لعن = توهین رسمی و عملی به عقاید دیگران

کارشناس بحث: استاد صدرا

آیت الله بهجت می فرمایند:لعن تخلیه است و صلوات تهیه...اول جارو کن خانه را سپس مهمان بطلب...

[FLV]http://hn8.asset.aparat.com/aparat-video/10c2735730f03163241ebecadd7454cb1284407.mp4[/FLV]

http://hn8.asset.aparat.com/aparat-video/10c2735730f03163241ebecadd7454cb1284407.mp4

لعن یا نفرین عملی مقدس هست که مخصوص خدا و مومنین و فرشتگان هست
لعن فقط برای کسانی که شایسته نفرین باشند (مثل یزید و معاویه) هست
لعن دشنام و فحش نیست که توهین آمیز باشه
اما متاسفانه افرادی (معمولا مذهبی) وقتی عصبانی می‌شوند طرفشون رو با لعن و نفرین مزین می‌کنند
لعن برای شیطان و دار و دسته‌اش هست
هرکسی هم عقیده‌اش غلط بود باید به عقیده او فحش داد (و به خودش تا اطلاعات ثانوی نفرین نکرد)
کسی که بیشعوره بیشعوره چه بگی چه نگی!

سلام عليكم

مطالب جالبي يافته ام كه لازم به اشاعه مي دانم

ایت الله العظمی فقیه امامی و لعن علنی


سب و لعن از منظر امام خامنه ای صلوات الله علیه


لعن دشمنان اهل بیت از منظر مقام معظم رهبری حفظه الله تع


فضیلت لعن بر صلوات از زبان آیت الله بهجت(ره)

لازم به ذكر هست خود علماب اهل سنت خلفايشان را مورد لعن و طعن قرار داده اند من جمله ابن حزم اندلسي در كتاب المحلي

ولعنت الله علي كل اجماع يخرج عنه علي بن ابي طالب لعنت بر اجماعي كه علي در ان نباش و از ان خروج و عدول كند

و اف لكل اجماع يخرج عنه علي بن ابي طالب

جالب اين هست از ان طرف خود عمر بن خطاب در بخاري مي گويد ان الانصار خالفونا و خحالف علي و زبير و من معهما علي و زبير در سقيفه با ما مخالفت كردند و حضور پيدا نكردند

از ان طرف اينها مي گويند لعن بر كسي و اجماعي كه علي در ان نباشد از ان طرف عمر مي گويد در سقيفه به اصلاح اقايان اجماع سقيفه مولا علي ع نبوده است لذا مورد طعن و لعن به مصداق هستند

سلام
یک نکته ی خیلی جالب هم این هست که این لعن و این تبری تنها مقدسات یک مذهب دیگر را هدف گرفته. هیچ گاه به آن خلفای عباسی که بنابر نقل های تاریخی ائمه را مسموم کرده یا به قتل یا شهادت رسانده اند شامل نمی شود. هیچ گاه مثلاً ابولهب و ابوجهل را نشان نمی گیرد یا آن افرادی که قرآن تبرا از آنها را دستور داده. فقط و فقط مقدسات یک مذهب دیگر را شامل می شود. به نظر من این روشن نشان می دهد که این تولی و تبری تا چه میزان صادقانه هست یا نیست.
شبیه ماجرای داعش است که این همه در دنیا کافر و مشرک هست توحید آنها فقط کشتار شیعیان قائل به شهادتین و معتقد به قبله را در بر می گیرد!

صرف اینکه در ظاهر و به صورت علنی ابراز نفرت نشود ولی آنها بدانند که ما در جلسات خصوصی به مقدسات و افراد مورد احترام آنها توهین می کنیم ، نتایج منفی خودش را به بار خواهد آورد : از تفرقه بگیر تاعکس العمل متقابل.
آن وقت اسرائیل و داعش ملت مشلمان را می کشند و ما کیف می کنیم که تبرا اجرا کرده ایم.

[="Times New Roman"][="Black"]نقل قول از استاد صدرا برای مطالعه در این صفحه :

با سلام و عرض ادب

الف) لعن در لغت به معناى طرد و دور كردن به همراه غضب می باشد. لعن اگر از جانب خدا باشد در آخرت به معناى عقوبت و در دنيا به معناى انقطاع از قبول رحمت و توفيق است. واگر از انسان باشد به معناى دعا و نفرين و درخواست بر ضرر غير است.[1]

ب) خداوند متعال در قرآن كريم 37 بار واِژه ی«لعن» را با انتساب به خودش و نيز يك بار با انتساب به مردم به كار برده است. این امر فى حدّ ذاته دليل بر مشروعيت لعن از حيث اصل اوّلى است؛ لذا در قرآن کریم موردی مشاهده نمی گردد كه از لعن نهى شده باشد، در حالى كه از سبّ نهى شده است؛ آن جا كه مى‏ فرمايد:«وَلاتَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دوُنِ اللَّهِ فَيَسُّبُوا اللَّهَ عَدْواً»؛ (به معبود) كسانى كه غير خدا را مى‏ خوانند دشنام ندهيد، مبادا آنها (نيز) از روى (ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند!

همچنين با مراجعه به سنت نبوى پى مى‏ بريم كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله تعبير «لعن» و مشتقات آن را در موارد متعددی بکار برده اند؛ چه لعن افراد و اشخاص خاص و چه لعن گروهی خاصی.

ج) همچنین در روايات اسلامى به حبّ و بغض توجّه خاصی شده است؛ چه در سطح كلىّ، آنجا كه مى‏ فرمايد: «هل الإيمان إلّاالحبّ و البغض»؛[2]آيا دين غير از حبّ و بغض است، و چه در مورد و مصداق خاص، همانند آنكه رسول خدا صلى الله عليه و آله به علىّ عليه السلام مى ‏فرمايد:«يا علىّ‏ حبّك ايمان و بغضك نفاق»؛[3]اى على! حب تو ايمان و بغض تو نفاق است.

علت این همه تاکید بر مساله حب و بغض را می توان اینگونه بیان نمود:

1) مى‏ دانيم كه حبّ و بغض دو نيروى بسيار عظيمی است كه اگر در حدّ كمال در وجود انسان يافت شود، آثار بسيار ی خواهد داشت؛ مثلًا كسى كه محبّت شخصى را به جهت آن كه مظهر همه ی خوبى هاست در دل داشته باشد، اين در حقيقت بيانگر عشق و محبّت او به خوبى هاست و اين عشق و محبّت نيروى بزرگی است كه مى‏ تواند تمام قوا را در اختيار گرفته و به سوى محبوب اصلى- كه همان خداوند متعال است- سوق دهد. و اين همان كمال و سعادت مطلوب انسان است.

2) از طرفى ديگر، بغض نيز در صورتى كه در دل انسان نسبت به يك نفر كه كاملًا شقى به وجود آيد، در حقيقت در وجود انسان تمام نفرت‏ها جمع مى‏ شود تا از آن شخص بيزار شود، و اين در حقيقت بيزارى از بدى‏ هاست و از هر چه كه انسان را از خدا دور مى‏ كند.

3) اسلام بر خلاف برخى اديان، مانند سكه دو رويى است كه به لحاظ ضرورت اجتماعى به هر دو امر مهمّ (تولّى‏ و تبرّى‏) سفارش كرده است. انسان نمى تواند خوب و بد و يا مظهر خوبیها و بدیها، را با هم دوست داشته باشد، زيرا دو امرِ متضادند.

4) حبّ و بغض تنها در قلب نمى‏ ماند، بلكه ظهور و بروز دارد و مادامى كه با منع شرعى و عقلى مزاحمت نكند اشكالى ندارد، بلكه رجحان هم دارد. اين مطلب از حيث روانى نيز قابل تأمل است، زيرا ابراز و اظهار يك مطلب سبب تلقين در نفس انسان و ملكه شدن آن مى‏ شود. از همين رو ابراز تبرّى‏ و تولّى‏ در ساختن شالوده روحى انسان‏ بسيار مؤثر است.

5) تبرّى‏ و تولّى‏ و لعن كردن در حقيقت شعار دادن و اعلان خطر و بشارت است؛ اعلان خطر است به مردم كه ‏اى مردم! مواظب باشيد دشمنانى در كمين بوده و هستند تا دين شما را ضايع كرده و شما را از مسير مستقيم منحرف سازند، از آنان پيروى نكنيد. اعلان بشارت است به مردم در اين كه: ما الگوهايى بسيار كامل و خوب داريم كه اگر دنبال آنها رفته و از آنان پيروى كنيد، قطعاً به حقّ و حقيقت و لقاى الهى خواهيد رسيد و اين در حقيقت از مصاديق امر به معروف و نهى از منكر اجتماعى است.

با اين وصف، به اين نتيجه مى‏رسيم كه مسئله تولّى‏ و تبرّى‏ و لعن از ضروريات اجتماعى و از راه‏هاى سوق دادن مردم به سوی حقّ و حقيقت و دورى از فساد و تباهى خواهد بود.

و چگونه ممكن است كسى تبرّى را از مستحقّ آن مضايقه كند، در حالى كه خداوند متعال مى‏ فرمايد:«قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَداً »؛[4] قطعا برای شما در پیروی از ابراهیم و کسانی که با اویند سرمشقی نیکوست؛ آنگاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و بت‏هاى شما كه به جاى خدا مى ‏پرستيد به كلّى بيزاريم.[5]

6) نکته ای که در اینجا باقی می ماند آن است که لعن اگر با عنوان کلی مطرح گردد(همچون لعن بر ظالمان؛ دشمنان خدا؛ فاسدان؛ و...) عکس العملی را به همراه خویش نخواهد داشت؛ اما در صورتی که قصد ما لعن شخص خاصی از معاصرین اهل بیت علیهم السلام که به آنها ظلم نمودند باشدٰ، آیا مطلوب است که علاوه بر لعن پنهان آنرا نیز آشکار ساخت و در مجامع آنرا علنی ساخت؟

در اینجا ما معتقدیم افرادی که در لسان پیامبر اکرم صلی الله علی وآله لعن شده اند و این امر نیز در متون اهل سنت آمده؛ همچون لعن بر ابوسفیان و معاویه و یزید و بنی امیه و بنی مروانٰ، در اینجا ما هیچ ابایی از لعن و ترویج آن نداریم، مگر در موارد تحقق تقیه.

اما در مورد برخی دیگر همچون خلفا که اهل سنت به آنها معتقدند؛ از آنجا که اشاعه ی علنی چنین امری موجبات دشمنی اهل سنت با شیعه را فراهم می سازد، دلیلی بر انجام آن نداریم؛ بلکه از آن نهی شده ایم، هر چند که ما در اعتقاد از آنها بیزاریم و این امر نیز مبتنی بر اصول اعتقادیمان می باشد.

در خواست حدیث با سند در مورد ممنوعیت لعن خلفا در ملاء عام
موفق باشید.

بزارید معنی توهین رو بگم
توهین یعنی مورد وهن قرار دادن و وهن به معنای سبک کردن هست
سبک کردن یا وهن مثل این هست که چیزی رو (یا کسی رو) از ارزش واقعیش کمتر بشمری
مثلا به یک فوق لیسانس بگویی لیسانس
کسی که توهین به او صدق می‌کنه (مثلا خداوند در قرآن بعضی‌ها رو نفرین کرده) این اسمش توهین نیست, چون او شایسته این نفرین هست
مثل اینکه به الاغ بگی الاغ! این اصلا توهین نیست!

ای کاش بجای طرح سوالات دوستان کمی حدیث می خواندند.

لعن و سب دشمنان اهل بیت و خدا و پیغمبر, واجب عینی است.

لااقل حدیث نمی خونید قرآن بخوانید, بارها لعن و سب دشمنان انجام شده

لعن= واجب عینی

*البته اینکه شرایطی دارد درش شکی نیست, ولی سوالکننده اصل لعن رو برده زیر سوال!

البته فكر كنم تو قرآن عقايدي كه در تقابل با اسلام هستند و به عبارتي برانداز هستند لعن شدند ، نه همه عقايد

ممنونم از اينكه كلام ناقص بنده رو كه حدسي بود كامل فرموديد والا خودم هم مطمئن نبودم

پس بايد درس بگيرم و همينجوري هورتكي هر كسي رو لعنت نكنم

:khaneh:

يعني مشخص شد قران به اندازه عقل شما و ديگر منكرين لعن قدرت سنجش ندارد كه بر كفار ظالمي و بعضيب ها هم چون ابولهب به مصداق لع نكرده است

عجب فتح الفتوحاتي نموديد برادر

اخوي اول بايد معناي لعن و توهين را بفرمايد چيست تا بر سر ان بحث كنيم وقتي شما معناي اين دو را تفكيك نكرده ايد و نمي دانيد چگونه ادعا مي كنيد كه از منظر علقي قابل توجيه نيست؟

لعن يعني دور شدن از رحمات الهي زيرا خداوند عادل هست و بايد رحمات خود را از ظالمين طر نمايد اما توهين مورد ذم هست و ربي به لعن ندارد لذا در عقيده خود تجديد نظر بفرمايد

حكم قتلش را مي دهند چون ما از قران و سنت و كتب اهل سنت دليل داريم انها چه؟

دوست گرامي اگر قرار باشد براي هر مسئله اي ما دليل عقلي بياوريم بايد دين را كنار بزنيم حتما مي دانيد عقل ما پذيرش درك و ارائه خهيلي از مباني ها را ندارد

خود اهل سنت خلفايشان را لعن كرده اند و طعن زده اند لذا قبيح هست ما كاسه داغ تر از اش بشويم

پاسخ من را ندادي ايا خداوئند به اندازه شما نمي فهميد كه لعن و طعن ديگران را از اسلام دور و دفع مي كند؟

خخخخخخخخخخخخخخ اگر دليل دارند بياورند ما هم بخوانيم ما كه با اينها مناظره مي كنيم دليل ندارند شما از كجا دليل تراشيديد نمي دانيم- بنده كي گفتم توهين هست؟ كسي كه مولا را لعن كند ناصبي هست دوست عزيز زيرا دشمني اش با مولا ثابت هست ارتباطي با توهين ندارد

مگر بنده گفتم جرم هست؟ فلسفه لعن يعني اينكه خداوند رحمتش را از كسي دور كند و اين يعني خداوند عادل هست

ما چيزي نديدم اگر رديه اي داريد بزنيد ما هم حتما نقد مي كنيد

شما در مقام سوال كننده پرونده مسئله لعن را پس چرا بسته ايد اگر سوال كننده هستيد؟

مگر ما گفتيم برويم به هم فحش دهيم؟ منطق اسلام مي گويد به بت ها هم فحش نده حالا اهل سنت كه برادران ما هستند شما اصل موضوع را اشتباه كردفته اي برادر، پس تقيه را براي چه گذاشته اند؟ اگر قرار باشد لعني به مذهب ما ضربه بزند بايد تقيه شود

به خاطر اينكه اينجا لعن نيست بلكه دشمن با اهل بيت ثابت مي شود

يك جنگ ناپلئون دارد يك جنگ پيغمبر ، جنگ با پيغمبر كه با ناپلئون يكي و يكسان نيست برادرم جنگ با پيغمبر يعني كفر زيرا در مقابل خدا يك حكومت كفر قد علم كرده است لعن هم همين است يك لعن بر يك ملعونه هست يعي طرد رحمات يك لعن بر اهل بيت هست كه لعن بر پيغمبر و نهايت خدا بر مي گردد كه مويد كفر و نصب هست

اقاي برادر تقيه براي همه زمان هاست بنده دارم به شما مي گويم مذهب ما در خطر باشد يعني بداينم داريد دافعه ايجاد مي كنيد اين مسئله محصور به زمان نيست

اهل سنت زورشان به شما نمي رسد؟ خخخخخخخخخ گويا شما اصلا از مرحله پرتي، برو ببين عبدالحميد در نماز هاي جمعه اش چه فتح الفتوحاتي و توهيناتي به علما و حضرت اقا مي كند

دوست عزيز شما باز حرفت رو بزن دوباره برو مرحله اول من دارم مي گويم اگر لعن توهين هست اسلام دين هتاكان هست چرا تو متوحجه نمي شي؟ لعن يعني طرد از خير العن في الغه الطرد و العباد من الخير

جناب نمي دانم چگونه بايد توضيح بدهيم- كوچكتنرين طعني به اهل بيت يعني به خدا از قران ثابت هست شما دليل براي صحابه بياور

اهل سنت طعن بر اهل بيت را كفر مي ددانند؟ اگر راست مي گويند چرا عايشه را تكفير نمي كنند؟

برادر اينها اجاف و خيانت هاي انهاست لذا نگويد و نفرمايد كه انها عاشق صحابي هستند انها پيغمبر را هم جاهل مي دانند خدايشان ابوبكر هست و پيغمبرشان هم عمر

باز هم مطالب مضحمك و بي اساس اين روز ها باب شده تا بحث لعن مي شود مي گويند كمشت و كشتار بنده تحدي كرده ام راست مي گويد بياوريد كه لعن باعث كشت و كشتار هست من نمي دانم اين بي سند حرف زدن ها كي تمامي دارد

اهل سنت را هم مي كشند نكند اهلسنت هم لعن مي كند؟ مسيحيت در عراف را مي كشند و به زناننشان تجاور مي كنند انها چي؟ به عايشه فحش مي دهند يا ابوبكر و عثمان؟

بهاه بهله خيلي واضح بود ممنونيم از شما

دويست عزيز فقط اين جان شما نيست كه بايد حفظ شود بلكه مذهب هم نياز به حفظ دارد

برادر من در بحث با انها نتوانسته اند برايم دليل بياورند شما چه ادعايي داري؟

گفتم اهل سنت و مسيحيت را چرا مي كشند انها هم لعن مي كنند و مي گويند عايشه فاشحه؟

این همه تو این تاپیک بحث شده که علنی نباید لعن کرد ولی در خفاء اشکالی نداره....
خب اگه یه سنی بیاد و اینو بخونه چی میگه؟
به نظر شما بهش بگید ما لعن نمی کنیم باور می کنه؟
خب میگه شما تو خفاء لعن می کنید...
شاید مطرح کردن این بحث تو جایی مثل اینترنت که همه بهش دسترسی دارند اصلا درست نباشه؟؟؟!!!
چی بگم!!!

اگه يك كافر بياد به شما بگويد كه اگر اسلام و حضرت محمد ص واقعا امده براي هدايت ما كفار چرا س علني در قران بر ما كفار لعن فرستاده شما چه پاسخي مي دهيد؟ هر پاسخي به او دادي ما هم همان پاسخ را به اينها مي دهيم

ايا شما در جملات من سخني از وحدت با كفار ديديد؟

سوال من از شما اين بود

اگه يك كافر بياد به شما بگويد كه اگر اسلام و حضرت محمد ص واقعا امده براي هدايت ما كفار چرا پس علني در قران بر ما كفار لعن فرستاده شما چه پاسخي مي دهيد؟ هر پاسخي به او دادي ما هم همان پاسخ را به اينها مي دهيم

خوب بخوانيد بنده گفتم اگر اسلام امده است براي هدايت كفار چرا ما را علني لعن كرده است، دوما اهل سنت شما را كافر مي دانند ايا با يك كسي كه حكم قتل شما را مي دهد و شما را كافر مي داند مي خوايد وحدت داشته باشيد؟

همه ما مي دانيم اسلام هدف هدايت همه جوامع و عقايد هست لذا سوال ما از شما اين هست اگر لعن باعث دفع يك شخص از دين و مذهب ما مي شود از منظر شما اسلام دين هدايت نيست بلكه ضلات است زيرا ظالمي، كافرين، منافقين و غيره را لعن كرده در نتيجه باعث طرد همه انها مي شود پس ديگر دين صحيحي براي هدايت پذيري نيست

هم اكنون بنده پاسخ شما را به خودتان مي دهم

ببخشید!
شما احیانا با سید صادق شیرازی نسبتی ندارید؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم و رحمه الله

تبری و تولی از فروع دین معرفی گردیده اند تبری ( بمعنای لعن و برائت از دون الله ) و تولی ( بمعانی پذیرش ولایت خدا و رسول و اولی الامر ) است

عدم اعتقاد به این مفاهیم بمعنای عدم پذیرش
اصول دین و مذهب است
یعنی توحید ( بدون تولی و تبری ) نبوت ( بدون تولی و تبری ) معاد ( بدون تولی و تبری ) امامت ( بدون تولی و تبری ) و عدالت کور بدون تولی و تبری است که در حقیقت نامش عدالت نیست .

در این موارد پذیرش تعبدی برای کسی که امکان تحقیق دارد , کافی نیست و شخص لازم است از جوانب مساله آگاه شود و بتفقه و تامل آن را بپذیرد و رعایت کند.

یاحق

سلام عليكم

يكي از عجز و ناتواني هايي در بعضي منكرين تبري وجود دارد اين هست سريعا براي فرار از بحث علمي به ديگران انگ سيد صادق شيرازي و غيره را مي چسبانند بحث را منحرف نكنيد و پاسخ گو باشيد وگرنه فرار شما و عجزتان از پاسخ به مطالب ما ثابت هست لذا ديگر ادعاي شما ثابت نيست

دوم به نظر شما ايا پيغمبر هم پيرو سيد صادق شيرازي هست؟

[h=2]پیغمبر اسلام پیرو و مقلد سید صادق شیرازی است
[/h]

از انحجراف تاپيكم با سواالات انحرافي دست برداريد و به مطالب ما پاسخ دهيد

سلام علیکم مؤمن،
حقیر وقت نکردم تمام پست‌ها را بخوانم، اگرچه آنها را که خواندم هم همه خوب بودند، با این وجود جایی دیدم که شما فرمودید هنوز پاسخ سؤالتان را نگرفتید به همین خاطر خواستم با جمله‌بندی متفاوت شاید همان مطالب اساتید و دوستان را دوباره خدمتتان عرض کنم.
لعن کردنی که اصطلاحا در دین ما به کار می‌رود دو گونه است:
۱. اعلام بیزاری
۲. دعای منفی، دعا کردن برای دور بودن از رحمت خدا

از نظر کاربردی هم لعم کردن گاهی جنبه‌ی شخصی دارد و گاهی جنبه‌ی فراشخصی.
همانطور که استاد هم فرمودند اساس دین خدا حب و بغض است ... حب و بغض یعنی جهت‌دهی به تمام زندگی ... چون مستقیماً در نیت‌های انسان اثر می‌گذارد ... ما هم باید اعمالمان خالص برای خدا باشند ... پس نیتمان باید خدایی باشد ... پس باید از روی محبت خدا باشه ... محبت خدا با محبت دشمنان خدا یکجا جمع نمیشه ... پس برائت از دشمنان خداوند هم لازمه و حتی به نظر بسیاری از علما مقدم بر دوست داشتن دوستان خداست
دادن شعار با کارکرد سیاسی و دادن شعار برای ایجاد شعور در خود و رشد فردی (اگرچه در جمعیت شعار دهندگان باشیم، چون حضور در جمع‌ها هم روی انسان اثر دارند) هر دو در دین ما وارد شده، کارکرد دوم که به نظر بدیهی می‌رسد پس می‌ماند کارکرد اولش که سیاسی است. در قرآن خداوند برای این کار حضرت ابراهیم علیه‌السلام را الگوی ما قرار داده است و فرموده:

قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَ‌اهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَ‌آءُ مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ كَفَرْ‌نَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَ‌اهِيمَ لِأَبِيهِ ... [الممتحنه، ۴]
مسلماً برای شما در ابراهیم و کسانی که با اویند سرمشقی نیکوست، آن گاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و آنچه به جای خدا می پرستید بیزاریم، ما به شما کافریم و میان ما و شما دشمنی و کینه همیشگی پدیدار شده است، تا آن زمان که به خدای یگانه ایمان آورید. مگر سخن ابراهیم به پدرش ...

حالا با این مقدمات آیا لعن کردن لزوماً توهین کردن به حساب می‌آید؟
خیر، شما در خلوت خودتان دشمنان اهل بیت علیهم‌آلسلام را لعن کنید توهین کرده‌اید یا عبادت؟
اما بله اگر در مقابل یک اهل سنت به دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام آنطور که شیعه ایشان را به نام می‌شناسد لعن کنید این کار شما از نظر آن شخص مخاطب توهین به حساب می‌آید (اگرچه از نظر خداوند گفتن حق باشد) و چه بسا عبادت نبوده و گناه هم بشود (چون عبادات هم اگر سر جایشان نباشند شاید اشکالاتی را باعث گردند)، مادامیکه خود آن اشخاص مقابل شما دشمن اهل بیت علیهم‌السلام نیستند.
و باز بله، اگر لعن در حق کسی شود که از نظر خداوند شایسته‌ی لعن کردن نیست ... باید برایش طلب رحمت و هدایت کرد و نه دوری از رحمت خدا ... مثلاً اینکه کسی از دید حقیر به بنده ظلم کند سریع بخواهم لعنش کنم چه بسا ایراد دارد و چه بسا ظلم آن شخص به حقیر در راستای دین خدا بوده و بنده مقصر بوده باشم، مضاف اینکه لعن برای کسی است که بدی و زشتی ریشه در ذاتش زده باشد و شرّ با وجود او عجین شده باشد نه اینکه کسی یک بار خواسته یا ناخواسته گناه کند سریع کسی لعنش کند.

در روایات ما اهل بیت علیهم‌السلام جزء تعقیبات نمازشان بوده که عده‌ای را لعن کنند ... برائت از مشرکین هم ممکن است به نظر شما توهین به حساب بیاید وقتی جلوی خودشان با صدای بلند گفته شود ولی این پیامی بود که خداوند توسط حضرت امیر علیه‌السلام به آن مشرکان رسانید و توهین هم نیست و اگر باشد به ناحق نیست ... یعنی حقی پایمان نشده چون حقی وجود نداشته است.
اما جالب است که روزی حضرت علی علیه‌السلام نزد یارانشان بودند و به ایشان گفتند چیزی شاید به این مضمون فرمودند که کسی به حقیقت ایمان نمی‌رسد اگر از دشمنان ما برائت نجوید ... مردی در میان آن جمع پرسید یا علی دشمنان شما که هستند بفرمایید تا از آن بیزاری بجوییم ... امام نام نبردند و فرمودند همینکه بر ما صلوات بفرستید از ایشان بیزاری جسته‌اید ... آن مرد باز اصرار کرد ... امام فرمودند همینکه کلی و بدون بردن نام هم از ایشان برائت بجویید کافی است ... تا اینکه محمدبن‌ابابکر که در میان جمع بود مطلب را متوجه شد و خودش گفت که یا علی آنها را شناختم و از آنها بیزاری جستم ... بعد امام او را مورد عطوفت قرار دادند و فرمودند هر قومی نجیبی دارد و تو نجیب قوم خودت هستی. امام در آن مجلس به حرکت محمدبن‌ابابکر نامی از آن دشمنان نبردند ... در جای دیگری هم از صب آشکار دشمنان نهی کردند و فرمودند که اگر شما آنها را صب کنید آنها هم خدا و کسانی که شما دوستشان دارید را صب خواهند کرد ...

بنابراین به طور خلاصه، لعن کردن لزوماً جنبه‌ی توهینی ندارد ... اما گاهی درست یا غلط از آن برداشت توهین می‌شود که می‌تواند مشکل‌ساز شود (مثلاً در این زمان که وحدت واجب است ایجاد دشمنی بی‌مورد کند) ... طبیعی است که از این مشکلات باید احراز کرد مگر جایی که ضرورتی داشته باشد ... مثل بحث برائت از مشرکین ولو در مقابل چشم مشرکان باشد، اگر اشتباه نکنم ... اما کسی در خلوت خودش کسی که شایسته‌ی لعن هست را لعن کند حتماً کار خوبی کرده است ... گاهی هم که اصلاً جای اشتباهی لعن انجام می‌گیرد که هم شاید توهین باشد و هم اگر در خلوت باشد شاید اثر منفی‌اش به خود او بازگردد.

یا علی

هيچ اهل سنتي با شما اظهار وحدت نمي كند اگر مي كردند حكم تكفير و كشتن شما را نمي دادند

خخخخخخخخ پس تبري جز اسرار شيعه هست؟ برادرم بهتر است تجديد نظر در اظهار عرايضتان كنيد گويا شما هم زيارت عاشورا نخوانده ايد

سلام علیکم و رحمه الله

لعن یک واژه قرآنی است و بار معنائ قرآنی آن لازم است در نظر گرفته شود و البته این واژه در برداشت عام با اهانت و ناسزا به یک معنی تلقی شده است که اشتباه است

رعایت تولی و تبری یک واجب عینی است یعنی فهم و رعایت آن برای تمام مسلمانان لازم است چراکه در صورت عدم رعایت آن خواه ناخواه از سلک مسلمانان خارج میگردند.

پس لعن و برائت و دوری از تبعیت از گامهای شیطان و غیر خدا یک مفهوم دینی و واجب عینی است

از طرفی
فحاشی و سب و توهین و تحقیر از اعمال ضد اخلاقی و غیر دینی است و نمیتوان دو واژه لعن و سب را در کنار هم قرار داد . چون لعن چه در زبان و چه در عمل و چه در اعتقاد عین عمل به دستورات الهی است در حالیکه

سب و توهین و امثالهم عین تبعیت از غیر خدا و تبعیت از شیطان است و لذا قرآن کریم هم دستور به برائت از سب داده و ...

ادامه دارد ان شاء الله بعد از فرمایشات دوستان

یاحق

سلام علیکم برادر مؤمنم،
با شما موافق هستم، لعن جزئی از تبری است ولی تبری می‌تواند به صورت‌های دیگری هم باشد ... اما به هر حال جزئی از تبری همین لعن کردن است ... یک ذکر است ... ذکری که انسان را از اصل شر دور می‌کند ... شعاری که کم‌کم ریشه در باطن زده و ایجاد شعور می‌کند ...

در پست اول شما برای اینکه نتیجه بگیرید که لعن کردن علنی یک توهین است فرمودید

خوب حالا یک سؤال، یک نفر به شما بگوید «تولدتان مبارک» آیا داره از شما تعریف می‌کنه که خوشحال می‌شوید؟ تولدتان مبارک یک دعاست که در اثر کثرت استفاده‌ی بدون توجه به معنا محتوایش تا حدودی عوض شده است، مبارک یعنی «پر از برکت» ولی شما بفرمایید تبریک گفتن بین ما واقعاً این معنا را می‌دهد؟ وقتی کسی ندانسته می‌بینید یک نفر از دیگری بدش می‌آید نفرینش می‌کند و لعنت بر او می‌فرستد فکر می‌کند که لعن یک توهین است ... ول لعن توهین نیست ... نفرین است ... با این وجود اساس صحبت‌های شما در این تاپیک این است که این یک توهین است پس حالا بقیه‌ی ماجرا ... حالا اگر توهین است دیگر توهین رسمی و غیررسمی چیست؟ احترام گذاشتن به عقاید دیگران چه لزومی دارد؟ به عقاید یک بت‌پرست باید احترام گذاشت؟ اینها همه سؤالاتی است که در اولویت بعدی هستند ... فعلاً بحثمان سر این است که آیا لعن فرستادن توهین است؟
اگر کسی مثلاً یک چک بزند در گوش ما، حتی به حق هم بزند، بعد ما در دلمان کینه‌اش را بگیریم و مدام در دلمان به او فحش بدهیم و لعنت هم از جمله‌ی آن فحش‌ها باشد ... آن وقت بله لعن ما کمتر اثر دعا دارد و بیشتر کاربرد توهین مد نظر شما را دارد
اما اگر ما بخاطر خدا و دین خدا کسی را لعن کنیم به نظر شما چقدر اثر نفرت شخصی در این لعن و نفرین خواهد بود؟ این لعن دیگر به خودی خود توهین نیست ... مخصوصاً اگر کسی بداند که چه می‌گوید ... اما مخالفی که آن را از زبان یک مؤمن می‌شنود ممکن است از این حرف همانطور که شما فرمودید برداشت توهین کند ... توهین نیست ولی توهین تلقی می‌شود و می‌تواند خطرناک باشد ... هم به لحاظ شخصی ... هم به لحاظ اینکه آن هم ممکن است به مقدسات این مؤمن توهین کند ... هم به لحاظ وحدتی که خدشه‌دار می‌شود ... به همین دلیل تا ضرورتی نداشته باشد باید مراعات نمود ...
چند روز قبل در مسجد بین یک شیعه عاشق اهل بیت علیهم‌السلام و یک اهل سنت دعوایی لفظی شد ... رفتیم جلو و با آن برادر اهل سنت کمی صحبت کردیم ... البته در برخی عقایدش مانند شیعیان بود و از یک اهل سنت معمولی بیشتر به اهل بیت علیهم‌السلام وابستگی نشان می‌داد و سقیفه و ... را هم قبول نداشت (خود عمر هم در کتاب صحیحین اهل سنت گفته که کارمان اشتباه بود و از روی عجله انجام گرفت) و با شیعیان به جماعت نماز خوانده بود، ولی باز کسانی را که ما لعن می‌کنیم لعن نمی‌کرد و می‌گفت نمی‌دانم وضعشان چطور است! از او پرسیدم که خلفای سه‌گانه‌ی اول را به عنوان دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام دوست دارید یا بخاطر اینکه فکر می‌کنید صحابی خاص رسول خدا و مورد نظر آن حضرت صل‌الله‌علیه‌وآله بودند؟ گفتند ما آنها را دشمنان اهل بیت علیهم‌آلسلام نمی‌شناسیم! گفتم یعنی وقتی خداوند فرموده بهای استفاده از قرآن مودت اهل بیت علیهم‌السلام است آیا شما از دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام بیزار هستید؟ گفتند بله! گفتم اگر آن دشمنان را لعنشان کنیم شما هم موافق هستید؟ گفتند بله حتی اگر پدر و مادرم باشند. به همین دلیل هم آن حدیث از حضرت علی علیه‌السلام را برایتان آوردم که در آن امام گفتند همینکه ما را دوست داشته باشید بیزاری از دشمنان ماست، یا همینکه دشمنان ما را بدون نام بردن و به صورت گروهی لعن کنید از آنها بیزاری جسته‌اید.

دعاست ولی گاهی چه لعن کننده و چه مخاطبش متوجه دعایی بودن آن نیستند و همینکه نفرین است و در ان غیض وجود دارد سبب عصبانیت مخاطب می‌شود چه آنکه گوینده هم چه بسا قصد آزار طرف مقابلش را داشته است و نه اینکه از خداوند دوری آن ملعونین را از رحمت خدا بخواهد.
در مورد اینکه اگر کسی صب اهل بیت‌ علیهم‌السلام بکند حکمش اعدام هست یا نه حقیر نمی‌دانم ولی وهابیها را ما مسلمان نمی‌دانیم (البته حقیر با بعضی از وهابیها هم بحث کردم و ندیدم به اهل بیت علیهم‌السلام توهین کنند و لزوماً ناصبی نیستند، فقط تا یادم هست تا امام صادق علیه‌السلام را بزرگ می‌دانند و باقی امامان ما علیهم‌السلام را به علم و تقوا نمی‌شناسند و این با رویکرد اهل سنت متفاوت است اگر اشتباه نکنم) که با این صب از دین خدا خارج شده باشند. در زیارت جامعه هم هست که خطاب به اهل بیت علیهم‌السلام اگر درست خاطرم باشد می‌گوییم:
من جاحدکم کافر ... من حاربکم مشرک ... یعنی کسی که انکارتان کند کافر است و کسی که با شما بجنگد مشرک است

قطعاً همینطوره ... لعن کردن به کسی می‌رسد که دشمنی با خدا و دین خدا و مؤمنین داشته باشد ... دشمنی داشتن فرق دارد با نشناختن و بی‌تفاوت بودن
لعن علنی هم اشکال نداره و خوب هم هست ولی به شرطی که مضراتی که گفته شد را نداشته باشد ... در جمعی که غیر خودی درش هست یا فیلمش پخش می‌شود و ... در این شرایط شاید بهتر باشد احتیاط بیشتری بکنیم ... حالا شاید برخی علما نظرات دیگری داشته باشند حقیر نمی‌دانم، شاید هم اشتباه می‌کنم.

یا علی

سلام علیکم،
اینکه اصول‌الدین ۵ تاست خودش جای بحث دارد، اما اگر از حقیر بپیرسید می‌گویم این ۵ اصول‌الدین جنبه‌ی فقهی دارد و نه معرفتی ...
به لحاظ معرفتی اصل‌الأصول نه تنها اسلام که اصل‌الأصول کل عالم خلقت ظاهراً همین تولی و تبری است که توضیحش مفصل است و از سواد حقیر هم بالاتر است
یا علی

سلام علیکم و رحمه الله

خب در کتاب واژه های قرآنی اگر در مورد کلمه لعن بگردیم مثلا :

در فرهنگ نامه قرآنی ( کلیک کنید )

در فرهنگ واژه های تفسیر نمونه ( کلیک کنید )
و
در مفردات راغب اصفهانی ( کلیک کنید )

به معانی ای چون نفرین کردن , دور کردن از رحمت , راندن بر میخوریم که مشخص میکند این کلمه یک کلمه بقصد برائت ادا میشود و یا شاید بهتر است بگوئیم که جنبه بیانی برائت ( و نه جنبه عملی آن ) همان لعن است . و بنا بر فرمایش جناب امامی در برابر درخواست رحمت و صلوات برای انبیاء , اولیاء صالحین و اهل ایمان و مسلمین کلمه دعائی لعن وجود دارد .

اما در مورد اصول دین فرمودید .

بله اگر کسی شیعه باشد 5 اصل دینی دارد . این اصول با فیلترهائی چون تولی و تبری محک میخورد و نقص و یا کامل بودن آن تشخیص داده میشود . یعنی هر فرد مسلمانی اصول اعتقادی خود را با فاکتور تولی و تبری باید بسنجد تا ببیند اصول دین و اعتقاداتش صحیح است یا مخدوش.

این مساله در فروع هم وجود دارد مثلا بدون تولی و تبری نماز و روزه باطل است

بقول مرحوم آغاسی
نماز بی ولایت بی نمازی است - عبادت نیست نوعی حقه بازی است
..
یاحق

تا آنجائیکه بنده فهمیده ام قبول نکردن یک اعتقاد اشتباه و دوری کردن از آن اعتقاد و عمل و همچنین انجام ندادن آن کفایت میکند مگر اینکه لازم باشد به زبان بیاید و اعلام لعن واجب باشد. حال باید نظر استاد را دید.

اما در مورد اهانت به اعتقادات دیگران

خب اهانت به اعتقادات دیگران که کار زشتی است ولی آیا نقد سالم از اعتقادات دیگران هم اهانت و کار زشت بحساب می آید؟

در مورد نقد علمی عقاید دیگران مشکلی پیش نمی آید . نقد بقصد اصلاح است و طرفین اگر عقاید یکدیگر را نقدی میکنند در پی این هستند که به حقیقت برسند و فایده ببرند و اشتباهات اصلاح شود . یعنی دو مسلمان آینه یکدیگرند و مصلح اند برای یکدیگر
همچنین یک مسلمان با غیر مسلمان مانند آئینه است و در پی اصلاح اوست

در مورد آداب مناظره و روش نقد و گفتمان اعتقادی کتاب منیه المرید بخش سوم را شهید ثانی به این موضوع اختصاص داده که این کتاب در کتابخانه سایت موجود است

http://www.askdin.com/downloads.php?do=file&id=1265

در هنگام گفتمان گاها شاید نقدها تند باشد ولی نقد تند اگر بنا بر مستنداتی باشد یا نقل مستندی بکند توهین بحساب نمی آید .

موفق و موید در پناه حق