روزه سكوت وحسن وقبح عقلي

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
روزه سكوت وحسن وقبح عقلي

اگر افعال اختياري داراي حسن وقبح عقلي هستند چرا زماني روزه سكوت حلال بوده واكنون حرام است؟

روزه سكوت در ميان برخى اقوام پيشين جايز بوده چنانكه در زمان بنى اسرائيل وقتى حضرت مريم(س) با اعجاز خداوند باردار شد و فرزندش عيسى(ع) را به دنيا آورد، خداوند براى ساكت كردن تهمت‏هاى مردم و خلاصى مردم از اين وضعيت فرمود: «اگر كسى از انسان‏ها را ديدى پس بگو با اين طفل سخن گوييد من نذر روزه سكوت كرده‏ام و امروز را با كسى سخن نخواهم گرفت»، (سوره مريم). پس معلوم مى‏شود به جهت آشنايى مردم؛ روزه سكوت خداوند چنين دستورى داده و گرنه مردم متوجه حركات و اشارات او نشده و بيشتر او را تحت فشار مى‏گذاشتند و آن روزه از صبح تا شب بوده به مدت يك روز كه از ذيل آيه «فلن اكلّم اليوم انسيا»؛ (مريم، آيه 36).
و امروز با انسانى سخن نخواهم گفت، استفاده مى‏شود، ولى در شريعت اسلامى كه ناسخ و باطل كننده اديان پيشين بوده اين حكم منسوخ شده و حرام دانسته شده است، از امام سجاد(ع) در روايتى چنين آمده است: صوم السكوت حرام، (وسايل الشيعة، ج 7، ص 390). و اين به خاطر تفاوت شرايط زمانى و شريعت الهى مى‏باشد، البته در اسلام كه صوم و روزه يكى از اركان دين شمرده شده و روزه ماه رمضان به آن جهت واجب شده است، يكى از آداب اين روزه حفظ زبان از آلودگى‏هاى مربوط بدان (همانند غيبت، تهمت، پرحرفى، فحاشى، دروغ، سخن‏چينى و سخنان كفرآلود) است.
نکته ديگر، آن که براي رسيدن به تعالي معنوي و عرفان واقعي روزه سکوت لزومي ندارد، صرف نظر از نهي آن در اسلام که ذکر شده راه روشنتر و طبيعي همان است که از قرآن کريم و اهل بيت عصمت(ع) رسيده است: ترک گناه و انجام واجبات که هم اول راه و هم وسط راه و هم آخر راه است بايد جدي گرفته شود چنان همين نکته اصلي ترين توصيه بزرگان فضيلت و تقوا از جمله حضرت آيت الله بهجت است. ايشان فرمودند: انسان اگر ترک مطلق محرمات - که شامل ترک واجبات هم مي شود - کند و آن را اصل بداند خود به خود انجام مستحبات و ترک مکروهات نيز پديد مي آيد و قله کمال تقوا براي انسان فراهم مي شود.

گمنام;20300 نوشت:
روزه سكوت در ميان برخى اقوام پيشين جايز بوده چنانكه در زمان بنى اسرائيل وقتى حضرت مريم(س) با اعجاز خداوند باردار شد و فرزندش عيسى(ع) را به دنيا آورد، خداوند براى ساكت كردن تهمت‏هاى مردم و خلاصى مردم از اين وضعيت فرمود: «اگر كسى از انسان‏ها را ديدى پس بگو با اين طفل سخن گوييد من نذر روزه سكوت كرده‏ام و امروز را با كسى سخن نخواهم گرفت»، (سوره مريم). پس معلوم مى‏شود به جهت آشنايى مردم؛ روزه سكوت خداوند چنين دستورى داده و گرنه مردم متوجه حركات و اشارات او نشده و بيشتر او را تحت فشار مى‏گذاشتند و آن روزه از صبح تا شب بوده به مدت يك روز كه از ذيل آيه «فلن اكلّم اليوم انسيا»؛ (مريم، آيه 36). و امروز با انسانى سخن نخواهم گفت، استفاده مى‏شود، ولى در شريعت اسلامى كه ناسخ و باطل كننده اديان پيشين بوده اين حكم منسوخ شده و حرام دانسته شده است، از امام سجاد(ع) در روايتى چنين آمده است: صوم السكوت حرام، (وسايل الشيعة، ج 7، ص 390). و اين به خاطر تفاوت شرايط زمانى و شريعت الهى مى‏باشد، البته در اسلام كه صوم و روزه يكى از اركان دين شمرده شده و روزه ماه رمضان به آن جهت واجب شده است، يكى از آداب اين روزه حفظ زبان از آلودگى‏هاى مربوط بدان (همانند غيبت، تهمت، پرحرفى، فحاشى، دروغ، سخن‏چينى و سخنان كفرآلود) است. نکته ديگر، آن که براي رسيدن به تعالي معنوي و عرفان واقعي روزه سکوت لزومي ندارد، صرف نظر از نهي آن در اسلام که ذکر شده راه روشنتر و طبيعي همان است که از قرآن کريم و اهل بيت عصمت(ع) رسيده است: ترک گناه و انجام واجبات که هم اول راه و هم وسط راه و هم آخر راه است بايد جدي گرفته شود چنان همين نکته اصلي ترين توصيه بزرگان فضيلت و تقوا از جمله حضرت آيت الله بهجت است. ايشان فرمودند: انسان اگر ترک مطلق محرمات - که شامل ترک واجبات هم مي شود - کند و آن را اصل بداند خود به خود انجام مستحبات و ترک مکروهات نيز پديد مي آيد و قله کمال تقوا براي انسان فراهم مي شود.

سلام وتشكر از شما
پاسخي كه ارائه نموده ايد بيشتر در مورد تعريف روزه سكوت است اما سوال بنده چيز ديگري است.

محمد;20296 نوشت:
اگر افعال اختياري داراي حسن وقبح عقلي هستند چرا زماني روزه سكوت حلال بوده واكنون حرام است؟

با سلام
در هر نسخی ، در یه شرایط خاص حکم اول مناسبترین حکم بوده ، بعد شرایط دخیل در حکم تغییر کرده ، بطوریکه با توجه به شرایط جدید حکم قبلی دیگه مناسبترین حکم نیست و نیاز به حکم جدید متناسب با شرایط جدیده . با صرف نظر از اینکه حدود حسن و قبح عقلی چیه و اینکه آیا عقل صلاحیت قضاوت اخلاقی در این باره رو داره یا نه (چون این بحث خودش بحث مفصلیه من فعلا وارد این بحث نمی شم ، من بخشی از این بحث رو در تاپیک "فقه و چالش های معاصر" باز کردم) ، فعلا فرض رو بر این بذاریم که این مسئله کاملا در حوزه ی قضاوت اخلاقی عقله.با لحاظ این فرض ، در شرایطی که حکم اول مناسبترینه عقل هم چنین حکمی می کنه و در شرایطی که اینطور نیست عقل حکم دیگه ای می کنه. اما حالا فرض کنیم که
این مسئله در حوزه ی قضاوت اخلاقی عقل نیست ، چون این مساله از دایره ی قضاوت اخلاقی عقل بیرون می ره ، این سوال هم خود به خود منحل میشه...

محمد;20306 نوشت:
سلام وتشكر از شما
پاسخي كه ارائه نموده ايد بيشتر در مورد تعريف روزه سكوت است اما سوال بنده چيز ديگري است.


سلام این قسمت از مطالب پست اول رو اگه با دقت میخوندید حتما به جوابتون میرسید

و امروز با انسانى سخن نخواهم گفت، استفاده مى‏شود، ولى در شريعت اسلامى كه ناسخ و باطل كننده اديان پيشين بوده اين حكم منسوخ شده و حرام دانسته شده است، از امام سجاد(ع) در روايتى چنين آمده است: صوم السكوت حرام، (وسايل الشيعة، ج 7، ص 390). و اين به خاطر تفاوت شرايط زمانى و شريعت الهى مى‏باشد، البته در اسلام كه صوم و روزه يكى از اركان دين شمرده شده و روزه ماه رمضان به آن جهت واجب شده است، يكى از آداب اين روزه حفظ زبان از آلودگى‏هاى مربوط بدان (همانند غيبت، تهمت، پرحرفى، فحاشى، دروغ، سخن‏چينى و سخنان كفرآلود) است.
نکته ديگر، آن که براي رسيدن به تعالي معنوي و عرفان واقعي روزه سکوت لزومي ندارد، صرف نظر از نهي آن در اسلام که ذکر شده راه روشنتر و طبيعي همان است که از قرآن کريم و اهل بيت عصمت(ع) رسيده است: ترک گناه و انجام واجبات که هم اول راه و هم وسط راه و هم آخر راه است بايد جدي گرفته شود چنان همين نکته اصلي ترين توصيه بزرگان فضيلت و تقوا از جمله حضرت آيت الله بهجت است. ايشان فرمودند: انسان اگر ترک مطلق محرمات - که شامل ترک واجبات هم مي شود - کند و آن را اصل بداند خود به خود انجام مستحبات و ترک مکروهات نيز پديد مي آيد و قله کمال تقوا براي انسان فراهم مي شود.

موضوع قفل شده است