جمع بندی راز و رازداری از نظر اسلام
تبهای اولیه
سلام
وقتی مطلبی را به یکی از دوستان می گویم و درخواست می کنم به کسی نگوید، بر خلاف چیزی که از او خواستم برای خیلی از افراد بازگو می کند. وقتی اعتراض می کنم می گوید به نظر من این راز نبوده.
در اسلام خیلی به رازداری سفارش شده ولی به چه چیزی راز می گویند؟ حدیث یا آیه ای در این مورد داریم؟
متشکرم
وقتی مطلبی را به یکی از دوستان می گویم و درخواست می کنم به کسی نگوید، بر خلاف چیزی که از او خواستم برای خیلی از افراد بازگو می کند. وقتی اعتراض می کنم می گوید به نظر من این راز نبوده.
در اسلام خیلی به رازداری سفارش شده ولی به چه چیزی راز می گویند؟ حدیث یا آیه ای در این مورد داریم؟
باسلام و عرض ادب خدمت شما دوست گرامی
راز یعنی مطلبی که فقط به شما گفته شده و حتی ممکن است در آن تاکید شده باشد که به دیگران بازگو نفرمایید.
گاهی هم در راز بودنِ یک مطلب، لازم نیست که تاکید شود به دیگری بازگو نکن، همین که عیب یا مسائل شخصی که غالبا مردم رازی نیستند بیان شود، جزء راز حساب می شود.
امام صادق علیه السلام فرمودند: شيعيان ما را در سه مورد بيازماييد: به هنگام فرا رسيدن وقت نمازها ببينيد مراقبت ايشان چگونه است و در باره رازها بنگريد چگونه راز دارى مىكنند و راز ما را از دشمنان پوشيده مىدارند و در باره اموال خود چگونه با برادران دينى خود در آن مواسات مىكنند.
امْتَحِنُوا شِيعَتَنَا عِنْدَ ثَلَاثٍ عِنْدَ مَوَاقِيتِ الصَّلَاةِ كَيْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَيْهَا وَ عِنْدَ أَسْرَارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَى أَمْوَالِهِمْ كَيْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لِإِخْوَانِهِمْ فِينَا.(روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، ج2، ص: 294)
امام صادق(ع) فرمود:
مجلس ها و گردهمائی ها امانت است، کسی حق ندارد کلام محرمانه رفیق خود را بدون اجازه او بازگو کند مگر در موردی که شنونده مورد وثوق و اعتماد باشد یا ذکر خیری از آن رفیق باشد.
( اصول کافی جلد 4 صفحه 481)
الْمَجَالِسُ بِالْأَمَانَةِ وَ لَيْسَ لِأَحَدٍ أَنْ يُحَدِّثَ بِحَدِيثٍ يَكْتُمُهُ صَاحِبُهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ إِلَّا أَنْ يَكُونَ ثِقَةً أَوْ ذِكْراً لَهُ بِخَيْر
خب مشکل من اینه که مثلا بهشون میگم امروز ناهار فلان غذا رو خوردم. ولی به کسی نگو. ایشون هم جلوی من به چند نفر دیگه میشه و به نظرش این اصلا راز نیست!
نمی تونم هر دفعه براشون بگم چرا نمی خوام به کسی بگن...
در اسلام اگر به کسی بگوییم این مطلب رو به کسی نگو راز به حساب میاد یا حتما باید عیب یا مساله شخصی باشه؟ اگه راز به حساب میاد می خوام با دلیل به ایشون بگم.
متشکرم
خب مشکل من اینه که مثلا بهشون میگم امروز ناهار فلان غذا رو خوردم. ولی به کسی نگو. ایشون هم جلوی من به چند نفر دیگه میشه و به نظرش این اصلا راز نیست!
نمی تونم هر دفعه براشون بگم چرا نمی خوام به کسی بگن...در اسلام اگر به کسی بگوییم این مطلب رو به کسی نگو راز به حساب میاد یا حتما باید عیب یا مساله شخصی باشه؟ اگه راز به حساب میاد می خوام با دلیل به ایشون بگم.
متشکرم
سلام
ببخشید ولی مگر مجبورید راز خود را به آدم دهن لق بگویید.این افراد اگر برایشان خود پیغمبر را هم بیاوری نمی توانند دهانشان را نگه دارند. به نظر من این که می گوید اینها برای من راز نبوده فقط یک بهانه است تا بتواند وجدان خودش را راضی کند.
[="Tahoma"][="Blue"]در اسلام اگر به کسی بگوییم این مطلب رو به کسی نگو راز به حساب میاد یا حتما باید عیب یا مساله شخصی باشه؟ اگه راز به حساب میاد می خوام با دلیل به ایشون بگم.
بله، وقتی با شما عهدو پیمان بسته که به کسی نگوید، باید بر قول خودش باشد و اگر خلاف کند، خلاف قول و عهد و پیمان عمل کرده و معصیت است.[/]
سوال:
وقتی مطلبی را به یکی از دوستان می گویم و درخواست می کنم به کسی نگوید، بر خلاف چیزی که از او خواستم برای خیلی از افراد بازگو می کند. وقتی اعتراض می کنم می گوید به نظر من این راز نبوده.
در اسلام خیلی به رازداری سفارش شده ولی به چه چیزی راز می گویند؟ حدیث یا آیه ای در این مورد داریم؟
باسلام و عرض ادب خدمت شما دوست گرامی
راز یعنی مطلبی که فقط به شما گفته شده و حتی ممکن است در آن تاکید شده باشد که به دیگران بازگو نفرمایید.
گاهی هم در راز بودنِ یک مطلب، لازم نیست که تاکید شود به دیگری بازگو نکن، همین که عیب یا مسائل شخصی که غالبا مردم رازی نیستند بیان شود، جزء راز حساب می شود.
امام صادق علیه السلام فرمودند: شيعيان ما را در سه مورد بيازماييد: به هنگام فرا رسيدن وقت نمازها ببينيد مراقبت ايشان چگونه است و در باره رازها بنگريد چگونه راز دارى مىكنند و راز ما را از دشمنان پوشيده مىدارند و در باره اموال خود چگونه با برادران دينى خود در آن مواسات مىكنند.
امْتَحِنُوا شِيعَتَنَا عِنْدَ ثَلَاثٍ عِنْدَ مَوَاقِيتِ الصَّلَاةِ كَيْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَيْهَا وَ عِنْدَ أَسْرَارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَى أَمْوَالِهِمْ كَيْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لِإِخْوَانِهِمْ فِينَا.
(روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، ج2، ص: 294)
امام صادق(ع) فرمود:
مجلس ها و گردهمائی ها امانت است، کسی حق ندارد کلام محرمانه رفیق خود را بدون اجازه او بازگو کند مگر در موردی که شنونده مورد وثوق و اعتماد باشد یا ذکر خیری از آن رفیق باشد.
الْمَجَالِسُ بِالْأَمَانَةِ وَ لَيْسَ لِأَحَدٍ أَنْ يُحَدِّثَ بِحَدِيثٍ يَكْتُمُهُ صَاحِبُهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ إِلَّا أَنْ يَكُونَ ثِقَةً أَوْ ذِكْراً لَهُ بِخَيْر.( اصول کافی جلد 4 صفحه 481)