مصادیق قربی در آیۀ مودت

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
مصادیق قربی در آیۀ مودت

مراد از«قربى‏»هر كه باشد مسلما از برجسته‏ترين مصاديق آن على عليه السلام است. فخر رازى مى‏گويد: «زمخشرى در كشاف روايت كرده: «چون اين آيه نازل گشت، گفتند: يا رسول الله! خويشاوندانى كه بر ما محبتشان واجب است كيانند؟ فرمود: على و فاطمه و پسران آنان‏».

از اين روايت ثابت مى‏گردد كه اين چهار نفر«قرباى‏»پيغمبرند و می بايست از احترام و دوستى مردم برخوردار باشند، و بر اين مطلب از چند جهت مى‏توان استدلال كرد:

1. آيه الا المودة فى القربى.

2. بدون شك، پيامبر اکرم (ص) فاطمه را بسيار دوست مى‏داشت و مى‏فرمود: «فاطمه پاره تن من است. بيازارد مرا هر چه او را بيازارد» و نيز على و حسنين را دوست مى‏داشت، همچنانكه روايات بسيار و متواتر در اين باب رسيده است. پس دوستى آنان بر همه امت واجب است (1) زيرا قرآن مى‏فرمايد: «و اتبعوه لعلكم تهتدون‏» (2) از پيغمبر پيروى كنيد، شايد راه يابيد و هدايت‏شويد. و باز مى‏فرمايد: «لقد كان لكم فى رسول الله اسوة حسنة‏» (3) از براى شماست در فرستاده خدا سرمشقى نيكو. و اينها دلالت مى‏كند كه دوستى آل‏محمد - كه على و فاطمه و حسنين هستند - بر همه مسلمين واجب است.» (4)، (5)

موفق باشید ...

پاورقی_______________________________
1- محبت پيغمبر نسبت‏ به آنان جنبه شخصى ندارد، يعنى تنها بدين جهت نيست كه مثلا فرزند يا فرزندزاده او هستند، و اگر كسى ديگر هم به جاى آنها مى‏بود پيغمبر آنها را دوست مى‏داشت. پيغمبر از آن جهت آنها را دوست مى‏داشت كه آنها فرد نمونه بودند و خدا آنها را دوست مى‏داشت و الا پيغمبر اكرم فرزندان ديگرى هم دوست مى‏داشت كه آنها فرد نمونه بودند و خدا آنها را دوست مى‏داشت و الا پيغمبر اكرم فرزندان ديگرى هم داشت كه نه او با آنها به اين شكل محبت داشت و نه امت چنين وظيفه‏اى داشتند.
2- اعراف/158.
3- احزاب/21.
4- التفسير الكبير فخر رازى، ج‏27/ص‏166، چاپ مصر.
5- ر.ک: مجموعه آثار استاد شهید مرتضی مطهری، ج 16.