حضرت ادریس

______________________________________________________________________
مبارزه ادريس (ع) با طاغوت عصرش
ادريس - عليه السلام - تنها به عبادت و اندرز مردم اکتفا نمي‌کرد، بلکه به جامعه توجه داشت که اگر ظلمي به کسي شود، از مظلوم دفاع کند و در برابر ظالم، ايستادگي نمايد. به عنوان نمونه به داستان زير توجه نماييد:
در عصر او پادشاه ستمگري حکومت مي‌کرد، ادريس و پيروانش از اطاعت شاه سر باز زدند و مخالفت خود را با طاغوت، آشکار ساختند، از اين رو آنها را از طرف دستگاه آن شاه جبار، به عنوان «رافَضي» (يعني ترک کننده اطاعت شاه) خواندند.
روزي شاه با نگهبانان خود در بيابان، به سير و سياحت و شکار مشغول بود که به زمين مزروعي بسيار خرم و شادابي رسيد، پرسيد: «اين زمين به چه کسي تعلق دارد؟»
اطرافيان گفتند: «به يکي از پيروان ادريس».
شاه، صاحب آن ملک را خواست و به او گفت: اين ملک را به من بفروش. او گفت: من عيالمند هستم و به محصول اين زمين محتاج‌تر از تو مي‌باشم و به هيچ عنوان از آن دست نمي‌کشم.
شاه بسيار خشمگين شد، و با حال خشم به قصرش آمد، چون همسرش او را خشمگين يافت، علت را پرسيد و او جريان را بازگو کرد و با همسرش در اين مورد به مشورت پرداخت، و به اين نتيجه رسيدند که رهنمودهاي ادريس، مردم را بر ضد شاه، پر جرئت و قوي دل کرده است.
همسر شاه که يک زن ستمگر و بي‌رحم بود گفت: «من تدبيري مي‌کنم که هم تو صاحب آن زمين شوي و هم مردم با تبليغات وارونه، رام و خام شوند»،
شاه گفت: «آن تدبير چيست؟»
زن که حزبي بنام «ازارقه» (چشم کبودها) از افراد خونخوار و بي‌دين تشکيل داده بود، به شاه گفت: «من جمعي از حزب «ازارقه» را مي‌فرستم تا صاحب آن زمين را به اين جا بياورند و همه آنها شهادت بدهند که او آيين تو را ترک کرده، در نتيجه کشتن او جايز مي‌شود، تو نيز او را مي‌کشي و آن سرزمين خرم را تصرف مي‌کني».
شاه از اين نيرنگ استقبال کرد و آنرا اجرا نمود و پس از کشتن آن شيعه ادريس، زمينهاي مزروعي او را تصرف و غصب نمود.
حضرت ادريس از جريان آگاه شد و شخصاً نزد شاه رفت و با صراحت به او اعتراض کرده آيين او را باطل دانست و او را به سوي حق دعوت نمود، و سرانجام به او گفت: «اگر توبه نکني و از روش خود برنگردي، به زودي عذاب الهي تو را فرا خواهد گرفت، و من پيام خود را از طرف خداوند به تو رساندم».
همسر شاه، به او گفت: «هيچ ناراحت مباش، من نقشه قتل ادريس را طرح کرده‌ام، و با کشتن او رسالتش نيز باطل مي‌شود.»
آن نقشه اين بود که چهل نفر را مخفيانه مأمور کشتن ادريس کرد، ولي ادريس توسط مأموران مخفي خود، از جريان آگاه شد و از محل و مکان هميشگي خود به جاي ديگر رفت، و آن چهل نفر در طرح خود شکست خوردند و مدتها گذشت تا اين که عذاب قحطي، کشور شاه را فرا گرفت کار به جايي رسيد که زن شاه، شبها به گدايي مي‌پرداخت تا اين که شبي سگها به او حمله کردند و او را پاره پاره نموده و دريدند. بلاي قحطي نيز بيست سال طول کشيد و سرانجام، آنها که باقي مانده بودند به ادريس و خداي ادريس ايمان آوردند و کم کم بلاها رفع گرديد. و ادريس - عليه السلام - پيروز شد.(1)
------------------------------
1- اقتباس از کمال الدين شيخ صدوق، ص 76 و 77.

منبع: اقتباس از کمال الدين شيخ صدوق