جمع بندی آیا دعا برای کافران و منافقان اشکال دارد؟؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا دعا برای کافران و منافقان اشکال دارد؟؟

[="Blue"]

نقل قول:
خداوند در قرآن می فرماید:
ما کان للنبى و الذین آمنوا ان یستغفروا للمشرکین و لو کانوا اولى قربى من بعد ما تبین لهم انهم اصحب الجحیم 1

براى پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) و مؤ منان شایسته نبود كه براى مشركان (از خداوند) طلب آمرزش كنند، هر چند از نزدیكانشان باشند، پس از آنكه بر آنها روشن شد كه این گروه اصحاب دوزخند.

از آیه ی شریفه ی بالا نتیجه میگیریم که طلب آمرزش برای کافران امر صحیحی نیست.حال اگر ما برای کافرین و منافقین دعا بکنیم که هدایت شوند اشکالی دارد؟؟

:tashakor:
[/]

[=arial]

با نام الله


[=arial]


[=arial] کارشناس بحث: استاد یاسین

313;524729 نوشت:
از آیه ی شریفه ی بالا نتیجه میگیریم که طلب آمرزش برای کافران امر صحیحی نیست.حال اگر ما برای کافرین و منافقین دعا بکنیم که هدایت شوند اشکالی دارد؟؟


بسم الله الرحمن الرحيم

با سلام و احترام


حضرت ابراهيم(عليه السلام) به عمويش ازر وعده داده بود كه برايش دعا خواهد كرد. خداوند در چند جاي قرآن به اين مساله اشاره مي كند؛«" سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي‏»[1] (من بزودى از پروردگارم برايت تقاضاى عفو مى‏كنم‏). حضرت ابراهيم عليه السلام به وعده خود عمل مي كند و به درگاه خداوند عرضه مي دارد:« وَ اغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كانَ مِنَ الضَّالِّينَ»[2](و پدرم [عمويم‏] را بيامرز، كه او از گمراهان بود!)


از آنجا كه ازر عموي حضرت ابراهيم(عليه السلام) بر گردن او حق داشت،‌آن پيامبر نسبت به عمويش مهرباني و عطوفت نشان مي داد و مستمرا براي او درخواست مغفرت مي كرد،‌تا وقتي كه برايش آشكار شد كه عمو از شرك خود دست برنخواهد داشت و جزء دشمنان خداوند است،‌از آن به بعد دست از دعا كردن و استغفار برداشت؛«و استغفار ابراهيم براى پدرش [عمويش آزر]، فقط بخاطر وعده‏اى بود كه به او داده بود (تا وى را بسوى ايمان جذب كند)؛ امّا هنگامى كه براى او روشن شد كه وى دشمن خداست، از او بيزارى جست؛ به يقين، ابراهيم مهربان و بردبار بود»[3].


اگر در ميان بستگان ما فرد كافر،مشرك يا منافقي وجود دارد، تا زماني كه عداوت و دشمني او با خداوند براي ما آشكار نشده است،‌مي توانيم براي او دعا و استغفار كنيم. اما هنگامي كه دشمني و عداوت شان براي ما آشكار شد حق دعا كردن و استغفار نداريم.


[/HR] [1] - سوره مريم،آيه47.

[2] - سوره شعراء،آيه86.

[3] - سوره توبه،آيه114.

[="Blue"]

یاسین;525347 نوشت:
با سلام و احترام

:alaykom:
متشکرم از پاسختون...
یاسین;525347 نوشت:
تا زماني كه عداوت و دشمني او با خداوند براي ما آشكار نشده است،‌مي توانيم براي او دعا و استغفار كنيم.

خب بنده باید در این رابطه تحقیق هم بکنم؟؟؟[/]

بسم الله الرحمن الرحيم

اگر فرد مورد نظر از بستگان نزديك شما باشد، دشمني او با خداوند براي شما مشخص مي شود، و تا زماني كه اين مساله براي شما روشن نشد تحقيق كردن لازم نيست.

نرم افزار پاسخ 2 مركز مطالعات و پاسخ به شبهات وابسته به حوزه علميه قم شبيه اين سوال را پاسخ داده كه بهتره بخونيم:

پرسش:

آيا دعا كردن در حق ديگران بايد جنبه عام داشته باشد يا فقط براي مؤمنين و مسلمين دعا كنيم؟

پاسخ:

مقدمه:

براي

صاحبان يقين و آشنايان علم و دين، حق جويان روشن بين اين حقيقت چون صبح صادق آشكار و مبيّن است كه به مقتضاي آيه كريمه أدعوني استجب لكم(1) طلب دعااز حضرت حق تعالي براي وصول به آرزو ها و خواسته هاي دنيوي و نيل به مقاصد و آمال معنوي و اخروي و تضرّع و زاري در بارگاه حضرت احديّت و نجات از آفات و بلايا و عقوبات، كليد رستگاري(2) و چراغ شب درماندگي و بيچارگي است.

حقيقت دعا و حكمت آن

دعا خالص ترين، پاك ترين، مقبول ترين، نزديك ترين، و عاطفي ترين رابطه بنده با معبود خويش است. گفت و گويي صريح و بي ريا و ساده و صادقانه است،دعا اظهار و بيان تذكّر و توجّه قلبي داشتن عبد است به معبود، دعا سخن گفتن با خداست گاه با زبان و گاه با دل،(3) و حقيقت دعا براي آن است كه خدا انسان را به حضور بپذيرد و به او رو كند و انسان او را زيارت كند و حكم دعا همان روح دعا است كه داعي خود را در مشهد و منظر مدعوّ بداند و او را كه خداي سبحان است شاهد خويشتن كند شاهدي كه با اين مشهود پيوند ديگري برقرار مي سازد.(4)

جواب:
در جواب مي گوئيم كه اگر مراد شما از اينكه دعا جنبه عام داشته باشد همه انسانها اعمّ از مسلمان و غير مسلمان باشد چنانكه از ظاهر سؤال بدست مي آيد، مي گوئيم كه انسانهاي غير مسلمان از نظر اسلام به چندين گروه تقسيم مي شوند كه يا كافرند و يا مشرك و يا مستضعف. و اگر منظورتان دو قسم اوّلي باشد از نظر اسلام حق دعا كردن درباره آنان نداريم چرا كه در آيات و روايات اسلامي آمده است كه دعا كردن در حق مشرك وكافر و منافق كاري بيهوده و عبث است و هيچ نفعي به حال آنان ندارد و كفر و نفاق آنان مانع از قبولي دعا در حق آنان مي شود و به عنوان نمونه به چند آيه اي كه در اين مورد تصريح كرده اند مي آوريم:
خداوند در قرآن كريم خطاب به پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي فرمايد: استغفر لهم أولا تستغفر لهم إن تستغفر لهم سبعين مرّه فلن يغفر اللّه لهم ذلك بأنهّم كفروا بالله و رسوله لا يهدي القوم الفاسقين(5). «براي ايشان آمرزش بخواهي و يا نخواهي (برابرست) خداوند هرگز ايشان را نخواهد آمرزيد هر چند هفتاد بار برايشان آمرزش بخواهي و اين بدان جهت است كه ايشان به خدا و رسولش كفر ورزيدند و خداوند مردم فاسق و عصيانگر را هدايت نمي كند!».
در اين آيه علت عدم فائده طلب مغفرت را چنين بيان مي كند:
براي اين كه ايشان به خدا و رسولش كافر شدند يعني فكر اينها به خدا و رسول خدا مانع از شمول مغفرت مي شود، لذا افراد غير مسلمان اگر كافر به رسول خدا و پيغمبر ما باشند بنا به اين آيه نمي توانيم در حق آنها دعا و طلب مغفرت بكنيم و همچنين در آيه ديگري مي فرمايد: ما كان للنبيّ و الذين آمنوا أن يستغفروا للمشركين و لو كانوا اولي قربي من بعد ماتبيّن لهم انّهم اصحاب الجحيم(6). يعني براي پيامبر و مؤمنان شايسته نبود كه براي مشركان (از خداوند) طلب آمرزش كنند هر چند از نزديكان شان باشند آن هم پس از آن كه بر آنها روشن شد كه اين گروه اهل دوزخند». در اين آيه با تعبيري رسا و قاطع پيامبر و مؤمنان را از استغفار براي مشركان نهي مي كند و مي فرمايد: «طلب آمرزش براي آنها معني ندارد اين كاري است بيهوده و آرزويي است نابجا چرا كه مشرك به هيچ وجه قابل آمرزش نيست و آنان كه راه شرك را پوئيدند راه نجاتي براي آنها تصوّر نمي شود».(7)

امّا اگر منظورتان قشر مستضعف (قشري كه دين اسلام بر آنها عرضه نشده و از دين اسلام هيچ خبري ندارند) از غير مسلمانان باشد در اينصورت مي گوئيم منظورمان از دعا در حق آنان چيست؟ اگر منظورمان دعا كردن براي هدايت آنها باشد اين كاري است نيكو و پسنديده و روايات اسلامي هم آن را تأييد مي كند. به عنوان مثال حضرت علي ـ عليه السلام ـ در نهج البلاغه خطاب به ياران خود مي فرمايد: «خوب بود به جاي دشنام آنان مي گفتيد: خدايا خون ما و آنها را حفظ كن، بين ما و آنان اصلاح فرما، و آنان را از گمراهي به راه راست هدايت كن تا آنان كه جاهلند حق را بشناسند و آنان كه با حق مي ستيزند پشيمان شده به حق باز گردند».(8)
حضرت در جنگ صفيّن خطاب به يارانش مي فرمايد: «كه به جاي دشنام دادن به شامي ها براي هدايت آنها دعا كنيد. و امّا اگر منظورتان از دعا كردن غير، هدايت آنها اعمّ از رفع گرفتاري و شفاي مريض و... باشد، در اين صورت مي گوييم كه ادّله اسلامي در اين مورد ساكتند يعني نه نهي كرده اند و نه بدان امر كرده اند. امّا آنچه كه به ذهن ما مي رسد اين است كه دعا كردن براي رفع گرفتاري ها و برآورده شدن حاجات آنها و... اگر مفسده اي را در پي نداشته باشد و موجب اعانه آنها بر بقاء بر كفر شان نشود اشكالي ندارد. يعني اگر ما بتوانيم توسط دعا كردن بر آنها، آنها را به طرف اسلام دعوت كنيم و يا دعا كردن ما بر آنها باعث بهتر شدن روابط اجتماعي و سياسي كفار مستضعف با مسلمانان بشود اشكالي ندارد امّا اگر دعا كردن ما باعث شود كه آنها بعد از برطرف شدن گرفتاري شان به صف دشمنان اسلام بپيوندند و آنان را در ظلم و ستم كردن بر مسلمانان ياري مي دهند و بر كفر خودشان باقي بمانند چنين دعايي خالي از اشكال نيست چرا كه پيامبر خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرموده است: من دعا لظالم بالبقاء فقد ،أحب أن يعصي الله في أرضه، هر كه براي بقاي ستمگري دعا كند هر آينه خواستار نافرماني خداوند در زمين او شده است!(9)
شايان توجه است كه در احاديث و روايات اسلامي تأكيد فراواني شده است بر اينكه مؤمنين موقع دعا كردن بر عموم مؤمنين و مؤمنان و مسلمين و مسلمات دعا كنند. چرا كه عام دعا كردن اجابت آن را حتمي مي كند و حضرت رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرموده اند: اذا دعا احدكم فليعمّ فانّه اوجب للدّعا هرگاه دعا مي كنيد بر دعاي خود عموميّت دهيد كه اجابت را حتمي مي كند.(10) و روايات زيادي در اين مورد تصريح دارند كه بر عموم مؤمنين و مسلمين دعا كنيد.

نتيجه:آن چه از روايات و آيات به دست مي آيد اين است كه عام دعا كردن براي مؤمنين و مسلمين كاري است بسيار نيكو ولي دعا كردن براي كافران و مشركين و منافقين كه عناد با اسلام دارند مورد نهي آيات و روايات اسلامي است و در مورد انسان هاي غير مسلمان عوام و مستضعف، ما دليلي بر دعا كردن بر حق آنان نداريم كه ما را بدان امر كرده باشند. و نيز دليلي هم بر نهي از دعا كردن هم نداريم فقط دليل بر دعا كردن بر هدايت آنها داريم و اما دعا كردن براي رفع گرفتاري ها و برآورده شدن حاجات آنها و... اگر مستلزم مفسده اي نباشد اشكالي ندارد، يعني اگر باعث ضرر بر اسلام و مسلمين نباشد اشكالي ندارد ولي اگردعا كردن آنها باعث اعانه آنها بر كفر شان و بر ضرر اسلام باشد خالي از اشكال نيست.


[/HR] پاورقی:

1. غافر : 60.
2. الدعا مفاتيح الجنان و مقاليد الفلاح، بحارالانوار، ج93، ص341.
3. خويي، مصطفي بن محمد هادي، شرح دعاي صباح، تهران، آينه ميراث، چاپ اول، 1376ش، ص13.
4. جوادي آملي، عبدالله، حکمت عبادات، قم، نشر اسراء، چاپ ششم، 1383ش، ص236.
5. توبه : 80.
6. توبه : 113.
7. نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتي، قم، چاپ اول، 1379ش، ص429، خطبه 206.
8. همان.
9. مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، ج75، ص334 به نقل از: محمدي ري شهري، محمد، ترجمه ميزان الحکمه، چاپ پنجم، 1384ش، ص1682.
10. همان، ج93، ص313.

یاسین;525347 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحيم

مجددا متشکرم از پاسختون.حالا اگه فرد مورد نظر به وجود خداوند اعتقاد داره اما به اصول اسلامی چندان پایبند نیست مثلا حجاب و ارتباط مناسب با نامحرم و اینجور چیزا ...دعا که براش اشکالی نداره؟؟
و اینکه آیا به این شخص میگن منافق؟؟یا منافق خیلی با این فاصله داره
متشکرم:Gol:

313;526698 نوشت:
مجددا متشکرم از پاسختون.حالا اگه فرد مورد نظر به وجود خداوند اعتقاد داره اما به اصول اسلامی چندان پایبند نیست مثلا حجاب و ارتباط مناسب با نامحرم و اینجور چیزا ...دعا که براش اشکالی نداره؟؟
و اینکه آیا به این شخص میگن منافق؟؟یا منافق خیلی با این فاصله داره

بسم الله الرحمن الرحیم

همین مقدار که فرد مورد نظر به وجود خدا اعتقاد دارد و اصل دین را می پذیرد می توان برایش دعا کرد. رعایت نکردن بعضی از مسائل و احکام موجب خارج شدن از دین نمی شود و همچنان برای چنین افرادی میتوان طلب مغفرت و دعا کرد.

سوال: آیا بر اساس آیه«ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَ لَوْ كانُوا أُولِي قُرْبى‏ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِيم‏» (براى پيامبر و مؤمنان، شايسته نبود كه براى مشركان (از خداوند) طلب آمرزش كنند، هر چند از نزديكانشان باشند؛ (آن هم) پس از آنكه بر آنها روشن شد كه اين گروه، اهل دوزخند).(سوره توبه،آیه113)
می توان برای کافران و مشرکان دعا کرد؟

پاسخ:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و احترام

بر اساس آیات قرآن فرد مسلمان، نسبت به مشرکان و کافران و کسانی که دشمن خداوند و اسلام هستند، نباید اظهار دوستی و مودت داشته باشد؛«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُون‏ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّة وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُم‏»[1](اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگيريد! شما نسبت به آنان اظهار محبّت مى‏كنيد، در حالى كه آنها به آنچه از حقّ براى شما آمده كافر شده ‏اند و رسول اللَّه و شما را به خاطر ايمان به خداوندى كه پروردگار همه شماست از شهر و ديارتان بيرون مى‏رانند).
بعدا دليل اين موضوع را ضمن جمله‏ اى چنين توضيح مى‏دهد" بعد از آنكه براى مسلمانان روشن شد كه مشركان اهل دوزخند طلب آمرزش براى آنها معنى ندارد" (مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِيمِ‏).
اين كارى است بيهوده و آرزويى است نابجا چرا كه مشرك بهيچ وجه قابل آمرزش نيست و آنان كه راه شرك را پوييدند راه نجاتى براى آنها تصور نمى‏شود.
بعلاوه استغفار و طلب آمرزش يك نوع اظهار محبت و پيوند و علاقه با مشركان است و اين همان چيزى است كه بارها در قرآن از آن نهى شده است.
دلیل استغفار حضرت ابراهيم(علیه السلام) براى عمويش آزر به خاطر وعده ‏اى بود كه به او داد، اما هنگامى كه براى‏ او آشكار شد كه وى دشمن خدا است از او بيزارى جست و برايش استغفار نكرد.[2]

بنابراین اگر فردی برخی مسائل دینی را رعایت نکرد، تا وقتی که با دین سر ستیز نداشته باشد و دشمن دین نشده باشد می توان برایش دعا و طلب مغفرت کرد.

___________________________________________
[1] . ممتحنه: 60/ 1.
[2]. مکارم شیرازی،ناصر،تفسير نمونه، ج‏8، ص: 155

موضوع قفل شده است