جمع بندی چگونه بدون استاد اخلاق در تزکیه نفس، بیچاره نشویم ؟

کارشناس بحث: استاد سینا

سلام وعرض ادب

پاسخ سوال شما در تاپیک زیر مطرح شده لطفا تاپیک را مطالعه بفرمایید در صورت سوال در خدمت هستیم.

http://www.askdin.com/thread39182.html

سلام وعرض ادب

بزرگوار مجددا لینک را باز کنید ظاهرا آدرس درسته.

[="DarkOrchid"]با عرض سلام و ادب احترام
حضرت شیخ اکبر محی الدین عربی در در باب پنجاه و سوم فتوحات مکیه در آداب مرید قبل از دیدن شیخ میفرمایند :

تمام حضرات عرفا خطاب به جمیع مریدان و سالکان طریقت گفته اند و میگویند : « اگر مرد راهی ! در آغاز راه باید به چند خصیصه متصف گردی تا برای وجدان شیخ و دستگری او انگِشت آتش گردی و آن چند خصیصه " 1-عزلت ، 2-صمت ، 3-جوع ، 4-سهر ، 5-صدق ، 6-توکل ، 7-صبر ، 8-عزیمت ، 9-یقین " است.
آن سالکی که هیچ یک از این اوصاف را در خود نپرورانده ، هوس ران ژاژخایی است که به لهو ، خواهان وصال است و بوالهوسانه خواستار گوهر حقیقت است.

اگر شما طالب راه شده اید باید مجاهدات کنید تا خداوند در صورت رعایت شرایط تقوا به شما استادی بدهند..
و عارف توحیدی حضرت شیخ محمد جواد انصاری همدانی میفرمایند : اگر شرایط تقوا رعایت شد خداوند استاد را به شما میرسناد اگر آن طرف دنیا باشید...
و همچنین میفرمایند : اگر اظطرار آمد استاد هم خواهد آمد....

پس همت کنید و در راه مجاهدات قدم بگذارید و تا از جویبار خود استفاده نکرده اید نمیتوانید به استاد متصل شوید تا شمارا به دریای بی کران حضرات معصومین وصل کند...
در مورد رذایل اخلاقی که دارید در مورد آن رذیله مثل غرور زیاد در موردش مطالعه کنید و ضد آن را انجام بدهید و کتاب معراج السعاده مناسبست برای درمان....

از نعمت سحر و بین الطلوعین استفاده بسیار کنید و مبادا نماز شب شما قضا شود...
دامان سلطان اولیا مولایمان امام عشق حسین علیه السلام را بگیرید و از زیارت عاشورا غافل نشید زیرا زیارت عاشورا و اشک ریزی برای مولایمان حسین از مواردیست که هم در راه سیرتان و هم در برزخ به کمک شما خواهد اومد
در مجالس روضه شرکت نمایید و به دنبال مجالس روضه هفتگی و یا دعای توسل و یا کساء و ... باشید...

در این راه ناامید نشید و مطمئن باشید زمزه ی شیطانست که در گوش سالکان میگوید : بدون استاد میخوای چه کار کنی ؟ اصلا به جایی نمیرسی ! این راه مخصوص تو نیست ! بدون استاد فایده ای نداره عبادات ! اصلا پیشرفت نمیکنی !

از خداوند سپاسگذار باشید که شیعه مولایمان حضرت حیدر هستید و به مدد مولا حرکت کنید خودشان مواظب شما هستند و مایوس نشید و چنانچه معنی جامعه کبیره را ملاحظه بفرمایید خیلی از مسائل برای شما روشن میشود.....

:Gol::Gol::Gol:
[/]

همانطور که می بینید در کلام بعضی از بزرگان تاکید به وجود وحضور استاد است ودر کلام برخی دیگر نیازمندی به استاد مطرح نشده وشاید به ظاهر کم رنگ و کم اهمیت جلوه کرده است اما لازم است توجه کنید که در صحبت ها هیچ تنافضی وجود ندارد.انجا که استاد و نیازمندی به استاد مطرح نشده مربوط به مراحل اولیه وابتدایی است که انسان لازم است در ابتدا با انجام واجبات وترک محرمات و یا به اصطلاح عمل به انچه که می داند سیر وسلوک خویش را اغاز نماید در واقع استارت این امر از طرف خود شخص و وارد عمل شدن است نه این که استارت کار را به استاد نسبت دهیم ومنتظر استاد باشیم. این شعله ی عشق الهی باید از درون ،وجود انسان را گرم نماید وبه شکل عمل در بیرون تجلی نماید منتها در همین مرحله هم بهره بردن از اساتید مطلوب است چرا که سیر وسلوک دو مرحله ی عقلانی و عرفانی دارد که در مرحله ی عقلانی شما می توانید با بهره بردن از اساتیدی که در دسترس هستند بهره ببرید وبه قوی کردن اعتقادات خودبپردازید ودر ادامه که شخص وارد مراحل عرفانی می شود حضور استاد لازم است اما توجه کنید که ما ملزم به دنبال استاد گشتن نیستیم بلکه سیر تحولی ما در این مسیر ما را به استاد خواهد رسانید پس آنجایی که کلام بزرگان در وصف نیازمندی به استاد است اشاره به این گونه مراحل بالایی سیر وسلوک دارد که طبیعتا خداوند استاد را بر سر راه انسان قرار خواهد داد پس ما به دلیل عدم وجود استاد در حال حاضر نبایدسیروسلوک را به تاخیر بیندازیم چرا که وارد عمل شدن ارجح بر انتخاب استاد است وبهتر بگوییم پیدا کردن استاد نتیجه ی وارد عمل شدن است..
طبیعتا در سير و سلوك اخلاقي انسان با مسائل پيچيده و مشكلي روبه رو مي شود كه استاد پيوسته بيانگر معضلات و مشكلات راه بوده و سالك را ارشاد مي كند.

امام صادق (ع ) مي فرمايد: ‹‹من لم يكن له واعظ من قلبه و زاجر من نفسه و لم يكن له قرين مرشد استمكن عدوه من عنقه؛ كسي كه از قلب خويش واعظي و از نفس خويش بازدارنده اي نداشته باشد و هم چنين در كنار خود ارشاد كننده و راهنمايي نداشته باشد, دشمن خود را بر خويش مسلط ساخته است››(1)
.
البته اين بدين معنا نيست كه انسان بدون استاد هرگز نمى ‏تواند به سعادت برسد، بلكه عمل به دستوراتى كه به صورت كلى و عمومى در قرآن كريم و روايات آمده است و عمل خالصانه و تقوا داشتن و پاك بودن و وظيفه خود را به نحو شايسته انجام دادن همگى زمينه‏ ساز سعادت انسان مى‏باشند .

(1) (من لا يحضره الفقيه , ج 4, ص 402).

پست جمعبندی:

سوال:

چگونه می توان با خواندن یک کتاب و عمل به آن، مثلا کتاب معراج السعاده تزکیه نفس کرد، درحالی که طبق فرمایشات آیت الله مجتهدی تهرانی، اگر استاد اخلاق نداشته باشی، آن وقت بیچاره می شوی ؟؟؟!!!چگونه بدون استاد دراین راه موفق باشم ؟
از طرف دیگر" از آیت الله بهجت سؤال ‌‌شد که آیا در سیر به سوی خداوند، باید استاد داشت؟ با فرض نبودن استاد چاره چیست؟فرمودند: "استاد تو، علم تو است. به آنچه می‌‌دانی، عمل کن، آنچه را نمی‌دانی، کفایت می‌‌شود."

پاسخ:

همانطور که می بینید در کلام بعضی از بزرگان تاکید به وجود وحضور استاد است ودر کلام برخی دیگر نیازمندی به استاد مطرح نشده وشاید به ظاهر کم رنگ و کم اهمیت جلوه کرده است اما لازم است توجه کنید که در صحبت ها هیچ تنافضی وجود ندارد.انجا که استاد و نیازمندی به استاد مطرح نشده مربوط به مراحل اولیه وابتدایی است که انسان لازم است در ابتدا با انجام واجبات وترک محرمات و یا به اصطلاح عمل به انچه که می داند سیر وسلوک خویش را اغاز نماید در واقع استارت این امر از طرف خود شخص و وارد عمل شدن است نه این که استارت کار را به استاد نسبت دهیم ومنتظر استاد باشیم. این شعله ی عشق الهی باید از درون ،وجود انسان را گرم نماید وبه شکل عمل در بیرون تجلی نماید منتها در همین مرحله هم بهره بردن از اساتید مطلوب است چرا که سیر وسلوک دو مرحله ی عقلانی و عرفانی دارد که در مرحله ی عقلانی شما می توانید با بهره بردن از اساتیدی که در دسترس هستند بهره ببرید وبه قوی کردن اعتقادات خودبپردازید ودر ادامه که شخص وارد مراحل عرفانی می شود حضور استاد لازم است اما توجه کنید که ما ملزم به دنبال استاد گشتن نیستیم بلکه سیر تحولی ما در این مسیر ما را به استاد خواهد رسانید پس آنجایی که کلام بزرگان در وصف نیازمندی به استاد است اشاره به این گونه مراحل بالایی سیر وسلوک دارد که طبیعتا خداوند استاد را بر سر راه انسان قرار خواهد داد پس ما به دلیل عدم وجود استاد در حال حاضر نبایدسیروسلوک را به تاخیر بیندازیم چرا که وارد عمل شدن ارجح بر انتخاب استاد است وبهتر بگوییم پیدا کردن استاد نتیجه ی وارد عمل شدن است.
طبیعتا در سير و سلوك اخلاقي انسان با مسائل پيچيده و مشكلي روبه رو مي شود كه استاد پيوسته بيانگر معضلات و مشكلات راه بوده و سالك را ارشاد مي كند.
امام صادق (ع ) مي فرمايد: ‹‹من لم يكن له واعظ من قلبه و زاجر من نفسه و لم يكن له قرين مرشد استمكن عدوه من عنقه؛ كسي كه از قلب خويش واعظي و از نفس خويش بازدارنده اي نداشته باشد و هم چنين در كنار خود ارشاد كننده و راهنمايي نداشته باشد, دشمن خود را بر خويش مسلط ساخته است››(1)
البته اين بدين معنا نيست كه انسان بدون استاد هرگز نمى ‏تواند به سعادت برسد، بلكه عمل به دستوراتى كه به صورت كلى و عمومى در قرآن كريم و روايات آمده است و عمل خالصانه و تقوا داشتن و پاك بودن و وظيفه خود را به نحو شايسته انجام دادن همگى زمينه‏ ساز سعادت انسان مى‏باشند .

(1) (من لا يحضره الفقيه , ج 4, ص 402).