درد و دل:مشکلات خانوادگی، درس نخواندن، ناامیدی و...

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
اگر افسردگی دارید نخوانید
28تم وارد 22 سالگی میشم. چند ساله که افسردگی دارم از تقریبا 13.14 سالگی(تقریبا همزمان با مادرم). مادرم اسکیزوفرنی داره. دوم و سوم هنرستان نتونستم درس بخونم به خاطر افسردگی و ناراحتی زیاد تمرکز نداشتم کتاب که میومد دستم هرچی میخوندم تومخم نمیرفت و خیلی حس بدی پیدا میکردم تا همین الان هم اینطوریم. و مادرم چند وقت یک بار حالش بد میشه و من هم اعصابم خورد میشه به خاطر اون. وقتی دیوانه میشه میگه همه آدم فضایی اند یا حیوانها آدمند، شما زهنی حرف میزنید و یک صداهایی میشنوه که باهاش حرف میزنند و یک چیزهایی میبینه و... طی چند سال که کمکم اطلاعاتم رفت بالا احتمال میدم دیوانگیش به خاطر مشکل فیزیکی در مغزش(چون بعضی مواقع داغ میکرد قبلاً) که باعث شده ضعیف بشه(شاید روحش) و این ضعف باعث شده شیاطین نسبت بهش تسلط نسبی پیدا کنند و هروقت قرص نمیخوره چون مغز و منطقش ضعیف میشه شیاطین میتونند کمی افکارش رو کنترل کنند ولی وقتی قرص میخوره تقریباً عادیه گرچه ساده لوحه و یکمی همیشه به اون تفکرات دیوانگیش اعتقاد داره. لعنت برشیطان و شیاطین.
بابام بعضی مواقع شله توی قرص دادن بهش و مامانم مقاومت میکنه(مخصوصاً اگر یک قضای بدی بخوره مقاومت میکنه تو قرص خوردن همچنین وقتی دیوانه شده) و اگر نخوره حالش بد میشه من مجبور میشم بیام دو تا سیلی بزنم توی گوش مادرم تا بخوره بعدش میام توی اتاقم 4 تا سیلی بخودم بزنم و کلی خودزنی و گریه کنم. نابود میشم وقتی ماردم رو میزنم یا داد میزنم سرش.
هرچی به بابام میگم خوب نزار باقالا بخوره حالش بدمیشه میگه اشکال نداره یک بار بعد فرداش حالش بد میشه. هرچی میگم نزار ترشی سیر درست کنه که خیلی واسش بده میگه میدونم اما یکم اشکال نداره و دوباره فردا دیوونه میشه و از چند روز تا یکی دو هفته خوب شدنش با زیاد کردن قرص طول میکشه. باز فردا میگم نزار فالوده بخوره و روز از نو روزی از نو. چندین ساله همینه وضعیت. درس هم نمیگیره به هیچ وجه. بعضی مواقع خیلی دیوانه میشه میبرتش بیمارستان پرستارها هم گول میخورن و قرص ها رو نمیخوره میگن خوب نمیشه بهش با مجوز پدرم شک میدن نفسش(با نفس من) زیر شک میگیره میگه داشتم میمردم زیر شک با این وجود بابام دوباره کوتاهی میکنه تو قرص دادن و غذا خوردنشو... و باز هم میره بیمارستان شک میخوره. بابام هم دوست نداره سر مامانم داد بزنم حاظره بره بیمارستان اما نه خودش سرش داد میزنه نه من رو میزاره.
با توجه به اینکه قبلا سرش داغ میکرد و دیوانه هم هست در زمانی که حالش خوبه میگم ببرش حجامت سر مامانم نمیاد میگه مغزمو عوض میکنن! شوهر هم نمیتونه زن مریضشو زور کنه ببره.(قرص نمیتونه بش بده میتونه ببرتش حجامت سر؟؟)

یک خواهر هم دارم 27-8 سالش که زیاد خودشو درگیر مسائل مادرم نمیکنه.
بابام ظرف هارو خودش میشوره غذا معمولا خودش درست میکنه بعضی مواقع خواهرم .نظافت بابام خودش میکنه. بازنشسته است اما سر کار میره هفته ای 2-3 بار. خونمون مثل طویله است. خواهرم هرچی داره همونجای استفاده میزاره مادر و پدرم همینطور اصلاً عادت ندادند زیر پاشونو تمیز کنند حداقل من تو خدمت یاد گرفتم! مبل و زمین پر از خورده وسایله یک نفر خیالش نیست. از بچگی خجالت میکشیدم دوستامو بیارم خونه. من هم چند بار تلاش کردم تمیز نگه دارم اما یک ساعته دوباره به هم میریزند خونه رو خوب من که مستخدم خواهرم نیستم! اما حداقل اتاق خودم تقریباً همیشه مرتبه گرچه هرچی وسایل اضافه دارن میزارن اونجا تقریباً انباریه! خواهرم غذا میخوره سینی با نمکدون و ظرفش رو ول میکنه رو کابینت میره. حالا این خوبه مادرم رو زمین ول میکنه!(مگه رستورانه؟) من که سه چهار ماهه از بعد خدمت یک قاشق کثیف هم نمیزارم از خودم همه ظرفامو همون لحظه استفاده میشورم. به پدرم میگم این روشش نیست بابا بچتو زور کن نوبتی خونه رو تمیز کنیم ظرف ها هم ما بشوریم نوبتی. میگه با زور نمیشه. خواهرم نتنها سالی یک بار خونه رو تمیز نمیکنه بلکه ظرف هم نمیشوره و هیچ کار نمیکنه(همون هتل). بابام باید یکم زور بکار ببره چه برای بچه ها چه زنش چه زندگیش.
مسافرت که میریم چند روز خونه ی یک نفر میمونیم از خجالت آب میشم چون دوست ندارند ما بمونیم و رفتار خوبی هم ندارند اما ما با پررویی میمونیم!
میگم بابا خونه ی این فامیل ها باید هر کدام دو ساعت موند اینطوری خودمون کوچیک نمیشیم و مارو بیشتر دوست دارند اما گوش نمیکنه!
با تمام این موارد ما یک خوانواده ی بی فرهنگ و بی ادبیم!

- مادرمو دوست دارم. پدرمو خیلی دوست دارم- اون هم منو همینطور.
- درس دوست دارم بخونم حالا که خدمته رو رفتم اما این افکار خیلی آزار میده.
- کی شوهر خواهر تنبل با مادر دیوونش با خونه ی بهم ریخته میشه؟(حتی با اینکه خواهرم فوق لیسانس زبان داره میخونه)
- کی زن پسری با چنین خوانواده ای و مدرک سیکل میشه؟(جالبه پدر و مادرم دیپلم دارند!) (و میدونم مدرک همه چیز نیست اما ادامشو بخونید) زنه باید مادر شوهر دیوونه و خوانواده ی بی فرهنگ رو تحمل کنه؟ یا باید یک زنی با خونواده ای مثل مال خودم بگیرم مشکل بشه دو تا؟(حاضرم بمیرم اما زن بد نگیرم)
- با مدرک سیکل کاری گیرم نمیاد خودمم خیلی آدم بی عرضه ای هستم و الی شاید گیر میومد اصلاً اراده و اعتماد بنفس و امید ندارم و الی گیر میومد. یک روز که دنبال کار رفتم گیر نیومد خیلی ناراحت بودم. تو چشمام اشک جمع شده بود و کفر گفتم و شروع کردم به کافر شدن. شب قبلش چند ساعت کلی گریه و التماس خدا و توسل به امام ها کرده بودم که کار گیرم بیاد و از این افسردگی و وضعیت در بیام اما نشد. بی ایمان و کافر و از همه چیز نا امید شدم. انگار بعد از چند سال و چندین بار دیگه واقعاً از ته قلب تصمیم خودکشی گرفته بودم و گفتم فردا صبح میرم رو پل غدیر(اهواز) و خودکشی میکنم. زودتر از اتوبوس پیاده شدم و یک مسیر طولانی رو تا خونه دویدم. یکم آرومتر شدم. اومدم توی اسکدین در مورد خودکشی برای بار چندم خوندم. نوشته بود اول آدم کافر میشه بعد خودکشی میکنه اما من نمیخواستم کافر بمیرم. دیدم میرم اون دنیا بدتر زجر میکشم. شک داشتم اما نمازمو به زور هم که شده خوندم. اون موقع نسبت به معصومین هم بددل شده بودم اما هنوز امام زمان رو دوست داشتم. چون یاری نداره، هر شب اشک میریزه و نمیتونه واسه ما غیر از دعا کاری کنه. اون هم مثل من ناراحته. به خاطر اینکه ثابت کنم و مطمئن بشم کافر نیستم چندین بار گفتم خدایا دوستت دارم، یا امام زمان دوستت دارم،امام حسین دوستت دارم.
چون خیلی دویده بودم و خسته بودم بر عکس همه ی شبها که تا 3 بیدار بودم اون شب اگر اشتباه نکنم ده و نیم یازده خوابیدم. ساعت چهار از خواب بیدار شدم و خواب از سرم پرید و بیدارموندم. حس خوبی داشتم و دلم تاریک و غمگین نبود. 5.30 اذان گفت. رفتم مسجد نماز رو خوندم و موندم تا تعقیبات تموم بشه چون مسجد ما هر روز زیارت عاشورا داره. قرآن رو باز کردم چیزی نوشته بود که حس خوبی بهم داد و از خودکشی پشیمان شدم.

این ها رو بیشتر واسه درد دل نوشتم. اما این ها مشکلات منه و بعضی مواقع به خدا بدبین میشم و فکر های کفر آمیز میاد تو سرم.

لطفاً کمک کنید.

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
اگر افسردگی دارید نخوانید
28تم وارد 22 سالگی میشم. چند ساله که افسردگی دارم از تقریبا 13.14 سالگی(تقریبا همزمان با مادرم). مادرم اسکیزوفرنی داره. دوم و سوم هنرستان نتونستم درس بخونم به خاطر افسردگی و ناراحتی زیاد تمرکز نداشتم کتاب که میومد دستم هرچی میخوندم تومخم نمیرفت و خیلی حس بدی پیدا میکردم تا همین الان هم اینطوریم. و مادرم چند وقت یک بار حالش بد میشه و من هم اعصابم خورد میشه به خاطر اون. وقتی دیوانه میشه میگه همه آدم فضایی اند یا حیوانها آدمند، شما زهنی حرف میزنید و یک صداهایی میشنوه که باهاش حرف میزنند و یک چیزهایی میبینه و... طی چند سال که کمکم اطلاعاتم رفت بالا احتمال میدم دیوانگیش به خاطر مشکل فیزیکی در مغزش(چون بعضی مواقع داغ میکرد قبلاً) که باعث شده ضعیف بشه(شاید روحش) و این ضعف باعث شده شیاطین نسبت بهش تسلط نسبی پیدا کنند و هروقت قرص نمیخوره چون مغز و منطقش ضعیف میشه شیاطین میتونند کمی افکارش رو کنترل کنند ولی وقتی قرص میخوره تقریباً عادیه گرچه ساده لوحه و یکمی همیشه به اون تفکرات دیوانگیش اعتقاد داره. لعنت برشیطان و شیاطین.
بابام بعضی مواقع شله توی قرص دادن بهش و مامانم مقاومت میکنه(مخصوصاً اگر یک قضای بدی بخوره مقاومت میکنه تو قرص خوردن همچنین وقتی دیوانه شده) و اگر نخوره حالش بد میشه من مجبور میشم بیام دو تا سیلی بزنم توی گوش مادرم تا بخوره بعدش میام توی اتاقم 4 تا سیلی بخودم بزنم و کلی خودزنی و گریه کنم. نابود میشم وقتی ماردم رو میزنم یا داد میزنم سرش.
هرچی به بابام میگم خوب نزار باقالا بخوره حالش بدمیشه میگه اشکال نداره یک بار بعد فرداش حالش بد میشه. هرچی میگم نزار ترشی سیر درست کنه که خیلی واسش بده میگه میدونم اما یکم اشکال نداره و دوباره فردا دیوونه میشه و از چند روز تا یکی دو هفته خوب شدنش با زیاد کردن قرص طول میکشه. باز فردا میگم نزار فالوده بخوره و روز از نو روزی از نو. چندین ساله همینه وضعیت. درس هم نمیگیره به هیچ وجه. بعضی مواقع خیلی دیوانه میشه میبرتش بیمارستان پرستارها هم گول میخورن و قرص ها رو نمیخوره میگن خوب نمیشه بهش با مجوز پدرم شک میدن نفسش(با نفس من) زیر شک میگیره میگه داشتم میمردم زیر شک با این وجود بابام دوباره کوتاهی میکنه تو قرص دادن و غذا خوردنشو... و باز هم میره بیمارستان شک میخوره. بابام هم دوست نداره سر مامانم داد بزنم حاظره بره بیمارستان اما نه خودش سرش داد میزنه نه من رو میزاره.
با توجه به اینکه قبلا سرش داغ میکرد و دیوانه هم هست در زمانی که حالش خوبه میگم ببرش حجامت سر مامانم نمیاد میگه مغزمو عوض میکنن! شوهر هم نمیتونه زن مریضشو زور کنه ببره.(قرص نمیتونه بش بده میتونه ببرتش حجامت سر؟؟)

یک خواهر هم دارم 27-8 سالش که زیاد خودشو درگیر مسائل مادرم نمیکنه.
بابام ظرف هارو خودش میشوره غذا معمولا خودش درست میکنه بعضی مواقع خواهرم .نظافت بابام خودش میکنه. بازنشسته است اما سر کار میره هفته ای 2-3 بار. خونمون مثل طویله است. خواهرم هرچی داره همونجای استفاده میزاره مادر و پدرم همینطور اصلاً عادت ندادند زیر پاشونو تمیز کنند حداقل من تو خدمت یاد گرفتم! مبل و زمین پر از خورده وسایله یک نفر خیالش نیست. از بچگی خجالت میکشیدم دوستامو بیارم خونه. من هم چند بار تلاش کردم تمیز نگه دارم اما یک ساعته دوباره به هم میریزند خونه رو خوب من که مستخدم خواهرم نیستم! اما حداقل اتاق خودم تقریباً همیشه مرتبه گرچه هرچی وسایل اضافه دارن میزارن اونجا تقریباً انباریه! خواهرم غذا میخوره سینی با نمکدون و ظرفش رو ول میکنه رو کابینت میره. حالا این خوبه مادرم رو زمین ول میکنه!(مگه رستورانه؟) من که سه چهار ماهه از بعد خدمت یک قاشق کثیف هم نمیزارم از خودم همه ظرفامو همون لحظه استفاده میشورم. به پدرم میگم این روشش نیست بابا بچتو زور کن نوبتی خونه رو تمیز کنیم ظرف ها هم ما بشوریم نوبتی. میگه با زور نمیشه. خواهرم نتنها سالی یک بار خونه رو تمیز نمیکنه بلکه ظرف هم نمیشوره و هیچ کار نمیکنه(همون هتل). بابام باید یکم زور بکار ببره چه برای بچه ها چه زنش چه زندگیش.
مسافرت که میریم چند روز خونه ی یک نفر میمونیم از خجالت آب میشم چون دوست ندارند ما بمونیم و رفتار خوبی هم ندارند اما ما با پررویی میمونیم!
میگم بابا خونه ی این فامیل ها باید هر کدام دو ساعت موند اینطوری خودمون کوچیک نمیشیم و مارو بیشتر دوست دارند اما گوش نمیکنه!
با تمام این موارد ما یک خوانواده ی بی فرهنگ و بی ادبیم!

- مادرمو دوست دارم. پدرمو خیلی دوست دارم- اون هم منو همینطور.
- درس دوست دارم بخونم حالا که خدمته رو رفتم اما این افکار خیلی آزار میده.
- کی شوهر خواهر تنبل با مادر دیوونش با خونه ی بهم ریخته میشه؟(حتی با اینکه خواهرم فوق لیسانس زبان داره میخونه)
- کی زن پسری با چنین خوانواده ای و مدرک سیکل میشه؟(جالبه پدر و مادرم دیپلم دارند!) (و میدونم مدرک همه چیز نیست اما ادامشو بخونید) زنه باید مادر شوهر دیوونه و خوانواده ی بی فرهنگ رو تحمل کنه؟ یا باید یک زنی با خونواده ای مثل مال خودم بگیرم مشکل بشه دو تا؟(حاضرم بمیرم اما زن بد نگیرم)
- با مدرک سیکل کاری گیرم نمیاد خودمم خیلی آدم بی عرضه ای هستم و الی شاید گیر میومد اصلاً اراده و اعتماد بنفس و امید ندارم و الی گیر میومد. یک روز که دنبال کار رفتم گیر نیومد خیلی ناراحت بودم. تو چشمام اشک جمع شده بود و کفر گفتم و شروع کردم به کافر شدن. شب قبلش چند ساعت کلی گریه و التماس خدا و توسل به امام ها کرده بودم که کار گیرم بیاد و از این افسردگی و وضعیت در بیام اما نشد. بی ایمان و کافر و از همه چیز نا امید شدم. انگار بعد از چند سال و چندین بار دیگه واقعاً از ته قلب تصمیم خودکشی گرفته بودم و گفتم فردا صبح میرم رو پل غدیر(اهواز) و خودکشی میکنم. زودتر از اتوبوس پیاده شدم و یک مسیر طولانی رو تا خونه دویدم. یکم آرومتر شدم. اومدم توی اسکدین در مورد خودکشی برای بار چندم خوندم. نوشته بود اول آدم کافر میشه بعد خودکشی میکنه اما من نمیخواستم کافر بمیرم. دیدم میرم اون دنیا بدتر زجر میکشم. شک داشتم اما نمازمو به زور هم که شده خوندم. اون موقع نسبت به معصومین هم بددل شده بودم اما هنوز امام زمان رو دوست داشتم. چون یاری نداره، هر شب اشک میریزه و نمیتونه واسه ما غیر از دعا کاری کنه. اون هم مثل من ناراحته. به خاطر اینکه ثابت کنم و مطمئن بشم کافر نیستم چندین بار گفتم خدایا دوستت دارم، یا امام زمان دوستت دارم،امام حسین دوستت دارم.
چون خیلی دویده بودم و خسته بودم بر عکس همه ی شبها که تا 3 بیدار بودم اون شب اگر اشتباه نکنم ده و نیم یازده خوابیدم. ساعت چهار از خواب بیدار شدم و خواب از سرم پرید و بیدارموندم. حس خوبی داشتم و دلم تاریک و غمگین نبود. 5.30 اذان گفت. رفتم مسجد نماز رو خوندم و موندم تا تعقیبات تموم بشه چون مسجد ما هر روز زیارت عاشورا داره. قرآن رو باز کردم چیزی نوشته بود که حس خوبی بهم داد و از خودکشی پشیمان شدم.

این ها رو بیشتر واسه درد دل نوشتم. اما این ها مشکلات منه و بعضی مواقع به خدا بدبین میشم و فکر های کفر آمیز میاد تو سرم.

لطفاً کمک کنید.

علیکم السلام ممنون دوست عزیز کمک کردین. شما هم موفق باشین.

علیکم السلام
من هم چند سال پیش قرص مصرف میکردم و چند ماه یک بار دکتر عوض کردم اما تاثیر زیادی نداشت و قدرت بدنیمو خیلی ضعیف کرد و بیحال شده بودم و دیگه ادامه ندادم اما خدارو شکر یک سالی هست با طب سنتی آشنا و چند وقتی است شروع به درمان کردم و تاثیر داره. انشا الله مشکلات شما هم حل بشه. واستون دعا میکنم شما هم دعا رو فراموش نکنین.

متاسفم که بعضی آما زجر میکشن بعضی خوش می گذرونن

تا خوش گذرونی چی باشه!
اگه این آدمایه ظاهرا خوش منظورتونه ، اینا که بی قید و بند خوشن ،فک نمی کنم دلایه خوشی داشته باشن به هر حال من که حاضر نیستم یک لحظه خوشیایه اونا رو داشته باشم

اگه خوشی دیگه ای منظورتونه ، من هیچ کسی رو نمی شناسم که بدون غم و مشکل باشه ، هر کسی فکر می کنه مشکل خودش بزرگترین مشکل دنیاست ، ولی بعضی آدما انقدر روحیه بالایی دارن و انقدر خوب بلدن مدیریت کردن رفتارشون و زندگیشون رو که نمی زارن کسی از مشکلاتشون باخبر بشه ، اینجور آدما همونایین که همیشه لبخند رو لبشونه و سنگ صبور بقیه می شن ، به نظر من که خیلی ایمان بالایی می خواد به اینجا رسیدن ، ولی یکی که از بیرون می بینتشون فک می کنه اینا هیچ مشکلی ندارن

نشنیدین هرکه بامش بیش برفش بیشتر؟

درسته بعضی مشکلات واقعا طاقت فرسان ولی اگه خود آدما تو به وجود آوردنش نقشی نداشته باشن پس یعنی امتحان خداست و برا بالا بردن ارزش آدماست

کربن چیز با ارزشی نیست ولی وقتی تحت فشار خیلی زیاد قرار می گیرهالماس میشه

آدم باید پیش خدا ارزش زیادی داشته باشه که برا الماس شدن انتخاب شده باشه ، درسته فوق العاده زجری که شما میکشی سخته ولی اگه ایمانتون رو تو این شرایط حفظ کنید آینده ی فوق العاده ای در انتظارتونه ان شاء الله

ولی من میگم حرفای تو بیشتر تئوری هستن تا عملی قبولشون داشته باشی

خوشبختی و خوشی داشتن یکیش حداکثره

حداکثر اینکه مثل خیلی از پسرا پسر یه تاجر باشم و تو شرکت بابام باشم

حالا که این نیست اون خوشی حداقلی رو داشته باشم یعنی سلامتی خودم و خانواده ام

یعنی پدری سالم داشته باشم

مادری راحت که در آسایش باشه

و سایر اعضای خانواده و خودم فکرمون و خیالمون راحت باشه

ولی خب شاید خیلیا دوس نداشته باشن مشکلی داشته باشن

احساس می کنم خودم و خانوادم همیشه بدبخت می مونیم

چون هر لحظه یه مشکل برامون پیش میاد

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
اگر افسردگی دارید نخوانید گرچه دوست دارم پاسخ بدید اما اگر خودتان افسرده هستید این متن ممکنه شما رو دوباره افسرده کنه و من راضی به این نیستم.
28تم وارد 22 سالگی میشم. چند ساله که افسردگی دارم از تقریبا 13.14 سالگی(تقریبا همزمان با مادرم). مادرم اسکیزوفرنی داره. دوم و سوم هنرستان نتونستم درس بخونم به خاطر افسردگی و ناراحتی زیاد تمرکز نداشتم کتاب که میومد دستم هرچی میخوندم تومخم نمیرفت و خیلی حس بدی پیدا میکردم تا همین الان هم اینطوریم. و مادرم چند وقت یک بار حالش بد میشه و من هم اعصابم خورد میشه به خاطر اون. وقتی دیوانه میشه میگه همه آدم فضایی اند یا حیوانها آدمند، شما زهنی حرف میزنید و یک صداهایی میشنوه که باهاش حرف میزنند و یک چیزهایی میبینه و... طی چند سال که کمکم اطلاعاتم رفت بالا احتمال میدم دیوانگیش به خاطر مشکل فیزیکی در مغزش(چون بعضی مواقع داغ میکرد قبلاً) که باعث شده ضعیف بشه(شاید روحش) و این ضعف باعث شده شیاطین نسبت بهش تسلط نسبی پیدا کنند و هروقت قرص نمیخوره چون مغز و منطقش ضعیف میشه شیاطین میتونند کمی افکارش رو کنترل کنند ولی وقتی قرص میخوره تقریباً عادیه گرچه ساده لوحه و یکمی همیشه به اون تفکرات دیوانگیش اعتقاد داره. لعنت برشیطان و شیاطین.
بابام بعضی مواقع شله توی قرص دادن بهش و مامانم مقاومت میکنه(مخصوصاً اگر یک قضای بدی بخوره مقاومت میکنه تو قرص خوردن همچنین وقتی دیوانه شده) و اگر نخوره حالش بد میشه من مجبور میشم بیام دو تا سیلی بزنم توی گوش مادرم تا بخوره بعدش میام توی اتاقم 4 تا سیلی بخودم بزنم و کلی خودزنی و گریه کنم. نابود میشم وقتی ماردم رو میزنم یا داد میزنم سرش.
هرچی به بابام میگم خوب نزار باقالا بخوره حالش بدمیشه میگه اشکال نداره یک بار بعد فرداش حالش بد میشه. هرچی میگم نزار ترشی سیر درست کنه که خیلی واسش بده میگه میدونم اما یکم اشکال نداره و دوباره فردا دیوونه میشه و از چند روز تا یکی دو هفته خوب شدنش با زیاد کردن قرص طول میکشه. باز فردا میگم نزار فالوده بخوره و روز از نو روزی از نو. چندین ساله همینه وضعیت. درس هم نمیگیره به هیچ وجه. بعضی مواقع خیلی دیوانه میشه میبرتش بیمارستان پرستارها هم گول میخورن و قرص ها رو نمیخوره میگن خوب نمیشه بهش با مجوز پدرم شک میدن نفسش(با نفس من) زیر شک میگیره میگه داشتم میمردم زیر شک با این وجود بابام دوباره کوتاهی میکنه تو قرص دادن و غذا خوردنشو... و باز هم میره بیمارستان شک میخوره. بابام هم دوست نداره سر مامانم داد بزنم حاظره بره بیمارستان اما نه خودش سرش داد میزنه نه من رو میزاره.
با توجه به اینکه قبلا سرش داغ میکرد و دیوانه هم هست در زمانی که حالش خوبه میگم ببرش حجامت سر مامانم نمیاد میگه مغزمو عوض میکنن! شوهر هم نمیتونه زن مریضشو زور کنه ببره.(قرص نمیتونه بش بده میتونه ببرتش حجامت سر؟؟)

یک خواهر هم دارم 27-8 سالش که زیاد خودشو درگیر مسائل مادرم نمیکنه.
بابام ظرف هارو خودش میشوره غذا معمولا خودش درست میکنه بعضی مواقع خواهرم .نظافت بابام خودش میکنه. بازنشسته است اما سر کار میره هفته ای 2-3 بار. خونمون مثل طویله است. خواهرم هرچی داره همونجای استفاده میزاره مادر و پدرم همینطور اصلاً عادت ندادند زیر پاشونو تمیز کنند حداقل من تو خدمت یاد گرفتم! مبل و زمین پر از خورده وسایله یک نفر خیالش نیست. از بچگی خجالت میکشیدم دوستامو بیارم خونه. من هم چند بار تلاش کردم تمیز نگه دارم اما یک ساعته دوباره به هم میریزند خونه رو خوب من که مستخدم خواهرم نیستم! اما حداقل اتاق خودم تقریباً همیشه مرتبه گرچه هرچی وسایل اضافه دارن میزارن اونجا تقریباً انباریه! خواهرم غذا میخوره سینی با نمکدون و ظرفش رو ول میکنه رو کابینت میره. حالا این خوبه مادرم رو زمین ول میکنه!(مگه رستورانه؟) من که سه چهار ماهه از بعد خدمت یک قاشق کثیف هم نمیزارم از خودم همه ظرفامو همون لحظه استفاده میشورم. به پدرم میگم این روشش نیست بابا بچتو زور کن نوبتی خونه رو تمیز کنیم ظرف ها هم ما بشوریم نوبتی. میگه با زور نمیشه. خواهرم نتنها سالی یک بار خونه رو تمیز نمیکنه بلکه ظرف هم نمیشوره و هیچ کار نمیکنه(همون هتل). بابام باید یکم زور بکار ببره چه برای بچه ها چه زنش چه زندگیش.
مسافرت که میریم چند روز خونه ی یک نفر میمونیم از خجالت آب میشم چون دوست ندارند ما بمونیم و رفتار خوبی هم ندارند اما ما با پررویی میمونیم!
میگم بابا خونه ی این فامیل ها باید هر کدام دو ساعت موند اینطوری خودمون کوچیک نمیشیم و مارو بیشتر دوست دارند اما گوش نمیکنه!
با تمام این موارد ما یک خوانواده ی بی فرهنگ و بی ادبیم!

- مادرمو دوست دارم. پدرمو خیلی دوست دارم- اون هم منو همینطور.
- درس دوست دارم بخونم حالا که خدمته رو رفتم اما این افکار خیلی آزار میده.
- کی شوهر خواهر تنبل با مادر دیوونش با خونه ی بهم ریخته میشه؟(حتی با اینکه خواهرم فوق لیسانس زبان داره میخونه)
- کی زن پسری با چنین خوانواده ای و مدرک سیکل میشه؟(جالبه پدر و مادرم دیپلم دارند!) (و میدونم مدرک همه چیز نیست اما ادامشو بخونید) زنه باید مادر شوهر دیوونه و خوانواده ی بی فرهنگ رو تحمل کنه؟ یا باید یک زنی با خونواده ای مثل مال خودم بگیرم مشکل بشه دو تا؟(حاضرم بمیرم اما زن بد نگیرم)
- با مدرک سیکل کاری گیرم نمیاد خودمم خیلی آدم بی عرضه ای هستم و الی شاید گیر میومد اصلاً اراده و اعتماد بنفس و امید ندارم و الی گیر میومد. یک روز که دنبال کار رفتم گیر نیومد خیلی ناراحت بودم. تو چشمام اشک جمع شده بود و کفر گفتم و شروع کردم به کافر شدن. شب قبلش چند ساعت کلی گریه و التماس خدا و توسل به امام ها کرده بودم که کار گیرم بیاد و از این افسردگی و وضعیت در بیام اما نشد. بی ایمان و کافر و از همه چیز نا امید شدم. انگار بعد از چند سال و چندین بار دیگه واقعاً از ته قلب تصمیم خودکشی گرفته بودم و گفتم فردا صبح میرم رو پل غدیر(اهواز) و خودکشی میکنم. زودتر از اتوبوس پیاده شدم و یک مسیر طولانی رو تا خونه دویدم. یکم آرومتر شدم. اومدم توی اسکدین در مورد خودکشی برای بار چندم خوندم. نوشته بود اول آدم کافر میشه بعد خودکشی میکنه اما من نمیخواستم کافر بمیرم. دیدم میرم اون دنیا بدتر زجر میکشم. شک داشتم اما نمازمو به زور هم که شده خوندم. اون موقع نسبت به معصومین هم بددل شده بودم اما هنوز امام زمان رو دوست داشتم. چون یاری نداره، هر شب اشک میریزه و نمیتونه واسه ما غیر از دعا کاری کنه. اون هم مثل من ناراحته. به خاطر اینکه ثابت کنم و مطمئن بشم کافر نیستم چندین بار گفتم خدایا دوستت دارم، یا امام زمان دوستت دارم،امام حسین دوستت دارم.
چون خیلی دویده بودم و خسته بودم بر عکس همه ی شبها که تا 3 بیدار بودم اون شب اگر اشتباه نکنم ده و نیم یازده خوابیدم. ساعت چهار از خواب بیدار شدم و خواب از سرم پرید و بیدارموندم. حس خوبی داشتم و دلم تاریک و غمگین نبود. 5.30 اذان گفت. رفتم مسجد نماز رو خوندم و موندم تا تعقیبات تموم بشه چون مسجد ما هر روز زیارت عاشورا داره. قرآن رو باز کردم چیزی نوشته بود که حس خوبی بهم داد و از خودکشی پشیمان شدم.

این ها رو بیشتر واسه درد دل نوشتم. اما این ها مشکلات منه و بعضی مواقع به خدا بدبین میشم و فکر های کفر آمیز میاد تو سرم.

علیکم السلام
من خودم هم فکر میکنم اگر سر کار برم وضعیتم بهتر بشه چون قبل خدمت یک مقدار سر کار رفته بودم یک ماهی در بازار کامپیوتری تعمیر نرم افزاری وتا حدودی سخت افزاری انجام میدادم اما بازار کامپیوتر خراب شده دیگه من رو نمیخواد اون کسی که پیشش بودم. اما در اون زمانی که کار میکردم واقعا روحیه ام زیاد شده بود و سرزنده بودم به خاطر همین دنبال کارم به نظرم باید از کار شروع کنم. ممنون از شما. شما هم مارو دعا کنین.

دوست عزیز یک مشکلی که قبلاً خیلی داشتم و الان هم شاید یکمی داشته باشک اما خیلی بهتر شده سستی و ضعیفی و ناامیدیه. مثلاٌ میخوام یک کاری انجام بدم تا یک اتفاق کوچکی میوفته میگفتم خدا نمیخواد اینکار بشه شما حتی فکرشو بکنن وقتی دقیقا بعد از رفتن اتوبوس میرسی سر ایستاه احساس ناامیدی و سستی بهم دست میداد اما این نکته رو متوجه شدم که هیچ وقت و تحت هیچ شرایطی نباید سست بشی و این ناامیدی یک بازیه که ما از دیدن شرایط سر خودمون در میاریم و فکر میکنیم خدا نمیخواد فلان کار بشه درصورتی که کاملاً اشتباهه و من تلاش کردم ذهنم و روحم رو قوی کنم و باید اونقدر قوی بشه که هر اتفاقی بیفته ناامید نشیم. مثل امام حسین که این همه اتفاق افتاد به خدا بدبین نشد. و یک نکته ی دیگه توی زندگی اینکه " به هیچ وجه دنیا و وضعیت بد و خوب پیش آمدن" نباید شما رو ناراحت و حتی خوشحال کنه. یعنی باید نسبت به دنیا بینیاز و بیتفاوت بود من این چیزیه که از زندگی یاد گرفتم اگر بیتفاوت باشی حتی یک اتفاق خوب شما رو خوشحال نکنه این چیزیه که خدا میخواد و به خدا نزدیک میشیم. یعنی مشکلات ما برای اینکه ما از دنیا رها بشیم و مهم نباشه مشکلاتمون و فقط و فقط خواست و نظر خدا مهم باشه. میدونم که حرفام شعاری و تکراری بود به زودی بیشتر توضیح میدم.
این هم که بعضی آدما زجر میکشن بعضی خوشن اشتباهه به نظر این حقیر فقط کسی خوشحاله که مسائل دنیا واسش مهم نباشه

فکر میکنم شما هم مشکل ناامیدی من رو داشته باشین و اینکه زود جامیزنین و ناامید میشین مثال همون اتوبوس که تو پست قبل گفتم شما بخونید بعضی از دانشمند های بزرگ چقدر شکست میخورن تا پیروز بشن شاید صد ها بار! اگر من بودم همون اول که اتوبوس نمیومد قبل از رفتن به آزمایشگاه دلسرد میشدم!!! درسته نبود آرامش در خانواده شاید کلاً مارو ناامید کنه
من یادمه بچه بودم برای اولین بار فکر کنم مادرم مریض شده بود یا بیمارستان رفته بود. معلممون گفته بود نقاشی بکشید بیارید من تایم ظهر بودم ساعت 11 صبح بود تقریباً. پدرم سرکار و خواهرم مدرسه مادرم نمیدونم بیمارستان یا بیرون بود اما به هر حال مریض بود و من ناراحت.
خودم تنها بودم داشتم نقاشی یک پروانه بزرگ خالخالی میکشیدم. مداد رنگی جلوم بود هر بار با یک رنگ خال میکشیدم و هر بار یک قطره اشک میفتاد رو دفتر تلاش میکردم گریه نکنم و سرعت کشیدنمو بیشتر کنم چون هم کاغذ نرم میشد و در هنگام نقاشی کنده میشد ازش هم وقتی خیس بود مداد درست کشیده نمیشد و رنگ نمیداد اما سرعت اشکام بیشتر از کشیدن خالهام بود آخرش یک پروانه رنگی شد با کلی خال رنگی و اشک! میومدم دفتر رو پاک کنم بیشتر خیس میشد! وقتی هم خشک شد اونقدر به اندازه اولش بد نبود.
من نه مهر مادری رو زیاد چشیدم نه مثل بچه های دیگه مامانم کیفم رو آماده میکرد نه برام ساندویچ درست میکرد. اگر ظهرانه بودم ناهارمم خودم درست و لباسامم خودم میشتم! اما این خاطرات دیگر من را ناراحت نمیکند چون خیالی نیست!
فقط همین چیزی که الان هستی بپذیر و به فکر آینده نباش تا حالت بهتر بشه. نگو چرا اینطوریه میخواستم فلان کار رو بکنم آرزو داشتم. بگو من همینم که هستم تا حالت بهترشه بعدا میتونی تلاش هم بکنی تا بهترشی اما انتظار نداشته باش و راضی باش.
قبلاً از همه مشکلات مخصوصاً مریضی مادرم رو پنهان میکردنم اما الان چیزی پنهان نمیکنم و راحت تر و سبک هستم. حتی روانشناسا میگن میتونی وبلاگ بزنی و هرچی داری بگی

کی دوست داره مشکل داشته باشه؟!!!
ولی وقتی مشکل هست چه کاری آدم از دستش بر میاد جز اینکه با توکل به خدا سعی کنه اون مشکل رو حل کنه؟

- نه کی مشکلو دوست داره. اما شاید هر کس خوبه یا میخواد خوب بشه باید مشکلاتی ببینه و رد بشه از مشکلات تا بهش بگن خوب و الی همینجوری که خوب نمیشه. البتهمیتونه خیلی دلایل داشته باشه. نمیدونم.
- اما اون فکر نماز و اینکه ما بااینکه دین رو انجام میدیم چرا هنوز مشکل داریم رو من هم داشتم و باز هم بعضی مواقع باش مشکل دارم وقتی تحملم کم میشه و جلو مشکلات دارم سست میشم معمولاً این فکرا میاد برام متاسفانه بعضی مواقع هم وارد دلم شده یعنی فکر نمونده و معتقد شدم بهش اما اینها فقط مال همون موقع است که فشار اومده به آدم وقتی آرام شدم دیگه این فکرا رو ندارم و از فکرای اون موقعم پشیمان میشم.
راهی هم که براش پیدا کردم تا حدودی البته اینکه اصلاً انتظار نداشته باشم نماز که میخونم تاثیر مستقیمی رو زندگی داشته باشه یا مشکلی حل بکنه. گرچه خوب اونقدر هم شاید راه حل نباشه اما من جدیداً زیاد باهاش مشکل ندارم یعنی زیاد این فکر سراغم نمیاد چون کمتر به اون مرحله این افکار میرسم و مشکل زیاد ناراحتم نمیکنه و اگر ناراحت شدم به سرعت تلاش میکنم باهاش کنار بیام و مشکل رو بد ندونم.
- هرکی مشکل داشته باشه براش بهتر نیست بلکه هرکی با مشکل کنار بیاد، اون رو بپذیره و راحت از کنارش بگذره یا بدون عصبانیت تلاش کنه حلش کنه اون براش بهتره و باعث پیشرفتش و نزدیکتر شدن وی به خدا میشه. فکر میکنم وقتی بتونم هرچه بیشتر این رفتار رو نسبت به دنیا و مسائلش انجام بدم کم کم به خدا نزدیک میشم و خواست من خواست خدا میشه.
این چیز های که میگم بعضی مواقع میتونم اجرا کنم و خیلی مواقع از دستم در میره. اما هر روز داره بهتر میشه و کنترلم روی خودم بیشتر.

این چیزها توی دین که میگن خواست خدا و راضی بودن به رضای خدا و تقوا چیزی که من بهش فعلاً با اطلاعات و تجربه بسیار کمم رسیدم همینکه باید بپذیرم هر چیزی رو و هیچ چیز و اتفاقی رو بد ندونم. نه اینکه بد و خوب نداشته باشم و کار بد و خوب واسم یکی باشه نه؛ بلکه اتفاقاتی که برای من میوفته و شرایطی که دارم برام بد و خوب نداشته باشه و از همشون راضی باشم.
و اینطور میشه که نه به گذشته فکر میکنم که چرا فلان شد(این یک مورد فکر میکنم به تنهایی خیلی منو افسرده میکنه) و نه به آینده فکر میکنم که بگم باید فلان بشه.
یک عادت بد هم قبلاً داشتم خیلی بیخودی فکر میکردم. که در واقع فکر نیست بلکه تخیل است و فکر های بیهوده و بیفایده وبی هدف و.... هرچقدر تخیل نکنم راحت ترم. تخیل از آینده یا گذشته مخصوصاً.
بنده شاید قبلا 95 درصد اوقات افسرده بودم و نا امید بودم اما چند ماهی است دارم تلاش میکنم کمترش کنم. تا چند روز پیش شاید فوقش 20 درصد اوقات حالم خوب و 80 تای بقیش حالم بد بود اما از وقتی این تاپیک رو زدم حالم خیلی بهتر شده شاید 40 درصد حالم خوب باشه. واقعا دعای دوستان خیلی تاثیر گذاشته:Gol:
نوشتن این دو تا متن یک ساعت و نیم بیشتر طول کشید چون این ها احساسات بود و مرتب کردنشون و متنی کردنشون آسون نبود اما بهم کمک میکنه فکرم مرتب تر و آرام تر بشه و در عمل کردن به این رفتار ها خیلی کمکم کرده.
همچنان التماس دعا و به توصیه هاتون نیاز دارم.

هر چند تحمل چنین وضعیتی طاقت فرسا است، اما مجوزی برای بی احترامی و تعرض فیزیکی به مادر نیست!! این کار علاوه بر ممنوعیت شرعی حال شما را نیز خراب و خرابتر می کند. بهتر است به هنگام عصبانیت و ...موقعیت فیزیکی خود را تغییر دهید و محیط را ترک کنید

مساله رو قضایی میکردم

بسم رب الحسین
سلام عرض میکنم
ببخشید یک سوالی برای بنده پیش اومد. ایشون میگن اگر مادرشون قرص نخوره حالشون بد میشه... پس آیا نمیتونیم بگیم این سیلی که متاسفانه مجبور میشن به صورت مادرشون بزنن فایده اش بیشتر از ضررشه و مجوزی میشه برای عمل؟ درسته حال ایشون رو خرابتر میکنه ولی به نفع مادرشون هست...
و اگر هم محیط یا موقعیتشون رو ترک کنند فایده ای به حال مادرشون نمیکنه. باز هم پیشنهاد میدین که برخورد فیزیکی با مادرشون نداشته باشن؟

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
اگر افسردگی دارید نخوانید گرچه دوست دارم پاسخ بدید اما اگر خودتان افسرده هستید این متن ممکنه شما رو دوباره افسرده کنه و من راضی به این نیستم.
28تم وارد 22 سالگی میشم. چند ساله که افسردگی دارم از تقریبا 13.14 سالگی(تقریبا همزمان با مادرم). مادرم اسکیزوفرنی داره. دوم و سوم هنرستان نتونستم درس بخونم به خاطر افسردگی و ناراحتی زیاد تمرکز نداشتم کتاب که میومد دستم هرچی میخوندم تومخم نمیرفت و خیلی حس بدی پیدا میکردم تا همین الان هم اینطوریم. و مادرم چند وقت یک بار حالش بد میشه و من هم اعصابم خورد میشه به خاطر اون. وقتی دیوانه میشه میگه همه آدم فضایی اند یا حیوانها آدمند، شما زهنی حرف میزنید و یک صداهایی میشنوه که باهاش حرف میزنند و یک چیزهایی میبینه و... طی چند سال که کمکم اطلاعاتم رفت بالا احتمال میدم دیوانگیش به خاطر مشکل فیزیکی در مغزش(چون بعضی مواقع داغ میکرد قبلاً) که باعث شده ضعیف بشه(شاید روحش) و این ضعف باعث شده شیاطین نسبت بهش تسلط نسبی پیدا کنند و هروقت قرص نمیخوره چون مغز و منطقش ضعیف میشه شیاطین میتونند کمی افکارش رو کنترل کنند ولی وقتی قرص میخوره تقریباً عادیه گرچه ساده لوحه و یکمی همیشه به اون تفکرات دیوانگیش اعتقاد داره. لعنت برشیطان و شیاطین.
بابام بعضی مواقع شله توی قرص دادن بهش و مامانم مقاومت میکنه(مخصوصاً اگر یک قضای بدی بخوره مقاومت میکنه تو قرص خوردن همچنین وقتی دیوانه شده) و اگر نخوره حالش بد میشه من مجبور میشم بیام دو تا سیلی بزنم توی گوش مادرم تا بخوره بعدش میام توی اتاقم 4 تا سیلی بخودم بزنم و کلی خودزنی و گریه کنم. نابود میشم وقتی ماردم رو میزنم یا داد میزنم سرش.
هرچی به بابام میگم خوب نزار باقالا بخوره حالش بدمیشه میگه اشکال نداره یک بار بعد فرداش حالش بد میشه. هرچی میگم نزار ترشی سیر درست کنه که خیلی واسش بده میگه میدونم اما یکم اشکال نداره و دوباره فردا دیوونه میشه و از چند روز تا یکی دو هفته خوب شدنش با زیاد کردن قرص طول میکشه. باز فردا میگم نزار فالوده بخوره و روز از نو روزی از نو. چندین ساله همینه وضعیت. درس هم نمیگیره به هیچ وجه. بعضی مواقع خیلی دیوانه میشه میبرتش بیمارستان پرستارها هم گول میخورن و قرص ها رو نمیخوره میگن خوب نمیشه بهش با مجوز پدرم شک میدن نفسش(با نفس من) زیر شک میگیره میگه داشتم میمردم زیر شک با این وجود بابام دوباره کوتاهی میکنه تو قرص دادن و غذا خوردنشو... و باز هم میره بیمارستان شک میخوره. بابام هم دوست نداره سر مامانم داد بزنم حاظره بره بیمارستان اما نه خودش سرش داد میزنه نه من رو میزاره.
با توجه به اینکه قبلا سرش داغ میکرد و دیوانه هم هست در زمانی که حالش خوبه میگم ببرش حجامت سر مامانم نمیاد میگه مغزمو عوض میکنن! شوهر هم نمیتونه زن مریضشو زور کنه ببره.(قرص نمیتونه بش بده میتونه ببرتش حجامت سر؟؟)

یک خواهر هم دارم 27-8 سالش که زیاد خودشو درگیر مسائل مادرم نمیکنه.
بابام ظرف هارو خودش میشوره غذا معمولا خودش درست میکنه بعضی مواقع خواهرم .نظافت بابام خودش میکنه. بازنشسته است اما سر کار میره هفته ای 2-3 بار. خونمون مثل طویله است. خواهرم هرچی داره همونجای استفاده میزاره مادر و پدرم همینطور اصلاً عادت ندادند زیر پاشونو تمیز کنند حداقل من تو خدمت یاد گرفتم! مبل و زمین پر از خورده وسایله یک نفر خیالش نیست. از بچگی خجالت میکشیدم دوستامو بیارم خونه. من هم چند بار تلاش کردم تمیز نگه دارم اما یک ساعته دوباره به هم میریزند خونه رو خوب من که مستخدم خواهرم نیستم! اما حداقل اتاق خودم تقریباً همیشه مرتبه گرچه هرچی وسایل اضافه دارن میزارن اونجا تقریباً انباریه! خواهرم غذا میخوره سینی با نمکدون و ظرفش رو ول میکنه رو کابینت میره. حالا این خوبه مادرم رو زمین ول میکنه!(مگه رستورانه؟) من که سه چهار ماهه از بعد خدمت یک قاشق کثیف هم نمیزارم از خودم همه ظرفامو همون لحظه استفاده میشورم. به پدرم میگم این روشش نیست بابا بچتو زور کن نوبتی خونه رو تمیز کنیم ظرف ها هم ما بشوریم نوبتی. میگه با زور نمیشه. خواهرم نتنها سالی یک بار خونه رو تمیز نمیکنه بلکه ظرف هم نمیشوره و هیچ کار نمیکنه(همون هتل). بابام باید یکم زور بکار ببره چه برای بچه ها چه زنش چه زندگیش.
مسافرت که میریم چند روز خونه ی یک نفر میمونیم از خجالت آب میشم چون دوست ندارند ما بمونیم و رفتار خوبی هم ندارند اما ما با پررویی میمونیم!
میگم بابا خونه ی این فامیل ها باید هر کدام دو ساعت موند اینطوری خودمون کوچیک نمیشیم و مارو بیشتر دوست دارند اما گوش نمیکنه!
با تمام این موارد ما یک خوانواده ی بی فرهنگ و بی ادبیم!

- مادرمو دوست دارم. پدرمو خیلی دوست دارم- اون هم منو همینطور.
- درس دوست دارم بخونم حالا که خدمته رو رفتم اما این افکار خیلی آزار میده.
- کی شوهر خواهر تنبل با مادر دیوونش با خونه ی بهم ریخته میشه؟(حتی با اینکه خواهرم فوق لیسانس زبان داره میخونه)
- کی زن پسری با چنین خوانواده ای و مدرک سیکل میشه؟(جالبه پدر و مادرم دیپلم دارند!) (و میدونم مدرک همه چیز نیست اما ادامشو بخونید) زنه باید مادر شوهر دیوونه و خوانواده ی بی فرهنگ رو تحمل کنه؟ یا باید یک زنی با خونواده ای مثل مال خودم بگیرم مشکل بشه دو تا؟(حاضرم بمیرم اما زن بد نگیرم)
- با مدرک سیکل کاری گیرم نمیاد خودمم خیلی آدم بی عرضه ای هستم و الی شاید گیر میومد اصلاً اراده و اعتماد بنفس و امید ندارم و الی گیر میومد. یک روز که دنبال کار رفتم گیر نیومد خیلی ناراحت بودم. تو چشمام اشک جمع شده بود و کفر گفتم و شروع کردم به کافر شدن. شب قبلش چند ساعت کلی گریه و التماس خدا و توسل به امام ها کرده بودم که کار گیرم بیاد و از این افسردگی و وضعیت در بیام اما نشد. بی ایمان و کافر و از همه چیز نا امید شدم. انگار بعد از چند سال و چندین بار دیگه واقعاً از ته قلب تصمیم خودکشی گرفته بودم و گفتم فردا صبح میرم رو پل غدیر(اهواز) و خودکشی میکنم. زودتر از اتوبوس پیاده شدم و یک مسیر طولانی رو تا خونه دویدم. یکم آرومتر شدم. اومدم توی اسکدین در مورد خودکشی برای بار چندم خوندم. نوشته بود اول آدم کافر میشه بعد خودکشی میکنه اما من نمیخواستم کافر بمیرم. دیدم میرم اون دنیا بدتر زجر میکشم. شک داشتم اما نمازمو به زور هم که شده خوندم. اون موقع نسبت به معصومین هم بددل شده بودم اما هنوز امام زمان رو دوست داشتم. چون یاری نداره، هر شب اشک میریزه و نمیتونه واسه ما غیر از دعا کاری کنه. اون هم مثل من ناراحته. به خاطر اینکه ثابت کنم و مطمئن بشم کافر نیستم چندین بار گفتم خدایا دوستت دارم، یا امام زمان دوستت دارم،امام حسین دوستت دارم.
چون خیلی دویده بودم و خسته بودم بر عکس همه ی شبها که تا 3 بیدار بودم اون شب اگر اشتباه نکنم ده و نیم یازده خوابیدم. ساعت چهار از خواب بیدار شدم و خواب از سرم پرید و بیدارموندم. حس خوبی داشتم و دلم تاریک و غمگین نبود. 5.30 اذان گفت. رفتم مسجد نماز رو خوندم و موندم تا تعقیبات تموم بشه چون مسجد ما هر روز زیارت عاشورا داره. قرآن رو باز کردم چیزی نوشته بود که حس خوبی بهم داد و از خودکشی پشیمان شدم.

این ها رو بیشتر واسه درد دل نوشتم. اما این ها مشکلات منه و بعضی مواقع به خدا بدبین میشم و فکر های کفر آمیز میاد تو سرم.

لطفاً کمک کنید.

خدا انشا الله همه رو کمک کنه.

تا خوش گذرونی چی باشه!
اگه این آدمایه ظاهرا خوش منظورتونه ، اینا که بی قید و بند خوشن ،فک نمی کنم دلایه خوشی داشته باشن به هر حال من که حاضر نیستم یک لحظه خوشیایه اونا رو داشته باشم

اگه خوشی دیگه ای منظورتونه ، من هیچ کسی رو نمی شناسم که بدون غم و مشکل باشه ، هر کسی فکر می کنه مشکل خودش بزرگترین مشکل دنیاست ، ولی بعضی آدما انقدر روحیه بالایی دارن و انقدر خوب بلدن مدیریت کردن رفتارشون و زندگیشون رو که نمی زارن کسی از مشکلاتشون باخبر بشه ، اینجور آدما همونایین که همیشه لبخند رو لبشونه و سنگ صبور بقیه می شن ، به نظر من که خیلی ایمان بالایی می خواد به اینجا رسیدن ، ولی یکی که از بیرون می بینتشون فک می کنه اینا هیچ مشکلی ندارن

نشنیدین هرکه بامش بیش برفش بیشتر؟

درسته بعضی مشکلات واقعا طاقت فرسان ولی اگه خود آدما تو به وجود آوردنش نقشی نداشته باشن پس یعنی امتحان خداست و برا بالا بردن ارزش آدماست

کربن چیز با ارزشی نیست ولی وقتی تحت فشار خیلی زیاد قرار می گیرهالماس میشه

آدم باید پیش خدا ارزش زیادی داشته باشه که برا الماس شدن انتخاب شده باشه ، درسته فوق العاده زجری که شما میکشی سخته ولی اگه ایمانتون رو تو این شرایط حفظ کنید آینده ی فوق العاده ای در انتظارتونه ان شاء الله

ول کنید این حرف هارو -______-
راسته دیگه بعضی ها از خوشی میمیرند بعضی ها در حسرت 1 ساعت دلخوشی و آرامش دارند
یه بار دیدی همون هایی که کلی خوشی دارند رفتند بهشت ، ما هم ( ان شالله ) رفتیم ؛ این موقع هست که آدم احساس پوچی میکنه تو خودش

می تونید با این تفکر زندگی کنید و هر روز انواع بلاها رو بکشید سمت خودتون و هر روز بدبختتر بشید و اون آدمایی که می گید الکی خوش هر روز به قول شما خوش تر بشن ، این انتخاب شماست

در ضمن این حرفتون یعنی به عدالت خدا شک دارید ، البته اگه خودتون مقصر این اوضاع نباشید!