تنبهبخشی به علم جاری خداوند، از روشهای تربيتی قرآن كريم است
تبهای اولیه
[="DarkGreen"]گروه انديشه: حجتالاسلام اعرافی با اشاره به آيه هفتم سوره طه، اظهار كرد: اين آيه به دنبال مطرح كردن علم الهی است. تنبه بخشيدن به علم ساری و جاری خدا يك روش تربيتی در قرآن است و قرآن میخواهد اين را القاء كند كه انسان ورای اختياری كه دارد تحت يك نظارت و كنترل كامل و جامع است.
حجت الاسلام والمسلمين عليرضا اعرافی، رئيس جامعة المصطفی(ص) العالمية
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، به نقل از پايگاه اطلاعرسانی دينپژوهی ايران، در اين نشست تفسير تربيتی قرآن كريم كه در ادامه سلسله نشستهای تفسير قرآن از سوی انجمن تعليم و تربيت اسلامی حوزه علميه قم برگزار میشود، حجتالاسلام عليرضا اعرافی، رئيس جامعة المصطفی العالمية به ارائه مطالبی در زمينه تفسير تربيتی در ادامه نشستهای پيشين پرداخت.
وی با بيان اينكه انسانشناسی دارای چند قسم است، تصريح كرد: اولين قسم آن انسانشناسی فلسفی و نوع دوم آن انسانشناسی عرفانی است كه در بين عرفا سابقه طولانی دارد. نوع سوم انسانشناسی، انسانشناسی علمی است و در اين نوع، شاخههای علوم انسانی همگی مورد بحث قرار میگيرند، مخصوصا روانشناسی كه با شاخهها و گرايشهای گوناگون آن بيشتر مورد توجه است.
رئيس جامعه المصطفی العالميه با بيان اينكه متعلق افعال تربيتی، انسان است و بايد به خوبی بازشناسی شود، اظهار كرد: «معرفت النفس» نيز در اين باب میگنجد و انواع انسانشناسیها در «معرفت النفس» قرار میگيرد كه در اينجا مورد بحث ما نيز هست.
وی با اشاره به اينكه انسان شناسی از نوع روانشناختی، سلسله موضوعاتی دارد كه ضمير ناخودآگاه يكی از آنهاست، گفت: سؤالی در اينجا مطرح است كه بخش ناپيدای شخصيت،كه در روانشناسی مطرح شده، آيا از منظر قرآن مورد قبول است؟ و اينكه چه دامنه و چه حدودی دارد؟ جواب اين سؤال تأثير زيادی بر چينش مباحث اخلاقی و تربيتی میگذارد.
حجتالاسلام اعرافی افزود: با مراجعه به شاخههای مختلف انسانشناسی میتوان ديد كه به بحث لايههای طولی انسان در فلسفه و عرفان پرداخته شده است كه در روانشناسی هم بسيار به اين موضوع اشاره شده است. ناپيدای شخصيت انسان به دو بخش تقسيم میشود؛ بخش اول ناپيدايی كه اصلا هيچ علمی به آنها نمیتوانيم داشته باشيم مگر از طريق علائم و نشانهها و بخش دوم ناپيدايی كه میتوان آنرا چه سخت و يا دشوار آشكار كرد.
وی در بيان تقسيم ديگری از شخصيت ناپيدای انسان، اظهار كرد: تقسيم ديگر اينكه بعضی از ناپيداها مسائلی هستند كه خودشان ناپيدا بودند و برخی از ناپيداها چيزهايی هستند كه پيدا بودند ولی سركوب شده و به ناپيدای انسان پناه بردهاند.
اين پژوهشگر امور تربيتی در ادامه به آيات مرتبط با اين بحث اشاره؛ و تصريح كرد: اولين آنها آيه شريفه هفتم از سوره مباركه طه «وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى» است كه از چند جهت قابل بحث است؛ جهت اول اين است كه آيه به دنبال مطرح كردن علم الهی است. تنبه بخشيدن به علم ساری و جاری خدا يك روش تربيتی در قرآن است و قرآن میخواهد اين را القا كند كه انسان ورای اختياری كه دارد تحت يك نظارت و كنترل كامل و جامع است و آيات فراوانی آمده كه ما را به انواع علم الهی متبه میكند.
رئيس جامعة المصطفی العالمية با اشاره به اينكه جهر در لغت، آشكار بودن به خوبی برای قوه سامعه انسان است، افزود: جهر نيزمراتبی دارد جهر مفاهيم متناظری در قران دارد و اخفا نيز مفاهيم متناظری دارد البته كمی تفاوت درمعنا دارند. قول در اينجا از مقوله اصوات است كه چند قيد میخورد، صوتی كه از حنجره خارج میشود و از آن حرف توليد میشود و آوايی دارد؛ البته به معنای عامتری نيز تعميم پيدا كرده است و آنچه كه در ذهن ما جريان پيدا كرده را نيز شامل میشود.
منبع: ایکنا[/]