قصه غصههای مردم شیمیایی روستای "زرده دالاهو" + تصاویر
تبهای اولیه
به گزارش خبرگزاری تسنیم از دالاهو، هشت سال دفاع مقدس نقطه عطفی در تاریخ استان کرمانشاه است، تاریخی که در آن دلیر مردان و زنان این استان جانانه پای ذره ذره خاک مقدس کشورشان ایستادند و شهادت پدران، مادران، همسران و فرزندان خود را به نظاره نشستند اما اندکی شک بر دل خود راه ندادند و بر راهشان در دفاع از کیان اسلامی ثابت قدم ماندند و از نخستین گلوله جنگ تا آخرین آن را با پوست، گوشت و خون خود حس کردند و چه خوش فرمودند رهبر معظم انقلاب که "کرمانشاه سینه ستبر ایران زمین است".
هر چند زوایای پنهان جنگ در کرمانشاه همچنان ناگفته باقی است، اما در هشت سال دفاع مقدس بمباران شیمیایی زرده، دیره، نودشه و بیمارستان سومار غصه فاجعه باری را برای مردم این سرزمین رغم زده که همچنان و پس از گذشت 26 سال از جنگ عواقبش پیدا است و مردمانش از خس خس سینه، دردهای آبله و سوزش پوست و تولد فرزندانی با مشکلات جسمی رنج میبرند و دریغ از تلاشی برای شناساندن این دلیر مردمان به دیگر مردم سرزمینمان ایران.
در جریان هشت سال دفاع مقدس، کرمانشاه 9800 شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده و پنج بار از سوی رژیم بعث عراق مورد حملات شیمیایی قرار گرفته که برجای ماندن سه هزار و 500 مصدوم شیمیایی یادگار حملات نامیمون رژیم ستمکار بعثی بوده است.
زرده، دهکده شیمیاییها
در فاصله 10 کیلومتری شهرستان سرپلذهاب در غررب استان کرمانشاه، جادهای فرعی در سمت راست به طول هشت کیلومتر وجود دارد که به منطقه خوش آب و هوای ریجاب ختم میشود.
ریجاب، مرکز دهستانی به همین نام است که مجموعه روستاهایی در فاصله چند کیلومتر در شهرستان دالاهو را در بر میگیرد. این منطقه در میان کوههای نزدیک به دالاهو محصور و در زیر درختان انبوه بلوط، انجیر، گردو و انگور پنهان شده است.
روستای زرده معروف به دهکده شیمیاییها در منتهای منطقه ریجاب و در دامنه ارتفاعات دالاهو قرار دارد و مردم این روستا و چند روستای اطراف براساس برخی روایات تاریخی برای حفظ آئین زرتشتی از اورامان به این شبه پناهگاههای کوه دالاهو کوچ کرده اند.
روستای شیمیایی زرده در یک روز سیاه یکباره بیش از 30درصد از ساکنان خود را از دست میدهد و بقیه نیز به آثار شیمیایی از جمله انواع سرطانهای مری، ریه، معده، خون و پوست و نیز نابینایی دچار میشوند.
در میان آمار شهدای روز اول بمباران روستای زرده پنج کودک زیر 10 سال و 14 جوان زیر 30 سال به شهادت رسیدهاند و امروز نیز پس از گذشت 26 سال از آن هیروشیمای کوچک مادری باید بجز درد ناشی از شیمیایی شدن خویش، درد مشکل جسمی فرزندش را نیز تحمل کند و چه حیف است که داستان حلبچه را همه میدانند اما داستان روستای زرده را اندک کسانی به یاد دارند.
گزارش از سعید قنبری
منبع: خبرگزاری تسنیم
[/HR]
[/HR]
روستای «زرده» که 31 تیرماه سال 67 بمباران شیمیایی شد و در همان روز 275 نفر در این روستا شهید شدند.
و حالا شیرمحمد کرمی رئیس شورای این روستا از اینکه پیگیری حق مردم روستای زرده تاکنون بینتیجه مانده ابراز نگرانی میکند و میگوید: زرده با 275 شهید شیمیایی هنوز ناشناخته است.
شیرمحمد کرمی میگوید: 31 تیرماه سال 67 بود که روستای زرده توسط رژیم بعث عراق بمباران شد و از جمعیت 1146 نفری روستا 275 نفر در همان لحظه شهید و مابقی جانباز و مصدوم شیمیایی شدند. این روز همزمان با حمله منافقان بود و بسیاری از راهها به مرکز استان بسته بود و خیلی از مصدومان نتوانستند خود را به کرمانشاه برسانند. عدهای هم مشغول کفنودفن عزیزانشان بودند و در روستا ماندند.
چون در آن زمان رسانهها نبودند که عکس و خبر از شرایط روستا تهیه کنند، زرده ناشناخته باقی ماند و هنوز خیلیها نام آن را نشنیدهاند.
عوارض شیمیایی شدن سالها بعد خود را نشان میدهد. امروزه آمار سقطجنین، خودسوزی به دلیل ناراحتی اعصاب، سرطان خون، بیماریهای پوستی و ... در زرده بسیار بالا است. یک مرکز درمانی هم در زرده وجود ندارد و باوجوداین همه مصدوم، باید برای دریافت خدمات درمانی مناسب 41 کیلومتر تا مرکز درمان دالاهو طی کنیم.
بعد از بمباران زرده، تنها افرادی که توانسته بودند در آن روز خود را به مراکز درمانی برسانند و اسناد پزشکی داشتند، آنهم از سال 80 به بعد برای آنها درصد جانبازی از 5 تا 25 درصد در نظر گرفته شد. تعداد این افراد 400 نفر است و افرادی که بالای 20 درصد جانبازی گرفتند حقوق دریافت میکنند، اما خدماتی که به مابقی آنها ارائه میشود در حد دفترچه درمانی است. سایر مردم که اسناد پزشکی نداشتند از همین دفترچه درمانی هم محروم هستند و این در حالی است که به دلیل بیماریهای فراوان هزینه درمانی زیادی بر دوش آنان است.
پیگیری نکردن برخی مسئولان باعث شده است تلاشهای مردم زرده بعدازاین همهسال به نتیجه نرسد. مسئولان نباید بیتفاوت باشند.
برای دفاع از حقوق مردمی که در روزهای جنگ نهایت تلاش خود را برای کمک به رزمندگان به کار گرفتند و در بدترین شرایط به آنها آذوقه میرساندند هر کاری کردهام، اما نتیجهای نداشته است. مسئولین استان، استاندار، نمایندگان مجلس و ... باید پیگیر امور مردم زرده باشند تا آنها به حقوق واقعی خود برسند.
زرده اکنون 1212 نفر جمعیت دارد و هیچ امکانات ویژهای برای آنها در نظر گرفته نشده است.
[/HR] منبع: خبرگزاری ایسنا