جمع بندی چرا در قرآن «انا» به جای من ، ما ترجمه می شود؟

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا در قرآن «انا» به جای من ، ما ترجمه می شود؟

سلام

مثلا در جایی از قرآن به جای انا خلقنا >>> ما خلق کردیم

در صورتی که خالق فقط یکی است و من ترجمه نشده

اصلا فعل جمع و ضمیر فرد است !!( انا خلقنا )

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد یاسین

[=system][=Calibri]بسم الله الرحمن الرحیم
[=system][=Calibri]با سلام و احترام

[=system][=Calibri]به کار بردن ضمیر جمع در مورد خداوند در قرآن به دو دلیل می باشد.
[=system][=Calibri]1- [=Calibri]خداوند از خودش به بزرگی و احترام یاد می کند؛ همانطور که ما در محاوراتمان برای مخاطب که مفرد است از ضمیر جمع استفاده می کنیم، و به یک نفر«شما» می گوییم خداوند نیز از خودش به بزرگی و احترام یاد میکند و ضمیر جمع به کارمی برد.

[=system][=Calibri]2- [=Calibri]بعضی از امور الهی توسط واسطه ها و بندگان محقق می شود. مثلا خداوند وحی را توسط جبرئیل به انبیاء می رساند لذا در مورد نزول وحی خداوند می فرماید:« [=Calibri]إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فىِ لَيْلَةِ الْقَدْر»[1][=Calibri]، «[=Calibri]إِنَّا أَوْحَيْنا إِلَيْكَ كَما أَوْحَيْنا إِلى‏ نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِه»[2][=Calibri].
[=system][=Calibri]در بعضی از امور که که واسطه یی وجود ندارد و خداوند مستقیما کاری را انجام می دهد یا موجودی را خلق می کند یا مربوط به ذات الهی می شود از ضمیر مفرد«انا» استفاده می کند؛«[=Calibri]إِنَّني‏ أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْني‏ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري»[3][=Calibri] «[=Calibri]ْ يا مُوسى‏ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمين»[4][=Calibri]. دراموری مانند پذیرش توبه که مستقیما توسط خداوند محقق می شود ضمیر «انا» به کار میرود«[=Calibri] أَنَا التَّوَّابُ الرَّحيم»[5][=Calibri].
[=system]
[=Times New Roman]


[/HR][=system][1][=Calibri] - سوره قدر،آیه1.

[=system][2][=Calibri] - سوره نساء،آیه163.

[=system][3][=Calibri] - سوره طه،آیه14.

[=system][4][=Calibri] سوره قصص،آیه30.

[=system][5][=Calibri] - سوره بقره،آیه160.

[=Times New Roman]

victoryone;558916 نوشت:
اصلا فعل جمع و ضمیر فرد است !!( انا خلقنا )

سلام
ضمیری که پس از إنّ در «إنّا خلقنا» آمده جمع است نه مفرد؛ إنّا = إنّ + نا (ضمیر متصل برای متکلم مع الغیر)؛ فعل هم جمع است: خلقنا.
اگر ضمیر مفرد می‌بود، إنّی می‌بود و اگر بدون إنّ می‌آمد أنا؛ اما اینجا إنّا است نه هیچ‌یک از آن دو.

[="Tahoma"][="Navy"]

victoryone;558916 نوشت:
سلام

مثلا در جایی از قرآن به جای انا خلقنا >>> ما خلق کردیم

در صورتی که خالق فقط یکی است و من ترجمه نشده

اصلا فعل جمع و ضمیر فرد است !!( انا خلقنا )


سلام
خدای متعال اسباب و وسائط فیضش را نیز به حساب می آورد لذا در برخی موارد با لحاظ این معنا بجای نسبت امور به ذات خودش به همه عوامل دخیل در کار نسبت می دهد
اگر کسی به همین یک نکته خوب توجه کند می یابد که حساب کار جهان غیر از آن چیزی است که افراطیون وهابی می گویند
یا علیم[/]

این سوال را من میخواهم باسوال از خودتان جواب دهم آیا شما هروقت بخواهید بگویید من کاری راکرده ام از ضمیر من استفاده میکنید یا ما اگر به این واقعا جواب دهید خودتان جواب سوال خودتان را داده اید

victoryone;558916 نوشت:
سلام

مثلا در جایی از قرآن به جای انا خلقنا >>> ما خلق کردیم

در صورتی که خالق فقط یکی است و من ترجمه نشده

بسم الله الرحمن الرحیم

«انّا» یعنی: بدرستیکه ما، «خلقنا» یعنی: خلق کردیم، در اینجا دو ضمیر جمع یکی همراه با«انّ» و دیگری با فعل«خلق» به کار رفته است و یک فعل مفرد و ضمیر جمع نداریم.

سلام.
جایی که ضمیر مفرد باشه، فعل هم مفرده.
اشکال شما مربوط میشه به درست نخواندن کلمه انّا، شما ana خواندید، در حالی که آن Enna هستش
انّا (دقت به تشدید روی ن شود) یعنی "به درستی که ما" که Enna خوانده می شود.
انّی (دقت به تشدید روی ن شود) یعنی "به درستی که من" که Enni خوانده می شود.
انا یعنی "من" که ana خوانده می شود.

انا خلقنا = به درستی که ما خلق کردیم = Enna khalaghna

شما آن را اشتباها انا (بدون تشدید و با فتح الف) Ana. خواندید. در حالی که Enna هستش. (با تشدید و با کسر الف)

این راجع به مثالی که زدید و ایرادی که گرفتید که فاعل مفرد است و فعل جمع

اما در کل اگر جایی خدا از ضمیر مفرد استفاده کرده و جای دیگر از ضمیر جمع، مربوط می شود به همان مسئله ای که دوستان گفتند (یعنی اسباب و وسایل و ... را هم حساب کرده)

سرچ مختصری کردم، مطلب زیر را مفید دیدم از درسهایی از قرآن حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای قرائتی:

نكته اول در كلمه انّا است. قرآن در بعضي جاها مي‌گويد انّا. انّا يعني به درستي كه ما. و بعضي جاها مي‌گويد انّي. يعني به درستي كه من. چرا در بعضي آيات مي‌گويد: انّي و در بعضي آيات مي‌گويد: انّا. خداوند در جاهايي كه كار را با واسطه انجام مي‌دهد مي‌گويد: انّا. و در جاهايي كه بي واسطه انجام مي‌دهد مي‌گويد: انّي. مثلاً خداوند كه مي‌خواهد شما را ببخشد ديگر واسطه نمي‌خواهد، بنابراين مي‌گويد:«أَنَا الْغَفُورُ الرَّحيمُ» (حجر/49) من غفور هستم و تو را مي‌بخشم ولي در آنجا كه مي‌خواهد باران را بدهد. باران را خدا بي واسطه نمي‌دهد و بايد خورشيد بتابد، اقيانوسها بخار بشوند و اين بخارها بروند بالا و متراكم بشوند و ابر بشوند، فشرده بشوند و باد ابرها را جابه جا بكند. يعني بايد يكسري عوامل طبيعت را به كار بياندازد تا اين باران بيايد و لذا مي‌گويد «انّا انزلنا». ما باران را فرستاديم. در آنجا كه خود خدا مستقيم كار مي‌كند مي‌گويد: انّي. و در آنجا كه خدا كار را با واسطه انجام مي‌دهد مي‌گويد: انّا. گاهي هم در آنجا كه مقام توحيد است مي‌گويد: «انّي انا ربكم». و در آنجا كه مقام تشريفات و عظمت است مي‌گويد: انّا.

منبع: http://gharaati.ir/show.php?page=darsha&id=72

موفق باشید.

به نام خداوند بخشایشگر و مهربان

سلام به شما

جدا از بحث زبان شناسی قضیه که جناب فرهنگ و کارشناس یاسین و جناب امیرامیدوار گفتن .

من نظرم رو از این دید بگم که اگر خدا رو همه چیز ببینیم یعنی چون او خالق هستی هست و همه چیز از اوست و به او بازمیگرده ، بنابراین خطاب کردن خودش به عنوان "ما" اتفاقا در تثیبت همین قضیه هست . وقتی میگه ما ، داره کل وجود هستی که مربوط میشه به خودش (در درجات مختلف و متفاوت) رو خطاب میکنه .

نمی دونم تونستم منظورم رو برسونم یا نه . یعنی اینطور که خالق یکی هست ، مخلوقات همه چیز از اوست و همه چیز به او میرسد پس او نیز همه چیز هست (یعنی وجود همه چیز از اوست) .
اینطوری میشه = یک چیز » همه چیز » یک چیز . اون یک چیز همون خدائه که همه ی مخلوقات شامل وجودش میشه .

victoryone;558916 نوشت:
سلام

مثلا در جایی از قرآن به جای انا خلقنا >>> ما خلق کردیم

در صورتی که خالق فقط یکی است و من ترجمه نشده

اصلا فعل جمع و ضمیر فرد است !!( انا خلقنا )

جمع بندی

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و احترام

به کار بردن ضمیر جمع در مورد خداوند در قرآن به دو دلیل می باشد.
1- خداوند از خودش به بزرگی و احترام یاد می کند؛ همانطور که ما در محاوراتمان برای مخاطب که مفرد است از ضمیر جمع استفاده می کنیم، و به یک نفر«شما» می گوییم خداوند نیز از خودش به بزرگی و احترام یاد میکند و ضمیر جمع به کارمی برد.

2- بعضی از امور الهی توسط واسطه ها و بندگان محقق می شود. مثلا خداوند وحی را توسط جبرئیل به انبیاء می رساند لذا در مورد نزول وحی خداوند می فرماید« إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فىِ لَيْلَةِ الْقَدْر»1 »إِنَّا أَوْحَيْنا إِلَيْكَ كَما أَوْحَيْنا إِلى‏ نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِه»[2]

در بعضی از امور که که واسطه یی وجود ندارد و خداوند مستقیما کاری را انجام می دهد یا موجودی را خلق می کند یا مربوط به ذات الهی می شود از ضمیر مفرد«انا» استفاده می کند؛«إِنَّني‏ أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْني‏ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْر[3]«« مُوسى‏ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمين»»[4]دراموری مانند پذیرش توبه که مستقیما توسط خداوند محقق می شود ضمیر «انا» به کار میرود«مانند آیه« أَنَا التَّوَّابُ الرَّحيم»[5]

موارد دیگری نیز برای استفاده از ضمیر جمع بیان شد؛
۱- گاهی آوردن ضمیر جمع به جهت موضوع مهمی بوده كه باید به آن اهمیّت ویژه ای داده می شد، مانند حفظ و نگه داری قرآن از تحریف. خداوند می فرماید:
«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»[6](ما قرآن را نازل كردیم و خود آن را حفظ می كنیم)
این آیه متضمّن پنج ضمیر جمع است كه به جهت اهمیت دادن به قرآن است. بنابراین، جمع آوردن ضمیر گاهی به جهت اهمیت موضوع است.

۲- برخی از كارهای الهی به واسطه ملائكه كه جنود و كارگزاران الهی هستند انجام می شود، در این گونه موارد ضمیر جمع آورده می شود مانند:
«إِنَّا كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ»[7]ما هر چیزی را به اندازه،خلق كردیم(.
و چون كارگزاران الهی جدای از خدا و مستقل نیستند، به صورت ضمیر جمع می آید.

۳- گاهی جمع آوردن ضمیر فقط برای تفخیم و تعظیم است، مانند:
«إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ»[8]( ما راه را به شما نشان دادیم).

به این نکته باید توجه داشت که ضمیر جمع در كارهایی به كار می رود كه نظام اسباب و مسببات در آن حاکم است. بنابراین، كاربرد ضمیر جمع به این معنا است كه علت ها و اسباب دیگر نیز تاثیر گذار در پیدایش هستند و خداوند علت بی واسطه افعال نیست. اما از آنجا كه این اسباب و علل جدای از خداوند نیستند و در واقع مظاهر اسماء و صفات الهی و نشأت گرفته از ذات الهی هستند، تعبیر به "ما" منافاتی با یكتایی ذات الهی و شریك نداشتن ندارد، زیرا شریك در جایی است كه دو موجود مستقل و جدای از هم كاری را انجام دهند و در این عالم چیزی جدای از ذات الهی و مستقل از او نیست.[9]



[/HR][1] - سوره قدر،آیه1.

[2] - سوره نساء،آیه163.

[3] - سوره طه،آیه14.

[4] -سوره قصص،آیه30.

[5] - سوره بقره،آیه160.

[6] - سوره حجر/۹.

[7] - سوره قمر/۴۹.

[8] - سوره انسان/۳.

[9] - آیت الله صافی، معارف دین، ج ۱، ص ۱۷۸.

موضوع قفل شده است