پس از 11 سال متجاوز اعلام شد
تب‌های اولیه
[h=1][/h]
[/HR]
[/HR]
18 آذرماه سالروز متجاوز شناخته شدن رژیم بعث عراق در تجاوز به ایران در شهریورماه سال 1359 توسط سازمان ملل متحد است سازمان ملل پس از 11 سال سكوت و كتمان حقایق سرانجام در هجدهم آذرماه 1370 به طور صریح دشمنان جنایتكار ایران را محكوم و برخلاف میل جهان‌خواران و حزب بعث، به استناد تاریخ دفاع مقدس، عراق را رسما به عنوان متجاوز معرفی كرد.
[h=2]آغاز تجاوز[/h] در آخرین ساعات روز 31 شهریور 1359، دبیركل وقت سازمان ملل ضمن مذاكره با نمایندگان دو دولت ایران و عراق پیشنهاد كرد كه مساعی جمیله خود را برای كمك به حل مسالمت‌آمیز به كار بندند اما با پاسخی روبه‌رو نشد.
روز بعد، دبیركل، بر اساس ماده 99 منشور ملل، از شورای امنیت خواست كه با توجه به خطر محتمل افزایش مخاصمه، فورا تشكیل جلسه دهد. همان روز نشست شورای امنیت برگزار و اولین موضع‌گیری شورا طی بیانیه‌ای اعلام شد.
در سوم مهر 1359، دبیركل به شورای امنیت اطلاع داد كه جنگ میان ایران و عراق ادامه دارد و پیشنهاد كرد شورای امنیت مسئله را با فوریت رسیدگی كند. چهارم مهر نیز نمایندگان نروژ و مكزیك (اعضاء غیر دایم شورای امنیت) درخواست رسمی خودرا برای تشكیل جلسه شورای امنیت به رئیس دوره‌ای شورا ارایه دادند. چهارم و پنجم مهر، شورای امنیت براساس تقاضای طرح شده تشكیل جلسه داد و روز پنجم مهر، قطعنامه ارایه شده از سوی مكزیك مورد بحث اعضای شورای امنیت قرار گرفت و به عنوان اولین قطعنامه این شورا برای خاتمه جنگ، به تصویب رسید.
این جلسه در روزهای 26 و 28 سپتامبر تشكیل و اولین قطعنامه را به اتفاق آرا در جلسه شماره 2248 شورا مورخ ششم مهر 1359، تصویب كرد.
پس از صدور قطعنامه 479، عراق آن را پذیرفت و اعلام موافقت كرد. اما ایران به دلیل حضور نیروهای عراق در خاك خود از پذیرش آن خودداری كرد. پس از آن قطعنامه‌های 514، 522، 540، 582، 588 و سرانجام 598 به تصویب رسیدند.
[h=2]اوج تلاش‌ها[/h] پس از تصویب قطعنامه 598، دبیر كل اظهار داشت: «قطعنامه‌ای كه اینك تصویب شد، اوج تلاش‌های مشترك اعضای شورای امنیت به عنوان نمایندگان جامعه بین‌المللی برای برقراری راه حلی جامع، عادلانه و شرافتمندانه برای منازعه ایران و عراق است. برای پایان بخشیدن به جنگ در این منطقه لازم است سیاست‌های ملی همه اعضا، هماهنگ با نیات اعلام شده شورا گردد.
در این جهت، پاراگراف اجرایی شماره 5 قطعنامه مسوولیت مشتركی را برای همه كشورهای عضو سازمان ملل متحد در پی دارد. یك قدم اساسی با مشورت دو كشور و سایر كشورهای منطقه، برقراری ترتیباتی برای امنیت و ثبات منطقه خواهد بود. در مورد مسوولیت منازعه در اسرع وقت با مشورت دو طرف احتمال تشكیل هیأت بی‌طرف برای رسیدگی به موضوع، هدف اصلی خواهد بود. بیایید همه با هم همكاری كنیم. شما اعضای شورا، ایران و عراق و من به عنوان دبیركل سازمان ملل متحد.»
پس از پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران،دبیركل گزارشی به «شماره 20093/ اس» به شورای امنیت تسلیم كرد كه منجر به صدور قطعنامه شماره 619 شد.
این قطعنامه كه در 18 مرداد 1367، به اتفاق آرا به تصویب رسید، مبنای تاسیس و اعزام گروه‌های ناظر نظامی ایران و عراق(ملل متحدunmog ) شد.
[h=2]پس از 11 سال تجاوز[/h] سرانجام یازده سال پس از آغاز جنگ 8 ساله تحمیلی عراق علیه ایران و سه سال پس از صدور قطعنامه 598 و با تلاش‌های پی‌گیر سیاسی مسوولان نظام جمهوری اسلامی، حقانیت ایران در دفاع به اثبات رسید و خاویر پرزدكوئیار دبیركل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طی یك گزارش رسمی به شورای امنیت اعلام كرد كه عراق در 31 شهریور 1359 به ایران حمله كرده است.
اعلام اینكه در جنگ تحمیلی، عراق آغازگر و مسئول جنگ بوده است، یك پیروزی سیاسی است. در طی سال‌های جنگ، با این كه جهانیان و به ویژه سازمان ملل می‌دانستند كه جنگ را عراق آغاز كرده است، مهر سكوت بر لب نهادند. این دفاع و نبرد، هشت سال طول كشید، هشت سالی كه غربی‌ها تمامی تمهیدات را علیه كشور ما به كار بردند و می‌خواستند كه جمهوری اسلامی را به زانو درآورده و حركتی را كه در جهت قطع وابستگی آغاز شده بود از ریشه بخشكانند و زمانی آن‌ها به خود آمدند كه سلاح‌های ارسالی به عراق علیه خودشان به كار گرفته شده و عراق منطقه خلیج‌فارس را درگیر جنگی مهیب و عظیم كرد.