جمع بندی رابطه نیت با اعمال انسان ها

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
رابطه نیت با اعمال انسان ها

ایا اعمال انسان فقط باید برای رضای خداوند باشندمثلا اگر کاری بدون ریا انجام شود ایا اجراخروی دارد؟مثلا من ازروی دلسوزی وناراحت شدن به یک فقیر کمک میکنم یا ازترس جهنم وبرای اینکه نفس من آرام بگیرد.

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد بصیر

سوال:
آیا اعمال انسان فقط باید برای رضای خداوند باشندمثلا اگر کاری بدون ریا انجام شود ایا اجراخروی دارد؟مثلا من از روی دلسوزی وناراحت شدن به یک فقیر کمک میکنم یا ازترس جهنم وبرای اینکه نفس من آرام بگیرد.

پاسخ:
باسلام و احترام
نيت و انگيزه عمل يكي از اركان ارزش و قبولي اعمال است و در بسياري از روايات آمده كه نيت از خود عمل بهتر است زيرا به عمل ارزش مي دهد و در حقيقت بار ارزشي و اثر گذاري عمل را نيت به عهده دارد. حتما بسيار شنيده ايد كه نيت المومن خير من عمله. نيت مومن از عملش بهتر است زيرا همين كه نيت كرد به خدا نزديك شود در نفسش نوري از قرب الهي پيدا مي شود و نزديكي صورت مي گيرد و حتي گاهي موفق به عمل هم نمي شود ولي همان نيت اثر خود را مي گذارد اگر چه اگر موفق به عمل هم بشود نور بيشتري حاصل خواهد شد.

البته ناگفته نماند كسي كه براي رسيدن به بهشت و نجات از آتش جهنم اعمال صالح را انجام مي دهد در حقيقت به خدا و معاد ايمان دارد و در حقيقت براي نزديكي به خدا اين كارها را انجام مي دهد و مرتبه اي از نيت قرب هم همين است, ولي كسي كه تنها براي خوشنودي خدا و جلب محبت الهي و از روي عشق خدا را عبادت مي كند از مرتبه اي فراتر قرار دارد و ارزش نيت او افزون تر خواهد بود.
نيّت جان عمل است. اينكه مي‏گويند در هنگام عبادت نيّت كنيد، به اين معنا نيست كه مثلاً هنگام خواندن نماز انسان در ذهن خود ترسيم كند كه چهار ركعت نماز ظهر بجا مي‏آورم «قربه إلي الله». بلكه نيت؛ يعني قصد؛ يعني مقصد داشتن، هدف داشتن و در اصطلاح دين نيت به اين معني است كه انسان در عبادتش قصد كند كه به رنگ خدا در آيد ، با پرستش هستي به شكل آن در آيد و مظهر وجود و اسماء و صفات آن شود و به خداي متعال نزديك گردد.
ما در درجه اول با نيت به خدا نزديك مي شويم و در درجه بعد با عمل. نيّت، انبعاث و پرش روح است. انبعاث روحي است كه به سمت خدا پرواز مي‎كند؛ همان نيتي كه از عمل برتر است. از اين رو گفته‏اند خداي سبحان را با نيّت هاي صادق مسئلت كنيد.

صحت عبادت مشروط به نيّت است كه بدون آن عمل باطل خواهد بود و چون نيّت داراي درجاتي است، خود صحت هم مراتب دارد.
از آن جا كه مواقف مهم روز قيامت عبارت است از آتش، بهشت و رضوان و از طرفي نفس انسان داراي سه حالت شهوت، غضب و عقل كمال طلب است، لذا عبادت هم سه قسم و عبادت‏كنندگان به سه گروه تقسيم مي‏شوند:
گروهي خداي سبحان را به جهت ترس از جهنم و آتش عبادت مي‏كنند كه اين عبادت بردگان است.
گروه ديگر، خدا را براي رسيدن به بهشت و نعمتهاي آن عبادت مي‏كنند؛ اين عبادت بازرگانان و تجّار است.
و گروه سوم خدا را فقط براي محبت و دوستي نسبت به آن ذات متعالي عبادت مي‏كنند؛ اين بالاترين مرتبه عبادت است كه از آن به عبادت احرار تعبير شده است. (نهج البلاغه، حكمت 237). همه اين عبادتها صحيح است؛ ولي مراتب ثواب و پاداش آن يكسان نيست.

پس نيت كه همان قصد قربت است، جان و روح عمل بوده و از خود عمل بالاتر و مهمتر است؛ چون حيات و زندگي عمل به نيت بستگي دارد. و پاداش اعمال، براساس نوع نيت و قصد انسان، مراتبي گوناگون دارد.
آية الله جوادي آملي، حكمت عبادات
به این لینک هم مراجعه بفرمایید:
http://www.askdin.com/thread21527.html
http://akhlagh.porsemani.ir/content/%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%86%D9%8A%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D8%B4-%D8%A7%D8%B9%D9%85%D8%A7%D9%84-%D9%88-%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%AA

موضوع قفل شده است