاب.
- مبانی فقهی روانی موسیقی،حسین میرزاخانی،مرکز انتشارات دفتر تبلیغات حوزه قم.

سلام.ممنون.جوابتون کامل و دقيق بود.

مضرات موسیقی

امام صادق (علیه السلام) : «گوش دادن به غنا، قساوت قلب می آورد. و در نتیجه باعث فراموشی خدا و معنویت می شود و اعتقادشان به جهان پس از مرگ سست خواهد شد»

.

امام صادق (علیه السلام): «بَیتُ الغِنا لا تؤمِنُ فیهِ الفَجیعَة وَ لاتُجابَ فیه الدَّعوَة وَلایَدخُلُهُ المَلَکُ»

خانه که در آن غنا باشد، از مرگ و مصیبت دردناک ایمن نیست و دعا در آن به اجابت نمی رسد و فرشتگان وارد آن نمی شوند.

امام رضا (علیه السلام): گوش دادن به (صدای) تارهای موسیقی از گناهان کبیره است.

اگر كسى مدعى شود نغمه‏ هاى موسيقى، جنبه ملكوتى و ماوراى طبيعى دارد، بايد به اين سؤال پاسخ دهد كه با توجه به اينكه جنبه ملكوتى و ماوراى طبيعى در همه نفوس انسانى يكى است؛ چرا اين همه اختلاف در نغمه‏ ها و نواهاى موسيقى اقوام و ملل وجود دارد؟! اين اختلاف به حدّى است كه گاهى بعضى از موسيقى‏ هاى يك جامعه، براى ديگران نفرت‏ انگيز و موجب ناراحتى عصبى مى‏شود. اين حقيقت، بهترين شاهد است كه تأثرات، عواطف‏ و هيجان‏هايى كه به وسيله موسيقى برانگيخته مى‏شود، مربوط به ذات و نفس انسانى نيست كه همه در آن مساويند! حتى يك انسان در موقعيت و حالات روانى گوناگون، تأثرات و هيجان‏هاى مختلفى در مقابل يك نوع موسيقى از خود نشان مى‏دهد.
بنابراين از آنجا كه موسيقى ريشه در جنبه روحانى، معنوى و ماورايى انسان ندارد، نمى‏تواند مدد رسان سلوك عرفانى باشد كه در حوزه ملكوتى و جنبه معنوى آدمى و ما بعدالطبيعى او جاى دارد.

علاوه بر آنكه اگر موسيقى موجب تعالى روح و معنوى انسان مى‏ شد، بايد هركس كه بيشتر با آن سروكار دارد، معنوى‏تر و داراى مقام و منزلت ملكوتى بيشتر باشد و حال آنكه واقع، خلاف اين موضوع را ثابت مى‏ كند.



گفتنى است: «معنى گرايى» نفوس آدمى، ريشه ‏اى فطرى دارد و به وسيله عبادت‏ها، خيرات، اعمال نيك، انجام دادن تكاليف و رياضت معقول نفس- كه همگى جزء فعاليت به شمار مى‏روند نه انفعال- به فعليت مى‏رسد؛ نه با موسيقى كه نخست هشيارى را از نفس بر مى‏كند و آن گاه او را در اختيار ضرب‏ها، فواصل، كميت‏ها و كيفيت‏هاى خويش مى‏نهد. ناگفته نماند، مقصود از موسيقى در مباحث ياد شده، موسيقى رايج در ميان بشر است؛ نه موسيقى و نغمه‏اى كه در طبيعت نهفته و نهان است.
البتّه نغمه‏اى كه با فطرت آدمى عجين است، مى‏تواند آدمى را به ياد حقيقت خويش، جايگاه خود و معبود خويش بيندازد؛ همان نغمه‏ هاى داودى كه دل مشتاقان را به حركت و جنب و جوش وا مى‏داشت. بله اگر موسيقى بتواند حكايتگر آن نغمه‏هاى الهى باشد، قادر خواهد بود كه مددكار سالك باشد.

omid1367;617790 نوشت:
سلام.
می خوام بدونم طبق روایات آیا بین موسقی و معنویت ارتباطی هست؟
موسقی و آخرالزمان چطور آیا روایات بر علیه موسقیه؟
آیا نوعش هم مهمه هست؟
آیا در زمان ائمه موسقی رواج داشته؟
ممنون میشم جوابم رو بدید...:Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin::Ghamgin:

سلام علیکم و رحمة الله،
اگر موسیقی قادر است که احساسات کاذب (یعنی بدون پشتوانه‌ی حقیقی در عالم خارج) ایجاد کند، غم و شادی و افسردگی و هیجان و نشاط و غیره، از کجا معلوم است که «حس معنوی» کسب شده در گوش دادن برخی از موسیقی‌ها کاذب نبوده و در طرفِ دیگرِ این حس دوطرفه‌ی معنویت خداوند باشد که مطلق حق و حقیقت و تحقق است؟ چرا باید این یک حس معنوی را حقیقی بگیریم وقتی باقی حواسی که در انسان ایجاد می‌کند کاذب هستند؟ (برای توضیحات بیشتر در صورت لزوم این پست را ببینید)
یا علی علیه‌السلام

سلام.ممنون از توجهتون.
سوالي داشتم- قرائت قرآن جز موسقي به حساب مياد يا نه؟مداحي اهل بيت چطور؟
به نظر من موسقي هم دو نوع خوب و بد داره و لي بدش انگار جذبش بيشتره.نظرتون چي؟

قرائت قرآن جز موسقي به حساب مياد يا نه؟مداحي اهل بيت چطور؟

جمع بندی

پرسش :

  1. آیا در روایات بین موسیقی و معنویت ارتباطی هست؟ 2-آیا بین موسیقی و آخرالزمان ارتباطی هست ؟
    3- آیا روایات بر علیه موسیقی است؟
    4- آیا نوع موسیقی هم مهم است ؟
    5- آیا در زمان ائمه موسیقی رواج داشته است؟

پاسخ:
اول :
شکي نيست که همه نعمت‌هايي که خداي متعال در اين عالم به انسان عطا فرموده مي‌تواند در راه تکامل انسان مورد استفاده قرار گيرد و از جمله نعمت صداي خوب و آهنگين (موسيقي به معناي عام) چنان که استفاده از زيبايي‌هاي طبيعت مي‌تواند انسان را در راه خداشناسي و پي بردن به جلال و جمال الهي کمک کنند؛
ولي از آن‌جا که معمولاً نعمت‌هاي مادي ابزاري دو سويه و شمشيري دو لبه است و ممکن است در راه سقوط انسان به کار گرفته شود، خداي متعال به وسيله انبيا حدود و شرايط استفاده از نعمت‌ها را به صورت احکام ديني بيان فرموده است.
بنابراين استفاده از صداي خوش و آهنگين در صورتي که در مسير تکامل حقيقي انسان قرار گيرد مطلوب است؛ چنان که آواز حضرت داوود يکي از مزاياي بزرگ آن حضرت به شمار مي‌رود، و خواندن قرآن به صوت خوش و هم‌چنين ساير چيزهايي که در توجه انسان به خدا مؤثر است، مانند دعاها و مناجات‌ها، مورد تأکيد قرار گرفته است.
اما آوازهايي که معمولاً غرايز حيواني را تحريک مي‌کند و موجب غفلت انسان از خدا و آخرت مي‌شود مورد نهي قرار گرفته است(1)
هر چه انسان بالاتر مي‌رود، حرف‌هايش عاشقانه‌تر و شورانگيزتر مي‌شود. آنگاه همان‌ طور كه نواختن را در قدم اول رها كرد، خواندن را هم در قدم دوم رها مي‌كند. خواندن اگر غنا نباشد، از بهترين نعمت‌ها است. اگر مي‌خواهيد در بهشت از صوت خوش داوود (قاري بهشت) برخوردار شويد، بايد از گوش خود مواظبت كنيد تا هر چيزي را نشنود. در قدم سوم به جايي مي‌رسيد كه وقتي اشعار يا مطالب اخلاقي -عرفاني را مطالعه مي‌كنيد، اشك از ديدگانتان جاري مي‌شود. اين مرحله، از نواختن و خواندن با صوت، بسيار بالاتر است.(2)
اما در پاسخ پرسش دوم شما باید گفت اولا سوالت مبهمه و ثانیا اگر منظور همان ارتباط موسیقی و آخر الزمانه همین پاسخ اول کافی است.
سوم و چهارم :
روایات ما بر علیه چیزی نیست بلکه هر چیزی که خلاف دین اسلام باشد قرآن و روایات ما آنها را تایید نمی کند
یعنی هر چیزی که مصداق حرمت پیدا کند جایز نیست و در این موسیقی نوع مهم نیست که سنتی و محلی و ایرانی و عربی و رپ و....باشد بلکه مهم این است اگر حرمت موسیقی بر آن بار شود ممنوعیت ایجاد می شود و آن لهوی و مطرب و شهوانی بودن است که گناه محسوب می شود
اما بد نیست در اینجا نظر بزرگان دین و مراجع تقلید را هم بیان کنیم :
دکتر بهشتی در گفتاری درباره‌ی موسیقی که در سال‌های حضور وی در مرکز اسلامی هامبورگ (1343 تا 1349) ایراد شده به طور اجمال برخی از این مرز بندی ها را مشخص می کند:
" هر آوازه خوانی حرام نیست و هر نوازندگی حرام نیست . آن نوع از آوازه خوانی و آن نوع از نوازندگی که شنونده یا حاضران در یک مجلس را به گناه می کشاند و اهتمام آن ها را به رعایت قوانین پاکی و تقوا ضعیف می کند و اراده ی آن ها را برای گناه نکردن و به گناه آلوده نشدن سست می کند و آن ها را به شرکت در فساد و گناه تشویق می کند، این نوع موسیقی حرام است . اما اگر آوازه خوانی یا حتی موسیقی هست که این اثر را ندارد، حرام نیست .
این رأی برخی دیگر از دانشمندان و فقهاست که این روایات را این طور فهمیده اند.
بنابراین درباره موسیقی در اسلام می توان این طور گفت که هر نوع آوازه خوانی و هر نوع موسیقی که شنونده را به شهوترانی و مخصوصاً به بی پروایی در گنه کاری می کشاند و شنونده را برای ارتکاب فسق و فجور و کارهای خلاف عصمت و پاکی و تقوی بی پروا می کند و انگیزه های شهوت را در او چنان برمی انگیزد تا در ارتکاب گناه ، خدا، قانون ِ خدا، تعالیم پیامبران ، رعایت پاکی و تقوی و رعایشت ارزش های عالی انسانی را «ولو موقتاً» فراموش کند در اسلام حرام است . این قدر مسلم است . اما نمی شود گفت که آوازه خوانی ها و موسیقی های دیگر به طور مسلم در اسلام حرام شده است ."
حضرات آیات عظام : امام ؛ خامنه ای ، مکارم شیرازی ، سیستانی ،تبریزی ، فاضل لنکرانی ، اراکی ، نوری همدانی :
این بزرگواران موسیقی لهوی را حرام می دانند
حضرات آیات عظام :بهجت و وحید خراسانی :
موسیقی لهوی را حرام و غیر لهوی را هم به احتیاط واجب حرام می دانند
حضرات آیات عظام : گلپایگانی و صافی گلپایگانی :
موسیقی را مطلقاً حرام می دانند(3)
پنجم:
نوع فراوانی روایات گویا این مساله است که موسیقی های حرام در زمان پیامبر اسلام (ص) و ائمه رواج داشته است و زیادی روایات و تفاسیری که از امامان معصوم در ذیل برخی از آیات وارد شده است گویای این مساله است که به فقط چند نمونه از آنها اشاره می کنیم :
1- حضرت رسول اکرم (صلي الله وعليه وآله)
کسي که به موسيقي گوش کند در قيامت در گوش او سرب آب کرده ريخته ميشود.(4)
2- حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام)
گوش دادن به موسيقي نفاق و فقر مي آورد.(5)
4- حضرت امام رضا (عليه السلام)
گوش دادن به موسيقي و آلات آن از گناهان کبيره است.(6)
در پایان به چند منبع اشاره می کنم :
الف- به تفاسیر ذیل این ایات مراجعه کنید :
سوره مؤمنون آیه 3 و سوره فرقان آیه 72 و سوره حج آیه 30 و سوره لقمان آیه 6
ب- به کتاب های ذیل مراجعه کنید :
- موسیقی و غناء از دیدگاه اسلام، محمداسماعیل نوری،قم،موسسه بوستان کتاب.
- مبانی فقهی روانی موسیقی،حسین میرزاخانی،مرکز انتشارات دفتر تبلیغات حوزه قم.
پی نوشت :
1.پاسخگو : حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله
2-آيت الله جوادي آملي (برگرفته از كتاب«توصيه‌ها، پرسشهاوپاسخها»، نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاهها، دفتر نشر معارف.)
3.استفتاءات موجود در مر کز ملی پاسخگویی
4.مستدرک الوسايل باب 78
5.همان
6.همان،باب 79

موضوع قفل شده است