جمع بندی خمس و زکات؛ سود و پیشرفت یا ... ؟

کارشناس بحث: استاد محراب

[=arial]

با سلام
عرض ادب و احترام

بزرگوار قبل از ورود به سوال حضرتعالی مطلبی چند خدمتتان عرض می شود

خداوند خالق بشر و حاکم اوست
و انسان عبد و بنده اوست
خدای عالم و خالق بهتر از دیکران راههای سعادت مخلوق وبنده خویش را می دانند

و لذا قوانین از طرف خداوند به وسیله وحی بر پیامبر نازل می شود و مجموعه این قوانی دین نامیده می شود
تا به دست انسانها برسد و انسانها با فرمانبرداری و اجرای قوانین الهی هدایت شده و سعادتنمد شوند

انسانها اگر قوانین الهی را نادیده بگیرند
به هر اندازه که از فرامین الهی سرپیچی می کنند به همان اندازه هم قدم در گمراهی می گذارند
و طبق قوانین الهی باید که تاوان سرپیچی اعمال خود را در دنیا و اخرت بدهند

خداوند تبارک وتعالی در قران بارها فرموده اند
از من و فرستاده من اطاعت بکنید

- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَوَلَّوْا عَنْهُ (انفال-20) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خدا و فرستاده او را فرمان بريد و از او روى برنتابيد

- وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (انفال-1) اگر ايمان داريد از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد

- قُلْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَالرَّسُولَ (ال عمران -32) بگو خدا و پيامبر [او] را اطاعت كنيد

پس به طور کلی اطاعت از فرامین الهی سعادت در دنیا و اخرت را به دنبال دارد

هر کدام از قوانین دین به مثابه فرمانی است از فرامین الهی که انسانها باید با فرمانبرداری راههای خیر وبرکت را به روی خویش بازکنند

[=arial]

با سلام

طبق مطالب پست قبلی هر فعل انسانی یا انجام فرامین الهی است و یا نافرمانی الهی است
طبق روایات مستند عذاب هایی سختی برای کسانی که از فرمان الهی پرداخت خمس و زکات سرپیچی نمایند وعده داده شد است
برای نمونه چند روایت را خدمتتان ذکر می نماییم

[=arial]- امام کاظم (ع) می فرمایند:
خمس مالتان را بدهید تا رزق شما حلال شود، سپس فرمود: این كلام سختى است كه جز افراد با ایمانِ امتحان شده، تحمّل آن را ندارند. (1)[=arial]

- امام زمان (عج) می فرمایند:
لعنت خدا و فرشتگان و مردم بر كسى كه یك درهم مال ما را حلال بشمارد و در روایت دیگر فرمود: ما دشمن این گونه افراد هستیم(2)

[=arial]- امام باقر (ع) فرمودند:
از سخت‏ترین شرائطى كه مردم در قیامت دارند وضعیّت تاركان خمس است (3)[=arial]

- امام زمان(عج) فرموده اند:
با اینكه هیچ كس حق ندارد در مال غیر تصرّف كند، پس چگونه مردم در مال ما تصرف مى‏كنند؟ هر كس بدون دستور ما در مال ما تصرف كند مرتكب گناه شده و هر كس ذره‏اى از مال ما را بخورد پس گویا آتش در شكم اوست. (4)

[=arial]-امام باقر(ع) مي‏فرمايد:
كسي كه با مال خمس چيزي بخرد، در نزد خداوند معذور نيست. چرا كه چيزي را كه بر او حلال نبوده خريده [يعني تصرف او در آن مال جايز نبوده](5)[=arial]

[=arial]همان طور که ملاحظه می فرمایید
روایات کسانی را که از پرداخت خمس و زکات استنکاف می کنند را در حد دشمن اهل بیت (ع) می دانند و بدترین عذاب ها در قیامت شامل حال ایشان خواهند شد [=arial]

[=arial]
پی نوشت:
1- وسائل الشیعه ، ج 9، ص 484
2--وسائل الشیعه، ج 9، ص 540
3- وسائل الشیعه، ج 9، ص 545
4-وسائل الشیعه، ج 9، ص 541
5-[=arial]وسائل الشیعه ، ج 9، ص 484[=arial]
[=arial]

[=arial]

باز سلام
واما پاسخ اصلی سوال شما عزیز

طبق دو پست بالا به این نتیجه رسیدیم که:

- همه قوانین دین فرامین الهی است
- همه انسانها موظف اند به قوانین دین که فرامین الهی است پایبند بوده وعمل نمایند

- هر فردی به هر اندازه که از فرامین الهی سرپیچی نماید مستوجب عذاب و عقاب الهی در دنیا واخرت خواهد بود

- از طرفی همان طور که سرپیچی از فرامین الهی موجب عذاب می شود
فرمانبرداری و اطاعت از قوانین دین و فرامین الهی هم سعادت و خوشبخی انسانها در دو عالم است

خداوند تبارک و تعالی اموال پرداخت کنندگان خمس وزکات را مال پاک دانسته و ثمرات پرداخت زكات را پاك شدن مال و جان می‌داند؛ «خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم (توبه -103)

علامه طباطبایی در ذیل ایه 103 سوره توبه چنین می نویسند:
منظور از صدقه در اینجا، صدقه واجب یا زکات است و خطاب به رسول خود می فرماید:
از اموال مردم زکات بگیر و به این وسیله آنها را پاکیزه کن و اموالشان را پر برکت نما و نیز در حق آنان دعای خیر کن که خدا به مالشان خیرو برکت عطا کند،
چون دعای تو برای آنان مایه رحمت و آ رامش است و بواسطه آن قلبهایشان وثوق می یابد
و این نوعی تشکر در برابر عمل آنهاست و خداوندشنوا و داناست و دلهای مکلفان با شنیدن یا خواندن این مطلب سکون و آرامش می یابد.

همان طور که مشاهده می نمایید دعای حضرت رسول(ص) پشتوانه اموال کسانی است که خمش و زکات پرداخت می نمایند
و این یعنی جاری شدن خیر وبرکت در اموال پرداخت کنندکان خمس وزکات

روایات پرداخت کنندکان زکات را چنین معرفی می نمایند:
پرداخت زكات موجب مصونيت مال از تباهي مي شود (وسايل الشيعه، ج6، ص31)
و حتي مال، بركت يافته و زياد مي گردد (من لايحضره الفقيه، ج2، ص2)

اما اگر زكات را نپردازد، دو برابر آن به ناحق از دستش مي رود بي آن كه سودي برده باشد (كافي، ج3، ص405)
امام صادق(ع) مي فرمايد: هيچ مالي در دريا و خشكي تباه نمي شود مگر به سبب زكات ندادن. (بحارالانوار، ج 96، ص 12)

همين عدم پرداخت است كه زمين، بركات خود را باز مي دارد (كافي، ج 3، ص 505)

در نتیجه:
خیر وبرکت وقتی بر اموال مومنی است که ایشان فرامین الهی را اطاعت نمایند
اگر امر خدا را مطاع باشند خیر وبرکت هم دراموالشان است و الا گرفتاری و بلا در این دنیا واخرت نصیب ایشان خواهد شد

پرسش:
آیا شخصی که از سود و درآمد و اموالش خمس و زکات را پرداخت می کند آیا این پرداخت زکات و خمسش بر سود و درآمد و پیشرفتش در آینده تاثیری دارد یا نه؟

پاسخ:
در این رابطه مطالبی چند خدمتتان عرض می شود.
خداوند خالق بشر و حاکم اوست و انسان عبد و بنده اوست خدای عالم و خالق بهتر از دیگران راه های سعادت مخلوق و بنده خویش را می دانند و لذا قوانین از طرف خداوند به وسیله وحی بر پیامبر نازل می شود و مجموعه این قوانی دین نامیده می شود تا به دست انسان ها برسد و انسان ها با فرمانبرداری و اجرای قوانین الهی هدایت شده و سعادتنمد شوند.

انسان ها اگر قوانین الهی را نادیده بگیرند به هر اندازه که از فرامین الهی سرپیچی می کنند به همان اندازه هم قدم در گمراهی می گذارند و طبق قوانین الهی باید که تاوان سرپیچی اعمال خود را در دنیا و آخرت بدهند.

خداوند تبارک وتعالی در قران بارها فرموده اند: از من و فرستاده من اطاعت بکنید.
_ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لاَ تَوَلَّوْا عَنْهُ»؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خدا و فرستاده او را فرمان بريد و از او روى برنتابيد.(1)
_ «وَ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ رَسُولَهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ»؛ اگر ايمان داريد از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد.(2)
_ «قُلْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَالرَّسُولَ»؛ بگو خدا و پيامبر [او] را اطاعت كنيد.(3)

پس به طور کلی اطاعت از فرامین الهی سعادت در دنیا و آخرت را به دنبال دارد. هر کدام از قوانین دین به مثابه فرمانی است از فرامین الهی که انسان ها باید با فرمانبرداری راه های خیر و برکت را به روی خویش باز کنند.

_ همه قوانین دین فرامین الهی است.
_ همه انسان ها موظف اند به قوانین دین که فرامین الهی است پایبند بوده و عمل نمایند.
_ هر فردی به هر اندازه که از فرامین الهی سرپیچی نماید مستوجب عذاب و عقاب الهی در دنیا و آخرت خواهد بود.
_ از طرفی همان طور که سرپیچی از فرامین الهی موجب عذاب می شود؛ فرمانبرداری و اطاعت از قوانین دین و فرامین الهی هم سعادت و خوشبخی انسان ها در دو عالم است.

خداوند تبارک و تعالی اموال پرداخت کنندگان خمس وزکات را مال پاک دانسته و ثمرات پرداخت زكات را پاك شدن مال و جان می‌داند؛ «خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِم».(4)

علامه طباطبایی در ذیل آیه 103 سوره توبه چنین می نویسند: منظور از صدقه در اینجا، صدقه واجب یا زکات است و خطاب به رسول خود می فرماید:
از اموال مردم زکات بگیر و به این وسیله آن ها را پاکیزه کن و اموالشان را پر برکت نما و نیز در حق آنان دعای خیر کن که خدا به مالشان خیرو برکت عطا کند، چون دعای تو برای آنان مایه رحمت و آ رامش است و بواسطه آن قلب هایشان وثوق می یابد.
و این نوعی تشکر در برابر عمل آن هاست و خداوند شنوا و داناست و دل های مکلفان با شنیدن یا خواندن این مطلب سکون و آرامش می یابد.

همان طور که مشاهده می نمایید دعای حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) پشتوانه اموال کسانی است که خمش و زکات پرداخت می نمایند، و این یعنی جاری شدن خیر و برکت در اموال پرداخت کنندکان خمس و زکات.

روایات؛ پرداخت کنندکان زکات را چنین معرفی می نمایند: پرداخت زكات موجب مصونيت مال از تباهي مي شود.(5)؛ و حتی مال، بركت يافته و زياد می گردد.(6)، اما اگر زكات را نپردازد، دو برابر آن به ناحق از دستش می رود بی آن كه سودی برده باشد.(7)؛ امام صادق (علیه السلام) می فرمايد: هيچ مالی در دريا و خشكي تباه نمی شود مگر به سبب زكات ندادن.(8)، همين عدم پرداخت است كه زمين، بركات خود را باز مي دارد.(9)

در نتیجه:
خیر و برکت وقتی بر اموال مومنی است که ایشان فرامین الهی را اطاعت نمایند اگر امر خدا را مطاع باشند خیر وبرکت هم در اموالشان است و الا گرفتاری و بلا در این دنیا و آخرت نصیب ایشان خواهد شد.

__________
(1) انفال/ 20.
(2) انفال/ 1.
(3) آل عمران/ 32.
(4) توبه/ 103.
(5) وسايل الشيعه، ج6، ص31.
(6) من لايحضره الفقيه، ج2، ص2.
(7) كافي، ج3، ص405.
(8) بحارالانوار، ج 96، ص 12.
(9) كافي، ج 3، ص 505.