به فاصله نگاه نکرد

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
به فاصله نگاه نکرد

[h=1][/h]


[/HR]
«گلی کهنسال» مسئول نشر آثار و ارزش‌های مشارکت زنان در دفاع مقدس اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس مازندران در دیدار با «فاطمه تارینگو» از زنان پشتیبانی جنگ استان مازندران ضمن برشمردن اهداف این دیدار که در راستای ارج نهادن از مقام زن در دفاع مقدس صورت گرفت، گفت: انقلاب ما انقلاب زینبی است و زنان ما با الگو گرفتن از این بانوی صبر و صلابت و اسوه‌ی جهاد و ایثار قدم به جبهه‌های هشت سال دفاع مقدس نهادند.


[/HR]
وی با بیان اینکه استان مازندران اگر چه به لحاظ دوری مسافت با مناطق جنگی فاصله داشت اما در این برهه از زمان زنان و مادرانی هم بودند که به فاصله‌ها توجه نکردند و به جبهه‌های حق علیه باطل شتافتند.
کهنسال از «فاطمه تارینگو» به عنوان یک زن که در شرایط سخت جنگ در مناطق عملیاتی حضور پیدا کرده نام برد و وی را اینگونه بیان کرد: «فاطمه تارینگو» کارشناس ارشد آناتومی ساکن ساری قبل از دوران بازنشستگی به عنوان رئیس آموزشکده پرستاری مامایی استان مازندران و همچنین عضو هیئت علمی بود.
تارینگو در تهران متولد و بنا به شغل پدرش به قصر شیرین سفر کرد. در سال 1359 با مدرک مامائی از دانشگاه اصفهان فارغ التحصیل شد و در بیمارستان هلال احمر قصر شیرین مشغول به کار شد که بعد از مدت کوتاه به سمت رئیس بیمارستان هلال احمر قصر شرین منصوب شد.
در آن شرایط سخت که حجم شهدا و مجروحان به بیمارستان روز به روز بیشتر می‌شد با مدیریت خوبی که داشت، توانست از عهده‌ی پرستاری از مجروحان برآید. هر چند به عنوان رئیس بیمارستان بود اما از پانسمان مجروحان و عکس و تزریقات آن‌ها، انجام اقدامات ایمنی برای آن‌ها، پرونده سازی و زدن پلاک به دست‌شان و امثال اینها نه تنها دریغ نمی‌کرد بلکه از اولویت کارهایش بود.
چند به عنوان رئیس بیمارستان بود اما از پانسمان مجروحان و ژس و تزریقات آن‌ها، انجام اقدامات ایمنی برای آن‌ها، پرونده سازی و زدن پلاک به دست‌شان و امثال اینها نه تنها دریغ نمی‌کردبلکه از اولویت کارهایش بود

[h=2]پادگان بیمارستان شد[/h] با سقوط شهر در شهریور 1359 به پادگان ابوذر رفت و با برپایی بیمارستان صحرایی در آنجا تا پاییز 1361 مدیریت آنجا را به عهده داشت. بانویی که در تمام دوران مدیریتی خود لحظه‌ای از فرامین حضرت امام غافل نماند اینک در بستر بیماری است.
«فاطمه تارینگو» با سقوط قصر شیرین در آن منطقه ماند و به هدف خود كه رسیدگی به امور مجروحان جنگی بود، ادامه داد. او مامایی خوانده بود، اما با این حال امدادرسانی به مجروحان را برعهده گرفت. در شرایط سخت مجروحان به را به عقب (پادگان ابوذر) انتقال می داد، در این پادگان با یك پلاستیك بزرگ به عنوان زیر انداز و 4 تخت سربازی مجروحان را نگهداری می‌كرد.
به تدریج پادگان فضای بیمارستان را به خود گرفت، تا جایی كه به عنوان یكی از مراكز بانك خون توسعه پیدا كرد، حتی عمل پیوند شریان در این بیمارستان انجام می دادند. وی از سال 1359 كه جنگ آغاز شد تا اواخر سال 62 در منطقه جنگی مشغول خدمت رسانی بود، اما به دلیل بیماری به استان مازندران بازگشت و در دانشگاه به امر تدریس پرداخت. وی تا سال 88 عضو هیات علمی دانشكده پرستاری و مامایی ساری بود و در حال حاضر بازنشسته شده است.