آیا شنیدن سهوی غیبت باعث میشه حق الناس به گردن ما باشد؟
تب‌های اولیه
باسلام
گاهی با انسان هایی که زیاد به امور معنوی پایبند نیستند؛ هم کلام میشیم؛ و صحبت میکنیم؛ صحبت هایی که میکنیم اصلا در مورد غیبت و امثالهم نیست؛ مثلا درباره مسأله ی مباحی صحبت میکنیم؛ در بین این صحبت ها به صورت غیر منتظره و ناخواسته توسط ما (بدون آنکه ازش پرسش کنیم) شخص مقابل حرفی را میزند که غیبت محسوب میشود یا مستقیم غیبت میکند، زمانی که غیبت رو میکنه تا خواسته باشیم جلو دهانش رو بگیریم غیبت تمام شده.
حال چند سوال
1- صحبت کردن درباره مسائل مباح با افرادی که امکان دارد در بین صحبت های خود غیبت بگویند چه حکمی دارد؟
باالفرض اگر پدر و مادر باشند این اشخاص چه؟
2- اگر چنین غیبتی سهوا شنیدیم آیا باید توبه کنیم؟ حق الله گردن ماست؟ حق الناس چطور؟
3- بعد از اینکه غیبت آن شخص تمام شد؛ اگر شرایط وجوب نهی از منکر مهیا نبود؛ باید کار آن شخص را توجیه کنیم یا وظیفه ایی نداریم؟
آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله سیستانی
باسلام
گاهی با انسان هایی که زیاد به امور معنوی پایبند نیستند؛ هم کلام میشیم؛ و صحبت میکنیم؛ صحبت هایی که میکنیم اصلا در مورد غیبت و امثالهم نیست؛ مثلا درباره مسأله ی مباحی صحبت میکنیم؛ در بین این صحبت ها به صورت غیر منتظره و ناخواسته توسط ما (بدون آنکه ازش پرسش کنیم) شخص مقابل حرفی را میزند که غیبت محسوب میشود یا مستقیم غیبت میکند، زمانی که غیبت رو میکنه تا خواسته باشیم جلو دهانش رو بگیریم غیبت تمام شده.حال چند سوال
1- صحبت کردن درباره مسائل مباح با افرادی که امکان دارد در بین صحبت های خود غیبت بگویند چه حکمی دارد؟
باالفرض اگر پدر و مادر باشند این اشخاص چه؟2- اگر چنین غیبتی سهوا شنیدیم آیا باید توبه کنیم؟ حق الله گردن ماست؟ حق الناس چطور؟
3- بعد از اینکه غیبت آن شخص تمام شد؛ اگر شرایط وجوب نهی از منکر مهیا نبود؛ باید کار آن شخص را توجیه کنیم یا وظیفه ایی نداریم؟
آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله سیستانی
با سلام و عرض ادب
1و2و3- به نظر آیه الله مکارم،بعد از آنکه متوجه شدید که غیبت می کند با زبان خوش و لحن ملایم تذکر دهید و از کار خود توبه نمایید.(1)
ج1و2) به نظر مقام معظم رهبری در فرض مذکور، صرف احتمال، مانع از صحبت کردن نيست؛ لکن در صورت غيبت بايد جلوي آن گرفته شود.
ج3) در صورت عدم توجه و عمد چیزي بر گردن شما نيست.
ج4) گوش دادن به غیبت و مانند آن از روی اختیار حرام می‌باشد؛ و باید از آن جلوگیری شود و با وجود شرایط نهی از منکر نهی از منکر زبانی واجب است؛ و توجیه معنا ندارد.(2)
پی نوشت:
1.استفتای کتبی از دفتر آیه الله مکارم به شماره 9307150132
2.استفتای کتبی از دفتر مقام معظم رهبری به شماره 480742
با سلام و عرض ادب1و2و3- بعد از آنکه متوجه شدید که غیبت می کند با زبان خوش و لحن ملایم تذکر دهید و از کار خود توبه نمایید.
استفتای کتبی از دفتر آیه الله مکارم به شماره 9307150132
باسلام و تشکر
از آنچه بیان کردید ظاهرا نه حق الناسی در گردن ما میاید و نه حق اللهی، فقط باید نهی از منکر کرد. آری؟
در مورد شماره 1 چیزی نگفتید:
صحبت کردن درباره مسائل مباح با افرادی که امکان دارد در بین صحبت های خود غیبت بگویند چه حکمی دارد؟
باالفرض اگر پدر و مادر باشند این اشخاص چه؟
باتشکر
باسلام و تشکر
از آنچه بیان کردید ظاهرا نه حق الناسی در گردن ما میاید و نه حق اللهی، فقط باید نهی از منکر کرد. آری؟در مورد شماره 1 چیزی نگفتید:
صحبت کردن درباره مسائل مباح با افرادی که امکان دارد در بین صحبت های خود غیبت بگویند چه حکمی دارد؟
باالفرض اگر پدر و مادر باشند این اشخاص چه؟باتشکر
با سلام و احترام مجدد
همانطور که در استفتائات آمده است باید توبه شود(نسبت به موارد قبلی) و درجایی هم که صحبت مباح باشد و یقین نداریم حتما غیبتی می شود، گفتگو اشکال ندارد.
موفق و موید باشید
همانطور که در استفتائات آمده است باید توبه شود
باسلام
آنچه در شنیدنش اختیار نداریم و سهوی می شنویم؛ چرا باید توبه کنیم؟ آیا اصلا مرتکب گناه شدیم؟
باسلام
آنچه در شنیدنش اختیار نداریم و سهوی می شنویم؛ چرا باید توبه کنیم؟ آیا اصلا مرتکب گناه شدیم؟
با سلام و احترام
اگر سهوا شنیده شود و از قبل هم زمینه غیبت نبوده باشد گناه نکرده و استغفار ندارد.
استفتای شفاهی از دفتر آیه الله مکارم در قم
سلام
ایا غیبت کردن در یک جمع دو نفره که فقط شنونده بوده ام،نیاز به راضی کردن آن شخص دارد؟
با سلام و عرض ادب
شنونده غیبت درحکم غیبت کننده است و به نظر حضرت امام مانند بسیاری از مراجع تقلید عظام دیگر بر اساس روایات موجود در این باب معتقدند در صورتى که شخص غیبت شونده زنده و در قيد حيات باشد، در صورت امكان و عدم مفسده، باید از خود او حلاليّت گرفته شود. اما اگر به او بگويد که: غيبت تو را کرده ام یا به تو تهمت زده ام، او ناراحت مى شود و ممکن است مفسده های بیشتری پیش بیاید، نبايد به او گفت. بلکه بايد بين خود و خداوند توبه کند. و برای آن شخص از خداوند طلب مغفرت نماید(1)
پینوشت:
1-امام خمینی، استفتائات، ج 2، ص 621، مسئله 21 و 15