فلسفه پیاده روی اربعین حسینی؟!

سلام
کتابی مفید برای زائران حضرت اباعبدالله {علیه السلام} درپیاده روی اربعین

نام کتاب:آموزش لهجه عربی عراقی

http://www.askdin.com/downloads.php?do=file&id=1847

[=Georgia]

نزاع بین عقل و عشق نزاعی ابدی برای متوسطان در صراط حقیقت است و آنان که به منتهای راه رسیده اند عقلشان عشق آلود و اندیشه شان ساذج و بی شائبه و عاری از هرگونه درشتی و نزاع است.
این را گفتم که بدانی اگر در امر تشرف با پای پیاده به محضر امام عشق، مخاطراتی در قلب و اندیشه داشتی و بین عزیمت توام با مشقت و عزیمت تهی از مشقت، مردّد بودی، بدانی که این، از مصادیق همان نزاع عقل و اندیشه است و در این نزاع، عشق آن گاه ظفرمند است که شهودی غالب بر مقتضیات جسمانی و حدود و قصور منطوی در آن داشته و برای درک لذت لقای محبوب، در سر سودای تقدیم بهایی در خور داشته باشد. پس نیک بیندیش!

[=arial]سوال مهم: آیا [=arial]ائمۀ معصومین[=arial] هم پیاده روی کربلا داشتند؟

خوشا آنانکه نشانی خانه ی معشوق را میدانند.
خوشا آنانکه اجازه دارند عاشقی کنند.
خوشا آنانکه هیاهوی مدام،رزق لحظه لحظه شان است.
خوشا آنانکه شرم دارند که در گاه چشم دوختن بر پای معشوق،هنوز زنده باشند.

.....

[=Georgia]بسم رب الحسین
برای زائران پای پیادة اباعبدالله علیه السلام

هان ای نفس! حسین، اسم اعظم عشق الهی است که موجب اتصال همه جداول نفوس به پروردگاراست و این صراط که پیش روی توست صراط حسین است، همو که مَیَلان دلهای عاشق به درگاه او و هیجان جانهای مشتاق به بارگاه اوست.

و ای مسافر کربلا! بشارت باد بر تو که منتهای عزم طریقت خویش را حسین قرار داده ای!

آری قدمها را استوار آفریده اند تا معین تجلی شیدایی عاشق باشند. پس گامها را محکم بردار تا کوهها از صلابت و استواریت درس ایستادگی بیاموزند. اگر می خواهی لذت مستیِ بی سرانجامِ جامِ عشق را، به جان آوری، همچنان پايدار بمان و پاهای زخم خورده ات را، مرهمی نه و با صلابت قدم بردار که این قدمها تو را از درکات عالم کثرت، به برکات بی منتهای عالم وحدت می رسانند.

و این را نیز بدان:
به هوس راست نیاید به تمنی نشود
کندرین راه بسی خون جگر باید خورد

ای مشتاق حسین، ظاهرت به جمال یار مزین باد و باطنت به کمال وی. زخم و تاولی که بر پایت نشسته است تجلی شراره‌ی آتشی است که از شوق دیدار جانان به جان و جگرت رسیده است. و چه نیکو گفته اند که الجنون فنون

آری شیدایی را شیوه هایی است و عقل ناخالص، اندیشه نمایان، قاصرتر از آن است که رمز آغوش تو را به مشقت طریق بیابد. اطرافت را نظاره کن و خیل عاشقان را نیک بنگر که هر یک شعله های آتش اشتیاق درون را چگونه اظهار می دارند.

جن و انس را از آن روی از عدمستان نیستی به گلستان وجود آورده اند تا از شهد شیرین عشق بنوشند و بارگاه کبرایی حضرت دوست را خالصانه عبادت کنند. پس مباد در این سفر جز رضای دوست را بجویی و جز محبت او را بخواهی که خلّص سوغات این سفر لبخند رضایت محبوب است.

عشق آن است که به وفای دوست، فزون نگردد و به جفای وی، خاموش نشود. گوهر محبتت را چنان خالص ساز که نه دل بر وفای اجابت معشوق بندی و نه از جفای عدم اجابت دعایت، سست گردی.پس همتت مردانه ساز و متاع جان خویشتن را، تحفه محبت حضرت عشق قرار ده.

ای حبیب! رضای حق به فنای عبد گره خورده است و ابتهاج و التذاذ دلدار با اشتعال و انکسار دل. چون مقصد کربلا است، گریزی از کرب و بلا نباشد پس مباد این میل وصال جان را بی نیل بدانی و بر تحفه‌ی زخمهایی که بر پایت نشسته است شوراب ناسپاسی و ناامیدی زنی. اجابت هزار حاجت در گرو این اظهار احتیاج است و این حسین است که بر قله‌ی آتشفشان عشق انتظارت را می کشد و بر بلندای بیکرانه‌ی ایمان تو را فرا می خواند.

هرگاه خستگی و ناتوانی به سراغت آمد،کمی درنگ کن ، در گوشه ای بنشین، آبی بنوش و دست و صورتی بشوی آنگاه حسین و یاران غریبش را به یاد آور که در کوبنده ترین شدائد روزگار استقامت ورزیدند، آری هجرت از خویشتن، آغاز سیر الی الله است و مردان حق را سزاوار نیست که دل به سراب دنیا بندند و سرو سامان اختیار کنند.

این کلام حق است که می فرماید لقد خلقنا الانسان فی کبََد . خلقت آدمی با سختی در هم آمیخته و عیار مردانگی انسان، ابتلای وی به شدائد است .ابتلائات دهر همچون طوفانی است که قفس تعلق جسمانیت را در هم کوبیده، طوطی خراباتی نفس را به جانب ملکوت پرواز می دهد و ایستادگی تو در برابر مشقات این طریق نیز از زمره آن شدائد است.

حال در خلوتکده دل رحل اقامت گزین و نیک بشنو...آری نغمه ای که به گوش می رسد ترنم سلام بغض آلود فاطمه به زائران خسته فرزند غریبش حسین است.

ویس نازم گل بخنددکار تو
خوش طراود گفته ی گلبار تو
زایران این فضای اسکدین
می خرند این غنچه از گلزار تو
پس نما اسرار آن را فاش تر
تا هجوم ارند در بازار تو

[=Georgia]

ویس نازم گل بخنددکار تو
خوش طراود گفته ی گلبار تو
زایران این فضای اسکدین
می خرند این غنچه از گلزار تو
پس نما اسرار آن را فاش تر
تا هجوم ارند در بازار تو

[=arial]با سلام و عرض ادب خدمت دوستان مذهبی اسک دین

*ثواب پیاده‌‌رفتن به زیارت سیدالشهدا(ع) به روایت امام صادق(ع)

شاید این سؤال در ذهن متبادر شود که چرا زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین حسینی تأکید و توصیه شده است، چرا باید این مراسم همراه با هیاهو و شور خاصی اجرا شود، در ادامه روایتی از امام صادق(ع) بیان می‌کنیم که به خوبی زوایای پنهان این موضوع را آشکار می‌سازد:

امام صادق(ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمى‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید و یک درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.(کامل الزیارات ص134)

یه سوال
چرا تا چندین سال پیش مثلا ۱۰ ۱۵ سال پیش توی ایران این اربعسن پیاده رفتن مرسوم نبود خیلی اما جدیدا خیلی مرسوم شده؟

این هم از معجزات حضرت اباعبدالله الحسین است...

اگر ما می خواستیم چنین شوری را ایجاد کنیم باید سالهای سال تبلیغات فرهنگی انجام می دادیم و آخرش هم معلوم نبود به نتیجه برسه یا نه!
وقوع چنین پدیده ای آن هم در این مدت نسبتاً کوتاه، واقعاً معجزه است....

والا از پیروزی انقلاب ۴۰ سال میگذرا حداقل باید ۲۰ سال اخیر این حرکت اینقدر عظیم بوده باشه اما شک ندارم زیر ۱۰ ساله که اینقدر جا افتاده

بر نیزه سری به نینوا مانده هنوز
خورشید ، فرا ز نیزه ها مانده هنوز
در باغ سپیده ، بوته بوته گل خون
از رونق دشت کربلا مانده هنوز
عاشوراي حسيني را تسليت باد