جمع بندی چرا وقتی پیامبر بر سنگ سجده کرده وهابیت آنرا شرک می داند؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا وقتی پیامبر بر سنگ سجده کرده وهابیت آنرا شرک می داند؟

با سلام
یکی از اموری که وهابیت آنرا شرک یا حداقل معصیت می داند، سجده بر خاک وسنگ است در حالی که در روایات مختلف برادران اهل سنت نقل است که پیامبر بر سنگ سجده کرده اند. این روایت با نظر انها چگونه سازگار است؟
روایت بیهقی در سنن ج2،ص102 و روایت حاکم در مستدرک ج3،ص473:«عن ابن عباس انّ النبی (ص) سجد علی الحجر»:Gig:

[=arial]

با نام الله


[=arial]


[=arial] کارشناس بحث: استاد صدرا

با سلام و عرض ادب

بر اساس منابع تشریع از قرآن و سنت سجده ی بر خاک و هر چه که از جنس زمین باشد امری متیقن بوده و به طور حتم چنین سجده ی صحیح، و منطبق بر سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می باشد. اما اینکه چگونه از چنین امری که منطبق بر سنت قطعی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله بوده؛ برداشتی شرک آمیز شود، ریشه آنرا باید در دو امر جستجو نمود.

1) عدم فرق گذاری بین «مسجود له» با «مسجود علیه»
مقصود از «مسجود له»، كسى است كه براى او و به ‏خاطر او سجده مى‏ شود و آن غیر از خدای متعال نمی باشد. و مقصود از «مسجود علیه»چيزى است كه بر آن سجده مى ‏شود و پيشانى بر آن نهاده می شود و آن تربت يا روييدنى‏ هايى است از زمين؛ بنابراين مهر و تربت «مسجود عليه» است نه «مسجود له» و بسيار دور از انصاف است كه كسى تربت و يا حصير را كه بر آن سجده مى ‏كنيم به بت‏هاى بت پرستان تشبيه كند، در حالى ‏كه بت درنظر آنان «مسجود له» بود و لذا آن را در برابر خود مى ‏نهادند و براى آن سجده مى‏ كردند، در حالى ‏كه تربت و يا حصير «مسجود عليه» است كه زير پا انداخته و سرانجام سر بر آن نهاده مى ‏شود. واین امر در حالی است که اگر مهر «مسجود له» تلقی گردد، این امر متوقف برآن نخواهد بود؛ بلکه سجده ی بر هر چیزی چنین عنوانی را پیدا می کند؛لذا سجده بر فرش و غیره نیز پرستش فرش خواهد بود.

مردى از امام صادق عليه السلام پرسيد: چرا بر غير زمين و يا روييدنى ‏هاى از آن، نمى ‏شود سجده كرد؟ امام در پاسخ فرمود: سجده نوعى خضوع براى خداست و بايد بر غيرمأكول و ملبوس سجده كرد؛ زيرا فرزندان دنيا، بنده مأكول و ملبوس خود هستند و نمازگزار در سجده خود بايد بر معبود اهل دنيا سجده نكند و پيشانى خود را بر معبود فرزندان دنيا كه فريب آن را خورده‏اند، نگذارد. [1]

2) سجده ی بر خاک نشانه مکتب تشیع است
هر چند که سجده بر خاک مقدار یقینی و مسلمی است که به واسطه ی آن دستور شارع مقدس انجام می پذیرد و احدی نیز در این امر تشکیک ننموده است؛ اما از آنجا که التزام بر چنین امری در سیره ی اهل بیت علیهم السلام و عمل شیعه قرار گرفته؛ شاید بتوان گفت قول به عدم وجوب و یا استحباب و یا اکراه از چنین امری به خاطر مخالفت با عمل شیعه بوده باشد.

ادامه دارد.


[/HR]
[1]. وسائل، ج 3، باب 1، از ابواب« ما يسجد عليه»، ح 1.

زمین سجده گاه پیامبر صلی الله علیه وآله

حدیث مشهوری در منابع شیعه و سنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمودند:«جعلت لی الارض مسجدا و طهورا»؛[1] برای من زمین محل سجود و طهارت قرار داده شده است.

مسلماً مقصود از زمين در اين حديث زمين طبيعى است، نه زمين مفروش با فرش و سجاده به گواه اين كه براى زمين دو ويژگى قايل شده است:
الف) سجده گاه است (مسجداً).
ب) و طهور است (مطهر و مايه پاكيزگى).

مسلماً حكم دوم كه مايه ی پاكيزگى است از آنِ زمين طبيعى است كه انسان جُنب بر اثر تيمم بر زمين، نوعى طهارت پيدا مى كند. قرآن در این رابطه مى فرمايد: «وَإِنْ كُنْتُمْ جُنُباً فاطّهروا وَإِنْ كُنْتُمْ مَرضى أَوْ عَلى سَفَر أَوْ جاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغائِط أَوْ لامَسْتُمُ النِّساء فَلَمْ تَجِدُوا ماءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً»؛[2] اگر جنب باشيد خود را بشوييد و (غسل كنيد) و اگر بيمار و يا مسافر باشيد يا يكى از شما از قضاى حاجت بازگشت يا با زنان تماس گرفت و آبى براى غسل و يا وضو نيافتيد با خاك پاك تيمم كنيد.

این آيه به روشنى نشان مى دهد كه دو چيز به ترتيب مايه پاكيزگى است، يكى غسل با آب، دومى تيمم بر خاك. بنابراين از آنجا كه زمين طبيعى داراى چنين ويژگى است، قهراً همان نيز سجده گاه پيامبر صلَّى اللّه عليه و آله و همه مسلمانان می باشد.

احمد بن على معروف به جصاص (305- 370) در كتابى كه پيرامون آيات احكام تأليف كرده آورده است:«إِنّ ما جَعَلَهُ مِنَ الأَرْضِ مَسْجِداً هُوَ الَّذِى جَعَلَهُ طَهُوراً»؛[3]آنچه را كه مايه پاكيزگى قرار داده همان را نيز سجده گاه معرفى كرده است.

مراحل تشریع سجده

با نگاهی به روایات اهل سنت در رابطه با مساله ی سجده ملاحظه می گردد حکم سجده گاه و به تعبير فقيهان «ما يصحّ عليه السجود»، در سه مرحله بيان گرديده است.

الف: سجده بر زمین ؛ از قبیل خاک و سنگ و سنگ ریزه و ...که در این دوران مسلمانان موظف بودند تنها بر زمین سجده نمایند، و داغ بودن زمین مجوزی برای سجده بر غیر آن نبوده است. که روایات متعددی بیانگر این مرحله می باشند.

ب: جواز سجده بر گیاهانی که از زمین می رویند و بر سجاده هایی که از این گیاهان با فته می شود. در این مرحله حیطه ی حکم شرعی گسترش یافت و شامل گیاهان و آنچه که از زمین می روید و جنبه ی خوراکی نداشت گردید.

ج: جواز سجده بر هر چیز پاکی در حال ضرورت.

اهل سنت از آنجا که غالبا قائل به جواز سجده بر هر چیزی شده اند در تائید عمل خود به برخی از اخبار استناد می جویند که البته این اخبار قابل خدشه می باشند. هر چند که اگر این اخبار مخدوش نیز نباشند باز جای سوال است که چرا اهل سنت به سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در سجده ی بر خاک عمل نمی نمایند.

موفق باشید.


[/HR]
[1]. صحیح البخاری، ح427.

[2]. المائدة/6.

[3]. احکام القرآن ، الجصاص، ج4،ص30.
موضوع قفل شده است