جمع بندی روایتی در مورد سینه زنی

کارشناس بحث: استاد پیام

امام سجاد (ع) و حضرت زینب (ع) بعد از شهادت امام حسین (ع) همواره با برپایی مجالس عزا و سوگواری و ایراد خطبه های آتشین در زنده نگه داشتن یاد اباعبداللّه الحسین (ع) در قلوب همگان می کوشیدند؛ تا جایی که محیط مملّو از خفقان و سیاهی کوفه و شام را دگرگون ساخته و همگان را در سوگ یوسف آل رسول نشاندند.

از حالات حضرت سجاد (ع) در سوگواری سیّد الشهدا (ع) خطبه ی آن حضرت در مسجد امویِ شام می باشد که خطاب به یزید فرمودند: «ای یزید! محمّد (ص) جدّ توست یا جدّ من؟ اگر می گویی که جدّ توست، دروغ می گویی و کفر می ورزی و اگر اعتقاد داری که او جدّ من است، پس چرا عترت و خاندان او را کشتی؟! چرا پدرم را کشتی و حرم او و مرا اسیر کردی؟!» حضرت این سخن را گفت و دست به گریبان برد و جامه ی خود را چاک زد و گریه کرد؛ از گریه ی آن حضرت، صدای شیون و زاری از مجلس برخاست و مردم زار زار گریستند.
سیره ی چهارده معصوم، ص 397.

امام باقر (ع) در تشویق سوگواران حسینی فرمودند: «در روز عاشورا انسان باید برای امام حسین (ع) گریه و زاری کند و به اهل منزل خود دستور دهد که برای حضرتش گریه کنند و در خانه ی خود با اظهار ناراحتی برای آن حضرت، سوگواری بر پا سازد و در خانه های یکدیگر به منظور گریه کردن برای سیّد الشهدا به ملاقات همدیگر روند و در مصیبت امام حسین (ع) به یکدیگر تسلیت بگویند؛ که اگر این کارها را بکنند، من برای آنان ضمانت می کنم که خداوند، ثواب دو هزار حج و عمره و شرکت نمودن در جنگی در رکاب رسول خدا (ص) و ائمه ی معصومین (ع) به او عطا فرماید.»
رمز المصیبة، ج 1، ص 24، کامل الزیارات، ص 175، تاریخ النیّاحة، ص 123.

گرچه زنجیر زنی و...در عزاداری امامان معصوم (ع)نیامده ولی عزاداری طبق رسوم هر سرزمین است بشرط آنکه با شرع مخالف نباشد.

دعبل خزاعی می گوید: «روز عاشورا خدمت مولایم، علی بن موسی الرضا (ع) رسیدم؛ حضرت را دیدم که غمگین و محزون نشسته اند؛ یاران ایشان نیز همه غمگین اطرافشان حلقه زده بودند. وقتی مرا دیدند، فرمودند: «مرحبا بر تو ای دعبل!» سپس جائی برای من باز کردند و مرا نزد خود نشانیدند. سپس فرمودند: «ای دعبل! دوست دارم شعری برایم بخوانی که این روزها، روز اندوه ما أهل بیت است!» و فرمودند: «ای دعبل هر کسی بر مصیبت جدّم، حسین (ع) گریه کند، خداوند گناهانش را بیامرزد.» سپس حضرت بلند شدند و پرده ای میان ما و زنهایشان زدند و اهل بیتشان را پشت پرده نشانیدند، تا برای مصیبت جدشان گریه کنند. سپس به من فرمودند: «ای دعبل! مرثیه بخوان!» پس من، گریان شدم و اشکم جاری شد و اشعارم را خواندم، امام رضا (ع) و أهل بیتشان نیز گریستند.»
معالی السبطین، ج 1، ص 154، رمز المصیبة، ج 1، ص 25.

سلام؛
آسیب به بدن حرامه ، چون در عقیده مسلمان هر چیزی، یک امانته که در اختیار ما قرار داده شده؛ از فرزند گرفته تا مال و جان خودمان. بدن انسان هم از اینها جدا نیست. خودکشی حرامه و استثنایی در پنهانی یا علنی بودنش نیست.قمه زنی حرامه، چه پنهانی که آسیبش به بدن پا برجاست، و چه علنی که باعث میشه ما رو همتراز داعش یا بدتر از اونها بدونن، اون هم از این نظر که به خودمونم رحم نکردیم (دقت کنید به حرمت رقص که در نزد دیگران حرامه اما در خفا اشکالی نداره)، این در مورد سایر اقسام عزاداری هم پا برجاست مثله زنجیر زنی. چون عزاداری تعظیم شعائر دینی است حالا اگر قصد واقعاً فریاد زدن و جلوه گری این عزاداری باشه آیا با صدمه زدن به خودمون این صداها و عزاداری ها بیشتر شنیده میشه یا فقط ضرر جسمی برای ما و خدای ناکرده انگ خونریز بودن مذهب برای دین ما میمونه. در اون صورت بواقع فرق ما با داعش چیه؟ حداقل اونا سر خودشون بلایی نمیارن

برخی مراجع گفتن به خاطر وهن مذهب است نگاه کنید عزیز قمه زنی شاید فی نفسه اشکال ندارد ولی از لحاظ قانونی جرم حساب می شود و بعضی از این طریق حرام دانسته اند
مرجع حقیرت ایت الله العظمی خامنه ای سلام الله علیه می فرمایند ::
باید از کار هایی که موجب تضعیف دین و سوء استفاده دشمنان دین می شود مثل قمه زنی پرهیز کرد حتی در خفا!!

رساله اموزشی ج2ص343

حکم خیلی دقیق یعنی هر عملی چه قمه چه غیر قمه

تعریف بدعت:

ادخال ما لیس من الدین فی الدین

داخل کردن چیزی که نیست از دین در دین

یعنی قیود این تعریف مهم است

اما در جایی قمه زنی اصلا ربطی به وهن ندارد

حضرت ایت الله العظمی خامنه ای سلام الله علیه جایی دیگر می فرمایند::

منبع سایت مرجع بزرگوار

قمه زنی و استحباب در خفا از دیدگاه برخی ::

ایت الله قزوینی حفظه الله می فرمایند ::
با توجه به برداشتي كه خودم دارم و اطلاعاتي كه بنده دارم از داخل و خارج، بنده تشخيصم اين است كه قمه‌زني وهن است. تشخيص وهن بودن بر عهده مرجع تقليد نيست، بر عهده خودمان است. اگر شما تشخيص مي‌دهيد كه وهن نيست، نظرتان براي خودتان محترم است. اگر كسي در خفا اين كار را بكند، چه كسي گفته است اشكال دارد؟ شما برويد پشت درهاي بسته اين كار را بكنيد و عشق‌تان را به امام حسين (عليه السلام) ابراز كنيد.
http://www.velayattv.com/fa/page.php?bank=archive&id=129


در مورد سینه زنی حقیر نزدیک ترین عبارتی را که پیدا کردم

ونظرن سرجك عليه ملويا برزن من الخدور ناشرات الشعور على الخدود لاطمات الوجود سافرات وبالعويل داعيات وبعد العز مذللات

بحار الانوار ج98ص322

حقیر ترجمه دقیقی برای این عبارت نیافتم و احتیاط کردم ولی ترجمه هایی امده است ولی مطمئن نیستم::

http://www.tebyan.net/newmobile.aspx/index.aspx?pid=934&articleID=774670

این در زیارت ناحیه مقدسه امده است ترجمه دیگر که فرق دارد ::
http://imam-hossein.blogfa.com/page/nahiyemoghadasseh

در این ترجمه امده است بر سر و سینه ی خود می زدند::
http://www.farhangnews.ir/content/14741

یعنی ترجمه درست حسابی پیدا نکردم برخی جاها می گوید بر سر خود می زدند برخی بر سر و سینه خود می زندند

در ضمن برخی مسائل قاعده های فقهی به ما کمک می کنند لازم نیست که حتما به ما از طریق ائمه برسد شما حکمی مثل حکم اصاله الاباحه را مطالعه کنید ::
http://hossayn-alizadeh.blogfa.com/8701.aspx

جمع بندی:

سوال:
سلام
می خواستم بدونم آیا روایت یا روایاتی در رابطه با سینه زنی و زنجیر زنی ائمه وجود دارد یا اینکه شیعیان رو برای این کار دعوت کنن؟

پاسخ:سلام علیکم"
گرچه زنجیر زنی و...در عزاداری امامان معصوم (ع)نیامده ولی عزاداری طبق رسوم هر سرزمین است بشرط آنکه با شرع مخالف نباشد.
اما نمونه عزاداری اهل بیت(ع) را چنین می توان بیان کرد:
دعبل خزاعی می گوید: «روز عاشورا خدمت مولایم، علی بن موسی الرضا (ع) رسیدم؛ حضرت را دیدم که غمگین و محزون نشسته اند؛ یاران ایشان نیز همه غمگین اطرافشان حلقه زده بودند. وقتی مرا دیدند، فرمودند: «مرحبا بر تو ای دعبل!» سپس جائی برای من باز کردند و مرا نزد خود نشانیدند. سپس فرمودند: «ای دعبل! دوست دارم شعری برایم بخوانی که این روزها، روز اندوه ما أهل بیت است!» و فرمودند: «ای دعبل هر کسی بر مصیبت جدّم، حسین (ع) گریه کند، خداوند گناهانش را بیامرزد.» سپس حضرت بلند شدند و پرده ای میان ما و زنهایشان زدند و اهل بیتشان را پشت پرده نشانیدند، تا برای مصیبت جدشان گریه کنند. سپس به من فرمودند: «ای دعبل! مرثیه بخوان!» پس من، گریان شدم و اشکم جاری شد و اشعارم را خواندم، امام رضا (ع) و أهل بیتشان نیز گریستند.»
معالی السبطین، ج 1، ص 154، رمز المصیبة، ج 1، ص 25.