جمع بندی حضور قلب در نماز

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حضور قلب در نماز

باسلام و عرض ادب..گاهی وختا با وجود رعایت احکام نماز آدم تو نماز حضور قلب نداره و هیچ احساس خاصی در انسان وجود نداره ولی گاهی وختا انسان با وجود اینکه نماز رو درست به جا نیاورده ولی احساس سبکی خاصی براش بوجود میاد!حالا میخواستم بپرسم که آیا میتونیم بوجود آمدن یا نیامدن این احساس را به قبول شدن و قبول نشدن نماز نسبت دهیم؟

برچسب: 

با نام الله

کارشناس بحث: استاد سینا

همانطور که می دانید ارزش هر عبادت به صحت ودر ستی آن است.از یک طرف لازم است نیت وانگیزه ی انسان الهی باشدو ریا و شرک در عبادت نداشته باشد واز طرف دیگر عبادت مورد سفارش اسلام با همان شرایط مطرح شده در فقه انجام گیرد نه با شکل وشمایل دل بخواهی و سلیقه های شخصی.البته عبادات، غير از شرايط صحّت، شرايط «كمال» هم دارد.یعنی عبادت ما گاهی از نظر نیت وشکل انجام گرفته درست می باشد اما در عین حال شرایط کمال در آن ممکن است موجود نباشد یکی از این شرایط همان حضور قلب است که عدمش در نماز موجب بطلان نماز نیست اما وجودش در نماز نشان تقرب بیشتر است.
شرایط صحت آن شرايطى است كه رعايت كردنش موجب صحت عمل و انجام‏ دادنش داراى ثواب است و تركش در واجبات، باعث عقاب خواهد شد. مثل نيت در نماز كه بدون آن نماز باطل است..وشرط کمال آن شرايطى است كه رعايت كردن و انجام دادنش ارزش و ثواب عمل را بيشتر مى‏ كند، ولى تركش موجب عقاب نخواهد شد حضور قلب شرط کمال نماز است .اگر نماز با شرایط صحت انجام پذیرد، نماز صحیح است وشخص به وظیفه دینی و شرعی خودعمل کرده است .همانطور که اشاره شد حضور قلب شرط کمال نماز است..
شرط کمال بودن حضور قلب به این معنا نیست که ما فقط به صحت نماز توجه کنیم وان را برای خود کافی بدانیم بلکه در روایات بسیار به وجود حضور قلب در نماز توجه شده است بهترین راه ایجاد حضور قلب و توجه خاطر، مبارزه جدی با هجوم افکار پراکنده و آشفته است
ومناسب ترین راه برای فراراز این افکار این است که نمازگزار، خود را به فهم معنای مطالب نماز وادار کند، تا هر مطلبی که به زبان می راند، معنای دقیق آن را بفهمد و روی آن تأمل کند .
البته فراموش نکنید که برای حضور قلب، مراتب و درجاتی است وهر کس با توجه به ظرفیت خود از ان بهره می برد. نمازی که از جمیع مراتب حضور قلب خالی باشد، بر صاحبش برگردانده می شود،ولی همان حرکات ارادی در نماز درجه ای ولو کم از حضور قلب را برای انسان ایجاد می کند که مداومت بر ان ما را به مراتب بالاتر خواهد رسانید (ان شا الله).نکته ی اخر این که صرف داشتن احساس خوب یا بد نمی تواند دلیلی بر پذیرش یا عدم پذیرش نماز باشد چرا که برای نماز شرط صحت و کمال وجود دارد که رعایت آنها موجب پذیرش نماز است و هر چه که در ایجاد این شرایط بیشتر سعی کنیم نمازبه قبولی نزدیک تر است البته ایجاد حالت طمانیه و رسیدن به ارامش و سکینه وداشتن احساس خوب می تواند یکی از نتیجه های نماز با حضور قلب باشد اما نه صرف احساس خوب داشتن بلکه احساس ارامش معقول که همراه با انجام وظیفه بدرستی باشد چرا که احساسات ما همیشه مبتنی بر امور صحیح نمی باشد.

خیلی،ممنونم استاد
پاسختون کامل کامل بود

پست جمعبندی:

سوال:

گاهی وقتا با وجود رعایت احکام نماز آدم تو نماز حضور قلب نداره و هیچ احساس خاصی در انسان وجود نداره ولی گاهی وقتا انسان با وجود اینکه نماز رو درست به جا نیاورده ولی احساس سبکی خاصی براش بوجود میاد!حالا میخواستم بپرسم که آیا میتونیم بوجود آمدن یا نیامدن این احساس را به قبول شدن و قبول نشدن نماز نسبت دهیم؟

پاسخ:
همانطور که می دانید ارزش هر عبادت به صحت ودر ستی آن است.از یک طرف لازم است نیت وانگیزه ی انسان الهی باشدو ریا و شرک در عبادت نداشته باشد واز طرف دیگر عبادت مورد سفارش اسلام با همان شرایط مطرح شده در فقه انجام گیرد نه با شکل وشمایل دل بخواهی و سلیقه های شخصی.البته عبادات، غير از شرايط صحّت، شرايط «كمال» هم دارد.یعنی عبادت ما گاهی از نظر نیت وشکل انجام گرفته درست می باشد اما در عین حال شرایط کمال در آن ممکن است موجود نباشد یکی از این شرایط همان حضور قلب است که عدمش در نماز موجب بطلان نماز نیست اما وجودش در نماز نشان تقرب بیشتر است.
شرایط صحت آن شرايطى است كه رعايت كردنش موجب صحت عمل و انجام‏ دادنش داراى ثواب است و تركش در واجبات، باعث عقاب خواهد شد. مثل نيت در نماز كه بدون آن نماز باطل است..وشرط کمال آن شرايطى است كه رعايت كردن و انجام دادنش ارزش و ثواب عمل را بيشتر مى‏ كند، ولى تركش موجب عقاب نخواهد شد حضور قلب شرط کمال نماز است .اگر نماز با شرایط صحت انجام پذیرد، نماز صحیح است وشخص به وظیفه دینی و شرعی خودعمل کرده است .همانطور که اشاره شد حضور قلب شرط کمال نماز است..
شرط کمال بودن حضور قلب به این معنا نیست که ما فقط به صحت نماز توجه کنیم وان را برای خود کافی بدانیم بلکه در روایات بسیار به وجود حضور قلب در نماز توجه شده است بهترین راه ایجاد حضور قلب و توجه خاطر، مبارزه جدی با هجوم افکار پراکنده و آشفته است
ومناسب ترین راه برای فراراز این افکار این است که نمازگزار، خود را به فهم معنای مطالب نماز وادار کند، تا هر مطلبی که به زبان می راند، معنای دقیق آن را بفهمد و روی آن تأمل کند .
البته فراموش نکنید که برای حضور قلب، مراتب و درجاتی است وهر کس با توجه به ظرفیت خود از ان بهره می برد. نمازی که از جمیع مراتب حضور قلب خالی باشد، بر صاحبش برگردانده می شود،ولی همان حرکات ارادی در نماز درجه ای ولو کم از حضور قلب را برای انسان ایجاد می کند که مداومت بر ان ما را به مراتب بالاتر خواهد رسانید (ان شا الله).نکته ی اخر این که صرف داشتن احساس خوب یا بد نمی تواند دلیلی بر پذیرش یا عدم پذیرش نماز باشد چرا که برای نماز شرط صحت و کمال وجود دارد که رعایت آنها موجب پذیرش نماز است و هر چه که در ایجاد این شرایط بیشتر سعی کنیم نمازبه قبولی نزدیک تر است البته ایجاد حالت طمانیه و رسیدن به ارامش و سکینه وداشتن احساس خوب می تواند یکی از نتیجه های نماز با حضور قلب باشد اما نه صرف احساس خوب داشتن بلکه احساس ارامش معقول که همراه با انجام وظیفه بدرستی باشد چرا که احساسات ما همیشه مبتنی بر امور صحیح نمی باشد.

موضوع قفل شده است