جمع بندی زیاده روی ذکر خدا

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
زیاده روی ذکر خدا

سلام. آیا توجه دایمی به خداوند افراط است؟

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صادق

محمد132;555783 نوشت:
سلام. آیا توجه دایمی به خداوند افراط است؟

ذکر ویاد خدا وتوجه دایم به او نه تنها افراط پذیر نیست .
بلکه برترین کمال انسانی است .
ولی باید توجه داشت که این ذکر وتوجه دایم به خداوند بگونه ی باشد که انسان در همه حالات به یاد خدا بوده وخود را در محضر او بیند وهر کاری انجام می دهد .
حتی خوردن وخوابیدن . زندگی فردی . اجتماعی . خانوادگی ودر لحظه لحظه ی زندگی خدا را در نظر داشته باشد .
واز او غفلت نکند ودر هر کار رضا ی اورا مورد نظر داشته باشد .
او به طوری فانی در خدا باشد که غیر از خواست او هیچ چیزی را در کار هایش دخالت ندهد .
قل إنّ صلاتی و نُسُکی و محیای و مماتی للّه ربّ العالمین،.
بگوکه نماز ومناسک عبادی وزندگی ومرگ من همه برای خدا وند است که پروردگار عالمیان است .

حتی در ابتدای راه این روند مشکلی نداره؟

[h=3]بسمه تعالی
[/h] [h=3]هیچ ذکری، بالاتر از «ذکر عملی» نیست؛ هیچ ذکر عملی، بالاتر از « ترک معصیت در اعتقادیات و عملیات نیست. »
و ظاهر این است که ترک معصیت به قول مطلق، بدون « مراقبه دائمیه »، صورت نمی گیرد. والله الموفق
[/h]

[h=3]العبد محمد تقی البهجة[/h]

محمد132;556511 نوشت:
حتی در ابتدای راه این روند مشکلی نداره؟

باسلام وتشکر .
البته کار ذکر را به تدریج باید شروع شود وآرام وآرام بشتر گردد تا روح زده نشود .
وقتی روح عادت نمود کم کم بشتر نماید تا بگونه ی که فانی در آن ذکر ومذکور شود .
اگر در اول کار بر خود فشار آورد ممکن است بعد از مدتی با خستگی مواجه گردد واز ادامه راه باز ماند .

صادق;556802 نوشت:
باسلام وتشکر .
البته کار ذکر را به تدریج باید شروع شود وآرام وآرام بشتر گردد تا روح زده نشود .
وقتی روح عادت نمود کم کم بشتر نماید تا بگونه ی که فانی در آن ذکر ومذکور شود .
اگر در اول کار بر خود فشار آورد ممکن است بعد از مدتی با خستگی مواجه گردد واز ادامه راه باز ماند .

سلام
یه سوال دیگه جناب استاد:انسان وقتی در طول روز زیاد ذکر بگه یه حالت بیگانگی نسبت به دیگران پیدا میکنه و طبیعی هم هست که بخاطر تمرکز از دیگر چیزها غافل میشه. سوال اینجاست که آیا این حالت باعث لطمه خوردن به روابط اجتماعی نمیشه چون انسان دائم الذکر حواس کمتری به اطراف و دیگران داره و حالت سردی نسبت به دیگران پیدا میکنه؟
(مثل اینه که شما در حال مناجات باشید و در همون حین یکی از در وارد میشه و باگرمی به شما سلام کنه!)
با تشکر

بسم الله الرحمن الرحیم


« یا ایّها الّذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا »

:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol: یاد خدا حد و نهایت ندارد.:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:

محمد132;565077 نوشت:
سلام
یه سوال دیگه جناب استاد:انسان وقتی در طول روز زیاد ذکر بگه یه حالت بیگانگی نسبت به دیگران پیدا میکنه و طبیعی هم هست که بخاطر تمرکز از دیگر چیزها غافل میشه. سوال اینجاست که آیا این حالت باعث لطمه خوردن به روابط اجتماعی نمیشه چون انسان دائم الذکر حواس کمتری به اطراف و دیگران داره و حالت سردی نسبت به دیگران پیدا میکنه؟
(مثل اینه که شما در حال مناجات باشید و در همون حین یکی از در وارد میشه و باگرمی به شما سلام کنه!)
با تشکر

باسلام وتقدیر از شما که در پی امور معنوی هستید .
در این امور آنها ی که در ابتدا راه هستند خوب است حد اعتدال را حفظ نمایند .
تا کم کم عادت نماید وبتواند بین دایم الذکر بودن وامور اجتماعی جمع کند بسیاری از بزرگان به آسانی بین سیر وسلوک معنوی وامور اجتماعی جمع کردند ودر عین ذکر امور اجتماعی را نیز داشتند مثلا امام خمینی در عین حال که حال یک عارف بزرگ ودایم الذکر بود یک مرد سیاسی نیز بود وهرگز سیاست او مزاحم عرفانش نمی شود .
درباره مسایل معنوی خوب است بدانید که عرفای اسلامی، کمالات عرفانی را ده مرتبه دانسته‏اند و برای هر یک از آن، مراحل و منازل ده گانه‏ای معتقد شده‏اند. به این ترتیب منازل سیر و سلوک را به عدد صد رسانده‏اند.(1) در مجموع می‏توان گفت مهم‏ترین مراحل سیر و سلوک عبارتند از: 1 - تفکر، 2 - عزم بر ترک گناه و انجام واجبات، 3 - توبه، 4 - مشارطه: در اول روز با خود شرط کند که امروز برخلاف دستور خدا عمل نکند.
5 - مراقبه: در طول روز مواظب باشد گناهی از او سر نزند. 6 - محاسبه: به هنگام شب از خود حسابرسی نماید. 7 - معاقبه: در برابر خطاهایی که از او سر زده است، خود را مجازات نماید. (2)
سیر و سلوک و تهذیب نفس و دفع رذایل نفسانى از وظایف هر فرد است , که همراه با مشکلات و سختى هاى فراوانى است .
دانشمندان اخلاق براى پیمودن این راه , شرایط و مراحلى را ذکر کرده اند که به بعضى اشاره مى شود:
1- تصمیم بر خودسازى :
کسى که مى خواهد در این وادى وارد شود, باید تصمیم و جدیت داشته باشد و با سختى هاى مسیر بسازدو از خود ناتوانى نشان ندهد.
2- شناخت فضائل و رذایل :
شناخت خوبى ها و فضایل و پستى هاى اخلاقى , از شروط مهمّ خودسازى است .
چه بسا افرادى بر اثر عدم تشخیص خوبى ها از بدى ها به بیراهه روند.
براى شناخت صفات نیکو و زشت , باید به علم اخلاق رو آورد.
از کتاب هاى اخلاقى مانند معراج السعادة, از مرحوم نراقى و جهاد با نفس , از آیت اللّه مظاهرى و جامع السعادات , از مرحوم نراقى و اخلاق عملى , از آیت اللّه مهدوى کنى استفاده کنید.
3- مراقبت در عمل کردن به دستورها:
امام صادق (ع)فرمود: «علم باید همراه با عمل باشد. هر کس علم آموخت , باید عمل کند». و در حدیث دیگر فرمود:« بدون عمل به دستورها, ایمان حاصل نمى شود و عمل کردن جزء ایمان است و ایمان در دل رسوخ نمى کند مگر با عمل »; یعنى عمل باعث ایجاد روحیه ایمان و تثبیت آن در دل مى شود, مثلاً اگر کسى مى داند دروغ یک صفت زشت است و به این علم , عمل کرد و دروغ نگفت , کم کم روحیه ایمان در او قوى مى شود, همین طور وقتى انسان بداند نماز و تواضع در مقابل پروردگار از صفات خوب است و به آن عمل کرد,کم کم به درجه بالاترى از ایمان دست مى یابد. امام معصوم فرمود:«ایمان ده درجه (پلّه ) دارد, مانند نردبان . هرچه انسان به دستورهاى اخلاقى بهتر عمل کند و مراقب صفات باطنى خود باشد, بر علم و ایمان او افزوده مى شود».(3)
4- اخلاص در عمل :
اخلاص و پاکى نیز از شرایط اساسى سیر و سلوک است که بدون این مرحله کسى نمى تواند پا به مراحل عالى بگذارد. باید خدا را مخلصانه عبادت کرد.(4)
اخلاص پاک کردن نیت از آلودگى هاىِ شرک است ; یعنى تمام کارها و اعمال براى خاطر خدا باید انجام شود. در مذمت کسانى که اخلاص ندارند, همین آیه بس است که مى فرماید: «بیش تر افراد, مشرک به خداهستند, با این که ایمان به او آورده اند».(5)
پیامبر(ص)فرمود: «بهترین جهاد این است که انسان با هواهاى نفسانى اش مبارزه کند». این بالاترین اخلاص است . باز فرمود: «جهاد اکبر, جهاد با نفس است ».(4)
5- محاسبه و مؤاخذه :
امام کاظم (ع)فرمود: «هر کس در هر روز به حساب اعمال خود نرسد و خود را محاسبه نکند, از ما نیست ;تا اگر خوبى کرده , زیادتر انجام دهد و اگر بدى کرده , توبه و استغفار نماید».(6)
مراعات چند چیز از آداب سیر و سلوک محسوب مى شود: کم خوردن ; صحت و خاموشى و کم گفتن ;خلوت و گوشه نشینى ; مناجات با خداى متعال ; شب زنده دارى و خواندن نماز شب ; با وضو بودن در همه حالات ; دورى از شبهات و غذاهاى شبهه ناک .(7)
مرحوم ملکی تبریزی (یکی از اساتید معروف سیر و سلوک) در رساله لقاء الله، برای سیر و سلوک برنامه‏ای را پیشنهاد کرده است.
1 - تصمیم و نیت برای پیمودن این راه.
2 - توبه صحیح از گذشته، به طوری که او را دگرگون سازد.
3 - برگرفتن توشه راه، که برای آن چند برنامه ذکر کرده است:
أ) در صبح، مشارطه؛ در روز، مراقبه؛ در شامگاهان، محاسبه.
ب) توجه به اوراد و اذکار و توجه به وظائف بیداری و هنگام خواب.
ج) توجه به نماز شب و خلوت با خداوند و شب زنده داری و ریاضت در مسئله خواب و خوراک که از حد لازم تجاوز نکند.
4 - بهره‏گیری از تازیانه سلوک و آن عبارت است از: مؤاخذه کردن خویشتن به خاطر توجه به دنیا و کوتاهی در برابر حق و سرزنش خویش‏

پی‏نوشت‏ها:
1 . دکتر سید یحیی یثربی، عرفان نظری.
2 . امام خمینی، چهل حدیث.
3. برگرفته از رساله فی السیر و السلوک بحرالعلوم , ترجمه و شرح حسن مصطفوی , ص 73.
4. بیّنه (95) ، آیه 5.
5. یوسف (12) ، آیه 106.
4.رساله سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم , مقدمه و شرح علامه طهرانی , ص 51.
6.همان , ص 142 به نقل از کافی , ج 2 ص 453.
7.همان , ص 154.

سوال :
یه سوال دیگه جناب استاد:انسان وقتی در طول روز زیاد ذکر بگه یه حالت بیگانگی نسبت به دیگران پیدا میکنه و طبیعی هم هست که بخاطر تمرکز از دیگر چیزها غافل میشه. سوال اینجاست که آیا این حالت باعث لطمه خوردن به روابط اجتماعی نمیشه چون انسان دائم الذکر حواس کمتری به اطراف و دیگران داره و حالت سردی نسبت به دیگران پیدا میکنه؟
(مثل اینه که شما در حال مناجات باشید و در همون حین یکی از در وارد میشه و باگرمی به شما سلام کنه!)
با تشکر

پاسخ :

باسلام وتقدیر از شما که در پی امور معنوی هستید .
در این امور آنها ی که در ابتدا راه هستند خوب است حد اعتدال را حفظ نمایند .
تا کم کم عادت نماید وبتواند بین دایم الذکر بودن وامور اجتماعی جمع کند بسیاری از بزرگان به آسانی بین سیر وسلوک معنوی وامور اجتماعی جمع کردند ودر عین ذکر امور اجتماعی را نیز داشتند مثلا امام خمینی در عین حال که حال یک عارف بزرگ ودایم الذکر بود یک مرد سیاسی نیز بود وهرگز سیاست او مزاحم عرفانش نمی شود .
درباره مسایل معنوی خوب است بدانید که عرفای اسلامی، کمالات عرفانی را ده مرتبه دانسته‏اند و برای هر یک از آن، مراحل و منازل ده گانه‏ای معتقد شده‏اند. به این ترتیب منازل سیر و سلوک را به عدد صد رسانده‏اند.(1) در مجموع می‏توان گفت مهم‏ترین مراحل سیر و سلوک عبارتند از: 1 - تفکر، 2 - عزم بر ترک گناه و انجام واجبات، 3 - توبه، 4 - مشارطه: در اول روز با خود شرط کند که امروز برخلاف دستور خدا عمل نکند.
5 - مراقبه: در طول روز مواظب باشد گناهی از او سر نزند. 6 - محاسبه: به هنگام شب از خود حسابرسی نماید. 7 - معاقبه: در برابر خطاهایی که از او سر زده است، خود را مجازات نماید. (2)
سیر و سلوک و تهذیب نفس و دفع رذایل نفسانى از وظایف هر فرد است , که همراه با مشکلات و سختى هاى فراوانى است .
دانشمندان اخلاق براى پیمودن این راه , شرایط و مراحلى را ذکر کرده اند که به بعضى اشاره مى شود:
1- تصمیم بر خودسازى :
کسى که مى خواهد در این وادى وارد شود, باید تصمیم و جدیت داشته باشد و با سختى هاى مسیر بسازدو از خود ناتوانى نشان ندهد.
2- شناخت فضائل و رذایل :
شناخت خوبى ها و فضایل و پستى هاى اخلاقى , از شروط مهمّ خودسازى است .
چه بسا افرادى بر اثر عدم تشخیص خوبى ها از بدى ها به بیراهه روند.
براى شناخت صفات نیکو و زشت , باید به علم اخلاق رو آورد.
از کتاب هاى اخلاقى مانند معراج السعادة, از مرحوم نراقى و جهاد با نفس , از آیت اللّه مظاهرى و جامع السعادات , از مرحوم نراقى و اخلاق عملى , از آیت اللّه مهدوى کنى استفاده کنید.
3- مراقبت در عمل کردن به دستورها:
امام صادق (ع)فرمود: «علم باید همراه با عمل باشد. هر کس علم آموخت , باید عمل کند». و در حدیث دیگر فرمود:« بدون عمل به دستورها, ایمان حاصل نمى شود و عمل کردن جزء ایمان است و ایمان در دل رسوخ نمى کند مگر با عمل »; یعنى عمل باعث ایجاد روحیه ایمان و تثبیت آن در دل مى شود, مثلاً اگر کسى مى داند دروغ یک صفت زشت است و به این علم , عمل کرد و دروغ نگفت , کم کم روحیه ایمان در او قوى مى شود, همین طور وقتى انسان بداند نماز و تواضع در مقابل پروردگار از صفات خوب است و به آن عمل کرد,کم کم به درجه بالاترى از ایمان دست مى یابد. امام معصوم فرمود:«ایمان ده درجه (پلّه ) دارد, مانند نردبان . هرچه انسان به دستورهاى اخلاقى بهتر عمل کند و مراقب صفات باطنى خود باشد, بر علم و ایمان او افزوده مى شود».(3)
4- اخلاص در عمل :
اخلاص و پاکى نیز از شرایط اساسى سیر و سلوک است که بدون این مرحله کسى نمى تواند پا به مراحل عالى بگذارد. باید خدا را مخلصانه عبادت کرد.(4)
اخلاص پاک کردن نیت از آلودگى هاىِ شرک است ; یعنى تمام کارها و اعمال براى خاطر خدا باید انجام شود. در مذمت کسانى که اخلاص ندارند, همین آیه بس است که مى فرماید: «بیش تر افراد, مشرک به خداهستند, با این که ایمان به او آورده اند».(5)
پیامبر(ص)فرمود: «بهترین جهاد این است که انسان با هواهاى نفسانى اش مبارزه کند». این بالاترین اخلاص است . باز فرمود: «جهاد اکبر, جهاد با نفس است ».(4)
5- محاسبه و مؤاخذه :
امام کاظم (ع)فرمود: «هر کس در هر روز به حساب اعمال خود نرسد و خود را محاسبه نکند, از ما نیست ;تا اگر خوبى کرده , زیادتر انجام دهد و اگر بدى کرده , توبه و استغفار نماید».(6)
مراعات چند چیز از آداب سیر و سلوک محسوب مى شود: کم خوردن ; صحت و خاموشى و کم گفتن ;خلوت و گوشه نشینى ; مناجات با خداى متعال ; شب زنده دارى و خواندن نماز شب ; با وضو بودن در همه حالات ; دورى از شبهات و غذاهاى شبهه ناک .(7)
مرحوم ملکی تبریزی (یکی از اساتید معروف سیر و سلوک) در رساله لقاء الله، برای سیر و سلوک برنامه‏ای را پیشنهاد کرده است.
1 - تصمیم و نیت برای پیمودن این راه.
2 - توبه صحیح از گذشته، به طوری که او را دگرگون سازد.
3 - برگرفتن توشه راه، که برای آن چند برنامه ذکر کرده است:
أ) در صبح، مشارطه؛ در روز، مراقبه؛ در شامگاهان، محاسبه.
ب) توجه به اوراد و اذکار و توجه به وظائف بیداری و هنگام خواب.
ج) توجه به نماز شب و خلوت با خداوند و شب زنده داری و ریاضت در مسئله خواب و خوراک که از حد لازم تجاوز نکند.
4 - بهره‏گیری از تازیانه سلوک و آن عبارت است از: مؤاخذه کردن خویشتن به خاطر توجه به دنیا و کوتاهی در برابر حق و سرزنش خویش‏

پی‏نوشت‏ها:
1 . دکتر سید یحیی یثربی، عرفان نظری.
2 . امام خمینی، چهل حدیث.
3. برگرفته از رساله فی السیر و السلوک بحرالعلوم , ترجمه و شرح حسن مصطفوی , ص 73.
4. بیّنه (95) ، آیه 5.
5. یوسف (12) ، آیه 106.
4.رساله سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم , مقدمه و شرح علامه طهرانی , ص 51.
6.همان , ص 142 به نقل از کافی , ج 2 ص 453.
7.همان , ص 154.

موضوع قفل شده است