ترکیب انگیزه های مختلف از عبادت

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ترکیب انگیزه های مختلف از عبادت

عبات سه دسته است .عبادت تجار عبادت عبید و عبادت احراار
سوال ایا این سه دسته باهم تداخل هم دارند ؟اگر تداخلی وجود دارد کیفیت اون رو بیان فرمایید

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

اخلاص همان خالص کردن وپاکیزه کردن عمل برای خداوند است ودر عین حال دارای مراتب می باشد. ارزش عمل انسان به میزان همین اخلاص است هر چه اخلاص بیشتر باشد عمل انسان دارای ارزش بیشتری خواهد بود.بنابراین انسان برای رسیدن به کمال باید عمل خود را خالص وخالص تر نماید.
گاهی انسان عملی را انجام می دهد وهر چند درجه ای از اخلاص را دارد اما برای ترس از عذاب جهنم عمل را انجام می دهد که این عبادت بردگان نامیده می شود عده ای نیز عبادت می کنند اما دلیل عبادتشان رسیدن به بهشت ونعمتهای بهشتی است که عبادت این گروه نیز عبادت اجیران است اما عده ای خداوند را نه به خاطر ترس از جهنم ونه ازجهت رسیدن به بهشت ،بلکه دلیل عبادت انهارضای خداوند است وبه فرموده ی حضرت علی علیه السلام چون خداوند را شایسته پرستش می دانند او را عبادت می کنند. این مرتبه بالاترین مرتبه اخلاص است .
البته اگر کسی عبادتش عبادت احرار شد دیگر به هیچ وجه ترس از جهنم یا شوق رسیدن به بهشت برایش معنا ندارد بنابراین در عبادت احرار نیت دیگری نمی تواند دخیل باشد اما چنانچه شخص در مراتب پایین تر باشد مثلا عبادتش،عبادت تجار واجیران باشد در عین حال می تواند عبادتش از نوع برگان هم باشد یعنی مراتب پایین با هم ممکن است وجود داشته باشند.چرا که شخص ممکن است مدتی از ترس جهنم خداوند را عبادت کند ودر حالی که همین ترس برایش وجود دارد شوق رسیدن به بهشت را نیزداشته باشد.

برای ما افراد گناهکار با مراتب وجودی پایین ایا عبادت احرار افراط و غیر معقول نیست؟

محمد132;538384 نوشت:
برای ما افراد گناهکار با مراتب وجودی پایین ایا عبادت احرار افراط و غیر معقول نیست؟

[=microsoft sans serif]نکته ای که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که رسیدن به مقام وجایگاه اولیای الهی ورسیدن به مقامی که عبادت ما ،عبادت احرار باشد دارای شرایطی دشوار اما شدنی است از یک سو انسان باید به فراوانی رحمت و لطف خداوند اعتقاد داشته باشد و از طرف دیگر نسبت به لیاقت خودش تردید نداشته باشد چرا که حتی اگر گناهکار باشد بعد از توبه وپیمودن مسیر کمال می تواند به این مقام برسد البته وقتی انسان عظمت خداوند متعال را بشناسد و نسبت به قدرت و علم او شناخت پیدا کند و از طرفی به کوچکی وحقارت و ضعف و نادانی خود پی ببرد، اعمال خود را ناقص و ناچیز و غیر قابل قبول می داند..
[=microsoft sans serif]بنابراین دست يافتن به چنين مقامي ممكن نيست مگر با ايمان به خداوند و رياضت در مسير بندگي او و پشت پا زدن به خواسته هاي نفساني به عبارت دقيق تر، شريعت راه بندگي و راه قرب الهي است .بنابرای هر کس بخواهد به چنین مقامی برسد لازم است از دل شریعت چنن مسیری را بپیماید.همانطور که گفته شد این مقام دارای مراتب است وهر کس با توجه به ظرفیت معنوی خویش توانایی رسیدن به مرتبه ای را خواهد داشت.

سوال:


عبات سه دسته است .عبادت تجار عبادت عبید و عبادت احرار آیا این سه دسته باهم تداخل هم دارند؟برای ما افراد گناهکار با مراتب وجودی پایین ایا عبادت احرار افراط و غیر معقول نیست؟


پاسخ:


اخلاص همان خالص کردن و پاکیزه کردن عمل برای خداوند است و در عین حال دارای مراتب می باشد. ارزش عمل انسان به میزان همین اخلاص است هر چه اخلاص بیشتر باشد عمل انسان دارای ارزش بیشتری خواهد بود.بنابراین انسان برای رسیدن به کمال باید عمل خود را خالص وخالص تر نماید.


گاهی انسان عملی را انجام می دهد و هر چند درجه ای از اخلاص را دارد اما برای ترس از عذاب جهنم عمل را انجام می دهد که این عبادت بردگان نامیده می شود عده ای نیز عبادت می کنند اما دلیل عبادتشان رسیدن به بهشت و نعمت های بهشتی است که عبادت این گروه نیز عبادت اجیران است اما عده ای خداوند را نه به خاطر ترس از جهنم و نه ازجهت رسیدن به بهشت ،بلکه دلیل عبادت آنها رضای خداوند است و به فرموده ی حضرت علی (علیه السلام) چون خداوند را شایسته پرستش می دانند او را عبادت می کنند. این مرتبه بالاترین مرتبه اخلاص است .

البته اگر کسی عبادتش عبادت احرار شد دیگر به هیچ وجه ترس از جهنم یا شوق رسیدن به بهشت برایش معنا ندارد بنابراین در عبادت احرار نیت دیگری نمی تواند دخیل باشد اما چنانچه شخص در مراتب پایین تر باشد مثلا عبادتش،عبادت تجار و اجیران باشد در عین حال می تواند عبادتش از نوع برگان هم باشد یعنی مراتب پایین با هم ممکن است وجود داشته باشند.چرا که شخص ممکن است مدتی از ترس جهنم خداوند را عبادت کند و در حالی که همین ترس برایش وجود دارد شوق رسیدن به بهشت را نیزداشته باشد.


نکته ای که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که رسیدن به مقام و جایگاه اولیای الهی و رسیدن به مقامی که عبادت ما ،عبادت احرار باشد دارای شرایطی دشوار اما شدنی است از یک سو انسان باید به فراوانی رحمت و لطف خداوند اعتقاد داشته باشد و از طرف دیگر نسبت به لیاقت خودش تردید نداشته باشد چرا که حتی اگر گناهکار باشد بعد از توبه و پیمودن مسیر کمال می تواند به این مقام برسد البته وقتی انسان عظمت خداوند متعال را بشناسد و نسبت به قدرت و علم او شناخت پیدا کند و از طرفی به کوچکی وحقارت و ضعف و نادانی خود پی ببرد، اعمال خود را ناقص و ناچیز و غیر قابل قبول می داند..



بنابراین دست يافتن به چنين مقامي ممكن نيست مگر با ايمان به خداوند و رياضت در مسير بندگي او و پشت پا زدن به خواسته هاي نفساني به عبارت دقيق تر، شريعت راه بندگي و راه قرب الهي است .بنابرای هر کس بخواهد به چنین مقامی برسد لازم است از دل شریعت چنن مسیری را بپیماید.همانطور که گفته شد این مقام دارای مراتب است وهر کس با توجه به ظرفیت معنوی خویش توانایی رسیدن به مرتبه ای را خواهد داشت
موضوع قفل شده است