جمع بندی چطور می توان به خدا رسید؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چطور می توان به خدا رسید؟

چطور میتوان خدایی شد و به خدا رسید؟ و فقط برای خدا زندگی کرد؟

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

برای رسیدن به خداوند و تقرب الی الله لازم است انسان هم در بعد علمی و هم در بعد عملی گام بردارد.از طریق افزایش دانسته ها و کسب آگاهی بر معرفت خویش بیفزاید و سپس آنچه را که دانست بکار گیرد و بدان عمل کند.

موثرترین راه رسیدن به خداوند قدم گزاردن در مسیر بندگیست. وبندگی نیز بدین معناست که انسان خود را نبیند و خواسته ی خود را در نظر نگیرد بلکه فقط و فقط به دنبال خواسته ی خدا باشد.وقتی انسان در زندگی با مسیرهای گوناگون روبرو می شود چنانچه انتخاب مسیرش همان انتخابی باشد که مد نظر حضرت حق است می توان چنین ادعا کرد که این شخص در راه رسیدن به خداوند قرار گرفته است.

ترک منیت ها و خودخواهی در زندگی مقدمه ی لازمی است برای رسیدن به خدا پس بدون گذشتن از خود نمي توان به خدا رسيد.

وقتی انسان بدنبال رسیدن به خداست باید همه چیزش خدایی باشد تمام خواسته های او ،خواسته های الهی باشد نه دلبستگی ها و خواسته های شخصی خودش . گاهی لازم است انسان از غذایی دست بکشد و گاهی مالی را هزینه کند ،بعضا لازم می شود جان را تقدیم حضرتش کند و گاه از خانواده اش بگذرد . مصادیق از خود گذشتن در این مسیر متعدد است و این نوع مصادیق و وظیفه ی ما را در این مسیر،آموزه های دین مشخص می کند.

طبیعتا نفس انسان او را به سمت خودخواهیها دعوت می نماید و خواه ناخواه وسوسه های درون و شیطان نیز در این مسیر مشوق خوبی هستند اما انسانی که بخواهد خدایی شود لازم است بر نفس خویش پاگذارد و به وسوسه های شیاطین درونی و بیرونی توجهی نکند.

رسيدن و نرسيدن به خداوند در اختيار خود ما است و بستگي به نوع انتخاب ما دارد.البته این انتخاب لحظه به لحظه در طول زندگی در جریان است یعنی دائما ما در حال انتخاب کردن هستیم پس باید لحظه به لحظه خود را در محضر خدا بدانیم و انتخاب افعال و گفتار و رفتارمان منطبق بر اراده ی الهی باشد.

البته همانطور که گفتیم در کنار عمل ،باید علم هم باشد مثل دو بال یک پرنده ،چون باید اراده ی خداوند را بشناسیم و بدانیم خداوند در هر لحظه از ما چه می خواهد بنابراین با افزایش علم و آگاهی خود در زمینه ی دین نسبت به اراده ی الهی در شرایط مختلف، آگاه می شویم و در زمان انتخاب ،درست انتخاب خواهیم کرد.

توکل و توسل نیز مهمترین و موثرترین پشتوانه های معنوی در این مسیر محسوب می شوند تا در زمان انتخاب دچار تزلزل نشویم.

توجه به واجبات در مرحله ی اول و قرب فرائض اولین قدم و در ادامه نیز قرب نوافل و انجام مستحبات می تواند کمک کننده به انسان باشد.

در صدد کسب فضائل اخلاقی باشید و از طریق ملکه شدن اخلاق گام خود را در این مسیر محکم تر بردارید. سه ویژگی بسیار مهم در این مسیر می تواند به ما کمک شایانی داشته باشد که عبارتند از:ترک پرخوری،ترک پرخوابی و ترک پرگویی با تلاش در این زمینه می توانید موفقیت بیشتری کسب کنید البته رعایت اعتدال باید در نظر گرفته شود نه زیاده روی در این امر که منجر به بیماری جسمی شود.

توجه به برنامه ی اخلاقی مشارطه و مراقبه و محاسبه نیز زوشی سفارش شده از جانب بزرگان اخلاق است. به اين معني كه ابتداي صبح با خود شرط كنيد كه كارهايتان براي خدا باشد و در برنامه ريزي منظم برنامه زندگي معنوي خود را بريزيد و در وسط روز مراقب خود باشيد كه از جاده اصلی خارج نشويد و آخر شب و پيش از خواب از خود حساب بكشيد كه تا چه حد بر اساس روش درست عمل كرده ايد.به مرور زمان با این برنامه گناهان کم کم ترک می شود و واجبات برای انسان ملکه می شوند.

صمت (سكوت) و کنترل زبان ، جوع (گرسنگي) و كم خوري،سهر به معنای بيداري سحرگاهي و به پا خاستن براي عبادت پروردگار در نيمه شب ،ذكر(اعم از قلبی و لفظی)، همه و همه از راهکارهای سفارش شده در این مسیر می باشند.

خداوند در قرآن می فرماید:
«اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونى يُحْبِبْكُمُ اللّهُ»1
اگر خدا را دوست داريد پس از دستورات من پيروى كنيد تا خدا نيز شما را دوست بدارد.
بنابراین اگر كسى در تكاپوى وصول به محبّت الهى و رسیدن به خداست ،طريق آن، تمسك به راه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) است که همان راه قرآن می باشد.

1- آل عمران/29

سینا;615414 نوشت:
برای رسیدن به خداوند و تقرب الی الله لازم است انسان هم در بعد علمی و هم در بعد عملی گام بردارد.از طریق افزایش دانسته ها و کسب آگاهی بر معرفت خویش بیفزاید و سپس آنچه را که دانست بکار گیرد و بدان عمل کند.

موثرترین راه رسیدن به خداوند قدم گزاردن در مسیر بندگیست. وبندگی نیز بدین معناست که انسان خود را نبیند و خواسته ی خود را در نظر نگیرد بلکه فقط و فقط به دنبال خواسته ی خدا باشد.وقتی انسان در زندگی با مسیرهای گوناگون روبرو می شود چنانچه انتخاب مسیرش همان انتخابی باشد که مد نظر حضرت حق است می توان چنین ادعا کرد که این شخص در راه رسیدن به خداوند قرار گرفته است.


ترک منیت ها و خودخواهی در زندگی مقدمه ی لازمی است برای رسیدن به خدا پس بدون گذشتن از خود نمي توان به خدا رسيد.

وقتی انسان بدنبال رسیدن به خداست باید همه چیزش خدایی باشد تمام خواسته های او ،خواسته های الهی باشد نه دلبستگی ها و خواسته های شخصی خودش . گاهی لازم است انسان از غذایی دست بکشد و گاهی مالی را هزینه کند ،بعضا لازم می شود جان را تقدیم حضرتش کند و گاه از خانواده اش بگذرد . مصادیق از خود گذشتن در این مسیر متعدد است و این نوع مصادیق و وظیفه ی ما را در این مسیر،آموزه های دین مشخص می کند.

طبیعتا نفس انسان او را به سمت خودخواهیها دعوت می نماید و خواه ناخواه وسوسه های درون و شیطان نیز در این مسیر مشوق خوبی هستند اما انسانی که بخواهد خدایی شود لازم است بر نفس خویش پاگذارد و به وسوسه های شیاطین درونی و بیرونی توجهی نکند.

رسيدن و نرسيدن به خداوند در اختيار خود ما است و بستگي به نوع انتخاب ما دارد.البته این انتخاب لحظه به لحظه در طول زندگی در جریان است یعنی دائما ما در حال انتخاب کردن هستیم پس باید لحظه به لحظه خود را در محضر خدا بدانیم و انتخاب افعال و گفتار و رفتارمان منطبق بر اراده ی الهی باشد.

البته همانطور که گفتیم در کنار عمل ،باید علم هم باشد مثل دو بال یک پرنده ،چون باید اراده ی خداوند را بشناسیم و بدانیم خداوند در هر لحظه از ما چه می خواهد بنابراین با افزایش علم و آگاهی خود در زمینه ی دین نسبت به اراده ی الهی در شرایط مختلف، آگاه می شویم و در زمان انتخاب ،درست انتخاب خواهیم کرد.

توکل و توسل نیز مهمترین و موثرترین پشتوانه های معنوی در این مسیر محسوب می شوند تا در زمان انتخاب دچار تزلزل نشویم.

توجه به واجبات در مرحله ی اول و قرب فرائض اولین قدم و در ادامه نیز قرب نوافل و انجام مستحبات می تواند کمک کننده به انسان باشد.

در صدد کسب فضائل اخلاقی باشید و از طریق ملکه شدن اخلاق گام خود را در این مسیر محکم تر بردارید. سه ویژگی بسیار مهم در این مسیر می تواند به ما کمک شایانی داشته باشد که عبارتند از:ترک پرخوری،ترک پرخوابی و ترک پرگویی با تلاش در این زمینه می توانید موفقیت بیشتری کسب کنید البته رعایت اعتدال باید در نظر گرفته شود نه زیاده روی در این امر که منجر به بیماری جسمی شود.

توجه به برنامه ی اخلاقی مشارطه و مراقبه و محاسبه نیز زوشی سفارش شده از جانب بزرگان اخلاق است. به اين معني كه ابتداي صبح با خود شرط كنيد كه كارهايتان براي خدا باشد و در برنامه ريزي منظم برنامه زندگي معنوي خود را بريزيد و در وسط روز مراقب خود باشيد كه از جاده اصلی خارج نشويد و آخر شب و پيش از خواب از خود حساب بكشيد كه تا چه حد بر اساس روش درست عمل كرده ايد.به مرور زمان با این برنامه گناهان کم کم ترک می شود و واجبات برای انسان ملکه می شوند.

صمت (سكوت) و کنترل زبان ، جوع (گرسنگي) و كم خوري،سهر به معنای بيداري سحرگاهي و به پا خاستن براي عبادت پروردگار در نيمه شب ،ذكر(اعم از قلبی و لفظی)، همه و همه از راهکارهای سفارش شده در این مسیر می باشند.

خداوند در قرآن می فرماید:
«اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونى يُحْبِبْكُمُ اللّهُ»1
اگر خدا را دوست داريد پس از دستورات من پيروى كنيد تا خدا نيز شما را دوست بدارد.
بنابراین اگر كسى در تكاپوى وصول به محبّت الهى و رسیدن به خداست ،طريق آن، تمسك به راه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) است که همان راه قرآن می باشد.

1- آل عمران/29

سلام جناب استاد سینا ممنونم از توضیحات خوب و کامل شما

گاهی در مسیر و تلاش برای برداشتن گام های ابتدایی افرادی در سر راه قرار میگیرن که تا مدتی باید باشند ، یا برای خودم در دانشگاه و کلاس هایی که دارم و بخصوص رشته تحصیلیم باعث شده نتونم به هدفم برسم و خیلی بی اراده دارم قدم برمیدارم در حالی که دلم میخواد همه چیز رو رها کنم و مدتی برای رسیدن به خدا زندگی کنم و کارهایی رو انجام بدم که در راه رسیدن به خدا باشه... ولی نمیشه.

raha-h;616006 نوشت:
سلام جناب استاد سینا ممنونم از توضیحات خوب و کامل شما

گاهی در مسیر و تلاش برای برداشتن گام های ابتدایی افرادی در سر راه قرار میگیرن که تا مدتی باید باشند ، یا برای خودم در دانشگاه و کلاس هایی که دارم و بخصوص رشته تحصیلیم باعث شده نتونم به هدفم برسم و خیلی بی اراده دارم قدم برمیدارم در حالی که دلم میخواد همه چیز رو رها کنم و مدتی برای رسیدن به خدا زندگی کنم و کارهایی رو انجام بدم که در راه رسیدن به خدا باشه... ولی نمیشه.

سلام و عرض ادب
فراموش نکنید که هنر واقعی این است که انسان در جریان زندگی ، به یاد خدا باشد این که انسان بخواهد همه چیز را کنار بگذارد و فقط به عزلت نشینی بپردازد و دور از اجتماع خود را به کمال برساند فکر خامی است که از سوی شیطان القاء می شود.

رسیدن به کمال در پرتو تلاش و کوشش در زندگی فردی و اجتماعی است به گونه ای که انسان در کنار برنامه های روز مره ، برنامه هایی معنوی برای رسیدن به کمال در نظر بگیرد و آنها را دنبال نماید و تنها و تنها عامل موثر در این مسیر بحث اراده است و تقویت آن.چرا که اگر اراده قوی نباشد سرگرمی های زندگی انسان را به خود مشغول کرده و او را از یاد خدا باز می دارد.

پست جمعبندی:

سوال:

چطور میتوان خدایی شد و به خدا رسید؟ و فقط برای خدا زندگی کرد؟


پاسخ:

برای رسیدن به خداوند و تقرب الی الله لازم است انسان هم در بعد علمی و هم در بعد عملی گام بردارد.از طریق افزایش دانسته ها و کسب آگاهی بر معرفت خویش بیفزاید و سپس آنچه را که دانست بکار گیرد و بدان عمل کند.
موثرترین راه رسیدن به خداوند قدم گزاردن در مسیر بندگیست. وبندگی نیز بدین معناست که انسان خود را نبیند و خواسته ی خود را در نظر نگیرد بلکه فقط و فقط به دنبال خواسته ی خدا باشد.وقتی انسان در زندگی با مسیرهای گوناگون روبرو می شود چنانچه انتخاب مسیرش همان انتخابی باشد که مد نظر حضرت حق است می توان چنین ادعا کرد که این شخص در راه رسیدن به خداوند قرار گرفته است.
ترک منیت ها و خودخواهی در زندگی مقدمه ی لازمی است برای رسیدن به خدا پس بدون گذشتن از خود نمي توان به خدا رسيد.
وقتی انسان بدنبال رسیدن به خداست باید همه چیزش خدایی باشد تمام خواسته های او ،خواسته های الهی باشد نه دلبستگی ها و خواسته های شخصی خودش . گاهی لازم است انسان از غذایی دست بکشد و گاهی مالی را هزینه کند ،بعضا لازم می شود جان را تقدیم حضرتش کند و گاه از خانواده اش بگذرد . مصادیق از خود گذشتن در این مسیر متعدد است و این نوع مصادیق و وظیفه ی ما را در این مسیر،آموزه های دین مشخص می کند.
طبیعتا نفس انسان او را به سمت خودخواهیها دعوت می نماید و خواه ناخواه وسوسه های درون و شیطان نیز در این مسیر مشوق خوبی هستند اما انسانی که بخواهد خدایی شود لازم است بر نفس خویش پاگذارد و به وسوسه های شیاطین درونی و بیرونی توجهی نکند.
رسيدن و نرسيدن به خداوند در اختيار خود ما است و بستگي به نوع انتخاب ما دارد.البته این انتخاب لحظه به لحظه در طول زندگی در جریان است یعنی دائما ما در حال انتخاب کردن هستیم پس باید لحظه به لحظه خود را در محضر خدا بدانیم و انتخاب افعال و گفتار و رفتارمان منطبق بر اراده ی الهی باشد.
البته همانطور که گفتیم در کنار عمل ،باید علم هم باشد مثل دو بال یک پرنده ،چون باید اراده ی خداوند را بشناسیم و بدانیم خداوند در هر لحظه از ما چه می خواهد بنابراین با افزایش علم و آگاهی خود در زمینه ی دین نسبت به اراده ی الهی در شرایط مختلف، آگاه می شویم و در زمان انتخاب ،درست انتخاب خواهیم کرد.
توکل و توسل نیز مهمترین و موثرترین پشتوانه های معنوی در این مسیر محسوب می شوند تا در زمان انتخاب دچار تزلزل نشویم.
توجه به واجبات در مرحله ی اول و قرب فرائض اولین قدم و در ادامه نیز قرب نوافل و انجام مستحبات می تواند کمک کننده به انسان باشد.

در صدد کسب فضائل اخلاقی باشید و از طریق ملکه شدن اخلاق گام خود را در این مسیر محکم تر بردارید. سه ویژگی بسیار مهم در این مسیر می تواند به ما کمک شایانی داشته باشد که عبارتند از:ترک پرخوری،ترک پرخوابی و ترک پرگویی با تلاش در این زمینه می توانید موفقیت بیشتری کسب کنید البته رعایت اعتدال باید در نظر گرفته شود نه زیاده روی در این امر که منجر به بیماری جسمی شود.
توجه به برنامه ی اخلاقی مشارطه و مراقبه و محاسبه نیز زوشی سفارش شده از جانب بزرگان اخلاق است. به اين معني كه ابتداي صبح با خود شرط كنيد كه كارهايتان براي خدا باشد و در برنامه ريزي منظم برنامه زندگي معنوي خود را بريزيد و در وسط روز مراقب خود باشيد كه از جاده اصلی خارج نشويد و آخر شب و پيش از خواب از خود حساب بكشيد كه تا چه حد بر اساس روش درست عمل كرده ايد.به مرور زمان با این برنامه گناهان کم کم ترک می شود و واجبات برای انسان ملکه می شوند.
صمت (سكوت) و کنترل زبان ، جوع (گرسنگي) و كم خوري،سهر به معنای بيداري سحرگاهي و به پا خاستن براي عبادت پروردگار در نيمه شب ،ذكر(اعم از قلبی و لفظی)، همه و همه از راهکارهای سفارش شده در این مسیر می باشند.
خداوند در قرآن می فرماید:
«اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونى يُحْبِبْكُمُ اللّهُ»1
اگر خدا را دوست داريد پس از دستورات من پيروى كنيد تا خدا نيز شما را دوست بدارد.
بنابراین اگر كسى در تكاپوى وصول به محبّت الهى و رسیدن به خداست ،طريق آن، تمسك به راه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) است که همان راه قرآن می باشد.

1- آل عمران/29

موضوع قفل شده است