جمع بندی خبر «موثق» یا خبر «موثق به»؛ کدامیک حجت است و مبنای عمل مشهور می باشد؟

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
خبر «موثق» یا خبر «موثق به»؛ کدامیک حجت است و مبنای عمل مشهور می باشد؟

[="Navy"]سلام
در پذیرش روایات و اعتماد به آنها دو مبنا وجود دارد مبنای اول پذیرش حدیث موثق (یعنی حدیثی که دارای سند متصل باشد و تمام راویان آن ثقه باشند) و حدیثی که فاقد این شرایط باشد فاقد هر گونه اعتبار خواهد بود و مبنای دوم پذیرش حدیث موثق به است هر چند که راویان آن ثقه نباشند اما مضمون آن مضمونی است که قابل وثوق بوده و بیشتر بزرگان دینی مضمون آنها را پذیرفته اند.
کدام مبنا مبنای مشهور در بین بزرگان شیعیان از قدیم تا کنون بوده است؟
با تشکر.
[/]

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد مجید

سؤال:
خبر «موثق» یا خبر «موثق به»؛ کدامیک حجت است و مبنای عمل مشهور می‌باشد؟

پاسخ:

آن چه که «خبر موثق» بیان شده این است که:
خبر موثق، خبری است که هر چند بعضی از راویان آن غیر امامی‌اند، ولی از سوی عالمان رجالی توثیق شده‌اند. در چنین خبری لازم است راویان دیگر آن امامی و واجد شرایط اعتبار بوده و نیز سند خبر به امام (علیه السّلام) متصل باشد.
صاحب قوانین می‌گوید: خبر موثق به خبری می‌گویند که: همه راویان یا بعضی از آنان غیر امامی اما موثق باشند ـ علمای رجال آنان را توثیق کرده باشند ـ و سلسله سند آن به معصوم (علیه السّلام) برسد.
امّا ملاک حجیت خبر ثقه که دو نظر در مورد آن وجود دارد:
1. نظر مشهور
بعضی هم چون مرحوم شیخ انصاری، مظفر و مشهور اصولیون متأخر می‌گویند: ملاک حجیت خبر، مطلق وثاقت راوی است؛ یعنی همین قدر که به راست گویی راوی اطمینان باشد، می‌توان به آن حدیث عمل کرد، هر چند راوی عادل نباشد؛ بنا بر این، تنها اطمینان به دوری وی از دروغ گویی کافی است، اگرچه این که اطمینان و وثوق به متن روایت پیدا نشود (ثقه بودن راوی موضوعیت دارد). (1)
2. نظر دیگران
امّا عده ای دیگر، ملاک حجیت خبر واحد را وثوق و اطمینان به صدور متن روایت از معصوم علیه السلام می دانند، چه راوی خبر، ثقه باشد چه نباشد؛ یعنی وثوق و اطمینان به صدور روایت از معصوم موضوعیت دارد و ثقه بودن راوی طریق به آن است و بس، و خود آن، موضوعیت ندارد.
در جایی که وثاقت راوی ملاک باشد، به آن، خبر ثقه، و در جایی که وثاقت متن مورد نظر باشد، به آن، خبر موثق گفته می‌شود. (2)

منابع:

۱. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص ۸۱؛ انصاری، مرتضی، فرائدالاصول، ج ۱ ، ص ۱۲۵.
2. عاملی، حسن بن زین الدین، معالم الدین و ملاذ المجتهدین، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ص ۲۱۶؛ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۸۱؛ حکیم، سید محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج ۳، ص ۲۸۷.

به فضل و کمک الهی، از عالمان عامل باشید.

موضوع قفل شده است