حال و هوای جبهه در ماه محرم ๑╬๑ مجموعه خاطرات رزمندگان در عزاداری ها و ...

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حال و هوای جبهه در ماه محرم ๑╬๑ مجموعه خاطرات رزمندگان در عزاداری ها و ...

بسم الله الرحمن الرحیم

سوز و گداز عزاداری بسیجی‌ها چیز دیگری بود

خبرگزاری دفاع مقدس:

یادم می‌آید روز عاشورا به اهواز رفتیم. دسته‌های عزاداری متعددی در کوچه و خیابان‌های این شهر به چشم می‌خورد.ستون عزاداری تلفیقی از رزمندگان با لباس خاکی و مردم عادی بود و همین باعث شد شهر از روحیه حماسی خاصی برخوردار شود.
در میان ما یک نوجوان مداح وجود داشت که نوحه می‌خواند.

همراه او به مسجدی در مرکز شهر رفتیم. در همان حال که با نوحه سوزناکش سینه‌زنی می‌کردیم ناگهان چشمم به پیرمردی افتاد که در گوشه‌ای از مسجد نشسته است. نوحه حال او را منقلب کرده بود، آن چنان که قطره‌های اشک با درخشش خاصی از چشمش بر روی محاسنش جاری شد.
تماشای این صحنه و ارتباطی که با نوحه برقرار کرده بود را هنوز پس از گذشت حدود 27 سال به یاد دارم و همواره دلم می خواهد که یک لحظه جای آن پیرمرد بودم.
همان سنت و برنامه‌های عرفی که در شهر انجام می‌شد در جبهه هم برقرار بود، برنامه‌ها را مانند برنامه‌های شهر برگزار می‌کردند ولی سوز و گداز عزاداری بچه بسیجی‌ها چیز دیگری بود.

ابداع نوحه و مرثیه و سبک در جبهه خیلی زیاد بود، سبک‌های خاصی که حماسی بود و به فضای جبهه می‌خورد. مثلا شعارهای صبحگاه که بچه‌ها با آن می‌دویدند متناسب با ایام محرم سروده می‌شد و به جای شعارهای حماسی صرف که هیچ محتوایی هم ندارد، ذکر و مدح اهل‌بیت می‌گفتند.

اولین برنامه شهید زین‌الدین در لشکر۱۷ روضه سیدالشهدا(ع) بود

روضه سیدالشهدا(ع)، راه بلد و دارالشفای رزمندگان اسلام بود

حجت الاسلام ماندگاری طی سخنانی در این مراسم با بیان اینکه هر چه داریم از اهل بیت(ع) و به‌خصوص روضه سیدالشهدا(ع) داریم، گفت: آن‌هایی که فکر می کنند روضه افسردگی و پژمردگی می‌آورد، در واقع آن را به درستی درک نکرده‌اند.

وی با اشاره به اینکه امام زمان(عج) نیز روضه می‌خوانند، به نقش روضه در دوران دفاع مقدس اشاره کرد و افزود: در دوران جنگ و جهاد همه نیاز دارند خشاب اسلحه خود را پر کنند؛ به‌وسیله روضه است که انسان خشاب را پر کرده و خود را شارژ می‌کند و لذا اولین نقش روضه در دوران دفاع مقدس، تدارکات معنوی بود.

عضو هیئت مدیره موسسه روایت سیره شهدا در ادامه عنوان کرد: ما در جنگ نه به غرب متکی بودیم و نه به شرق و حضرت امام(ره) در بحبوحه جنگ، تقویت معنوی، توسل به ائمه(ع) و روضه اهل بیت(ع) را به رزمندگان اسلام آموخت.

وی دومین کارکرد روضه را دارالشفا و بهداری معنوی و روحی عنوان کرد و افزود: توسل به سیدالشهدا(ع)، سینه‌زنی و ذکر مصائب آن حضرت، تقویت‌کننده، التیام‌بخش و روحیه‌بخش رزمندگان اسلام بود.

ماندگاری با بیان اینکه انبیا و اولیای الهی خود را با روضه تجهیز می‌کردند، سومین تاثیر روضه را "راه بلد"، راهنما و پیش برنده رزمندگان اسلام خواند و ادامه داد: روضه و ذکر توسل فرماندهان در شب‌های عملیات، قوت قلب ایجاد می‌کرد؛ کما اینکه روضه حضرت امام(ره) و توسل شهدای بزرگواری چون شهید برونسی به حضرت زهرا(س) گویای این مطلب است.

وی روضه را ارتباط با خدا، اولیای خدا و کلام الهی دانست و با تاکید بر اینکه روضه، راه بلد و راهنمای جنگ نرم امروز است، خاطرنشان ساخت: ایجاد این ارتباط به همراه طهارت نفس دو دلیل معنویت‌افزایی روضه در دوران دفاع مقدس بود.

مناجات و شب زنده داری خوبان، جامعه را اصلاح می کند

حاج منصور ارضی نیز طی سخنانی در این مراسم، به اهمیت نقش روضه در دفاع مقدس پرداخت و گفت: روضه را نه‌تنها در دوران جنگ بلکه در کل خلقت باید دید.

وی با بیان اینکه نجات انسان در روضه و مناجات است، افزود: انسان با روضه، قدرت و روحیه مافوق تصور پیدا می‌کند؛ رزمندگان اسلام پس از روضه، آماده بذل جان در راه خدا می‌شدند و سرور و شادی معنوی خاصی پیدا می‌کردند.

ارضی همچنین به بیان اهمیت روضه و مناجات نیمه شب پرداخت و یادآور شد: باید در طول روز موانع را از سر راه برداریم تا بتوانیم شب‌زنده‌داری و مناجات کنیم؛ اگر روضه همراه با مناجات نیمه‌شب و سحرگاهی باشد، بهره زیادی دارد و نجات‌بخش انسان است.

وی افزود: باید با خدا و اولیای الهی خلوت داشته باشیم. به‌خصوص که دعا به درگاه الهی و ذکر مصیبت سیدالشهدا(ع) بسیار تاثیرگذار است و مناجات و شب زنده داری خوبان، جامعه را اصلاح می کند.

روضه سیدالشهدا(ع) اولین برنامه شهید زین الدین در فرماندهی لشکر ۱۷ بود

حاج حسین کاجی راوی و پیشکسوت دفاع مقدس سومین سخنران پنجمین محفل شب شیدایی بود، وی گفت: انسان با روضه مقدس می شود، زیرا روضه در مکان‌های مقدسی چون خانه خدا یا مجلس اهل بیت(ع) برگزار می‌شود و از آنجاست که انسان به جایی می‌رسد.

وی با بیان اینکه روضه پناهگاه است، با بیان خاطراتی از رزمندگان اسلام و شهدا به نقش روضه در دوران دفاع مقدس پرداخت و یادآور شد: در جبهه رقابت بر سر پرچم و علم و کتل و آرم نبود؛ بلکه رقابت بر سر این بود که چگونه دل‌ها را آماده کنیم تا سیدالشهدا(ع) به مجلس روضه سر بزنند.

کاجی با تاکید بر اینکه با روضه و توسل به اهل بیت(ع) می‌توان در مقابل تمامی مظاهر شیطانی ایستاد، خاطرنشان ساخت: شهید زین‌الدین اولین کاری که در شروع فرماندهی لشکر ۱۷ علی بن ابی طالب(ع) انجام داد این بود که روضه و زیارت عاشورا را در جمع فرماندهان و نیروهای لشکر نهادینه کرد.

شعر خوانی مجید تال در وصف امیرالمومنین(ع) و عظمت عاشورا بخش دیگری از این مراسم بود.

رضا فقیهی معاون هماهنگ کننده سپاه امام علی بن ابی طالب(ع) و مسئولانی از اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس و بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم، راویان و پیشکسوتان دفاع مقدس و خانواده های معظم شهدا به همراه جمع کثیری از روحانیون و دانشجویان جوان و علاقمندان به فرهنگ ایثار و شهادت، از جمله شرکت کنندگان در این مراسم بودند.

رزمنده های گردانهای حضرت معصومه(س)، حضرت رسول(ص)، سیدالشهدا(ع) و امام سجاد(ع)در ایام ماه محرم و صفر قبل از نماز مغرب و عشا به صورت دسته عزاداری برای برپایی نماز حرکت می کردند. البته غیر از مراسمی که لشکر در حسینیه لشکر برگزار می کرد، هر گردان به طور جداگانه حسینیه درست می کردند و به برپایی عزاداری می پرداختند.

به این ترتیب که گردانها به طور مخصوص برای خودشان چادر می زدند و از گردانهای دیگر دعوت می شد تا در مراسم شرکت کنند. بحث دیگر در ارتباط با عزاداری در روز تاسوعا و عاشورا بود که بچه ها از اندیمشک حرکت می کردند و روز تاسوعا را به شوش دانیال نبی(ع) و روز عاشورا هم به دزفول می رفتند که در این مراسم کلیه بچه های لشکرها به خصوص لشکر 17 علی بن ابی طالب(ع) حضور داشتند.

یکی از کارهای خوب که در روز عاشورا در سال 66-67 انجام گرفت این بود که بچه هایی که در گردان بودند و دستشان قطع شده بود به عنوان سقا آماده می کردند وبه همراه مشک سقایی می کردند و این یک جلوه خاصی به عزاداری داده بود. اما زمانی که در اهواز بودیم بچه ها تاسوعا و عاشورا به دارخویین و شادگان می رفتند خود حسینیه انرژی هم که بین آبادان و اهواز بود به بحث عزاداری اهمیت خاصی می داد و مراسم را در طول دهه اول انجام می داد. بعد از دهه هم کل دو ماه به طور مختصر مراسم در این مکان برگزار می شد .

رزمنده اسلام :حاج علی سلطانی


[/HR]

گروه تولید و محتوایی میهن 24

رزمندگان اسلام در طول ۸سال دفاع مقدس همانند سالهای انقلاب از اهل بیت (ع)بهره ها بردندو از معارف اهل بیت در جهت رسیدن به اهداف عالیه خود استفاده کردند.امروز اگر فیلمهای مستند دوران دفاع مقدس را مرور کنیم یکی از مهمترین بخشهایی که ما رامتوجه خود می کند عزاداری های پرشور برای سالار شهیدان است.
چه بسیار عملیاتهایی که با نام و یاد اهل بیت(ع)آغاز شد وبه پیروزی رسید
رزمنده ها در تمامی لحظات با نیروی برگرفته از نام و یاد اباعبدالله جلوی دشمن متجاوز ایستادگی کردند.
بدون شک تاثیر محرم و قیام اباعبدالله الحسین در جبهه های ۸ سال دفاع مقدس تاثیری عمیق بر ایمان و اخلاص رزمنده های در نبرد با دشمن داشت. رزمندگان با تاسی از سالار شهیدان و با وجودی که نیروهای رژیم بعث عراق از تمام امکانات و تجهیزات کامل برخوردار بودند با دست خالی در مقابل صدام ایستادگی کردند. بازخوانی قیام عاشورا و تجلی جلوه های حماسه و عشق و ایمان در جبهه های جنگ نشان می دهد رزمنده ها در تمامی لحظات با نیروی برگرفته از نام و یاد اباعبدالله جلوی دشمن متجاوز ایستادگی کردند.
در عشق و ارادت رزمندگان اسلام به سید الشهدا همین بس که در عزیمت به خط مقدم جبهه ها و انجام عملیات ذکر و نام حسین آرامش جان رزمندگان بود و در مراحل سختی، صبر و استقامت و ایمان حسین (ع) قوت دلهای آنان می شد. در طول هشت سال دفاع مقدس بسیاری از عملیات ها به نام اباعبدالله الحسین(ع) مزین شد. در مجموع ۹۵ عملیات دفاع مقدس ۲۷ عملیات نام و رمز عاشورایی و کربلایی داشتند که از این تعداد ۱۹ عملیات و رمز ۱۴ عملیات نام عاشورایی داشتند.
با اینکه عزاداری امام حسین در همه ایام سال برگزار می شد و اغلب رزمنده ها در مرثیه ها و حتی اشعاری که دست جمعی در برنامه های صبحگاه و مذهبی می خواندند ذکر اباعدبالله نیز گفته می شد اما فرارسیدن محرم شور و حال خاصی به جبهه ها می داد. حال و هوای محرم در جبهه کم شباهت به عزاداری ها در شهرها نبود. رزمنده ها سعی می کردند تا عزاداری ها را به همان نحو در جبهه ها اجرا کنند. رزمندگان با پارچه های سیاه چادرها و محل های عزاداری را سیاه پوش می کردند. گردان ها و لشگر هر کدام جداگانه دسته های عزاداری مخصوص به خود را تشکیل می دادند.

اکثر مداحان و نوحه خوانان از رزمنده ها بودند. هر کدام با سبک و و سیاق خودشان که به شهر محل زندگیشان برمی گشت نوحه می خواندند.حاج منصور ارضی، حاج محمد طاهری، حاج محسن طاهری، حاج سعید حدادیان از جمله مداحانی بودند که آن روزها نیز در بین رزمنده ها مداحی می کردند. حسینه دوکوهه که ترکز بسیجی ها در آن بیشتر بود شبهای محرم نیز پذیرای مشتاقان سید الشهدا در خود بود و بسیاری از مداحان مشهور در حسینه حاج همت به همراه رزمنده ها نام حسین (ع) سر می دادند.
مداحی در جبهه های جنگ متاثر از حماسه و جهاد و در عین حال حفظ مرثیه های معمول که در رثای اباعبدلله الحسین سروده می شد علاوه بر ایجاد روح حماسه و ایثار نوعی جدیدی از مداحی را به وجود آورد.
بسیاری از رزمنده ها که نام آنها به خاطر سمت ها و خدماتشان در جنگ مشهور شده است نیز مداحی می کردند. شهید حسین علم الهدی که همرزم حاج صادق آهنگران در جبهه ها بود مداحی می کردند و حتی سرلشگر شهید بابایی نواری از مداحی ایشان در دفاع مقدس موجود است.

منبع : سایت کبوتران زمینی

[h=1][/h]


[/HR]
محمود قائمی جانباز 70‌درصد شیمیایی از جهرم استان فارس است، هنوز هم وقتی حرف می‌زند، یاد ایام جنگ برایش تازگی دارد. این «تیربارچی» امروز از حال و هوای محرم در جبهه‌ها می گوید.


[/HR]
نقطه مشترک محرم و جبهه را کجا دیدید؟
جبهه خودش تکرار صحنه کربلا بود و محرم سال 61 هجری قمری دوباره در ایران تکرار شد. آن شهادت ها و آن اتفاقات و آن صحنه ها همه اش تکرار محرم الحرام بود. وقتی به ما می گفتند که در روز عاشورا برای پاسداری از امام، از همدیگر سبقت می گرفتند، ما متوجه منظورشان نمی شدیم اما در جبهه این حقیقت را گوشت و پوست مان حس کردیم و مشاهده کردیم. شاید امروز کسی نتواند حرف مرا درک کند اما همین حرفها چیزی جز واقعیت نبود.
ارادت بچه های جبهه و جنگ به امام حسین و عاشورا بسیار باورنکردنی بود. مثلا در سنگری که جا برای نشستن نبود، همه چیز را در یک طرف جمع می کردیم و در فضای خالی باقی‌مانده برای امام حسین عزادای می کردیم. یک رزمنده خوب در هیچ شرایطی از ذکر نام امام حسین دور نمی شد. در هر شرایطی به یاد سیدالشهدا بودیم چه در زمانی که در سنگر کمین حضور داشتیم و چه در زمانی که عقب تر بودیم. نمی دانم آن روزها را چطور وصف کرد.
یک شب محرم در سنگر را بازگو کنید.
یک شب، حاج آقا آهنگران آمد در خیمه گاه امام حسین، با آن نوای دلنشین شروع به خواندن کرد: «نیزه شکسته ها را بزن کنار زینب حسین ات اینجا خفته». من در صف اول و با لباس نظامی در حال عزاداری بودم. تازه از خط برگشته بودیم و بعد از این مراسم هم به شلمچه رفتیم.
عاشورا و جبهه در کنار هم چه جیز را برای شما تداعی می کند؟
نام جبهه، جنگ و جانبازان با امام حسین اجین است. اما این دو واژه شهدای عصر عاشورای جهرم که واقعا مظلومانه به شهادت رسیدند را در ذهن و من و جهرمی‌ها زنده می کند.
می توانید از این شهدا بگویید؟
یک اتوبوس که فرمانده هان و رزمنده هان در حال طی مسیر بودن توسط منافقان ربوده شدند و سر همه شان را از تن جدا کردند.
13 رزمنده جهرمی که میانگین سنی آنها به بیشتر از 17 سال نمی رسید در عصر عاشورای سال 1362 در جنگل های میاندواب مهاباد آذربایجان غربی، به دست منافقین به شهادت رسیدند. منافقین پس از شهادت 13 رزمنده حاضر در اتوبوس، راننده آن را آزاد تا شرح این جنایت را به دیگران برساند.
نام جبهه، جنگ و جانبازان با امام حسین اجین است. اما این دو واژه شهدای عصر عاشورای جهرم که واقعا مظلومانه به شهادت رسیدند را در ذهن و من و جهرمی‌ها زنده می کند

اولین شهید این اتوبوس «مصطفی رهایی» است در بخشی از وصیت نامه خود می نویسد: «دستور دهید که وقتی تشییع می شوم دستهایم را از تابوت بیرون بگذارند و پلکهایم را باز بگذارند تا مردم بدانند کورکورانه بدین راه نرفته ام.»
شهید سید مهدی صحرائیان، شهید سعید اعظمی، شهید حمیدرضا یثربی، شهید سید مسعود مروج، غلامعباس کارگرفرد، شهید محمود زارعیان، شهید حمید مقرب، شهید ابراهیم یاعلی، شهید کرامت اله اقناعی، شهیداسد اله رزمدیده، شهید بمانعلی ناصری تنی از شهدای عصرعاشورا هستند که توصیف حال عاشورایی هر کدام مثنویی است.
گفتنی است شهید محمد روغنیان(مصطفی زاده) در عاشورای سال 1345 شمسی در آبادان چشم به جهان گشود و در دامان خانواده ای با فضیلت رشد کرد. در سی ام تیرماه 1361 اولین بار پایش به جبهه باز شد و در «عین خوش» رحل اقامت افکند.
همچنین معروف است «حمید مقرب» یکی دیگر از این شهدای عصر عاشورای سال 1362 دقایقی پیش از شهادتش این کلمات را تحریر کرده است:
«خدایا! هیاهوی بهشت را می بینم، چه غوغایی است! حسین علیه السلام به پیشواز یارانش آمده چه صحنه ای، چه شکوهی!... خدایا به محمد بگو پیروانش حماسه آفریدند، به علی (ع) بگو شیعیانش قیامت به پا کردند، به حسین (ع) بگو، خونش در رگها همچنان می جوشد، بگو از آن خون ها سرو روئید، ظالمان سروها را بریدند، اما باز سروها روئیدن گرفتند.»

ناگفته های یک رزمنده از حال و هوای جبهه در ایام محرم

گروه دفاع مقدس «تیتریک»؛ جمشید اسکندری از رزمندگانی است که با وی در خصوص حضورشان در جبهه های دوران جنگ تحمیلی در ایام محرم به گفتگو نشستیم.

*از حال و هوای ایام محرم و عزاداری ابا عبدالله الحسین(ع) در جبهه ها برایمان بگویید:

اساساً آنچه که نقش اصلی را در دفاع ما بازی کرده ظلم ستیزی حضرت سید الشهدا (ع) است و این بهترین الگوی ما برای مبارزه با رژیم بعثی به سرکردگی امریکا و غرب به ایران بوده و در نتیجه با توجه به آنچه که حضرت سید الشهدا راه و مسیر را برای ما مشخص کرده رزمندگان ما بهترین الگو را در این خصوص داشته اند و اما محرم در دل هر شیعه و هر مسلمان و هر رزمنده ای عزم ایجاد می کرد تا به یاد شهادت حضرت سید الشهدا اقدامی انجام داده و تلاش کنند.

جاهایی که رزمنده ها بیشتر کنارهم بودند ، جمع می شدند و هیئت تشکیل می دادند و هر منطقه به فراخور حال خودش به نحوی برای عزاداری ایام محرم اقدامی می کرد.
در جاهایی که مرکز ستاد و تیپ ها و لشکر ها بود ، معمولاً بچه ها حسینیه بزرگی داشتند و متصدی آن حسینیه هم معاونت تبلیغات بود.در زمان جنگ تبلیغات رزم و یا لشکر بر عهده من بود و از مراکزی که روحانی برای ما اعزام می کردند سخنران و مداح دعوت می کردیم و آنها هم برای ما برنامه های متمرکز اجرا می کردند و در مقر هایی هم که کوچکتر بود و امکان تجمع چند هزار نفره نبود ، بچه ها با دسته های کوچکتر عزاداری خودشان را داشتند و مراسم ایام محرم را برگزار می کردند و معمولا تمام مقرها یک مرکز صوت داشت و این مقرها نوارهای ایام محرم را به فراخور فرارسیدن این ایام، تاسوعا ، عاشورا و ... برنامه های ویژه را برگزار می کردند.
رزمندگان با نصب پرچم ، پیشانی بند و پلاکارد در سنگر ها ایام عزای سید الشهدا (ع) را به نمایش می گذاشتندو نهایت بهره برداری را از محرم می کردند.


ادامه دارد . . .