جمع بندی من او را بخشیدم اما از تهمت هایش دلم شکسته ...

سلام . من یکسال با کسی سر و کار داشتم که ازشون حسابی تهمت شنیدم و تحقیر شدم . خودم قبل از اون همیشه شخصیت با عزت نفسی بودم . اجازه نمیدادم کسی حرمتم رو بشکنه یا خودمم سعی میکردم حرمتی رو نشکنم . همیشه باهام با احترام رفتار میشد و البته احترام متقابل . چه توی خانواده چه در اجتماع . تا اینکه دست روزگار و البته اشتباهات خودم من رو در معرض کسی قرار داد که دائما مجبور بودم تهمت هایی رو تحمل کنم ، و دائما توضیح بدم که من اون آدم نیستم که اون فکر میکنه ...
من توی یک خانواده کاملن مذهبی بزرگ شدم ، خودمم آدم معمولی هستم . خوب به هر حال خالی از اشکال که نیستم و ادعایی هم ندارم و تظاهر و ریا متنفرم . اما ایشون من رو همیشه سر مسائلی تحقیر کردن و با دیگران مقایسه کردن . من عادتی به تظاهر کردن ندارم . معتقدم اگه کاری قراره برای خداوند انجام بشه ، لازم نیست به همه بند هاش خبر بدیم تا اونا فکر کنن چـــــــــــــــــــــــــــــــقـــــــــــــــــــــــــــــــــــدر مومنیم . دوست ندارم با اعتقادات مذهبیم برای خودم احترام بخرم . به هر حال ایشون همش من رو با آدمایی که به نظرش مذهبی میومدن مقایسه میکرد و منم دلم میشکست . راستش رو بخواید دارم اعتماد به نفسم رو هم از دست میدم ، هر روز به حرفاشون فکر میکنم و حتی با خودم فکر میکنم نکنه من واقعا انقدر بدم . خیلی تحقیر شدم . خیلی خیلی خیلی ...
حتی یکبار به من گفتن خدا خودش ذات پلید تو رو به من نشون داد و به من گفت توی نگاهش چقدر حقیر و بدم . اما خدای من شاهده من در رفتارم با ایشون به جز صداقت و خلوص نداشتم ...
قبلن هم راجع به ایشون از کارشناسان محترم پرسیدم . ایشون خیلی به مومن بودن خودشون امیدوارن . و البته به بد بودن من .و به من میگن من با تو فرق دارم . تو عادی هستی ولی من نمیخوام عادی باشم ... . من باید با آدم های بالاتر از تو بپرم !
من ایشون رو بخشیدم . اما از خدا میخوام واقعیت رو بهشون اثبات کنه . راستش دلم شکسته . هیچوقت توی زندگیم انقدر دل شکسته و تحقیر شده نبودم ...
به نظر شما من چیکار باید بکنم ؟ من بخشیدمشون اما قلبم آروم نیست ...دلم هزار تکه شده ... زندگیم از مسیر عادیش خارج شده چون ایشون برام مهم و ارزشمند بودن . قبلن ها مطمئن بودم به خودم اما الان طوری خودمو باختم که گاهی با خودم میگم شاید راست میگه ... شاید خدا هم با ایشون موافقه ؟

سوال اولم : با دل شکسته و اعتماد به نفس خورد شدم چیکار کنم ؟
سوال دوم : اگر اعتقاد داریم ، آیا لازمه به بقیه هم بگیم اعتقادمون رو ؟ تا اونا تاییدمون کنن و احترام بذارن یا باهامون خوب باشن؟ مگه آدم نباید از ریا دوری کنه ؟ ایشون به من میگفتن تظاهر به مذهبی بودن از تظاهر به بد بودن بهتره . تو تظاهر به بد بودن میکنی ! در صورتی که من فقط اعتقاداتم رو جار نمیزنم .
سوال سوم : من بخشیدمشون اما هنوز ازشون آزرده ام . خیلی هم بد آزرده ام . دوست دارم یکجایی خدا بهش ثابت بکنه . آیا این بد خواهیه ؟ آیا با بخششم در تضاده ؟