جمع بندی دعوت به دنيا براي ترك دنيا

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دعوت به دنيا براي ترك دنيا

سلام
چرا خداوند براي تعلق نداشتن بنده ها به دنيا باز به همين دنيا در آخرت دعوت كرده؟؟؟
اين كه باز شد غير خدا!!!
حالا يه عده همين جا دارند دنبالش ميرند؟
واقعا چه فرقي بين مومن و دنيا پرست؟؟

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صادق

ملّاعلي;584883 نوشت:
سلام
چرا خداوند براي تعلق نداشتن بنده ها به دنيا باز به همين دنيا در آخرت دعوت كرده؟؟؟
اين كه باز شد غير خدا!!!
حالا يه عده همين جا دارند دنبالش ميرند؟
واقعا چه فرقي بين مومن و دنيا پرست؟؟

باسلام وتشکر .
در ابتدا باید گفت بر خلاف آنچه در پرسش آمده، دنیا مطلقا مذموم نیست؛ بلکه آنچه مذموم است، دنیازدگی و سرگرم شدن به دنیا به گونه ی است که از خدا غافل شود.نکته دیگر آن است که گرچه به حسب ظاهر، برخی نعمت های بهشتی شبیه نعمت های دنیای است، ولی در حقیقت، نعمت های دنیای و بهشتی قابل مقایسه نخواهد بود. نکته دیگر این که لذت و نعمت، ذاتا عیب نیست؛ ولی اگر باعث غفلت از خدا و آخرت شود، مشکل ساز می شود. اما در باره دنیا باید گفت:
دنیا برای کسی که استفاده مثبت و سازنده از آن داشته باشد، نه تنها مذموم نیست، بلکه بسیار سودمند و ارزشمند است. امیر مؤمنان(ع) فرمود:
«إنّ الدنیا دار صدق لمن صدقها و دار عافیة لمن فهم عنها و دار غنى لمن تزوّد منها و دار موعظة لمن اتّعظ بها، مسجد أحبّاء الله و مصلّى ملائکة الله و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله، اکتسبوا فیها الرحمه و ربحوا فیها الجنة»؛ (1) «دنیا، خانه صدق است برای کسی که آن را خوب درک نماید.خانه بی‌نیازی است برای کسی ره ‌توشه در آن تهیه نماید. خانه موعظه است برای کسی که از آن پند گیرد. مسجد محبان خدا و مصلای ملائکة الله، مهبط وحی الله و تجارتگاه اولیای الهی است. در آن، رحمت را کسب و بهشت را به دست می‌آورند».
بنابراین، عالم دنیا که آفریده خدا و محل کارهای نیک انسان باشد، خوب و ارزشمند است. آنچه مذموم و تلخ است، دنیاطلبی انسان است و محبت امور زودگذر دنیا و دل‌بستگی به آن. (2)
در این باره مولوی سخنی زیبای دارد و می گوید:
چیست دنیا ا ز خدا غافل شدن :Gol: نه قماش و نقره وفرزند و زن
مال را گر بهر حق باشی حمول :Gol: نعم مالٌ صالحٌ خواندش رسول
چون که مال و ملک را ا ز دل براند :Gol: زان سلیمان خویش جز مسکن نخواند (3)
حال باید گفت که نعمت های بهشتی بسیار متنوع و گسترده و جالب و دل‌انگیز است. در قرآن کریم در این باره سخن آمده، ولی شیرین‌ترین و بالاترین نعمت، نعمت لقای حضرت محبوب است. از با ارزش‌ترین لذایذ معنوی آن است که محبوب جامع کل کمالات، نظر لطف به انسان بیفکند و با او سخن بگوید و از آن فراتر این که انسان بتواند به مقام شهود ذات متعالی حضرت حق نایل شود و با چشم دل او را مشاهده کند و غرق دریای جمال او گردد:
«وجوهٌ یومئذٍ ناضرة إلى ربّها ناظرة»؛ (4) «چهرهایی در آن روز، شاداب و مسرور است و به پروردگارش می‌نگرد». چه این که در بهشت، همسران زیبا، خوراکی‌های متنوع و رنگارنگ، نوشیدنی‌های شیرین و متنوع، قصرهای شگفت‌آور، لباس‌های ابریشمی، و هزاران نعمت و موهبت دیگر وجود دارد که شاید آدمی در دنیا از اسم آن ها خبری نداشته و تصور آن برایش دشوار باشد. از این رو، در قرآن آمده هرچه انسان آرزو کند، در بهشت برای او فراهم است. قرآن کریم فرموده:
«وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَأَنتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»؛ (6) «آن جا آنچه دل ها بخواهند و دیدگان را خوش آید، هست و شما در آن جاودانید».
طبق این آیه معلوم می‌شود که چیزی از خوبی، شادابی لذت‌های روحی و جسمی، معنوی و مانند آن نیست که در بهشت برای مؤمن فراهم نباشد و مؤمن در آرزوی آن بماند. بنابراین، در بهشت همه نوع لذت های جسمی و روحی و معنوی وجود دارد که از آن میان، لذت دیدار وصال قرب الهی است که پرسشگر محترم خواهان آن است.
نکته دیگر این که خدای متعال اقلی را بر بندگان خود واجب نموده وحد اکثری را مستحب تا فشار بر بندگانش نیاید . از این در روایت آمده امام صادق (ع) سخنی بسیار زیبا و شنیدنی دارد :
« قوم عبدوا الله خوفا ، فتلک عباده العبید ، و قوم عبدوا الله طلب الثواب ، فتلک عباده الاجراء ، و قوم عبدوا الله حبا له ، فتلک عباده الاحرار و هی افضل العباده ؛ (5) برخی مردم خدا را از روی ترس عبادت می کنند ، این عبادت بندگان است .
عده ای نیز به طمع پاداش عبادت می کنند که این عبادت مزد بگیران است.
بعضی از روی عشق و محبت نسبت به خدا عبادت می کنند. این عبادت احرار و آزاد مردان است که بهترین عبادت هاست ».
از این حدیث نورانی به دست می آید گرچه عبادت با هر یک از این انگیزه های ارزشمند و مقبول است اما در مقام مقایسه تفاوت راه از کجاست تا به کجا .عبادت خالصانه عبادتی است که نه از ترس جهنم و نه از طمع بهشت ، بلکه از روی عشق و محبت انجام شود و بهترین عبادت همین نوع عبادت است زیرا فقط خداوند مد نظر است و چیزی غیر از رضای حق و محبت و عشق او هیچ چیزی در کار نیست . (7)

پی‌نوشت‌ها:
1. نهج البلاغه، حکمت 131، ص200، نشر مؤسسه امیر المؤمنین، قم، 1375 ش.
2. امام خمینی، چهل حدیث، ص 120 ـ 121، نشر مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام، 1376ش.
3. مولوی، جلال الدین بلخی، مثنوی معنوی، دفتر اول، ص 47، نشر اقبال، تهران، 1377 ش.
4. قیامت (75) آیه 22 و 23.
5. واقعه (56) آیه 22 ـ 37.
6. الکافی ، ج 2 ،ص 84 ؛نهج البلاغه ، حکمت 237
7. - سیمای اهل بیت در عرفان امام خمینی (ره) ص278 ،نشر موسسه آثار امام خمینی (ره) 1387 ش

صادق;586363 نوشت:
در بهشت برای او فراهم است. قرآن کریم فرموده:
«وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَأَنتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»؛ (6) «آن جا آنچه دل ها بخواهند و دیدگان را خوش آید، هست و شما در آن جاودانید».
طبق این آیه معلوم می‌شود که چیزی از خوبی، شادابی لذت‌های روحی و جسمی، معنوی و مانند آن نیست که در بهشت برای مؤمن فراهم نباشد و مؤمن در آرزوی آن بماند. بنابراین، در بهشت همه نوع لذت های جسمی و روحی و معنوی وجود دارد که از آن میان، لذت دیدار وصال قرب الهی است

سلام
ممنون
عرض بنده اينه كه خُب مردم توي دنيا هم دنبال همين چيزا هستند..
اگه اين چيزا بده و خوب نيست چرا جاي ديگه تبليغ ميشه
در واقع همون جهنم دنيا رو به عنوان بهشت وعده دادند
خُب اين يعني چي؟
اين جا حروم اونجا حلال

ملّاعلي;588405 نوشت:
سلام
ممنون
عرض بنده اينه كه خُب مردم توي دنيا هم دنبال همين چيزا هستند..
اگه اين چيزا بده و خوب نيست چرا جاي ديگه تبليغ ميشه
در واقع همون جهنم دنيا رو به عنوان بهشت وعده دادند
خُب اين يعني چي؟
اين جا حروم اونجا حلال

اینا مربوط به مشتاق کردن جامعه واسه حرکت سمت خداپرستی بوده! البته خیلیا هستن که اینو رد می کنن! ولی اگه منطقی فکر کنیم میبینیم که اعراب اون موقع فقط دنبال همین چیزا بودن به جز تعداد اندکی!(در حد همون تعداد با سواداش!!)
شاید باید اصل پیامو این بگیریم که تو بهشت هر چیزی بخوایم هست!!

ملّاعلي;588405 نوشت:
سلام
ممنون
عرض بنده اينه كه خُب مردم توي دنيا هم دنبال همين چيزا هستند..
اگه اين چيزا بده و خوب نيست چرا جاي ديگه تبليغ ميشه
در واقع همون جهنم دنيا رو به عنوان بهشت وعده دادند
خُب اين يعني چي؟
اين جا حروم اونجا حلال

باسلام وتشکر .
در پاسخ عجالتا دو نکته اشاره می شود :

اولاً _لذت های حلال در دنیا مثلا لذت جنسی که از رهگذر همسر برای انسان حاصل می‌شود عقلاً و شرعاً نه تنها پست نیست بلکه جزء کمالات انسانی است و هر کسی فاقد آن باشد ، فاقد یکی از مهم‌ترین کمال وجودی است چون از رهگذر همین لذت است که نسل آدمی تا کنون حفظ شده ، زندگی خانوادگی شکل می گیرد و زن و مرد با عشق و محبت با هم زندگی می کند.نیز از رهگذر همین لذت است که افراد صالح بدنیا می آیند،چنان که منشأ خدمات مادی و معنوی فراوان برای جامعه بشر می گردد و صدها اثر مفید و آموزنده دیگر که در زندگی انسان از همین طریق تأمین می شود.
پس بر خلاف تعبیری برخی شهوت پدیدة پست محسوب نمی‌شود بلکه کمال است، از این رو این کمال را حتی حضرات معصومین (انبیا و اولیا) نیز داشته‌اند.
هر چه در دنیا است نیاز پست دنیوی تلقی نمی شود بلکه استفاده نادرست و خلاف عقل و شرع از آن گونه امور پست و غلط است و گرنه اصل آن امور خیر و کمال است.
ثانیا_ بعضی پنداشته‌اند که میان نعمت‌های آخرت، رابطه معکوس، برقرار است و کسانی به سعادت اخروی می‌رسند که از نعمت‌های دنیا، بهره‌ای نبرده باشند یا بر عکس، کسانی که از نعمت‌های دنیوی، برخوردار باشند از سعادت اخروی، محروم خواهند بود. اینان به آیات و روایتی تمسک کرده‌اند که دلالت دارد بر اینکه دنیاپرستان، بهره‌ای از آخرت ندارند.(1) غافل از اینکه دنیاطلبی، مساوی با بهره‌مندی از نعمت‌های دنیا نیست بلکه دنیاطلب، کسی است که لذت‌های دنیا را هدف فعالیت‌های خود قرار دهد و همة نیروهایش را صرف دستیابی به آن کند هر چند به خواسته‌هایش نرسد؛ و آخرت طلب، کسی است که دل به لذت‌های دنیا نبندد و هدفش زندگی آخرت باشد هر چند از نعمت‌های دنیوی فراوانی برخوردار باشد مانند حضرت سلیمان و بسیاری از انبیا و اولیا خدا (علیهم السلام) که از نعمت‌های دنیوی زیادی بهره‌مند بوده‌اند و از آن برای رسیدن به سعادت اخروی و رضوان الهی، استفاده ‌کرده‌اند .

پی‌نوشت‌ها :
1. بقره، آیه 200؛ آل عمران، آیه 77؛ اسراء، آیه 18، شوری (42) آیه 20؛ احقاف (46) آیه 20.

[="Tahoma"][="Navy"]

ملّاعلي;584883 نوشت:
سلام
چرا خداوند براي تعلق نداشتن بنده ها به دنيا باز به همين دنيا در آخرت دعوت كرده؟؟؟
اين كه باز شد غير خدا!!!
حالا يه عده همين جا دارند دنبالش ميرند؟
واقعا چه فرقي بين مومن و دنيا پرست؟؟

سلام
خدای متعال حکیم است و برنامه دعوت به حق را به تدریج انجام می دهد
کسی را که از خالق غافل است بیدار می کند و با وعده و عیدهای حقی اورا به بندگی و اطاعت می کشاند تا ابتدا قالب عملی لازم برای عبودیت را بسازد بعد که قالب را ساخت با نور معرفت آنرا روشن می کند و حقایق را از افقی برتر به او نشان می دهد و راه همچنان ادامه دارد .....
یا علیم[/]

سوال :
سلام
چرا خداوند براي تعلق نداشتن بنده ها به دنيا باز به همين دنيا در آخرت دعوت كرده؟؟؟
اين كه باز شد غير خدا!!!
حالا يه عده همين جا دارند دنبالش ميرند؟
واقعا چه فرقي بين مومن و دنيا پرست؟؟
پاسخ :
در ابتدا باید گفت بر خلاف آنچه در پرسش آمده، دنیا مطلقا مذموم نیست؛ بلکه آنچه مذموم است، دنیازدگی و سرگرم شدن به دنیا به گونه ی است که از خدا غافل شود.نکته دیگر آن است که گرچه به حسب ظاهر، برخی نعمت های بهشتی شبیه نعمت های دنیای است، ولی در حقیقت، نعمت های دنیای و بهشتی قابل مقایسه نخواهد بود. نکته دیگر این که لذت و نعمت، ذاتا عیب نیست؛ ولی اگر باعث غفلت از خدا و آخرت شود، مشکل ساز می شود. اما در باره دنیا باید گفت:
دنیا برای کسی که استفاده مثبت و سازنده از آن داشته باشد، نه تنها مذموم نیست، بلکه بسیار سودمند و ارزشمند است. امیر مؤمنان(ع) فرمود:
«إنّ الدنیا دار صدق لمن صدقها و دار عافیة لمن فهم عنها و دار غنى لمن تزوّد منها و دار موعظة لمن اتّعظ بها، مسجد أحبّاء الله و مصلّى ملائکة الله و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله، اکتسبوا فیها الرحمه و ربحوا فیها الجنة»؛ (1) «دنیا، خانه صدق است برای کسی که آن را خوب درک نماید.خانه بی‌نیازی است برای کسی ره ‌توشه در آن تهیه نماید. خانه موعظه است برای کسی که از آن پند گیرد. مسجد محبان خدا و مصلای ملائکة الله، مهبط وحی الله و تجارتگاه اولیای الهی است. در آن، رحمت را کسب و بهشت را به دست می‌آورند».
بنابراین، عالم دنیا که آفریده خدا و محل کارهای نیک انسان باشد، خوب و ارزشمند است. آنچه مذموم و تلخ است، دنیاطلبی انسان است و محبت امور زودگذر دنیا و دل‌بستگی به آن. (2)
در این باره مولوی سخنی زیبای دارد و می گوید:
چیست دنیا ا ز خدا غافل شدن :Gol: نه قماش و نقره وفرزند و زن
مال را گر بهر حق باشی حمول :Gol: نعم مالٌ صالحٌ خواندش رسول
چون که مال و ملک را ا ز دل براند :Gol: زان سلیمان خویش جز مسکن نخواند (3)
حال باید گفت که نعمت های بهشتی بسیار متنوع و گسترده و جالب و دل‌انگیز است. در قرآن کریم در این باره سخن آمده، ولی شیرین‌ترین و بالاترین نعمت، نعمت لقای حضرت محبوب است. از با ارزش‌ترین لذایذ معنوی آن است که محبوب جامع کل کمالات، نظر لطف به انسان بیفکند و با او سخن بگوید و از آن فراتر این که انسان بتواند به مقام شهود ذات متعالی حضرت حق نایل شود و با چشم دل او را مشاهده کند و غرق دریای جمال او گردد:
«وجوهٌ یومئذٍ ناضرة إلى ربّها ناظرة»؛ (4) «چهرهایی در آن روز، شاداب و مسرور است و به پروردگارش می‌نگرد». چه این که در بهشت، همسران زیبا، خوراکی‌های متنوع و رنگارنگ، نوشیدنی‌های شیرین و متنوع، قصرهای شگفت‌آور، لباس‌های ابریشمی، و هزاران نعمت و موهبت دیگر وجود دارد که شاید آدمی در دنیا از اسم آن ها خبری نداشته و تصور آن برایش دشوار باشد. از این رو، در قرآن آمده هرچه انسان آرزو کند، در بهشت برای او فراهم است. قرآن کریم فرموده:
«وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَأَنتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»؛ (6) «آن جا آنچه دل ها بخواهند و دیدگان را خوش آید، هست و شما در آن جاودانید».
طبق این آیه معلوم می‌شود که چیزی از خوبی، شادابی لذت‌های روحی و جسمی، معنوی و مانند آن نیست که در بهشت برای مؤمن فراهم نباشد و مؤمن در آرزوی آن بماند. بنابراین، در بهشت همه نوع لذت های جسمی و روحی و معنوی وجود دارد که از آن میان، لذت دیدار وصال قرب الهی است که پرسشگر محترم خواهان آن است.
نکته دیگر این که خدای متعال اقلی را بر بندگان خود واجب نموده وحد اکثری را مستحب تا فشار بر بندگانش نیاید . از این در روایت آمده امام صادق (ع) سخنی بسیار زیبا و شنیدنی دارد :
« قوم عبدوا الله خوفا ، فتلک عباده العبید ، و قوم عبدوا الله طلب الثواب ، فتلک عباده الاجراء ، و قوم عبدوا الله حبا له ، فتلک عباده الاحرار و هی افضل العباده ؛ (5) برخی مردم خدا را از روی ترس عبادت می کنند ، این عبادت بندگان است .
عده ای نیز به طمع پاداش عبادت می کنند که این عبادت مزد بگیران است.
بعضی از روی عشق و محبت نسبت به خدا عبادت می کنند. این عبادت احرار و آزاد مردان است که بهترین عبادت هاست ».
از این حدیث نورانی به دست می آید گرچه عبادت با هر یک از این انگیزه های ارزشمند و مقبول است اما در مقام مقایسه تفاوت راه از کجاست تا به کجا .عبادت خالصانه عبادتی است که نه از ترس جهنم و نه از طمع بهشت ، بلکه از روی عشق و محبت انجام شود و بهترین عبادت همین نوع عبادت است زیرا فقط خداوند مد نظر است و چیزی غیر از رضای حق و محبت و عشق او هیچ چیزی در کار نیست . (7)

پی‌نوشت‌ها:
1. نهج البلاغه، حکمت 131، ص200، نشر مؤسسه امیر المؤمنین، قم، 1375 ش.
2. امام خمینی، چهل حدیث، ص 120 ـ 121، نشر مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام، 1376ش.
3. مولوی، جلال الدین بلخی، مثنوی معنوی، دفتر اول، ص 47، نشر اقبال، تهران، 1377 ش.
4. قیامت (75) آیه 22 و 23.
5. واقعه (56) آیه 22 ـ 37.
6. الکافی ، ج 2 ،ص 84 ؛نهج البلاغه ، حکمت 237
7. - سیمای اهل بیت در عرفان امام خمینی (ره) ص278 ،نشر موسسه آثار امام خمینی (ره) 1387 ش

سوال :
عرض بنده اينه كه خُب مردم توي دنيا هم دنبال همين چيزا هستند..
اگه اين چيزا بده و خوب نيست چرا جاي ديگه تبليغ ميشه
در واقع همون جهنم دنيا رو به عنوان بهشت وعده دادند
خُب اين يعني چي؟
اين جا حروم اونجا حلال
.
در پاسخ عجالتا دو نکته اشاره می شود :

اولاً _لذت های حلال در دنیا مثلا لذت جنسی که از رهگذر همسر برای انسان حاصل می‌شود عقلاً و شرعاً نه تنها پست نیست بلکه جزء کمالات انسانی است و هر کسی فاقد آن باشد ، فاقد یکی از مهم‌ترین کمال وجودی است چون از رهگذر همین لذت است که نسل آدمی تا کنون حفظ شده ، زندگی خانوادگی شکل می گیرد و زن و مرد با عشق و محبت با هم زندگی می کند.نیز از رهگذر همین لذت است که افراد صالح بدنیا می آیند،چنان که منشأ خدمات مادی و معنوی فراوان برای جامعه بشر می گردد و صدها اثر مفید و آموزنده دیگر که در زندگی انسان از همین طریق تأمین می شود.
پس بر خلاف تعبیری برخی شهوت پدیدة پست محسوب نمی‌شود بلکه کمال است، از این رو این کمال را حتی حضرات معصومین (انبیا و اولیا) نیز داشته‌اند.
هر چه در دنیا است نیاز پست دنیوی تلقی نمی شود بلکه استفاده نادرست و خلاف عقل و شرع از آن گونه امور پست و غلط است و گرنه اصل آن امور خیر و کمال است.
ثانیا_ بعضی پنداشته‌اند که میان نعمت‌های آخرت، رابطه معکوس، برقرار است و کسانی به سعادت اخروی می‌رسند که از نعمت‌های دنیا، بهره‌ای نبرده باشند یا بر عکس، کسانی که از نعمت‌های دنیوی، برخوردار باشند از سعادت اخروی، محروم خواهند بود. اینان به آیات و روایتی تمسک کرده‌اند که دلالت دارد بر اینکه دنیاپرستان، بهره‌ای از آخرت ندارند.(1) غافل از اینکه دنیاطلبی، مساوی با بهره‌مندی از نعمت‌های دنیا نیست بلکه دنیاطلب، کسی است که لذت‌های دنیا را هدف فعالیت‌های خود قرار دهد و همة نیروهایش را صرف دستیابی به آن کند هر چند به خواسته‌هایش نرسد؛ و آخرت طلب، کسی است که دل به لذت‌های دنیا نبندد و هدفش زندگی آخرت باشد هر چند از نعمت‌های دنیوی فراوانی برخوردار باشد مانند حضرت سلیمان و بسیاری از انبیا و اولیا خدا (علیهم السلام) که از نعمت‌های دنیوی زیادی بهره‌مند بوده‌اند و از آن برای رسیدن به سعادت اخروی و رضوان الهی، استفاده ‌کرده‌اند .

پی‌نوشت‌ها :
1. بقره، آیه 200؛ آل عمران، آیه 77؛ اسراء، آیه 18، شوری (42) آیه 20؛ احقاف (46) آیه 20.

موضوع قفل شده است