جمع بندی جایگاه شهید بالاتر است یا جانباز؟

[=arial]

با سلام و عرض ادب
قبل از هر سخنی جا دارد از شما برادر بزگوار تقدیر و تشکر کنییم که این جانبازان سرافراز را فراموش نکرده اید و هم اینکه باعث شدید در ذهن ما هم یاد و نام این ملکوتیان تجدید خاطر شود. جانباز شدن حادثه و اتفاق ناگواری نیست، تصادف نیست. حضرت دوست جانبازان را این گونه پسندیده و عاشقان خویش را بدین آرایه مزیّن ساخته است. جانبازی حاصل تلاش برای کسب رضای الهی و مجاهدت در راه اوست و این نشان افتخار و موهبتی آسمانی و ملکوتی است که مخصوص عاشقان و شیفتگان کوی محبوب است.

زبان حال هریک از جانبازان این است که

از دوست به یادگار دردی دارم ********* کآن درد به صد هزار درمان ندهم

پاسخ پرسش حضرت عالی، از بیان رهبر عالی قدر جهان تشیع ارائه می شود:

بیان رهبری به مناسبت روز جانباز

«یک‌وقت در مورد جانبازها فکر مى‌کردم، که به نظرم رسید گاهى فضیلت آنها از شهدا هم بیشتر است. جانباز کسى است که بعد از آن‌که قسمتى از بدنش را در راه خدا داد و عضو یا اعضاى شهیدى را با خودش همراه کرد و در بقیه‌ى مدت زندگى و عمرش هم متقى و شکرگزار بود و عمل صالح انجام داد، خداى متعال در مورد این‌گونه از مجروحین جنگ در قرآن مى‌فرماید: « الَّذينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظيم‏ »(آل عمران 172) كسانى كه پس از آنكه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند، براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است‏. کلمه‌ى «عظیم» در پایان این آیه‌ى شریفه، قابل تأمل است».
(سخنرانى در مراسم بیعت گروه کثیرى از جانبازان 28/4/04/1368)

بيانات مقام معظم رهبری در ديدار با جانبازان و خانواده ايشان، ديماه 84

«اين برادر جانباز، همان برادر شهيد ماست. در همان جبهه، در همان منطقه، در همان محوطه، در همان حادثه، مثلا انفجاري رخ مي دهد يا تهاجمي از طرف دشمن با گلوله و بمب انجام مي گيرد؛ يكي از دو نفر در آن حادثه شهيد مي شود، يكي هم مجروح مي شود؛ ليكن شهيد نمي شود. اينها در واقع يك حكم دارند؛ هر دو با همين انگيزه و با همين نيت رفتند تا در راه خدا جهاد كنند. هر دو تا مرز خطر جاني پيش رفتند، هر دو هم در معرض يك آزمايش قرار گرفتند ؛ حالا يكي شهيد شد و از دنيا رفت و پرونده تلاش و كارش بسته شد ـ البته پرونده اجر وثواب بسته نمي شود _ پرونده ي تلاش و فعاليت و مجاهدت بسته مي شود يكي هم زنده ماند و پرونده مجاهدت او باز است.
اگر جانبازي در دوران زندگي جانبازي حدود الهي را رعايت و تقوا و پاكدامني را حفظ كند، آن چنان پاداشي دارد و كه خداي متعال از او تعبير مي كند به اجر عظيم ؛«للذين احسنوا منهم و اتقوا اجرعظيم.» چيزي را كه خداي خالق عظمت از آن به عنوان عظيم ياد كند، پيداست كه اجر خيلي بالا و بزرگي است. هر كدام از رنجهاي بعد از جانبازي براي شما يك حسنه است و ثبت مي شود. رنجها، و محروميتها و مشكلات زندگي هر كدام اجري دارد. ما كه در مقابل حوادث گاهي بي صبري مي كنيم، به خاطر اين است كه نمي دانيم اين حوادث در سرنوشت نهايي ما پيش خداي متعال چه تأثيري دارد. هر كدام از اين سختي ها مابه ازائي از اجر و ثواب الهي دارد. در روايتي دارد كه روز قيامت وقتي پاداش سختي كشيده هاي دنيا را جلوي چشم همه خلايق به آنها مي دهند و خلايق مي بينند ؛ خداي متعال چه پاداش عظيمي را براي رنج كشيده ها قرار داده، اهل محشر و حتي خود اينها آرزو مي كنند كه اي كاش در دنيا گوشت بدنشان را با مقراض تكه تكه كرده بودند، براي اين كه اين جا به اين رنجها مي رسيدند. اين مطلب را براي اين به من و شما گفته اند كه بفهميم و لمس كنيم كه هر كدام از رنجهاي شما در دنيا پيش خداي متعال ما به ازاء و اجري دارد؛ لذا قدر اين حالت را بدانيد و از خداي متعال سپاسگزار و شاكر باشيد.
البته اين، وظايف ديگران را در مورد شما كم نمي كند. مسئولان، غير مسئولان، بنياد ايثارگران، مسئولان دولتي و بخشهاي مختلف، همه وظايفي در قبال شما دارند كه آنها را بايد انجام دهند. اينكه ما مي گوييم شما پيش خدا اجر داريد، آنها احساس نكنند كه بار از دوششان برداشته شده است ؛ نه، ما در قبال جانبازان عزيزي كه در مهمترين آزمايش اين انقلاب رفتند و سلامت و جواني خودشان را اين طور در راه خدا دادند، وظايفي داريم» ( به نقل از سایت تبیان)

تأکید مقام معظم رهبری هم رسیدگی به جانبازان عزیز است و این باری است که بر دوش مسئولین و یا حتی خود ملّّت است که ثابت کنند نام شهیدان زنده نه تنها در یادها بلکه در عمل نیز زنده است.

با سلام مجدد

برادر بزرگوار؛ جانباز و شهید با یک نیت (جهاد با دشمنان اسلام ) به جبه جنگ رفتند لذا با اولین قطره خونی که از اندو ریخته می شود تمام گناهانشان پاک می شود و اجر شهادت را هر دو دارا هستند؛ با این تفاوت که پرونده مجاهدت شهید بسته شده اما پرونده مجاهدت جانباز باز است، اگر باتوکل به خداوند و ائمه معصومین علیهم السلام در مقابل سختی های جانبازی صبر پیشه کند به یقین موجب ارتقای رتبه وجودی شده و طبق فرمایش قرآن کریم اجر عظیم دریافت خواهد کرد.
قرآن کریم فرمود: «الَّذينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظيم‏ »(آل عمران 172) كسانى كه پس از آنكه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند، براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است.‏
اگر جانبازي در دوران زندگي جانبازي حدود الهي را رعايت و تقوا و پاكدامني را حفظ كند، آن چنان پاداشي دارد كه خداي متعال از او تعبير مي كند به «اجر عظيم». چيزي را كه خداي خالق عظمت از آن به عنوان عظيم ياد كند، پيداست كه اجر خيلي بالا و بزرگي است.
اینکه دیدگاه مردم در ارتباط با خانواده شهداء و خانوانده جانباز متفاوت است نیاز به فرهنگ سازی و اطلاع رسانی دارد، تا مردم بدانند جانباز هم شهیدی زنده هست که پرونده مجاهدتش باز مانده تا با سربلند بیرون امدن از آزمون الهی و صبر و استقامت در مقابل مشکلات اجر عظیم را از خداوند دریافت کند.

با عرض سلام

به نظر بنده بالا بودن مقام شهدا دلیلی بر این نیست که همه ی افرادی که با مرگ طبیعی میمیرند ( یا در زمان جنگ نبودند یا اینکه در زمان جنگ مرگشان فرا نرسیده ) مقام پایینتری از شهدا دارند.

دلیلش هم اینست که اگر خداوند برای شهادت ارزش والایی قائل شده، تشویق مسلمانان است به جهاد و حفظ اسلام.

اما زندگی کردن در این جهان برای بدست آوردن روزی حلال و چشم پوشی از حرامها هم مثل شهادت، اطاعت از فرامین الهیست که نیاز به مجاهدت دارد و به آن جهاد اکبر میگویند.

پس نباید ارزش انسانهای باتقوا را دست کم دانست.

[=arial]با سلام مجدد

به نظر لازم است توضیحاتی به شما داده شود

جایگاه شاخصی که شهدا در میان مردم دارند به معنای کوچک شمردن جانبازان نیست.

همان افرادی که شهدا را تکریم میکنند جانبازان را هم روی سرشان جامیدهند و البته کسانی هم که به جانبازان اهمیت نمیدن قطعا به شهدا هم اهمیت نمیدهند

این از مردم ، درمورد دولت حرفی ندارم

اما درمورد اینکه طرف سوالتان خداست بهتره با قرآن که کلام خداست پاسخ داده شود:

بسم الله الرحمن الرحیم

وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُواْ مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلاَّ قَلِيلٌ مِّنْهُمْ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُواْ مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا 66

و اگر بر آنان مقرّر مى‏كرديم كه تن به كشتن دهيد، يا از خانه‏ هاى خود به در آييد، جز اندكى از ايشان آن را به كار نمى‏ب ستند و اگر آنان آنچه را بدان پند داده مى‏شوند به كار مى‏ بستند، قطعاً برايشان بهتر و در ثبات قدم ايشان مؤثرتر بود

وَإِذاً لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّـا أَجْراً عَظِيمًا 67

و در آن صورت، [ما هم‏] از نزد خويش، يقيناً پاداشى بزرگ به آنان مى‏داديم

وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا68

و قطعاً آنان را به راهى راست هدايت مى‏ كرديم.

وَمَن يُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَـئِكَ رَفِيقًا 69 (سوره نساء)

و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند، در زمره كسانى خواهند بود كه خدا ايشان را گرامى داشته [يعنى‏] با پيامبران و راستان و شهيدان و شايستگانند و آنان چه نيكو همدمانند.
[=arial]
بنابراین هرکسی که از اوامر خدا و رسولش اطاعت کند، در جنگ یا غیرجنگ، شهید شود یا مجروح یا هیچ یک از اینها ، با پیامبران و شهدا محشورمیشود

سلام علیکم،
حقیر کارشناس نیستم نظر شخصیم رو می‌نویسم ...
به نظرم در حالت کلی مقام شهید بالاتر است ... ولی این مطلب یک بیان دم دستی و کم‌دقت است ... خیلی‌ها هم هستند که در یک رزمی شهید نمی‌شوند چون باید وظایفی را بعد از جنگ و در فتنه‌های بعدی بر عهده بگیرند ... یاد داستان یکی از حنگهای زمان رسول خدا صل‌الله‌علیه‌وآله افتادم که حضرت علی علیه‌السلام گریان بودند که همه‌ی یارانم شهید شدند و من ماندم ... رسول خدا صل‌الله‌علیه‌وآله ایشان را آرام می‌کنند و می‌فرمایند آیا دوست نداری که مثل تو به من مثل موسی باشد به هارون و بعد از من جانشین من باشی؟ برای یک لحظه فکر کنید تمام آدم‌های متقی یک کشور جهاد که برایشان واجب می‌شود بروند جهاد و همه شهید شوند ... کسی خواهد ماند که از دین خدا پاسداری کرده و قوانین آن را اقامه کنند؟
خیلی‌ها بودند که در یک جنگ شهید نشدند و بعدهای در ماجرای دیگری شهید شدند، مثل شهید صیاد شیرازی ...
خیلی از جانبازها بخصوص جانبازهای شیمیایی بعد از سالها تحمل بر اثر همان بیماری جانبازی‌اشان دنیا را ترک می‌کنند ... این ترک دنیا خودش شهادت است و مثال اظهر من الشمس آن شهادت حضرت زهرای اطهر سلام‌الله‌علیهاست که ابتدا جانباز دفاع از ولایت شدند و بعد از حدود دو تا سه ماه تحمل درد از دنیا رفتند و شهید محسوب می‌شوند، چنانکه در حدیث به آن اشاره شده است.
حکمت جانباز شدن یک عده ولی شهید نشدن ایشان با سایر دوستانشان می‌تواند متعدد باشد، مثل اینکه ایشان هنوز وظایفی بر دوششان هست که باید انجام دهند، یا اینکه خداوند برای ایشان اجر جانبازی و شهادت را با هم خواسته است و باید چندین سال را درد و رنج بکشند تا هم برای دیگران عبرت باشند و هم بر بلای خود صبر کنند و شاکر باشند (اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم، الحمد لله علی هظیم رزیتی) و نهایتاً به شهادت برسند ...

اما اگر بحث سر جانبازهایی است که غیر از موارد بالا باشد بحث باز چند شاخه می‌شود:
۱. آنهایی که جانباز می‌شوند ولی بر مصیبت وارده بر خود صبر نمی‌کنند و ایمانشان ضعیف می‌شود و به خداوند اتهام غیرعادل بودن و ... می‌زنند ... این جانبازها اجر خود را خراب می‌کنند ... شمر ملعون هم جانباز بوده است ... در هر زمانی ملاک وضع حالیه‌ی انسان‌هاست ... اگر کسی جانباز شد و ایمان به سلامت به قبر برد مقام بالایی نزد خداوند دارد ...
۲. آنهایی که جانباز می‌شوند و بر مصیبت وارده هم به اندازه‌ی وسعشان تحمل می‌کنند اما دیگر نه می‌توانند مسؤولیتی بر عهده بگیریند و نه بعد از سالها با شهادت از دنیا می‌روند ... چنین افرادی مطمئناً جایگاه بالایی دارند و سؤال شما هم احتمالاً در مورد ایشان باید باشد! :Gig: چنین افرادی آلبوم زنده‌ی جنگ برای نسل‌های بعدی هستند ... اسوه‌های صبر و تقوا برای نسل خود و نسل‌های بعدی هستند ... ایشان تلنگورهایی هستند برای بندگان دیگر خدا که دیگران بدانند ایشان هم اگر می‌خواستند می‌توانستند به بهترین‌جاها برسند اما از راحتی خودشان گذشتند برای خدا و دین خدا ... پس ایشان هم جایگاه خیلی بزرگ و بالایی نزد خداوند دارند ... اینکه می‌فرمایید چرا مردم کم به ایشان توجه می‌کنند یا دولت به نام ایشان خیابانی را نامگذاری نمی‌کند فکر کنم در زمان حیاتشان طبیعی باشد که اینطور باشد، چون حداقل معلوم نیست که عاقبت بخیر بشوند یا خیر و مقامشان حفظ بشود یا خیر ... اما در مورد بعد از فوت کردنشان باز بحث چند شاخه می‌شود ... آنها که ایشان را می‌شناسند در نظر ایشان این افراد افراد بزرگی هستند ... آنها هم که نمی‌شناسند همانطور که از شهدا برای دیگران داستان‌های ایشان نقل می‌شود از ایشان هم نقل می‌شود ... مردم هم به این همه تحمل سختی بی‌تفاوت نیستند ... اتفاقا مردم جایگاه جانبازها را بهتر درک می‌کنند چون درک بهتری از سختی‌هایی که ایشان کشیدند می‌توانند داشته باشند، اتفاقا در مورد شهدا بزرگی کاری که کرده‌اند زیاد معلوم نیست و بیشتر سختی‌ای که خانواده‌ی ایشان در نبودشان کشیده‌اند مشخص می‌شود.

مطلب آخر در مورد دید خداوند به شهدا و جانبازها:
اول توجه کنید که در روایت مبارکه داریم اگر اشتباه نکنم که شهادت از عمر انسان کم نمی‌کند، در روایت امام باقر علیه‌السلام هم آمده که مطابق با قرآن تمامی شهدا (که نزد خداوند شهید محسوب می‌شوند نه لزوماً نزد مردم) بدون شک رجعت خواهند کرد و آنقدر زندگی خواهند کرد که با اجل طبیعی از دنیا بروند ... از این نظر شهادت یک وقفه در زندگی دنیایی است نه پایان دفتر زندگی دنیایی ایشان به طور کامل ... توجه به این مسأله تا حدود زیادی باید مشکل شما را حل کند، فکر کنم ... (اگرچه زندگی بعد از رجعت ویژگی‌ خاصی دارد، مثل اینکه کسی که در مقام اولیاء اللهی رجعت می‌کند دیگر هرگز در زندگی دنیایی گمراه نخواهند شد و .../ همچنین شهادت در معرکه که بالاترین مقام شهادت است به هر کسی نمی‌رسد)
دوم اینکه در قرآن آمده است که «لَن تَنَالُوا الْبِرَّ‌ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»،‌ مرگ ممکن است به نظر من و شما که تجربه‌اش نکرده‌ایم یک حادثه‌ی دفعی و ناگهانی باشد که یک لحظه است و زود می‌گذرد اما در واقع برای اکثر مردم اینطور نیست و نه یک لحظه که خودش یک دوره از زندگی است، مثل قیامت که اسمش است که یک روز است (روز قیامت) ولی به اندازه‌ی پنجاه هزار سال از سال‌های ما طول می‌کشد، لااقل برای برخی افراد. مرگ هم برای برخی به اندازه‌ی تمام طول عمرشان طول می‌کشد و در حین مرگ عذاب می‌بینند ... در قرآن این مطلب به طور خاص در مورد کسانی که مرتکب هم‌جنس‌بازی می‌شوند یا به انجام آن توسط دیگران راضی هستند آمده است ... حال توجه کنید که اگر جانباز از دست و پایش گذشته است شخص شهید از تمام بدنش در آن یک لحظه گذشته است، همچنین از بودن در میان خانواده و دوستانش یا از آینده‌ی شغلیش و خیلی مطلب دیگر که شاید شخص جانباز چنین مقامی نداشته باشد ... شهید از بالاترین چیزهایی که یک انسان ممکن است به آنها وابسته باشد می‌گذرد و این یک از بالاترین مقام‌های «برّ» است که ایشان را در جایگاه «بالاترین ابرار» قرار می‌دهد ... به نظر حقیر از این یک نظر است که گفته می‌شود مقام شهید در معرکه آنقدر بالاست ... شهادت‌های دیگری هم داریم ولی جایگاهشان به این بزرگان نمی‌رسد ...

یا علی

جمع بندی
موضوع: جایگاه شهید بالاتر است یا جانباز؟
پرسش:
جانبازی که مدّت ها سختی مجروحیت را تحمل می کند اجرش بیشتر است یا شهیدی که با یک تیر خلاص به شهادت می رسد؟
پاسخ:
جانباز و شهید با یک نیت (جهاد با دشمنان اسلام ) به جبه جنگ رفتند لذا با اولین قطره خونی که از اندو ریخته می شود تمام گناهانشان پاک می شود و اجر شهادت را هر دو دارا هستند؛ با این تفاوت که پرونده مجاهدت شهید بسته شده اما پرونده مجاهدت جانباز باز است، اگر باتوکل به خداوند و ائمه معصومین علیهم السلام در مقابل سختی های جانبازی صبر پیشه کند به یقین موجب ارتقای رتبه وجودی شده و طبق فرمایش قرآن کریم اجر عظیم دریافت خواهد کرد.
قرآن کریم فرمود: «الَّذينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظيم‏ »(آل عمران 172) كسانى كه پس از آنكه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند، براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است.‏
اگر جانبازي در دوران زندگي جانبازي حدود الهي را رعايت و تقوا و پاكدامني را حفظ كند، آن چنان پاداشي دارد كه خداي متعال از او تعبير مي كند به «اجر عظيم». چيزي را كه خداي خالق عظمت از آن به عنوان عظيم ياد كند، پيداست كه اجر خيلي بالا و بزرگي است.
اینکه دیدگاه مردم در ارتباط با خانواده شهداء و خانوانده جانباز متفاوت است نیاز به فرهنگ سازی و اطلاع رسانی دارد، تا مردم بدانند جانباز هم شهیدی زنده هست که پرونده مجاهدتش باز مانده تا با سربلند بیرون امدن از آزمون الهی و صبر و استقامت در مقابل مشکلات اجر عظیم را از خداوند دریافت کند.
جانباز شدن حادثه و اتفاق ناگواری نیست، تصادف نیست. حضرت دوست جانبازان را این گونه پسندیده و عاشقان خویش را بدین آرایه مزیّن ساخته است. جانبازی حاصل تلاش برای کسب رضای الهی و مجاهدت در راه اوست و این نشان افتخار و موهبتی آسمانی و ملکوتی است که مخصوص عاشقان و شیفتگان کوی محبوب
زبان حال هریک از جانبازان این است که:
از دوست به یادگار دردی دارم ********* کآن درد به صد هزار درمان ندهم
رهبری در مورد مقام جانباز می فرماید:
«یک‌وقت در مورد جانبازها فکر مى‌کردم، که به نظرم رسید گاهى فضیلت آنها از شهدا هم بیشتر است. جانباز کسى است که بعد از آن‌که قسمتى از بدنش را در راه خدا داد و عضو یا اعضاى شهیدى را با خودش همراه کرد و در بقیه‌ى مدت زندگى و عمرش هم متقى و شکرگزار بود و عمل صالح انجام داد، خداى متعال برای این افراد پاداش عظیم عطا می کند.(1)

..........................................................................................
1. سخنرانى در مراسم بیعت گروه کثیرى از جانبازان 28/4/04/1368