جمع بندی چگونه در نماز گریه کنیم ؟

تب‌های اولیه

19 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چگونه در نماز گریه کنیم ؟

بسم الله الرحمان الرحیم . سلام علیکم پیشاپیش عید سعید فطر مبارک

خیلی دوست دارم در هر نماز فریضه یا مستحب گریخ کنم . جوری که در هر قطره اشکی که از چشمم چکیده شود نشانه ...

شکر - عظمت - خشوع - خوف - استعغفار - خضوع جمع شده باشد . اما نمی دونم چرا نمی تونم این کار رو انجام بدم هر چقدر زور می زنم

نمیشه !

دقات قلب المرؤ قائلة له .. إن الحياة دقائق وثواني
بكت عيني وحق لها البكاء ألا تبكي وقد عظم البلاء


حتما راه علاج برای این مرض وجود داره دیگه ؟؟؟؟

من تا حالا راه های زیر رو امتحان کردم بعضیوقت ها جواب میده بعضی وقت ها ... !!!



~~~~

من قبل از نماز خودم رو آماده می کنم . مثلا اگه بخوام نماز شب یا و ... رو بخونم از اول صبح برنامه ریزی می کنم که در این نماز باید به درجه ایی از خشوع دست یابم . مخصوصا این روزها که دهه اخیر ماه رمضان است .

( می خوام یه شبه فانی فی الله شوم!!! ) برنامه به این صورته :

اول توبه و صدقه و تخلیه از هر گناه ( ان الله یحب توابیین و المتطهرین ) ( خذ من اموالهم صدقه [...] تزکیهم و تطهرم)
بعد از این که بیداز شدم نماز استغفار می خونم بعد 100 بار استفغار مکنم بعد سعی می کنیم از هر گناهی هرچند خیلی خیلی کوچیک حتی
نزدیک نشوم تا برای شب خودم رو آماده کنم .

دوم چون که بهترین راه خشوع علم هست 2تا3 h میرم سراغ کسب علم (انما یخشی الله من عباده العلماء ان الله عزیر الغفور )

سوم قرآن کلید خشوع . پس اول چند آیه از قرآن انتخاب می کنم یعد از حفظ کردن تفسیر اون آیه هارو کاملا یاد می گیرم ( و اذا سمعوا ما انزل الی رسول تری اعینهم تفییض من دمع مما عرفوا من الحق یقولون ربنا آمنا فکتبنا مع الشاهدین )
مثلا این آیه رو حفظ می کنم : (فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ(75)وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ(76)﴾

(سورة الواقعة )

چهارم نماز های فریضم طولانی باشه و جوری که به خدا نزدیک بشم { و اسجد و اقترب }

پنجم شهوت باید خاموش شود { الذین اتبعوا اهواهم من غیر هدا من الله ... }

▄︻̷̿┻̿═━一 ( من این آیه رو درست به خاطر ندارم فکر کنم جایش اشتباه لطفا اگه میشه اصلاح کنیم تا دیگران موجب گمراهی نشوند )

فقط این 5 مورد تو برنام ام هست اگه میشه شما کمک کنید تا برنامه رسیدن به خشوع کامل بشه

~~~~~

واقعا ما به گریه کردن نیاز داریم چون که کوه و زمین و بحار و سایر موجودات بی جان و جاندار همه و همه از شدت خشوع به جنبش در می آیند پس ما که عقل داریم و توانایی تفکر در عظمت ها و شگفتی ها رو در اختیار داریم پس چرا ... كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ


وَ مِنْ آياتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَةً [ فصلت 39 ]
فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَيْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْياها لَمُحْىِ الْمَوْتى إِنَّهُ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ [ فصلت 39 ]


أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ [الحديد : 16]

اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَاباً مُّتَشَابِهاً مَّثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَمَن يُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ [الزمر : 23]

أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّداً وَبُكِيّاً [مريم : 58]

گریه یکی از بزرگترین نعمت های الهی است . اگه انسان گریه کرد بدون یعنی قلبش گریه کرده و اگر قلب گریه کرد تمام جوارح خشوعا من الله گریه می کنند






جا داره که از سلطان خشوع هم یادی کنیم !!! ( آیه الله بهجت ( رحمه الله) )

متشکرم التماس دعا

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد نسیم رحمت

عبره;545364 نوشت:
( می خوام یه شبه فانی فی الله شوم!!! )

سلام
بدون مقدمه،
وقتی پست ابتدایی شما را خواندم، این جمله شما حقیر را متعجب کرد. به نظر خودتون ممکنه ؟! (یه شبه فانی فی الله بشین)
[SPOILER]هر چند خودتون از این گفته تعجب کردین[/SPOILER]
دوستان نظر بدن .....

[="Arial"][="Black"]سلام منم وقتی گریه ام میگیره که میبینم تو این دنیا تنها کسی که میتونم اعتماد کنم و خدا تنها کسی هست که هميشه بهم عنایت می کنه بعد موقع خوندن سوره حمد هنگامی که به مالک یوم الدین میرسم کافیه یاد چندتا از گناه هایی که کردم بیفتم بعدشم بغض کنم از ترس روز قیامت
بعد تو ایاک نعبد و ایاک نستعین همش به این فکر میکنم که جز.خدا پناهی ندارم و حالت گریه میاد بصورتم و صدام میلرزه
تو اهدنااصراط المستقیم هم که اشکم میاد
و بعدش اگه دلم خیلی پر باشه بعد از اینکه سلام نماز رو میدم همون لحظه گریه ام میگیره
البته هميشه اینطوری نیستما هر موقع که خیلی درمانده و بیچاره بودم و از خدا کمک میخواستم اینجوری میشم ,بعدش آدم آروم میشه
[/]

عبره;545364 نوشت:
خیلی دوست دارم در هر نماز فریضه یا مستحب گریخ کنم . جوری که در هر قطره اشکی که از چشمم چکیده شود نشانه ...
شکر - عظمت - خشوع - خوف - استعغفار - خضوع جمع شده باشد . اما نمی دونم چرا نمی تونم این کار رو انجام بدم هر چقدر زور می زنم نمیشه !

گريه در نماز اگر از روي معرفت به خدا و توجه به مقام «الوهيت و ربوبيتش» باشد و بنده خود را گناهکار ببيند و از روي توبه و استغفار و ترس از عذاب باشد،‌نه تنها اشکال ندارد، بلکه از ارزشمند‌ترين عبادات است.
سعد سابري مي‌گويد که به امام صادق(ع) عرض کردم:
آيا شخص مي‌تواند در نماز بگريد؟ فرمود: به به! چه نماز ارزشمندي! اگر شده حتي به اندازه سر مگسي اشک‌تان در نماز جاري شود، ارزشمند است.(1)
فرد ديگري از امام صادق(ع) پرسيد: آيا گريه در نماز، آن را باطل مي‌کند؟ فرمود: اگر به ياد بهشت يا ترس از دوزخ باشد، برترين اعمال در نماز است، ولي اگر براي مرده‌اي باشد، نمازش باطل است.(2)
بنابراين گريه در نماز به ياد قيامت و براي توبه از گناهان و ... بسيار ارزشمند است، اما براي امور دنيوي ناپسند و موجب بطلان نماز است.

پي‌نوشت‌ها:
1. فيض کاشاني، حقايق، ج1، ص 438.
2. شيخ طوسي، استبصار،دارالکتب الاسلاميه، تهران ، 1390 ه ق، ‌ج1، ص 407.


کاربر گرامی؛
گريه نکردن انسان در نماز و .. ، لزوماً به معناي دوری انسان از خداوند نیست ؛ بلکه گاهي جنبه خلقي براي فرد دارد. چرا که انسان ها در در استعدادها, عواطف و روحيات متفاوتند . بعضي هم راحت گريه مي کنند و هم راحت مي خندند. بعضي نمي توانند به آساني بخندند و به سختي گريه مي کنند.
البته از روايات بر مي آيد که گناه و ظلم، يکى از عوامل مهم قساوت قلب و خشکى چشم است .
انسان وقتى گناه مى کند قلبش تيره وتار شده و دقّت و نرمى از آن خارج مى شود. قلب سخت و تيره نمى تواند در چشم اثر بگذارد و آن را گريان کند.
انسان هاى غافل نمى توانند گريه کنند چون فکر و دل شان به دنيا مشغول مى باشد. چشمان شان مجذوب جلوه هاى دنيا و قلب شان از عاطفه خالى است . چنين چشمى نمى تواند اشک بريزد. اشک به خارج از اين عالم تعلق دارد چون از عاطفه ريشه مى گيرد و عاطفه جايگاه ملکوتى دارد.
شهيد بزرگوار آيه الله دستغيب شيرازى در قساوت قلب و درمان آن مطالب مبسوط و ارزنده اى دارند.(1)

پی نوشت :
1. شهيد دستغيب ، قلب سليم ، دارالکتب الاسلاميه، ص 301 تا 357.


بر هر انسان عاقلي لازم است گاهي سري به دل خود بزند، اگر در آن از بيماري و انحراف از فطرت اوليه چيزي ديد ، بايد فوراً در مقام معالجه آن برآيد.
تنها راه خلاصي و نجات از شر آمال و قساوت قلب، تفکر زياد در فنا و زوال دنيا، يعني حيات مادي است تا جايي که هر چه به چشم او خورد يا به گوش او رسيد، فوراً زوال آن را متوجه شود .نيز مرگ خود را از هر چيز نزديک تر ببيند.
سفارش درباره ياد مرگ در خطبه‏ ها و مکتوب‏ هاي اميرالمؤمنين (ع) در نهج البلاغه و غير آن زياد به چشم مي‏ خورد.
بالاتر از همه، سفارش‏ ها و سخنان زيادي است که در قرآن مجيد راجع به مرگ و جهان آخرت شده است .
ضمن اين که ياد خدا و نيز مهرباني با يتيم دل را نرم مي‏ کند.


پاره اي از اسباب رقت قلب عبارتند از:
1- اجتناب از گناه :
حضرت علي (ع ) مي فرمايند: مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ ؛اشک ها خشکيده نشد مگر به خاطر سنگدلي ها و قساوت قلب ها . قلوب با قساوت نشد مگر به خاطر زيادي گناهان .(1)بنابراين ريشه اشک نداشتن قساوت قلب است . ريشه قساوت قلب گناه است . پس ريشه اشک داشتن رقت قلب است . ريشه رقت قلب پرهيز از گناه است.

2- زهد در دنيا:
امام علي (ع ) مي فرمايند: إِنَّ الزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا تَبْكِي قُلُوبُهُمْ وَ إِنْ ضَحِكُوا ؛ زهد ورزان در دنيا قلب هاي شان مي گريد ، گرچه به ظاهر بخندند.(2) گريه قلب همان رقت قلب است و با زهد در دنيا حاصل مي شود . زهد يعني دل را در گرو مال و آمال نگذاشتن .

3- ترک آرزوهاي دراز:
هيچ چيز مانند آرزو هاي شيطاني و هوس هاي نفساني دل انسان را تيره و تار نمي کند و ميان انسان و خدا فاصله نمي اندازد.
اما سجاد عليه السلام مي فرمايد :وَ أَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلا أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ [الْآمَالُ‏] دُونَك(3) ؛ تو اي خدا از خلايق خود در حجاب نشوي، مگر آن که کردارشان ميان تو و خلايق حاجب شود.

4- کم خوري :
رواياتي نقل شد که دلالت داشت پرخوري دل را قساوت مي‏بخشد. پس مي توان نتيجه گرفت که کم خوري مانع قساوت قلب مي شود.
مراد از کم خوري آن است که انسان به حدي بخورد که از پر خوري مريض نشود. ملاک اين است که از پرخوري بدنش بيمار نگردد. پس اگر از افراط در کم خوري هم کسي مريض شود، نکوهيده مي باشد . بدن چون مرکب پرواز روح است ، بايد قوي و چالاک باشد .

علاوه برآن چه گذشت اموري در رقت قلب موثر است:
1 - مهرباني کردن به يتيم،
2 - خوردن بعضي غذاها و ميوه‏ ها مانند عدس، انجير، انار، نان جو، سرکه، انگور و زيتون،
3 - ياد و ذکر خدا،
4 - قرائت قرآن،
5 - شرکت در تشييع جنازه،
6 - پرداخت بدهي‏ ها،
7 - شستشوي لباس ‏ها،
8 - رفتن به بيمارستان‏ ها و سرکشي به بيماران و مستضعفان.(4)
انسان با توبه و انابه به درگاه خدا و ترک گناه ،قادر به گريستن خواهد بود.

پي نوشت ها:
1. حر عاملي، وسائل الشيعه، مؤسسه آل البيت، قم، 1409 ه.ق ، ج 16 ،ص 45.
2. نهج البلاغة، دار الهجرة للنشر - قم،خطبه 113 .
3.شيخ عباس قمي ،مفاتيح الجنان، دعاي ابو حمزه ثمالي .
4. قلب سليم ، دارالکتب الاسلاميه،ص232.

قبل از اینها باید تامل و تفکر در بزرگی و مهربانی خدا بیشتر بشه وقتی ایمان قویتر بشه و درک در این موضوعات بیشتر بشه خود به خود در زمان نماز و خواندن هر آیه و جمله ای مخصوصا اگر معنیش رو هم بدونیم حالت گریه بهمون دست میده.
البته این نظر شخصیمه
__________________________
این رو هم بگم نظر بالایی که گفتم رو بالاترین ثواب در گریه کردن در زمان نماز میدونم.چون معصومین (ع) دچار غفلت از خداوند نشدن پس در نتیجه گریه هاشون سره بزرگیو رحمتو مهربانی خدا بوده و اینکه اونقدر ایمانشون قوی شده بوده که خود به خود عظمت خدا رو احساس میکردنو در مقابلش به نوعی دردودل میکردن و خودشون رو در آغوش خدا میدیدن یعنی این رو کاملا درک کرده بودن که از سختیها و بدیهای دنیا و از هر تهدیدی به هر نوعی فقط میشه به یک آغوش امن پناه برد و اون هم خداست و وقتی این آغوش رو با تمام وجود لمس کردن مثل این میمونه که دلتون از جایی پره و میخواین این دردو دل رو به همچین آغوش گرمی ببرید و براش بگید.و همینطور از درک بالای عظمتو بزرگیو مهربانی خدا هم فرد میتونه گریش بگیره که بالاترین ثواب و خالصترین نوعشه که به ایمان خیلی قوی احتیاج داره و نزذیکی زیاد و دوستی عمیق با خدا.واگرنه با هر دلیلی یک انسان در حریم امن الهی گریش بگیره چه از روی شرمندگی چه از روی پشیمانی و دلایل دیگه ثوابد خودشو داره چون انسانی که به سمت خدا روانه شده باشه خودش خیلی ارزشمنده.
این نظر و برداشت شخصیمه

بسم الله الرحمان الرحیم

سلام علیکم و رحمه الله و برکاته

عید فطر را به همگی شما عاشقان و دلدادگان صیام تبریک و تهنیت عرض می نمایم. از پست هاتون ممنون البته هنوز نخوندم . انشاءالله با تمام وجود می خونم و از آن ها استفاده می کنم

نسیم رحمت;547045 نوشت:
وقتی پست ابتدایی شما را خواندم، این جمله شما حقیر را متعجب کرد. به نظر خودتون ممکنه ؟! (یه شبه فانی فی الله بشین)


برای رسیدن به مقصود باید یک عمر ریاضت دینی کرد . البته گاهی جذبه ای از سوی پروردگار متعال برای بنده پدید می آید و در یک لحظه راه صد ساله را بپیماند به شرط ان که زمینه ایی برای دریافت جذبه الهی فراهم کرده باشد و نیز در جهت بقای آن جذبه و توفیق الهی بکوشد .


میشود پرده جسم پر کاهی / دیدهام هر دو جهان رو نگاهی گاهی

وادی عشق بسی دو و دراز است / ولی طی شود جاده صد ساله به آهی گاهی


چه بسا افرادی که با یک توجه و با ی توبه حقیقی . توانسته اند منازل سیر و سلوک رو در کمتر از یکشبانه روز یکی پس از دیگری طی کنند و به لقای الهی نائل شوند .

انسان سالک باید به انجام وظیفه بپردازد و در پی مدت زمان رسدن نباشد بلکه افتادن در راه و طی کردن مسیر حرکت به سوی خداود سیحان خود هدف متعالی هست که باید قدر آن شناخته شود

بنابراین برای پوینده راه حقیقت تفاوتی نمی کند که طی یک مدت کوتاه به مقصود یا یم عمر ریاضت بکشد تا دریچه عالم به سوی او گشوده شود

(ایه الله عظمی مظاهری )


من چندین سوال در مورد نماز دارم ( شرعی ) می تونم همشون رو در یه تایپک مطرح کنم . یا اصلا تایپکی پاسخگویی در این خصوص تو سایت هست لطفا راهنمایی کنید .

عبره;548616 نوشت:
ن چندین سوال در مورد نماز دارم ( شرعی ) می تونم همشون رو در یه تایپک مطرح کنم . یا اصلا تایپکی پاسخگویی در این خصوص تو سایت هست لطفا راهنمایی کنید .

سلام
می توانید همه را در یک تاپیک مطرح کنید. کارشناسان بخش احکام پاسخگوی شما هستند. نام مرجع تقلیدتان را حتما بنویسید.
موفق باشید.

نسیم رحمت;547266 نوشت:
- شستشوي لباس ‏ها،

سلام و عرض ادب

ببخشید یعنی انسان لباس بشوره قلبش رقیق میشه؟:Gig:یا اینکه منظور نتیجه ی لباس شستنه که پاکیزگیه؟

عبره;545364 نوشت:
خیلی دوست دارم در هر نماز فریضه یا مستحب گریخ کنم . جوری که در هر قطره اشکی که از چشمم چکیده شود نشانه ...

شکر - عظمت - خشوع - خوف - استعغفار - خضوع جمع شده باشد . اما نمی دونم چرا نمی تونم این کار رو انجام بدم هر چقدر زور می زنم

نمیشه !


سلام علیکم
یعنی چی هر چی زور میزنم نمیشه
مگه به زوره ... !
اون " کثره بکاء من خشیه الله " که شنیدید زوری نیست
گریستن، معلول یک فعل و انفعالات درونی هست
گریستن به زور 1- یا امکان ندارد 2- در صورت زوری گریه کردن ، فایده ای ندارد
اون گریه باید ناشی باشه از تصور یه حقیقتی که مهمترین این حقایق اینه که ادم خودشو در مقابل خداوند عز و جل احساس کنه و از عظمت کبریاء الهی نوعی تذلل و کوچیکی در انسان پدید بیاد که موجب آمدن اشک میشود.
اگر حالت خشوع آمد غالبا با بکاء همراه میشود.
اینها برگرفته از صحبت های رهبر معظم انقلاب در شرح حدیث اخلاق بود.

به نظر بنده یک بخشی از اون فعل و انفعالات درونی با علم حاصل میشه . کتاب های خوبی در زمینه ی نماز و آدابش نوشته شده . من سطح شما رو نمیدونم اما کتاب آداب الصلوه امام خمینی کتاب خیلی خوبیه .
برای ما هم دعا کنید واقعا
:Gol:

رحمت بیکران الهی;548664 نوشت:
ببخشید یعنی انسان لباس بشوره قلبش رقیق میشه؟یا اینکه منظور نتیجه ی لباس شستنه که پاکیزگیه؟

خودتون چی فکر می کنید ؟ تامل کنید

الـــعبد;548690 نوشت:
سلام علیکم
یعنی چی هر چی زور میزنم نمیشه
مگه به زوره ... !

:khaneh::Nishkhand: علیکم سلام عیدتان مبارک... نه اون زوری که شما فکر می کنید نیست .:khandeh!:

منظورم از از زور کارهایی که در روز انجام می دمه .:Nishkhand:

همونطور که شما گفتید مهم ترین راه برای خشوع علمه . آره . ممنونم

قال تعالی ( انما یخشی الله من عباده العلماء ... ) : یعنی فقط انسان های عالم می تونند به مرتبه خشوع و تقوا برسند . ممنون:Gol:

نقل قول:
خودتون چی فکر می کنید ؟ تامل کنید

به نظرم خود لباس شستن باشه.

شاید هم دلیلش اینه که یه جورایی به تواضع نزدیکه . یا اینکه انسان رو مجبور به خلوت وتنهایی میکنه.یا اینکه چون توش زحمته!!!:Gig:

استاد نمیدونم !!! چی میشه جوابش؟؟:Gig:

ولی کمی عجیبه !!!

نسیم رحمت;548747 نوشت:
خودتون چی فکر می کنید ؟ تامل کنید

به نظر بنده این میتونه نتیجه پاکیزگی و طهارت و روشنی لباس باشه که یه حالت رقتی به انسان میده ...

به فکر تاریکی قبر بیفت و تنگی ان

پرسش :
چگونه در نماز گریه کنیم ؟




پاسخ :
گريه نکردن انسان در نماز و .. ، لزوماً به معناي دوری انسان از خداوند نیست ؛ بلکه گاهي جنبه خلقي براي فرد دارد. چرا که انسان ها در در استعدادها، عواطف و روحيات متفاوتند . بعضي هم راحت گريه مي کنند و هم راحت مي خندند. بعضي نمي توانند به آساني بخندند و به سختي گريه مي کنند.
البته از روايات بر مي آيد که گناه و ظلم، يکى از عوامل مهم قساوت قلب و خشکى چشم است .

انسان وقتى گناه مى کند قلبش تيره وتار شده و دقّت و نرمى از آن خارج مى شود. قلب سخت و تيره نمى تواند در چشم اثر بگذارد و آن را گريان کند.
انسان هاى غافل نمى توانند گريه کنند چون فکر و دل شان به دنيا مشغول مى باشد. چشمان شان مجذوب جلوه هاى دنيا و قلب شان از عاطفه خالى است . چنين چشمى نمى تواند اشک بريزد. اشک به خارج از اين عالم تعلق دارد چون از عاطفه ريشه مى گيرد و عاطفه جايگاه ملکوتى دارد.
شهيد بزرگوار آيه الله دستغيب شيرازى در قساوت قلب و درمان آن مطالب مبسوط و ارزنده اى دارند.(1)
پرسشگر گرامي؛
بر هر انسان عاقلي لازم است گاهي سري به دل خود بزند، اگر در آن از بيماري و انحراف از فطرت اوليه چيزي ديد ، بايد فوراً در مقام معالجه آن برآيد.
تنها راه خلاصي و نجات از شر آمال و قساوت قلب، تفکر زياد در فنا و زوال دنيا، يعني حيات مادي است تا جايي که هر چه به چشم او خورد يا به گوش او رسيد، فوراً زوال آن را متوجه شود .نيز مرگ خود را از هر چيز نزديک تر ببيند.
سفارش درباره ياد مرگ در خطبه‏ ها و مکتوب‏ هاي اميرالمؤمنين (ع) در نهج البلاغه و غير آن زياد به چشم مي‏ خورد.
بالاتر از همه، سفارش‏ ها و سخنان زيادي است که در قرآن مجيد راجع به مرگ و جهان آخرت شده است.
پاره اي از اسباب رقت قلب عبارتند از:
1- اجتناب از گناه :
حضرت علي (ع ) مي فرمايند: مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ ؛اشک ها خشکيده نشد مگر به خاطر سنگدلي ها و قساوت قلب ها . قلوب با قساوت نشد مگر به خاطر زيادي گناهان .(2)
بنابراين ريشه اشک نداشتن قساوت قلب است. ريشه قساوت قلب گناه است. پس ريشه اشک داشتن رقت قلب است. ريشه رقت قلب پرهيز از گناه است.

2- زهد در دنيا:
امام علي (ع ) مي فرمايند: إِنَّ الزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا تَبْكِي قُلُوبُهُمْ وَ إِنْ ضَحِكُوا؛ زهد ورزان در دنيا قلب هاي شان مي گريد ، گرچه به ظاهر بخندند.(3) گريه قلب همان رقت قلب است و با زهد در دنيا حاصل مي شود . زهد يعني دل را در گرو مال و آمال نگذاشتن .

3- ترک آرزوهاي دراز:

هيچ چيز مانند آرزو هاي شيطاني و هوس هاي نفساني دل انسان را تيره و تار نمي کند و ميان انسان و خدا فاصله نمي اندازد.
اما سجاد عليه السلام مي فرمايد :وَ أَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلا أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ [الْآمَالُ‏] دُونَك(4) ؛ تو اي خدا از خلايق خود در حجاب نشوي، مگر آن که کردارشان ميان تو و خلايق حاجب شود.

4- کم خوري :

رواياتي نقل شد که دلالت داشت پرخوري دل را قساوت مي‏ بخشد. پس مي توان نتيجه گرفت که کم خوري مانع قساوت قلب مي شود.
مراد از کم خوري آن است که انسان به حدي بخورد که از پر خوري مريض نشود. ملاک اين است که از پرخوري بدنش بيمار نگردد. پس اگر از افراط در کم خوري هم کسي مريض شود، نکوهيده مي باشد . بدن چون مرکب پرواز روح است ، بايد قوي و چالاک باشد .

علاوه برآن چه گذشت اموري در رقت قلب موثر است:

1- مهرباني کردن به يتيم،
2- خوردن بعضي غذاها و ميوه‏ ها مانند عدس، انجير، انار، نان جو، سرکه، انگور و زيتون،
3- ياد و ذکر خدا،
4- قرائت قرآن،
5- شرکت در تشييع جنازه،
6- پرداخت بدهي‏ ها.(5)
انسان با توبه و انابه به درگاه خدا و ترک گناه ،قادر به گريستن خواهد بود.

نكته :
گريه در نماز اگر از روي معرفت به خدا و توجه به مقام «الوهيت و ربوبيتش» باشد و بنده خود را گناهکار ببيند و از روي توبه و استغفار و ترس از عذاب باشد،‌نه تنها اشکال ندارد، بلکه از ارزشمند‌ترين عبادات است.
سعد سابري مي‌گويد که به امام صادق(ع) عرض کردم:
آيا شخص مي‌تواند در نماز بگريد؟ فرمود: به به! چه نماز ارزشمندي! اگر شده حتي به اندازه سر مگسي اشک‌تان در نماز جاري شود، ارزشمند است.(6)
فرد ديگري از امام صادق(ع) پرسيد: آيا گريه در نماز، آن را باطل مي‌کند؟ فرمود: اگر به ياد بهشت يا ترس از دوزخ باشد، برترين اعمال در نماز است، ولي اگر براي مرده‌اي باشد، نمازش باطل است.(7)
بنابراين گريه در نماز به ياد قيامت و براي توبه از گناهان و ... بسيار ارزشمند است، اما براي امور دنيوي ناپسند و موجب بطلان نماز است.

پي نوشت ها :
1. شهيد دستغيب ، قلب سليم ، دارالکتب الاسلاميه، ص 301 تا 357.
2. حر عاملي، وسائل الشيعه، مؤسسه آل البيت، قم، 1409 ه.ق ، ج 16 ،ص 45.
3. نهج البلاغة، دار الهجرة للنشر - قم،خطبه 113 .
4. شيخ عباس قمي ،مفاتيح الجنان، دعاي ابو حمزه ثمالي .
5. قلب سليم ، دارالکتب الاسلاميه،ص232.
6. فيض کاشاني، حقايق، ج1، ص 438.
7. شيخ طوسي، استبصار،دارالکتب الاسلاميه، تهران ، 1390 ه ق، ‌ج1، ص 407.

موضوع قفل شده است