از بنده اي گنهكار به بهترين معبود
تب‌های اولیه
الهي، هنوز از قفس تن نرسته ام ، دل از دنيا نگسسته ام بنده اي ورشكستم ام، ديده بلطفت بسته ام، قبولم كن كه به كويت نشسته ام.
الهي، از فراق تو ناخوشم، به لطفت و عنايت تو دلخوشم در عشقت سپندي در آتشم، گداي حرارت و تابشم.
الهي، مغفرتت را در خواهشم، از هجرت در كاهشم، رحمتت را در كاوشم
الهي، ضعف و ناتوانيم راميدانم، هستي ام را عين نيستي ميدانم.
الهي، گناه و شرمساريم را ميدانم، پوچي و زبونيم را ميدانم
الهي، بي حاصيلم را ميدانم، هوي و هوسم را مي دانم در برابر اينهمه لطف و رحمتت را ميدانم ، عفو و مغفرتت را ميدانم.
الهي، از بار گناه سنگين شده دوشم، كور شده چشمم كرشده گوشم، لال شده زبانم، سياه شده قلبم ، تيره شده روحم.
الهي،ِ آلوده شده وجودم، اي كاش نبودم ، تاشرمنده نمي شدم از بودم.
الهي، اگر بخاطر روسياهيم از در برانيم و محض بدكاريم به رحمت نخوانيم اما رحمت آور به زاريم، اي اميد نا اميديم، اي آرزويم .
الهي، اي نور تاريكيم، اي عقل و آگاهي ام
الهي، از اوصاف خوبان و راه عاشقان عاري هستم، از علم و دانش و معرفت خالي هستم
الهي، در عبادت و طاعت دچار بي حالي هستم، در پيشكاهت به عذر خواهي هستم.گرچه معروف به روسياهي هستم.
مرا جز معصيت باري نباشد
بجز عذر از توام كاري نباشد
مران از درگهت اين بي نوا را
ببخش از او تو هر عذرو خطا را
تهيدستم غريبم بي نوايم
گرفتارم ذليلم پر خطايم
نمك خوردم نمكدان را شكستم
در رحمت بروي خود بببستم
ترا اي مهربانا عذر خواهم
به لطفت بگذر از جرم و گناهم
الهی من آن نیم که تو می خواهی، به هر لحظه و هر آن مراست آهی، نشانم بده سوی خویش راهی، گناه من است نزد رحمتت کاهی، پس به لطف خویش بنده ات را نگاهی.
الهی من از تو بریده ام تو نِی، نخواندم شبی تو را تو کِی، نیامدم سوی تو فرستادی ام ز پِی، قبولم نما کریم بنده نواز، ای.
الهی هزار مرتبه با تو عهد بستم، و باز گنه کردم و توبه شکستم، و باز گرفتی به مهر خویش، دستم، ولی من از گناه و نفس نرستم، به لطف خویش بگیر ای کریم تو دستم.
الهی تو خواندی مرا، گریختم، شکستم شیشه و آب حیا بریختم، تو رشته وصل بدوختی و من گسیختم.
الهی صدیق نه شایستۀ کرم باشد، نه لایق سُکنی در این حرم باشد، چو مشغول دینار و دَرَم باشد، بی شک آنچه هست، از دعای مادرم باشد.
ملتمس دعا ...