جمع بندی فکر کردن توسط قلب!

در زمانی که قرآن نازل شد علم آن زمان فکر کردن را به قلب نسبت میداد و بعدها مشخص شد که فکر کردن توسط مغز صورت میگیرد و این اشتباه در قرآن هم هست و با توجه به اینکه قرآن قرار است کتابی برای همه زمانها باشد این نشان میدهد که نویسنده قرآن واقعیت را نمیداند و این نویسنده مطمئنا خدا نیست چرا که خدا در صورت وجود بر همه چیز آگاه است. این اشتباه را چگونه توجیه میکنید؟!:
سوره حج آیه 46:

آيا در زمين گردش نكرده‏ اند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه‏ هاست كور است.

متن عربی:

[=Traditional Arabic]أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ [=Traditional Arabic]قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ[=Traditional Arabic] بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ

در زمانی که قرآن نازل شد علم آن زمان فکر کردن را به قلب نسبت میداد و بعدها مشخص شد که فکر کردن توسط مغز صورت میگیرد و این اشتباه در قرآن هم هست و با توجه به اینکه قرآن قرار است کتابی برای همه زمانها باشد این نشان میدهد که نویسنده قرآن واقعیت را نمیداند و این نویسنده مطمئنا خدا نیست چرا که خدا در صورت وجود بر همه چیز آگاه است. این اشتباه را چگونه توجیه میکنید؟!:

آيا در زمين گردش نكرده‏ اند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه‏ هاست كور است

این نویسنده مطمئنا خدا نیست

والا درکش یه کم سخته.

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و تشکر از پرسشگر محترم
باید گفته شود کاملا بر عکس نظر شما قرآن کلام الهی است که از مسیر وحی بر قلب پیامبر نازل شده است و نیازی به توضیح یا اثبات آن نیست. زیرا این موضوع در جای خود هم با دلایل عقلی و هم نقلی تبیین شده است.
در نتیجه این کلام خدای متعال است که توسط فرشته وحی بر قلب و جان پیامبر فرود آمد و بر هر فطرت پاکی نشست.
اما در باره پرسش مذکور بیان این مقدمات لازم است.
ابتدا باید گفت:مقصود از قلب لزوما آن چه ما از آن می فهمیم نیست که فقط مرکز توجهات عاطفی انسان باشد، بلکه قلب در بعضی از آیات قرآن به معنای عقل ترجمه شده است. مثل آیه شریفه "إِنَّ في‏ ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهيد"(1)
در اين تذكّرى است براى آن كسی كه عقل دارد، يا گوش دل فرا دهد در حالى كه حاضر باشد..
در تایید این مطلب بیان امام کاظم سلام الله علیه است که قلب را در آیه شریفه مذکور به معنای عقل بر شمرده است.(2)
علاوه ، در کتاب های لغت نیز یکی از معانی قلب، فکر و عقل ترجمه شده است .(3)
آورده اند:‏
منظور از" قلب" در آیه شریفه" إِنَّ في‏ ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهيد" و در ديگر آيات قرآن كه بحث از درك مسائل مى‏كند، همان" عقل" و شعور و ادراك است.(4)
ثانیا در پاسخ به پرسش شما باید گفت خدای متعال در برخی از آیاتش فهم و تعقل را به قلب نسبت می دهد مثل آیه شریفه ای که به آن اشکال کرده اید:
"أَ فَلَمْ يَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِها أَوْ آذانٌ يَسْمَعُونَ بِها فَإِنَّها لا تَعْمَى الْأَبْصارُ وَ لكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتي‏ فِي الصُّدُور"(5)
آيا آنان در زمين سير نكردند، تا دل هايى داشته باشند كه حقيقت را با آن درك كنند يا گوش هاى شنوايى كه با آن (نداى حق را) بشنوند؟! چرا كه چشم هاى ظاهر نابينا نمى‏شود، بلكه دل هايى كه در سينه‏ ها است كور مى ‏شود.
درنگاه اول این نکته به ذهن می رسد که چگونه قلب این عضو صنوبری و حیاتی بدن مرکز تعقل و فهم قرار می گیرد! در حالی که مغز محل ادراک و شعور آ دمی است و قلب "دل" جای احساس و عواطف است.
بنا بر این، مقصود از شعور و فکری که به قلب نسبت داده شده است، این عضو مخصوص نیست، بلکه مقصود از قلب یعنی مرکزی در نفس آدمی که بیدار و آگاه و صاحب ادراک است.این شعور و درک به مغز منتسب نیست و قلب در این جا مرکز توجه نفس آدمی است.
و اما چگونه باید این انتساب قرآنی را تفسیر کرد؟
پاسخ پرسش را می توان در بعضی از تفاسیر دید که البته بیان یکی از آن ها جهت پاسخ کافی است.
نوشته اند:
مقصود از" قلب" در قرآن چیست و چرا درک حقایق در قرآن به قلب نسبت داده شده است؟ در حالی که می دانیم قلب مرکز ادراکات نیست، بلکه تلمبه ای است برای گردش خون در بدن!
در پاسخ چنين مى‏گویيم:
"قلب" در قرآن به معانى گوناگونى آمده است، از جمله- به معنى عقل و درك چنان كه در آيه 37 سوره" ق" مى‏خوانيم" إِنَّ فِي ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ" در اين مطالب تذكر و يادآورى است براىآنان كه نيروى عقل و درك داشته باشند.به معنى روح و جان، چنان كه در سوره احزاب آيه 10 آمده است:"وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ" هنگامى كه چشم ها از وحشت فرو مانده و جان ها به لب رسيده بود.به معنى مركز عواطف، آيه 12 سوره انفال شاهد اين معنى است::
"سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ" به زودى در دل كافران ترس ايجاد مى‏كنم. و در جاى ديگر در سوره آل عمران آيه 159 مى‏خوانيم:" فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ" اگر سنگ دل بودى از اطرافت پراكنده مى‏شدند.
توضيح اينكه:
در وجود انسان دو مركز نيرومند به چشم مى‏خوردمركز ادراكات كه همان" مغز و دستگاه اعصاب است" و بنا بر این، هنگامى كه مطلب فكرى براى ما پيش مى‏آيد، احساس مى‏كنيم با مغز خويش آن را مورد تجزيه و تحليل قرار مى‏دهيم. (اگر چه مغز و سلسله اعصاب در واقع وسيله و ابزارى هستند براى روح.
مركز عواطف كه عبارت است از همان قلب صنوبرى كه در بخش چپ سينه قرار دارد و مسائل عاطفى در مرحله اول روى همين مركز اثر مى‏گذارد، اولين جرقه از قلب شروع مى‏شود.
ما بالوجدان هنگامى كه با مصيبتى روبرو مى‏شويم، فشار آن را روى همين قلب صنوبرى احساس مى‏كنيم، و هم چنان وقتى كه به مطلب سرورانگيزى بر مى‏خوريم، فرح و انبساط را در همين مركز احساس مى‏كنيم (دقت كنيد)
درست است كه مركز اصلى" ادراكات" و" عواطف" همگى روان و روح آدمى است ولى تظاهرات و عكس العمل ‏هاى جسمى آن ها متفاوت است، عكس العمل
درك و فهم نخستين بار در دستگاه مغز آشكار مى‏شود، ولى عكس العمل مسایل عاطفى از قبيل محبت، عداوت، ترس، آرامش، شادى و غم در قلب انسان ظاهر مى‏گردد، به طورى كه هنگام ايجاد اين امور به روشنى اثر آن ها را در قلب خود احساس مى‏كنيم.
نتيجه اينكه اگر در قرآن مسائل عاطفى به قلب (همين عضو مخصوص) مسائل عقلى به قلب (به معنى عقل يا مغز) نسبت داده شده، دليل آن همان است كه گفته شد، و سخنى به گزاف نرفته است.
از همه اين ها گذشته، قلب به معنى عضو مخصوص نقش مهمى در حيات و بقاى انسان دارد، به طورى كه يك لحظه توقف آن با نابودى همراه است. بنا بر اين چه مانعى دارد كه فعليت‏ هاى فكرى و عاطفى به آن نسبت داده شود.(6).
پی نوشت ها:
1. سوره ق آیه 37
2. ر ک،برادران حکیمی و احمد آرام،ترجمه الحياة،تهران،دفتر نشر فرهنگ اسلامی،سال 1380 خورشیدی، چاپ مکرر،ج‏1، ص 159
3. ر ک، لسان العرب، واژه قلب و مفردات راغب، ماده قلب.
4.آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه،تهران،انتشارات اسلامیه،سال 1374 خورشیدی،چاپ اول،جلد 22 ص 284
5.سوره حج،آیه 46
6.تفسير نمونه پیشین، ج‏1، ص 89

سلام
در مورد اینکه میفرمایید قلب مرکز احساسات و...ـه، تا اونجا که میدونم احساسات و... توسط هیپوتالاموس(شایدم تالاموس!)(اگه اشتباه نکنم) مغز کنترل میشه و قلب فقط پیرو وضعیت موجود(تحت تاثیر اعصاب پاراسمپاتیک و سمپاتیک!) واکنش نشون میده!

و از طرفی ایرادی که از این توضیحات میشه گرفت اینه که کوچکترین کلمه های این آیه رو بررسی کرده به جز اونجایی که گفته "در سینه"!! با قبول اینکه منظور از قلب مغز بوده، باز حفره ای درمورد جای اون میمونه!!
ممنون میشم توضیح بدین!

سلام
در مورد اینکه میفرمایید قلب مرکز احساسات و...ـه، تا اونجا که میدونم احساسات و... توسط هیپوتالاموس(شایدم تالاموس!)(اگه اشتباه نکنم) مغز کنترل میشه و قلب فقط پیرو وضعیت موجود(تحت تاثیر اعصاب پاراسمپاتیک و سمپاتیک!) واکنش نشون میده!

و از طرفی ایرادی که از این توضیحات میشه گرفت اینه که کوچکترین کلمه های این آیه رو بررسی کرده به جز اونجایی که گفته "در سینه"!! با قبول اینکه منظور از قلب مغز بوده، باز حفره ای درمورد جای اون میمونه!!
ممنون میشم توضیح بدین!

بسم الله الرحمن الرحیم
با توضیحی که در ابتدا به صورت مقدمه و نیز لا به لای پاسخ در باره مقام و موقعیت قلب و نیز معانی متفاوت آن داده شد،جایی برای ابهام باقی نمی ماند.زیرا مقصود اصلی از این همه توضیح این است که اصل بحث در باره وظایف اعضای فیزیکی بدن مثل مغز و قلب فیزیکی و مادی نیست.بلکه بحث در باره قلب به عنوان یک هویت متعالی و جایگاهی رفیع نزد خدای متعال است، می باشد.با این حال دو عضو مهم بدن یعنی مغز و قلب، مرکز تاثیر و تاثر در بدن است.مثلا قلب این عضو صنوبری هر انسانی مرکز توجه احساسات است، اگر چه اطاق فرمان آن مغز باشد و کسی منکر آن نیست ولی کسی نمی تواند در ظاهر واکنش خاصی از آن مشاهده کند .اما انسان وقتی خبری شادی آور یا ناراحت کننده می شنود،اولین جایی که واکنش نشان می دهد، قلب آدم است. خصوصا اگر خبری اندوه بار بشنود قلبش درد می گیرد و انسان نا خود آگاه دست روی سینه اش می گذارد.البته این هم می تواند خود توجیه خاص خود را داشته باشد. به این معنا که شاید از تراکم یا فشار خون به دلیل تاثر خاص باشد که در قلب جمع می شود و آن احساس خاص به انسان دست می دهد، که این جا جای بحث آن نیست و کارشناسی آن از حوزه مسئولیت و اطلاعات ما خارج و به علم پزشکی مربوط است. اما به هر دلیل این عضو صنوبری به نام "قلب" به شادی یا غم واکنش جدی نشان می دهد و مغز فرمان مسئولیت فرمان در این حوزه را دارد که درک علمی هر انسانی بر عهده مغز است اما بیان کردیم مقصود از قلب همان هویت متعالی است که تمام فکر و شعور و علم هر انسانی تابع آن است.

در مورد ظاهر که میگید، خب قدیم ظاهرا زمین صاف بوده(بدلیل نبود امکانات بررسی)! ولی بخاطر ظاهر قضیه قرآن اینو نگفته! یا مثالای دیگه ای که خاطرم نیست!
یه مثالی که سنایی زده تو بیت زیر منظور منو خوب رسونده!
ز یزدان دان نه از ارکان که کوته دیدگی باشد

که خطی کز خرد خیزد تو آن را از بنان بینی

(کوته بینیه که چون بظاهر ما با قلبمون احساساتو احساس میکنیم بگیم مسئولش عقل نیست و قلبه! و این صفت در خدا نیست!)

و این قسمتم در جواب شما و امین خان که توضیحتون تقریبا مشابهه:
بگیم منظور از قلب وجود روحانی و نفسه درست، ولی نه وقتی که گفته جاش فلان جاست!! این یعنی اینکه میگن روح تو تمام بدنه اشتباهه و فقط یه جا داره!!

بسم الله الرحمن الرحیم
شما پرسشگر محترم اگر پاسخ اول رو با دقت مطالعه می کردید موضوع برای تان روشن می شد و نیازی نبود که هنوز در اشکال باقی بمانید.در ضمن بیان بعضی از مثال ها فقط برای تقریب ذهن است و بس. اما پاسخ دوباره بیان می شود که مقصود قرآن ازقلب آدمی همان مرکز توجهی است که در نفس یا روح بشر قرار گرفته است. یعنی مرکز تلقی حقایق عالم که مرتبه ای بالاتر از فهم و شعور ظاهری هر انسانی یعنی شعور باطنی است که هیچ ارتباط اولیه ای با مغز و قلب ظاهری ندارد.اما اگر بخواهیم اندام ظاهری یا فیزیکی انسان را بررسی و تعریف کنیم باید بگوییم مغز محل دریافت اداراکات و تعقلات است و قلب محل تاثیر و تاثر و البته مغز در ابتدا متوجه هر فعل و انفعالی می شود و سایر اندام قالب نمایش آن.

و این قسمتم در جواب شما و امین خان که توضیحتون تقریبا مشابهه:
بگیم منظور از قلب وجود روحانی و نفسه درست، ولی نه وقتی که گفته جاش فلان جاست!! این یعنی اینکه میگن روح تو تمام بدنه اشتباهه و فقط یه جا داره!!

روح در همه اعضاء هست اما با قطع دست یا پا روح از بدن انسان جدا نمیشود. با ایستادن قلب روح از بدن جدا میشود چون خون واکسیژن به مغز نمیرسد و انسان میمیرد. پس قلب مرکز حیات مغز است و با ایستادن قلب مغز که مرکز تعقل است هم از کار میفتد.

الان مراکز آبرسانیم معمولا آبو پمپاژ میکنن تا به همه برسه! و با از دست دادن خون دیگه قلب معنایی نداره! پس قلبم وابسته به چیز دیگه ایه و این زنجیر همینطور ادامه پیدا میکنه!
سکته ی قلبی که به معنای ایستادن قلب تو یه لحظه ست همیشه باعث مرگ نمیشه!

مردم قدیم چطوری اینطوری فکر میکردند؟ انسان وقتی فکر میکنه سرش درد میگیره و به وضوح و علم وجدانی درک و حس میکنه که با سرش داره تفکر میکنه نه قلبش

یعنی چیزی نیست که علم امروز، بخواد بهش برسه طبیعت انسان هرچند انسان اولیه درک میکنه

وقتی شما به نامزدت میگی جای تو توی قلب منه ، یعنی نامزدت میره یه چاقو میاره و سینهء شما رو میشکافه بعد یه دریچه تو قلب شما ایجاد میکنه.... اون وقت یه تخت خواب میاره و به خونوادش میگه:
مامان ، بابا ، من دیگه از امروز تو قلب مهدی زندگی میکنم!!!

چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنی ست ، آن بینی

آیا جناب هاتف اصفهانی فکر میکرده که انسانها با قلب می بینند؟! (منتظر هستم که بفرمایید در شعر تمثیل می آید و فرق میکند)

ابتدا باید گفت:مقصود از قلب لزوما آن چه ما از آن می فهمیم نیست که فقط مرکز توجهات عاطفی انسان باشد، بلکه قلب در بعضی از آیات قرآن به معنای عقل ترجمه شده است. مثل آیه شریفه "إِنَّ في‏ ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهيد"(1)
در اين تذكّرى است براى آن كسی كه عقل دارد، يا گوش دل فرا دهد در حالى كه حاضر باشد..
در تایید این مطلب بیان امام کاظم سلام الله علیه است که قلب را در آیه شریفه مذکور به معنای عقل بر شمرده است.(2)
علاوه ، در کتاب های لغت نیز یکی از معانی قلب، فکر و عقل ترجمه شده است .(3)

وقتی شما به نامزدت میگی جای تو توی قلب منه ، یعنی نامزدت میره یه چاقو میاره و سینهء شما رو میشکافه بعد یه دریچه تو قلب شما ایجاد میکنه.... اون وقت یه تخت خواب میاره و به خونوادش میگه:
مامان ، بابا ، من دیگه از امروز تو قلب مهدی زندگی میکنم!!!

چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنی ست ، آن بینی

آیا جناب هاتف اصفهانی فکر میکرده که انسانها با قلب می بینند؟! (منتظر هستم که بفرمایید در شعر تمثیل می آید و فرق میکند)

همانطورکه جناب کارشناس توضیح دادند در بعضی از آیات قرآنی قلب به معنای عقل میباشد. میفرماید: ختم الله علی قلوبهم. بر قلبهایشان مهر زدیم. یانزل به الروح الامین علی قلبک... روح الامین قرآن را بر قلب پیغمبر اکرم (ص) نازل کرد. و مثالهای متعدد دیگر

مشخصه که قلب در فرهنگ لغات قرآنی به آن معنا و مفهوم ظاهریش نیست که ما فکر میکنیم . اما در مورد صدور که فرمودید. بنده معنای ظاهری را عرض کردم. وگرنه صدور هم مثل قلب معنای باطنی دارد. مثل اینکه میفرماید:

همانطورکه جناب کارشناس توضیح دادند در بعضی از آیات قرآنی قلب به معنای عقل میباشد. میفرماید: ختم الله علی قلوبهم. بر قلبهایشان مهر زدیم. یانزل به الروح الامین علی قلبک... روح الامین قرآن را بر قلب پیغمبر اکرم (ص) نازل کرد. و مثالهای متعدد دیگر

مشخصه که قلب در فرهنگ لغات قرآنی به آن معنا و مفهوم ظاهریش نیست که ما فکر میکنیم . اما در مورد صدور که فرمودید. بنده معنای ظاهری را عرض کردم. وگرنه صدور هم مثل قلب معنای باطنی دارد. مثل اینکه میفرماید:

أفمن شرح الله صدره للاسلام. آیا آن کسی که خدا سینه اش را بر اسلام گشود... مشخصه که منظور از سینه همین قفسه سینه ظاهری نیست و به معنای ذات و سرشت ادمیست و منظور از آیه پذیرش قلبی است.

بنابراین میتوانیم اینطور هم بگوییم که آیه به طرز لطیفی چنین واقعیتی را در قالب تشبیه بکار میگیرد و میفرماید: این چشمها نیست که کور است بلکه قلبهایی که در سینه ها هستند کورند.

مشخصه که قلب هم چشم ندارد و معنی همان کور دلی و بیعقلی است

سلام آقا رضا ...
با استدلال شما هر دین و آیین و مسلکی و هر حرف مذهبی از بودیسم گرفته تا آئین آلت پرستی و غورباغه پرستی هم قابل توجیه میشن ....

در زمانی که قرآن نازل شد علم آن زمان فکر کردن را به قلب نسبت میداد و بعدها مشخص شد که فکر کردن توسط مغز صورت میگیرد و این اشتباه در قرآن هم هست

آيا در زمين گردش نكرده‏ اند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه‏ هاست كور است

کتاب قرآن کتاب هدایت هست ... نباید در درونش چنین استعاره هایی باشه که باعث گمراهی بشه ...

بسم الله الرحمن الرحیم
شما پرسشگر محترم اگر پاسخ اول رو با دقت مطالعه می کردید موضوع برای تان روشن می شد و نیازی نبود که هنوز در اشکال باقی بمانید.در ضمن بیان بعضی از مثال ها فقط برای تقریب ذهن است و بس. اما پاسخ دوباره بیان می شود که مقصود قرآن ازقلب آدمی همان مرکز توجهی است که در نفس یا روح بشر قرار گرفته است. یعنی مرکز تلقی حقایق عالم که مرتبه ای بالاتر از فهم و شعور ظاهری هر انسانی یعنی شعور باطنی است که هیچ ارتباط اولیه ای با مغز و قلب ظاهری ندارد.اما اگر بخواهیم اندام ظاهری یا فیزیکی انسان را بررسی و تعریف کنیم باید بگوییم مغز محل دریافت اداراکات و تعقلات است و قلب محل تاثیر و تاثر و البته مغز در ابتدا متوجه هر فعل و انفعالی می شود و سایر اندام قالب نمایش آن.

بزارین با یه مثال توضیح بدم!
مثلا تلوزیون تو اتاق 1ـه! ما یه کامپیوترم داریم تو اتاق 2 که بعضی وقتا برای تمسخر یا شباهت یا... بهش میگیم تلوزیون!! حالا من بگم تلوزیون اتاق 1ـو روشن کن، چطور میشه گفت منظورش کامپیوتر بوده نه تلوزیون!!؟؟

به نظر شما همین که بشر فهمیده است مغز مرکز تعقل است وقلب خون را پمپاژ میکند...،میتواند مدعی شود که به همه اسرار باطنی انسان پی برده؟

سلام جناب امین امیدوارم که خوب و خوش و سلامت باشین ...
خوب اگر بخوایم اینجوری استدلال کنیم که در دنیایه استدلالات سنگ رویه سنگ نمیمونه ...

مثلا در قران صحبت از فرو ریختن ستارگان میشه ... بعدش میگین منظور این ستارگان نیستند و منظور یه چیزه دیگه هست ...
یا در این جا صحبت از تفکر با قلب میشه و شما میگین ... منظور از قلب همون مغزه ... و استدلال میکنین ادبیات قرآنی اینجوری ....

یا مثلا من بگم حرف شما رو قبول دارم ... ولی منظورم این باشه که حرف شما رو قبول ندارم ...
یا مثلا بگم نماز صبح دو رکعتی ولی منظورم این باشه که 4 رکعتی هست ...

کتاب قرآن کتاب هدایت هست ... نباید در درونش چنین استعاره هایی باشه که باعث گمراهی بشه ...

در زمانی که قرآن نازل شد علم آن زمان فکر کردن را به قلب نسبت میداد و بعدها مشخص شد که فکر کردن توسط مغز صورت میگیرد و این اشتباه در قرآن هم هست و با توجه به اینکه قرآن قرار است کتابی برای همه زمانها باشد این نشان میدهد که نویسنده قرآن واقعیت را نمیداند و این نویسنده مطمئنا خدا نیست چرا که خدا در صورت وجود بر همه چیز آگاه است. این اشتباه را چگونه توجیه میکنید؟!:

برای بررسی صحت نقل تاریخی میتونید از این سایت (با جستجوی قلب- مغز) هم استفاده کنید. مثلا ببینید فردوسی که از قدیمیترین شاعرانه:
هر آن کس که اندر سرش مغز بود
همه رای و گفتار او نغز بود

پس نمیشه گفت که قدیم فکر میکردند فکر کار قلبه.

به علاوه برای همه محسوسه که با سر فکر میشه.

حالا اگه برای قلب هم حکمت قائل بودند و نشه به استعاره ربطش داد میتونه بحث جدیدی بشه.

چرا راه دور میروید در احادیث هم درباره وجود مغز در سر انسان صحبت شده است که اگر زحمتش را جناب کارشناس بحث بکشند متشکر میشویم

متاسفانه دوستان ، بخصوص آقا "مسعود" عزيز ، به شدت ميخواهند همه چيز را با علوم تجربي بسنجند. به عبارتي علم تجربي معيار قرار گرفته و خدا و دين با آن سنجيده ميشود. اگر خدا ، گفتهء خدا و احكام دين با علوم تجربي مطابقت داشت پذيرفتني خواهد بود و اگر نداشت پذيرفتني هم نخواهد بود!

يعني مخلوق ميشود معياري براي شناخت درست و غلط بودن خالق!

آن هم كدام علم؟ آن علمي كه پر است از فرضيه ، نظريه ، و رديه بر نظريه!

سلام بر شما

از افراد درسخوانده و علاقمند به دانش انتظار میرود مثالهای درستی بزنند.

به نظر شما همین که بشر فهمیده است مغز مرکز تعقل است وقلب خون را پمپاژ میکند...،میتواند مدعی شود که به همه اسرار باطنی انسان پی برده؟

تا با چنین مثال بی ربطی بتواند ثابت کند که ارتباطی بین قلب و مغز وجود ندارد؟

شما تلوزیون را بجای مغز درنظر گرفتید کامپیوتر را بجای قلب. اما مثالتان صحیح نیست. چرا که مقصود خداوند از قلب همین عضو صنوبری نیست و این را از آیات متعدد و همچنین ارتباط آنها با هم میتوان فهمید.

وقتی میفرماید: قلوبی که تعقل نمیکنند صحبت از حقیقتی است ماورای آنچه که با چشم سر میتوان دید و با مراجعه به آیات دیگر معلوم میشود که این حقیقت همان قلب یا روح ادمیست.

اگر مستقیما میفرمود با مغزشان تعقل نمیکنند این تصور پیش میامد که همه چیز انسان مادی است حتی تعقل کردن. درصورتیکه تعقل کردن به روح انسان مرتبط است و مغز ابزار و واسطه ی دستیابی به این تعقل است.

حال میپردازیم به مثال ارتباط قلب (روح) و عقل (مغز) :

مثال تلوزیون در اینجا چنین میشود:

تلوزیون مغز است که حقایقی که خداوند به انسان الهام فرموه ( فالهمها فجورها وتقوایها) را برای انسان تجزیه و تحلیل کرده و منعکس میکند اما آن چیزی که حقایق را دریافت میکند و به مغز منعکس میکند آنتن یا همان قلب و روح است.

از آنجا که این حقایق الهام شده یعنی همان عقل و شعور مادی نیست گیرنده ی آن هم مادی نیست.

درنتیجه هرگاه برای این گیرنده اشکال و اختلالی پیش بیاید که نتواند حقایق را دریافت کند این مغز هر چقدر هم که سالم و نابغه که باشد نمیتواند سر از چیزی درآورد.

مثال بارزش هم همان دانشمندان ملحد هستند...

متاسفانه دوستان ، بخصوص آقا "مسعود" عزيز ، به شدت ميخواهند همه چيز را با علوم تجربي بسنجند. به عبارتي علم تجربي معيار قرار گرفته و خدا و دين با آن سنجيده ميشود. اگر خدا ، گفتهء خدا و احكام دين با علوم تجربي مطابقت داشت پذيرفتني خواهد بود و اگر نداشت پذيرفتني هم نخواهد بود!

يعني مخلوق ميشود معياري براي شناخت درست و غلط بودن خالق!

آن هم كدام علم؟ آن علمي كه پر است از فرضيه ، نظريه ، و رديه بر نظريه!

خوب شما چه راهی پیشنهاد میکنید ؟؟؟
اگر عقل و علم و دانشمون رو کنار بزاریم ... شما چه ابزاری برای محک زدن درستی راه و روشی برای زندگی دارین ؟؟؟

خودت میای خدارو با علوم تجربی ثابت میکنی بعد میگی نمیشه!!!؟؟

یه علمی بگو که ثابت باشه و درحال رشد نباشه!! تو همون قران مگه نبوده مسائلی که اول یه حکمی داده شده و بعد حکمی دیگه!؟

سلام خواهر خوبم

1 - من صحبتي از عقل نكردم ، گفتم علم معيار كاملي نيست. اين دو تا گر چه با هم در ارتباط هستند ، ولي يكي نيستند

2 - باز هم بنده نگفتم علم و دانش را كنار بگذاريم. عرض كردم علمي كه خودش ناقص است نميتواند معيار كاملي باشد. و صد البته در جاي خود هم بايد از عقل بهره برد هم از علم

3 - اتفاقاً برعكس فرمايش شما ، بنده شديداً روي عقل تأكيد دارم. اما كدام عقل؟ نه آن عقلي كه حسابگري ميكند (به معناي مادي). اين را بعد بيشتر توضيح خواهم داد و درمورد راهكار هم صحبت خواهيم كرد انشاالله

4 - سوالي پرسيدم كه نه شما ، نه آقا مسعود و نه آقا مهدي پاسخي نداديد (مطلبي كه جناب "امين" هم به آن اشاره كردند ولي پاسخ ايشان را هم نداديد). آن را تكرار ميكنم:

آيه اين است
آيا در زمين گردش نكرده‏ اند

تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند. در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه‏ هاست كور است

در بخش دوم آيه ، اگر تنها اين قسمت در آيه آمده بود: ليكن دلها كور است
اين بخش نيز در سوال با قلم درشت! نوشته ميشد و گفته ميشد:
نويسندهء كتاب نميدانسته كه مركز بينايي چشم است و فكر ميكرده كه انسانها با قلبشان محيط را مي بينند!!!
بعد هم آقا مسعود مقاله اي ارائه ميدادند كه چگونه نور به چشم مي تابد و تصوير شكل ميگيرد و كار شبكيه چيست و......

اما حالا كه اين بخش براي بيان منظور در آيه آمده: در حقيقت چشمها كور نيست

هيچ اشاره اي به آن نميشود و بي صدا از آن عبور ميشود
انشاالله كه منظور ، لجاجت و ناديده گرفتن حق نباشد

5 - دوستان و از جمله جناب "مسعود" ميفرمايند مركز انديشيدن مغز است. براي مثال:

با اين استدلال ، شما به بنده ثابت كنيد كه ما با چشم مي بينيم
چون بنده ميگويم كه چشم فقط يك واسطه است كه نور را دريافت ميكند و پيرو وضعيت موجود (مثلاً شدت نور ، حجم اجسام و...) واكنش نشان ميدهد
اما اين مغز است كه تصويرسازي را انجام ميدهد. پس چرا شما بينايي را به چشم نسبت ميدهيد؟!

6 - از جناب "مسعود" كه از پزشكي مطلع هستند (و گفتگو با ايشان براي بنده باعث افتخار هست و مطالب زيادي هم از ايشان ياد گرفتم) درخواست دارم مرگ مغزي را براي بنده توضيح بفرمايند

7 - سوالي از دوستان ميپرسم:
از آنجا كه ميدانيم كه آتش ميسوزاند ، عقل حكم ميكند كه دست را به سمت آتش نبريم و اگر كسي اين كار را انجام بدهد به او خواهيم گفت كه كار غيرعقلاني انجام داده اي
حالا مادري مي بيند فرزندش در آتش گرفتار شده ، خود را به آتش ميزند تا او را نجات دهد
اين مادر ، كار عقلاني انجام داده يا غيرعقلاني؟

خيييييييلي تفاوت داره
تكميل احكام به دليل درنظر گرفتن شرايط و سطح آگاهي و ميزان پذيرش مردم بود ، نه اينكه اشتباهي صورت گرفته باشه
اما در علوم تجربي ، اكثر تغيير نظريه ها و روش ها ، به دليل پي بردن به اشتباه نظريه و روش قبلي صورت ميگيره

منظورتم فکر نکنم دلیلشون بود!

روندشون مشابهه!

در زمانی که قرآن نازل شد علم آن زمان فکر کردن را به قلب نسبت میداد و بعدها مشخص شد که فکر کردن توسط مغز صورت میگیرد و این اشتباه در قرآن هم هست و با توجه به اینکه قرآن قرار است کتابی برای همه زمانها باشد این نشان میدهد که نویسنده قرآن واقعیت را نمیداند و این نویسنده مطمئنا خدا نیست چرا که خدا در صورت وجود بر همه چیز آگاه است. این اشتباه را چگونه توجیه میکنید؟!:

سوره حج آیه 46:

آيا در زمين گردش نكرده‏ اند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه‏ هاست كور است.

متن عربی:

أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ

ولی اگه از طرف یه فرد عالی رتبه باشه فرق میکنه!

شما فرض کن یه شرکت آبرسانی رئیسش میمیره! حالا ممکنه کارکنا هم نیان سر کار ولی جریان آب قطع میشه!؟ نه! فقط اگه مشکلی پیش بیاد کسی نیست که درستش کنه و قطع میشه!! که واسه مرگ مغزی هم همینه!!

اساسا بیشتر به مواردی که توسط قسمتی از مغز که مسئول محاسبه و سبک سنگین کردنه انجام میشه میگن عقلانی و به قسمتایی که توسط مرکز احساسات انجام میشه میگن غیرعقلانی!

مورد 4 همچنان بي پاسخ است

دكترا و فوق تخصص هم ميگويند چشم عضو بينايي است. هيچ كسي نميگويد مثلاً: مغزت را باز كن كه خوب ببيني! يا مغز فلاني مثل عقاب است! يا........

لطفاً مرگ قلبي رو هم توضيح بفرماييد (بعد عرض ميكنم)

چه چيز باعث ميشود كه ما انتخاب كنيم به بخش محاسبه عمل كنيم يه به بخش مركز احساسات؟

!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

در زمانی که قرآن نازل شد علم آن زمان فکر کردن را به قلب نسبت میداد

و بعدها مشخص شد که فکر کردن توسط مغز صورت میگیرد

و این اشتباه در قرآن هم هست و با توجه به اینکه قرآن قرار است کتابی برای همه زمانها باشد این نشان میدهد که نویسنده قرآن واقعیت را نمیداند و این نویسنده مطمئنا خدا نیست چرا که خدا در صورت وجود بر همه چیز آگاه است. این اشتباه را چگونه توجیه میکنید؟!:

سوره حج آیه 46:

آيا در زمين گردش نكرده‏ اند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه‏ هاست كور است.
متن عربی:

[=Traditional Arabic]أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ [=Traditional Arabic]قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ[=Traditional Arabic] بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ

جواب 4ـو دادم!
خودت داری میگی، میگن چشم عضو بیناییه نه عامل بینایی!

طبق همون مثال اگه بگم، وقتی شرکت آبرسانی خراب شه و هیچ راهیم برای رسیدن آب به شهر نباشه، چه رئیس چه کارمند چه مردم عادی از تشنگی میمیرن!

در هر کاری اول یه فکر سریع به ذهنمون میرسه که مثل غریزه ست و یه فکرم بعد از کمی صبر به ذهنمون میاد!(اولی احساسی دومی محاسبه ای!) بستگی به شخص داره که منتظر دومی بمونه یا نه ولی اغلب کسایی که به فکر اولی عمل میکنن شکست میخورن!!

تو هر دو اول یه چیزی بوده و بعد چیز دیگه ای! درسته؟ من از این وجه مقایسه کردم!

آیا «عقل در قلب» و «قلب در سینه» عباراتی استعاره‌ای هستند؟ خیر!

اگر جایی گفته شده است یدالله معنایش این نیست که دست این است که ما داریم و بعد در معنای کنایی و استعاری برای خداوند به کار رفته باشد، خیر آنچه ما داریم دست نیست و استعاره و کنایه از حقیقت دست است و نشانه به سوی آن دست حقیقی که انسان کامل و مظهر قدرت خداوند است ... دنیا محل نشانه‌هاست، بدن دنیایی ما هم جزء نشانه‌هاست، جزء تنزیل‌های حقایق تا عالم ماده است ... به همین دلیل حضرت علی علیه‌السلام که در بدن جسمانی‌اشان سینه‌‌ای فراخ داشته‌اند فرموده بودند که علت پهن بودن این سینه علم زیادی است که در آن جا شده است ... این سینه دلالت به آن سینه می‌کند ... بدن انسان تنزیل قوای روحی انسان است و این قوا در حدیث جنود عقل توضیح داده شده‌اند، اینکه چشم چیست و زبان چیست و غیره ...
اگر می‌بینید تنزل آن قلب که محل ادراکات است شده است یک تکه عضو صنوبری شکل باید دانست که همان عواطف چطور از طریق قلب در بدن تنظیم می‌شوند تا بدن عکس‌العمل‌های مناسب را نشان دهد،‌ اینکه در موقع اضطراب و هیجان قلب تند می‌زند و رگها گشاد می‌شود، اینکه در موقع ترس یا خوشحالی یا غیره قلب چطور می‌زند، اینکه در زمان بیماری‌های متفاوت قلب از خود چه عکس‌العملهایی نشان می‌دهد، مغر دستور می‌دهد و قلب انجام می‌دهد و از روی نشانه‌های ضربان قلب می‌توان پی به خیلی موارد در مورد وضعیت شخص برد، همان گرفتن نبض شخص توسط طبیب سنتی ... اینکه مغز چگونه با نفس در ارتباط هست و از آن متأثر می‌شود هم پیشتر کمی بحث شده است و در روایات هم بیان گشته‌اند (در روایاتی با قدمت قرآن، یعنی در همان زمان‌هایی که قرآن نازل شده است، این ادعا که در زمان نزول قرآن علم چیزی می‌گفت و این باعث راه یافتن اشتباه در قرآن شده است از اساس ادعای پوچ و بی‌معنایی است، طرح چنین سؤالی مانند آن است که شخص فقط در پی ایجاد شبهه در ذهن دیگران بوده باشد)

علم امروز در بیان ظاهر دنیا مانده است تا چه برسد بخواهد به حقایق پشت سر این نشانه‌ها برسد و البته نمی‌تواند هم برسد چون همین ظاهر دنیا را هم از طریق سعی و خطا و تجربه مطالعه می‌کند، مثل کوری که تا عصایش به مانعی نخورد متوجه وجود آن مانع نمی‌شود، علم امروز حکم عصای دست شخص کور را دارد، ممکن است از افتادن او در بسیاری از چاله‌ها مانع شود ولی هیچ تضمینی ندارد که مسیر طی شده در جهت درست باشد چون نگاهش به مقصد نیست و پیشاپیش خود را نمی‌تواند ببیند، علم امروز بسیار کور است و از دیدن حقایق ناتوان ... علم امروز کورکال‌کورمال به مطالعه‌ی ظاهری از حقایق پرداخته است ... کسی که با تکیه بر چنین علمی بخواهد آن حقایق را انکار کند آدم نمی‌داند باید بخندد یا بر این جهالت حسرت بخورد: «يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ»

خوب شما چه راهی پیشنهاد میکنید ؟؟؟
اگر عقل و علم و دانشمون رو کنار بزاریم ... شما چه ابزاری برای محک زدن درستی راه و روشی برای زندگی دارین ؟؟؟

مثالی که زدم ازنظر ادبی کاملا درست بود! بحث شما سر قسمت ادبش بود یا نه!؟

سندتان در باره‌ی طرز تفکر مردم در آن زمانها در مورد فکر کردن توسط قلب؟

از شما خواستم مرگ مغزي و قلبي را توضيح دهيد. خيلي ساده. چرا تجزيه و تحليلِ بدون دليل ميكنيد؟!!!

خيلي ماترياليستي نگاه ميكنيد برادر
مادري را كه مثال زدم خاطرتان هست؟
اگر با ديد مادي نگاه كنيم ، بله شكست خورده است. اما اگر با ديد معنوي نگاه كنيم خير ، كاملاً پيروز شده است
درمورد رابطهأ احساس و عقل بايد صحبت جداگانه اي شود چون نياز به توضيح زيادي دارد

اما بخش كه قرمز كردم. شخص = نفس = روح
بله عزيز ، مغز خودش هم يك واسطه است و نه رئيس و فرمانده. در حقيقت اين روح است كه مغز را كنترل ميكند و روح است كه بر بدن رياست ميكند ، حتي بر مغز

مقايسهء نادرستي كردي برادر

در این بخش از کتاب از قول امام صادق آمده که ایشان، مغز را مرکز فهم و ادراک حواس در این جسم مادی معرفی می کنند که به وسیله ی جمجمه از آن محافظت می شود و آن را از سایر اجزای جسم انسان برتر می دانند. به نظر حقیر، این مطلب می تواند گواهی باشد بر علم ائمه از کارکرد اصلی مغز و قلب، که گفتار کارشناس عزیز را مبنی بر روحانی بودن قلب مورد اشاره در آیه ی 46 سوره حچ تایید می کند.

خب پس چرا همون موقع که مرگ مغزی رو توضیح دادم نگفتی!!؟

با دید معنویم شکست خورده!! مگه اینکه خودمونو بندازیم تو آتیش خودکشی نیست!؟

ربطی به بحث نداره!

وقتی ویژگی چیزیو نقد میکنی و بعد مثالی میارم از چیز مورد قبولی که اون ویژگیو داره فکر نکنم اشتباه باشه!!

اينو بايد به آقايوني گفت كه هنوز ميگويند مركز احساسات قلب است!!!

سوال اين سوال كننده مغرض هم ناظر به مباحثي است كه در آن دل به جاي مغز به كار رفته است