عزاداری خیابانی و آمدن به خیابانها در روز عاشورا

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عزاداری خیابانی و آمدن به خیابانها در روز عاشورا

سخنی با مداحان و مرثیه سرایان: عزاداری خیابانی و آمدن به خیابانها در روز عاشورا ؛ با تعظیم شعائرالله متناسب تر است تا عزاداری در مساجد و حسینیه ها/جنبه سیاسی و حماسی عاشورا بر جنبه دینی و عبادی آن غلبه دارد

نوکران اهل‌بیت علیهم‌السلام باید مظلومیت اباعبدالله را در روز عاشورا به دنیا نشان دهند و موجب توسعه و تبلیغ فرهنگ حسینی شوند. نشان دادن مظلومیت اباعبدالله و اهل بیت به جهانیان کمک به ترویج و معرفی مذهب حقه اثنی عشری است ، و آنچه که نمایانگر مظلومیت این بزرگواران است ، حضور جمعیت میلیونی عزاداران خیابانی در روز عاشورا است .

این پدیده عظیم که از مصادیق اصلی تعظیم شعائرالله است باید توسط مسؤولان هیئات مذهبی و بچه هیئتی‌ها و کانون های فرهنگی مساجد رخ دهد ، مسؤولان هیئت‌ها باید مردم و عزاداران را در روز عاشورا به خیابانها بیاورند نه این که خود در خفاء و پنهانی اقامه عزا کنند و از شور و هیجان خیابانی عزاداران بی خبر بوده و در نشان دادن غربت و مظلومیت اباعبدالله به جهانیان سهیم نباشند .

برادران من !
از جنبه های عبادی و اثرات معنوی شور و عزای حسینی و اشک برای اباعبدالله که بگذریم از واضحات است که سوگواری عاشورا را باید به نحوی برگزار کنیم که همه مردم جهان از ادیان و فرق مختلف با هر ایده و عقیده ای و هر زبان و گویش متوجه گردد که انگار این روز (عاشورا) نزد شیعیان با سایر روزهای سال تفاوت عظیمی می کند و لابد بزرگداشت شخص یا اشخاص و یا حادثه بزرگی است که این چنین شیعیان بر سر و سینه می زنند و همه کارهای روزمره خود را تعطیل کرده اند و بدان پرداخته اند .


در ضمن ماهواره های استکبار و رسانه های بیگانه لحظه به لحظه این تحرکات و عزاداری های خیابانی را ثبت و ضبط میکند و روز عاشورا را نیز همچون ایام انتخابات و راهپیمایی ها در حال رصد کردن است و به فراخور میزان نمایش حضور و دغدغه مردم در این مراسمات ؛ علیه جمهوری اسلامی برنامه ریزی کرده و آینده نگری می کند ، و اینکه دشمنان راز موفقیت شیعه را داشتن پرچم سرخ حسینی و پرچم سبز مهدوی می دانند در نتیجه ی رصد همین فرهنگ عاشورایی و شور و هیجان مردم در ایام الله عاشورا و محرم و صفر است ، لابد با خود اندیشیده ایم که چرا در راهپیمایی ها به خیابانها می آییم و بصورت یکپارچه و دسته جمعی ، شعار “مرگ بر آمریکا” و “مرگ بر اسراییل” سر می دهیم و می دانیم که در پی نمایش چه چیزی به عالمیان هستیم و حتماً بر تفاوت آن با تحسن ها و مراسمات جداگانه در مساجد و مجالس کوچکتر واقف هستیم ، پس بدانیم که روز عاشورا نیز چنین است و عزاداری خیابانی دراین روز؛ با تعظیم شعائرالله مناسب تر است تا عزاداری در مساجد و حسینیه ها

رفقای عزیز !

توجه داشته باشید که درست است که طبیعتاً عزاداری در فضای سربسته و مسقف ، حال و هوای بیشتری دارد و سوز و گداز بهتری ، اما بیاییم اهم و مهم کنیم و حواسمان باشد که تعظیم شعائرالله در هر زمانی کیفیت و شکل خاص خود را می طلبد و نیز متوجه باشیم که جنبه سیاسی و حماسی عاشورا بر جنبه دینی و عبادی آن غلبه دارد پس دست از مقدس بازی برداریم و جهت نمایش نهضت عاشورا به جهانیان و اثبات عملي شيعه بودنمان با همرنگي با سایر خلق الله در روز عاشورا به خیابانها آمده وچشم دشمنان قسم خورده ایران اسلامی را کور کنیم .

از آنجايي كه مملكت ما يك مملكت شيعي مذهب است و روز عاشورا تعطيل رسمي است و حتي كاركردن به خاطر درآمد ، در روايات ما نهي شده ، در اين روز بسيار باعظمت ، مردم عزادار در خيابان ها به شكل هيئت هاي مختلف سينه زن، زنجيرزن و… ظاهر مي شوند و به سوگواري مي پردازند و همة ما آگاهيم كه امام حسين عليه السّلام فرمودند من به نماز عشق مي ورزم و خود در اوج جهاد مشغول نماز جماعت شدند ، لذا بهترين راه اثبات عشق به ايشان و عزاداري براي ايشان همانندسازي و پيروي از ايشان است ، لذا اینگونه نباشد که در اوج مراسم چنان مشغول سوگواري باشیم که از نماز ظهر غافل شویم و به عزاداری ادامه دهیم بلکه می بایست هيئت ها براي مدت كوتاهي مراسم خود را تعطيل کرده و هم زمان با امام خود در همان مسیر عزاداری مشغول نماز شده و سپس تا انتهای مسیر به عزاداري خود ادامه دهیم (يعني هر شخص در جاي خود كه بوده، هست ولي نوع عبادتش از عزاداری به نماز تبديل مي شود)

منبع


[="Arial"][="Navy"]

بیاییم در دستگاه امام حسین علیه السلام با ارباب معامله کنیم و هدف هم این باشد که از خود ارباب صله دریافت کنیم حال اگر صله ای هم از سایرین رسید،که رسید،اگر هم نرسید که نرسید/برانگیختن کبر و غرور و خودستائی؛این خاصیت میکروفون و تریبون است،آنقدر خودیّت خود و منیّت من را پیش چشمت بزرگ می کند که هیچکس را نمی بینی و پای منبر هیچ مداحی نمی نشینی/به خاطر تشویق و تمجیدها مداحی نکنیم،بخاطر الله الله شنیدن ها قرآن نخوانیم،بیایید با هم رقابت نکنیم،بیایید مبلّغ دینمان باشیم نه مبلّغ خودمان،بیایید برای ارباب مشتری جمع کنیم نه برای خودمان،عَلَم اسلام را بالا ببریم نه عَلَم خودمان

:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:

مداحان ، سخنرانان و قاریان قرآن در حقیقت پرچمداران و علمداران دین الهی هستند که جمعیتی اطرافشان جمع شده و به آنها چشم دوخته‌ و تمام حرکات و سَکَنات ایشان را ملاحظه گر هستند ،لذا باید ببینیم که آیا مختصات و شرایط پرچمداری در ما هست یا خیر؟ چرا که اگر خصوصیات پرچمداری را در خود نهادینه نکردیم بلاشک دیر یا زود این عَلَم و پرچم را از ما می گیرند پس مبادا گرفتن پرچم ، مقدمه اعلان بی‌کفایتی‌ ما باشد ! همچون صدر اسلام که پرچمدار شدن عده ای ، همان و زدن بر طبل رسوایی خویش نیز ، همان ! سعی پرچمدار همیشه بر این است که عَلَم اسلام را بالا ببرد نه عَلَم خود و اطرافیانش را ، پس بنده و مریدی که آرم پرچمداری را به خود اختصاص داده باید نماد مولا و مراد خود باشد و اگر یک جایی به سبب آمیختگی حق و باطل ،تشخیص حق دشوار گردید ، از جان گذشته ؛در نهایت شجاعت و مردانگی ، قد عَلَم کرده و از جبهه حق دفاع نموده و از ارزشهای مد نظر مولای خویش پاسداری کند . مداحان محترم بایستی همواره این را برای خود تکرار کنند که جهت مدیحه سرایی و مرثیه خوانی جایی تکیه می زنند و می‌نشینند که پیامبر نشسته ، امام سجادعلیه السلامنشسته ، حضرت زینب نشسته ،پس یادشان نرود که حضرت زینبسلام الله علیها کجا خودش را نشان داده ، ایشان همه جا حسینش را نشان داده ، همه جا مولایِ حسینش را نشان داده ، اگر غیر این بود حتی خبر واقعه نینوا هم به ماها نمی رسید چرا که ایشان اصلاً خودی نمی‌دید ، پس مداحان اهل بیت و همچنین قاریان قرآن باید مواظب باشند دنبال مطرح کردن خود و به نمایش گذاشتن صدای خویش نباشند چون در اینصورت چند صباحی چرب و شیرین از طعام و مادیات به ما می رسد و به به و چه چهی هم می شنویم اما بالاخره تمام می‌شود و این علم را از ما می گیرند پس بیاییم در دستگاه امام حسین علیه السلام با ارباب معامله کنیم و هدف هم این باشد که از خود ارباب صله دریافت کنیم حال اگر صله ای هم از سایرین رسید ، که رسید ، و اگر هم نرسید که نرسید ،نه اینکه خدای ناکرده مثل بعضی مداحان،در قبول برنامه های خود جاهایی را اولویت قرار دهیم که تشریفات بیشتری دارند و صله بیشتری می دهند و یا مثل بعضی نادرمداحان پا را فراتر گذاشته و ابتداءً مبلغ را طی کرده و با دادن شماره حساب،آمدن خود را منوط به واریز نمودن مَبلغ مورد نظر نمایند، پس کمی بیشتر به خود بیاییم چون مداح ، نوکر است ، نوکرِ ارباب ،نوکر اهل بیت، نوکر ، نوکری خویش را می کند و منتظر تشکر این و آن نمی شود ؛ تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن که خواجه خود روش بنده پروری داند

لذا متوجه باشیم که این خاصیت میکروفون و تریبون است،برانگیختن کبر و غرور و خودستائی ، آنقدر خودیّت خود و منیّت من را پیش چشمت بزرگ می کند که هیچکس را نمی بینی و پای منبر هیچ مداحی نمی نشینی ، مدح هیچکس را قبول نداری ! پس بیشتر مواظبت کنیم ، چرا که وقتی عبد ، بندگی و نوکری ارباب را پذیرفت با همین پذیرفتن بندگی ، دیگر تمام دریچه های کبر و غرور را بر خود می ببندد و برای خود کلاس نمی گذارد و منتظر تشویق و تشکر غیر ارباب نمی ماند که اگر مجلسی رفت و تشریفاتی برپا نشد و یا احیاناً کسی یادش رفت از وی تشکر کند باعث دلگیری شود و زمین و زمان را به هم بدوزد و یا پا به گِلِه گذاری باز کند که چرا سیستم صوت فلان بود و مجلس بهمان بود و همنوایی نکردند و چرا به فلانی اینقدر وقت خواندن دادند و به ما اینقدر و صد ایراد و بهانه دیگر ، اینجاست که اگر اینها پیش آمد باید به نیت خویش تردید کنیم که ؛ ما برای که خواندیم ؟؟؟ پس بیاییم با مولای خویش قرار بگذاریم که به خاطر تشویق و تمجید این و آن ، مداحی نکنیم ، بخاطر الله الله شنیدن ها قرآن نخوانیم ، بیایید با هم رقابت نکنیم، بیایید مبلّغ دینمان باشیم نه مبلّغ خودمان ، بیایید برای ارباب مشتری جمع کنیم نه برای خودمان ، البته قصدمان معرفی ارباب که شد خود به خود ما نیز معرفی می گردیم چرا که” مادح خورشید مداح خود است” ، همچون فتوایی که فقها دارند که اگر کسی در گرمای تابستان جهت خنک شدن ، وضو بگیرد اصلاً طهارتی محقق نمی شود و وضو صحیح نیست اما کسیکه به قصد قربت و با طهارت بودن وضو بگیرد خود به خود خنک هم می شود ، لذا قصد مداح که معرفی ارباب و مولای خویش باشد خود وی نیز مهر نوکری بر پیشانی اش خورده و کسب آبرو کرده و معرفی می گردد .

در احوالات مرحوم شیخ عباس قمی آمده که در مسجد گوهرشاد بر منبر مشغول وعظ بود ، دیده بود که مرحوم شیخ عباس تربتی در حال آمدن است ، وسط صحبت‌هایش اعلام کرده بود که مردم حاج شیخ دارند می‌آیند ، من هم پایین می‌آیم تا حاج شیخ بالای منبر بروند و همه ما از ایشان استفاده کنیم ، ببینید ما چند تا منبری این جوری داریم؟ چند مداح دیدید که پای منبر سایر مداحان بنشیند ؟

منبع:همان

[/]

[="Arial"][="Navy"][=arial][=arial]به راستي در محبت اهل بيتعليهم السلام و به ويژه امام حسينعلیه السلام چنان بهره هاي روحاني نهفته است كه خداوند تبارك و تعالي حب و مودت اين خاندان را اجر نبوت نبي مكرم اسلام قرار داده : قل لا اسئلكم عليه اجراً الا الموده في القربي. (شوري/32)[=arial]

[=arial]با دقت در کتاب شریف مفاتیح الجنان مرحوم محدث قمی در می یابیم که در اهميت عزاداري و زيارت اباعبدالله الحسينعلیه السلام همين بس كه در تمامي ايام و ليالي مبارك سال و در كنار هر عبادت و نيايشي سفارش به زيارت امام حسين علیه السلام شده است. همواره از قرون گذشته وعظ و خطابه با عزاداري همراه بوده و حتي ركن اصلي مجالس اهل بیت ، همين حضور خطبا و سخنرانان بوده است اما متاسفانه يكي از معضلات امروز مجالس عزاداري اين است كه يا واعظ و خطيب آشنا به تعاليم اسلام در مجالس وجود ندارد (و احیاناً دیده و شنیده شده که مداحان محترم می گویند نیازی به آوردن سخنران نیست بلکه خود ما كار سخنران و عالم ديني را نيز انجام مي دهیم) و يا در صورت حضور روحاني، متاسفانه سخنراني، تحت الشعاع مداحي قرارگرفته و عده اي از شركت كنندگان تنها قصد استفاده از عزاداري را دارند و به تبع آن لحظاتی نيز به خطابه سخنرانان گوش فرا مي دهند و مجالس عزاداری به اصطلاح مداح محور شده نه خطیب محور ، حال آنکه سخنرانان به عشق و شور حسینی ، شعور و بینش اسلامی می دهند .[=arial]

[=arial]سینه زنی و زنجیرزنی اعمالی است که جهت تعظیم شعائر الله و برپایی مراسم مصائب اباعبدالله صورت می‏گیرد و بسیار شایسته و بایسته هم است اما هر چه بیشتر روایات را واکاوی و بررسی می نماییم ؛ کمتر روایت و سندی از معصومین در خصوص سینه زنی می بینیم و آنچه که در سیره وگفتار اهل بیت وجود دارد بیشتر گریه ، گریاندن ، خود را به گریه زدن ، ناله ، فریاد ، روضه ، آه کشیدن و نوحه است (بکاء ، إبکاء ، تباکی ، ضجّه ، صیحه ، صرخه) که مثلا زمان پيامبر و ائمه در عزاي عزيزان خود به ويژه در شهادت حمزه سيد الشهدا و سپس در شهادت سالار شهيدان حسين بن علي و ساير شهيدان کربلا روضه مي خواندند و گريه مي کردند ، معروف است پيامبر و حضرت زهرا سلام الله علیها برای امام حسین علیه السلام گریه می کردند در دوره امامان نیز از امام سجاد به بعد در مصيبت امام حسينعلیه السلام غالباً يك نفر مصيبت و مرثيه مي خواند و خود و ديگران نیز گريه مي کردند . [=arial]لذا در خصوص ازش والای گریه و چشم گریان بر امام حسینعلیه‌السلام تعدادی روایت را از نظر می گذرانیم :
[=arial] - من بكي او ابكي او تباكي للحسين وجبت له الجنه بحارالانوار/44/288 : هر كه بر حسين بگريد يا بگرياند و يا خود را به سيماي گريه كنندگان دربياورد، بهشت بر او واجب مي شود.[=arial][=arial] - محبوب ترین چشم ها در پیشگاه خداست. بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۶و ۲۰۷[=arial]

[=arial] - هر كه بر حسينعلیه‌السلام بگريد يا بگرياند و يا خود را به سيماي گريه كنندگان در بياورد، بهشت بر او واجب مي شود. بحارالانوار/44/288 [=arial]

- همه چشم ها در سخت ترین مراحل روز رستاخیز گریانند، مگر چشمی که بر حسین علیه‌السلام گریه کند، چنین چشمی با صاحبش خندان و به نعمت های پرارزش بهشت شادمان و بشارت داده می شود.بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۲۹۳

[=arial]- در روز رستاخیز همه دیدگان به حوض کوثر تنها نظاره می کنند، اما دیدگانی که از آن برخوردار خواهند گشت و نظاره بهرورانه خواهند داشت، چشمانی هستند که برای حسین علیه‌السلام گریسته باشند. بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۲۸۹و ۲۹۰. [=arial]

[=arial]- محبوب ترین قطرات اشک در پیشگاه خداست ، خاموش کننده آتش قهر خداست، به گونه ای که اگر قطره ای از آن در جهنم فرو افتد، آتش آن را خاموش خواهد ساخت ، فرشتگان، قطرات اشک بر حسین علیه‌السلام را دریافت و در شیشه های مخصوصی جمع می کنند. منتخب طریحی: ج ۲، ص ۱۴۰ [=arial]

[=arial]- این اشک ها را به خزانه داران بهشت می دهند تا با آب گوارای حیات، در بهشت برین آمیخته سازند و بدین وسیله شیرینی و گوارایی آن هزاران برابر آفزایش خواهد یافت. بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۰۴و ۳۰۵ [=arial]
[=arial]- هر کار شایسته و هر چیزی پاداش ویژه و معلومی دارد، مگر پاداش نثار اشک بر حسین علیه‌السلام که بی نهایت و غیر قابل سنجش است. بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۲۸۷