جمع بندی قرآن یا سنت ؟! سوال اینجاست !

با سلام خدمت شما دوست گرامی
پيامبر اسلام علاوه بر انجام وظايفي که بعنوان يک فرد مسلمان، مکلف به انجام آن بودند، موظف به انجام اعمال و احکام ديگري نيز بودند که مختص ذات شريف­شان بود تا خويشتن خويش را براي کرامت قرب و شرف حضور و افتخار هم کلامي حضرت حق آماده ساخته، قدرت تحمل دريافت وحي الهي و کلام حق در ايشان تقويت گردد.
از آن طرف هم خدا در مقابل این اعمال مواردی را به صورت اختصاصی بر ایشان مباح ساختند که برای دیگران مباح نمی باشد.
اعمال و احکامي که حضرت رسول(ص) بدان از سايرين ممتاز گشته­ اند، بسيارند. سيوطي در کتاب معروف خود «کفاية الطالب في خصائص الحبيب» به هزار مورد از این خصائص اشاره کرده است. که مهمترین این ویژگی­ها در قالب سه بخش واجبات، محرمات، مباحات و تقسیم می­گردد:



واجبات:

1.نماز شب: آیاتی چون آیۀ دوم مزّمل

« قُمْ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا» (المزمل2)

و نیز آیۀ

« وَمِنْ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا»(الاسراء79)

بر این امر تصریح دارند که نماز شب بر حضرت واجب بوده است. روایاتی هم از هر یک از فریقین اسلامی در تأیید این وجوب در کتب حدیثی و فقهی معتبر ذکر گردیده است.

علاوه بر این مورد، موارد دیگری نیز در کتب روایی نقل گردیده که وجوبش مختص حضرت(ص) بوده، از آن جمله می­توان به این موارد اشاره کرد:

2.نماز عید قربان.

3.مسواک زدن.


محرمات :

راویان حدیث محرماتی را متذکر شده­اند که اختصاص به ذات شریعت نبوی(ص) داشته، سایر مسلمانان از این امر مستثنی بوده­اند؛ این محرمات عبارتند از :

1.مصرف زکات: مصرف زکات به جهت صیانت از مقام عظمای نبوت و حفظ شأن حضرت ختمی مرتب(ص) بر حضرت حرام شده بود.

2.صدقات.

3.هدایای کفار و منافقین بر حضرت حرام بوده است.

4.کتابت و شعر نیز بنابر آیات 69و 70 یس و نیز آیۀ 48 سورۀ عنکبوت، بر حضرت حرام بوده است.

5.خائنة الأعین. به این معنی که حضرت به چیزی اشاره بفرمایند در حالیکه علناً خلاف آن را بیان داشته­اند.

6.ازدواج با زنان اهل کتاب.



علاوه بر این موارد، محرمات دیگری نیز در کتب روایی به پیامبر(ص) اختصاص داده شده است که غالباً مورد اختلاف علمای فرق اسلامی است.


مباحات:

جهت رفاه حال حضرت و آسایش خاطر و نیز جهت سهولت در امرشان، خداوند در اداء پاره­ای از احکام و تکالیف، تخفیفاتی را برای حضرت در نظر گرفتند که برای هیچ یک از انبیاء الهی و نیز امت شریفش چنین تخفیفاتی را قائل نشده ­اند:

روزه وصال: این روزه که از مختصات حضرت نبوی(ص) بوده، بدین گونه بود که ایشان چند روز را به یک افطار روزه می­گرفتند. ایشان با اینکه روزها روزه بودند، شبها را بدون خوردن و نوشیدن سپری می­کردند. این روزه بر حضرت مباح بود؛ اما بر امتش حرام است و پیامبر(ص) نیز امت را از این کار نهی فرموده است.

جواز ازدواج با بیشتر از چهار زن.

خمس.

- بر ایشان مباح بود که هر آنچه از غنیمت خواست، برگزیند.(نهایة السؤل ، ص124)

- ورود به مکه بدون احرام.(تذکرة الفقها، پیشین، ص391.)

- با نبود شهود هم عقدش منعقد می­شود.(تذکرة الفقها، پیشین، ص391.)

البته باید این نکته را یاد آور شویم که بجز پیامبر بقیه ائمه و خلفا احکام مختص نداشته و همانند احکام دیگر مسلمانان رفتار می کنند.

پس نتیجه این شد که پیامبر احکام اختصاصی دارد که تبعیت آنها به عنوان سنت برای مسلمانان جایز نیست.

سوال1:
آیا افعال پیامبر جزء سنت وی است ؟ ( آری یا خیر ؟ )
سقف تعداد زنان در قرآن چند عدد است ؟
سقف تعداد زنان در سنت پیامبر ، سیره ی خلفای راشدین و ائمه اهل بیت چند عدد است ؟
آیا این دو تعارضی با هم ندارند ؟ تناقض چطور ؟
یک مسلمان باید به کدام عمل کند ؟ دستور کتابش یا رفتار پیامبرش ؟

جواب:
پيامبر اسلام علاوه بر انجام وظايفي که بعنوان يک فرد مسلمان، مکلف به انجام آن بودند، موظف به انجام اعمال و احکام ديگري نيز بودند که مختص ذات شريف­شان بود تا خويشتن خويش را براي کرامت قرب و شرف حضور و افتخار هم کلامي حضرت حق آماده ساخته، قدرت تحمل دريافت وحي الهي و کلام حق در ايشان تقويت گردد.
از آن طرف هم خدا در مقابل این اعمال مواردی را به صورت اختصاصی بر ایشان مباح ساختند که برای دیگران مباح نمی باشد.
اعمال و احکامي که حضرت رسول(ص) بدان از سايرين ممتاز گشته­ اند، بسيارند. سيوطي در کتاب معروف خود «کفاية الطالب في خصائص الحبيب» به هزار مورد از این خصائص اشاره کرده است. که مهمترین این ویژگی­ها در قالب سه بخش واجبات، محرمات، مباحات و تقسیم می­گردد:
واجبات:
1.نماز شب: آیاتی چون آیۀ دوم مزّمل
« قُمْ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا» (المزمل2)
و نیز آیۀ
« وَمِنْ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا»(الاسراء79)
بر این امر تصریح دارند که نماز شب بر حضرت واجب بوده است. روایاتی هم از هر یک از فریقین اسلامی در تأیید این وجوب در کتب حدیثی و فقهی معتبر ذکر گردیده است.
علاوه بر این مورد، موارد دیگری نیز در کتب روایی نقل گردیده که وجوبش مختص حضرت(ص) بوده، از آن جمله می­توان به این موارد اشاره کرد:
2.نماز عید قربان.
3.مسواک زدن.
محرمات :
راویان حدیث محرماتی را متذکر شده­اند که اختصاص به ذات شریعت نبوی(ص) داشته، سایر مسلمانان از این امر مستثنی بوده­اند؛ این محرمات عبارتند از :
1.مصرف زکات: مصرف زکات به جهت صیانت از مقام عظمای نبوت و حفظ شأن حضرت ختمی مرتب(ص) بر حضرت حرام شده بود.
2.صدقات.
3.هدایای کفار و منافقین بر حضرت حرام بوده است.
4.کتابت و شعر نیز بنابر آیات 69و 70 یس و نیز آیۀ 48 سورۀ عنکبوت، بر حضرت حرام بوده است.
5.خائنة الأعین. به این معنی که حضرت به چیزی اشاره بفرمایند در حالیکه علناً خلاف آن را بیان داشته­اند.
6.ازدواج با زنان اهل کتاب.
علاوه بر این موارد، محرمات دیگری نیز در کتب روایی به پیامبر(ص) اختصاص داده شده است که غالباً مورد اختلاف علمای فرق اسلامی است.
مباحات:
جهت رفاه حال حضرت و آسایش خاطر و نیز جهت سهولت در امرشان، خداوند در اداء پاره­ای از احکام و تکالیف، تخفیفاتی را برای حضرت در نظر گرفتند که برای هیچ یک از انبیاء الهی و نیز امت شریفش چنین تخفیفاتی را قائل نشده ­اند:
روزه وصال: این روزه که از مختصات حضرت نبوی(ص) بوده، بدین گونه بود که ایشان چند روز را به یک افطار روزه می­گرفتند. ایشان با اینکه روزها روزه بودند، شبها را بدون خوردن و نوشیدن سپری می­کردند. این روزه بر حضرت مباح بود؛ اما بر امتش حرام است و پیامبر(ص) نیز امت را از این کار نهی فرموده است.
جواز ازدواج با بیشتر از چهار زن.
خمس.
- بر ایشان مباح بود که هر آنچه از غنیمت خواست، برگزیند.(نهایة السؤل ، ص124)
- ورود به مکه بدون احرام.(تذکرة الفقها، پیشین، ص391.)
- با نبود شهود هم عقدش منعقد می­شود.(تذکرة الفقها، پیشین، ص391.)
البته باید این نکته را یاد آور شویم که بجز پیامبر بقیه ائمه و خلفا احکام مختص نداشته و همانند احکام دیگر مسلمانان رفتار می کنند.
پس نتیجه این شد که پیامبر احکام اختصاصی دارد که تبعیت آنها به عنوان سنت برای مسلمانان جایز نیست.

سوال: این که در طول تاریخ اسلام-مخصوصا صدر اسلام- میبینیم که برخی از شخصیت های مهم بیش از چهار زن داشته اند آیا با این دستور قرآن که می کوید جهار زن بیشتر نگیرید مخالف نیست؟

چواب:
اسلام سه دسته زن را معرفی می کند
1. زن با صیغه دائم
2. زن با صیغه موقت
3. کنیز
«بسم الله الرحمن الرحيم قد افلح المومنون الذين هم في صلاتهم خاشعون و الذين هم عن الغو معرضون و الذين هم لزکوه فاعلون و الذين هم لفروجهم حفظون الا علي ازواجهم او ما ملکت ايمانهم فانهم غير ملومين»؛(مومنون1-6)
از نظر اسلام مرد می تواند در یک زمان یک یا دو یا سه یا چهار همسر دائم و بیش از آن همسر موقت و کنیز داشته باشد.
دلیل این حکم (عدد 1و 2و 3و 4 همسر) و محدودیت آن به عدد چهار و عدم جواز بیش از آن، آیه شریفه قرآن مجید است که می فرماید: "فَانْکِحُوا ما طابَ لَکُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى‏ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُوا فَواحِدَةً أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ ذلِکَ أَدْنى‏ أَلاَّ تَعُولُوا"؛ با زنان پاک (دیگر) ازدواج نمائید، دو یا سه یا چهار همسر و اگر مى‏ترسید عدالت را (درباره همسران متعدد) رعایت نکنید، تنها یک همسر بگیرید، و یا از زنانى که مالک آنهائید استفاده کنید، این کار، از ظلم و ستم بهتر جلوگیرى مى‏کند"
پس یک فرد مسلمان در ءآن واحد نمی تواند بیش از 4 زن دایم داشته باشد در حالی که آنها در حال حیات اند و در عقد او باشند اما اگر یکی از آنها فوت کرد یا یکی از آنهارا طلاق داد می تواند همسر دیگری اتخاذ کند.
اما همسران موقت و کنیز ها تعداد خاصی برای آنها تعیین نشده است.
امامان وخلفا هیچ کدام بیش از 4 زن دایم در یک زمان نداشته اند. و اگر هم در تاریخ می بینیم که برای آنها فلان تعداد زن ذکر شده است یا بعد از مرگ دیگری بوده یا کنیز بوده اند.

سوال:
میشود سند " جواز مباح بودن داشتن بیشتر از 4 زن" رو بفرمایید؟
و نیز سند این حرف که " مابقی افراد و اءمه حق انجام این اعمال رو ندارند"؟
جواب:
آیات 50-52 سوره احزاب:
يَأَيُّهَا النَّبىِ‏ُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ الَّتىِ ءَاتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَ مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَ بَنَاتِ عَمِّكَ وَ بَنَاتِ عَمَّتِكَ وَ بَنَاتِ خَالِكَ وَ بَنَاتِ خَلَتِكَ الَّتىِ هَاجَرْنَ مَعَكَ وَ امْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبىِ‏ِّ إِنْ أَرَادَ النَّبىِ‏ُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فىِ أَزْوَاجِهِمْ وَ مَا مَلَكَتْ أَيْمَنُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كاَنَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا(50) تُرْجِى مَن تَشَاءُ مِنهُْنَّ وَ تُْوِى إِلَيْكَ مَن تَشَاءُ وَ مَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَالِكَ أَدْنىَ أَن تَقَرَّ أَعْيُنهُُنَّ وَ لَا يحَْزَنَّ وَ يَرْضَينْ‏َ بِمَا ءَاتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا فىِ قُلُوبِكُمْ وَ كَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا(51) لَّا يحَِلُّ لَكَ النِّسَاءُ مِن بَعْدُ وَ لَا أَن تَبَدَّلَ بهِِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنهُُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ وَ كاَنَ اللَّهُ عَلىَ‏ كلُ‏ِّ شىَ‏ْءٍ رَّقِيبًا(52) _

اى پيامبر، ما براى تو آن همسرانى را كه مَهْرشان را داده‏اى حلال كرديم، و [كنيزانى‏] را كه خدا از غنيمت جنگى در اختيار تو قرار داده، و دختران عمويت و دختران عمّه‏هايت و دختران دايى تو و دختران خاله‏هايت كه با تو مهاجرت كرده‏اند، و زن مؤمنى كه خود را [داوطلبانه‏] به پيامبر ببخشد- در صورتى كه پيامبر بخواهد او را به زنى گيرد. [اين ازدواج از روى بخشش‏] ويژه توست نه ديگر مؤمنان. ما نيك مى‏دانيم كه در مورد زنان و كنيزانشان چه بر آنان مقرّر كرده‏ايم، تا براى تو مشكلى پيش نيايد، و خدا همواره آمرزنده مهربان است. (50) نوبت هر كدام از آن زنها را كه مى‏خواهى به تأخير انداز و هر كدام را كه مى‏خواهى پيش خود جاى ده، و بر تو باكى نيست كه هر كدام را كه ترك كرده‏اى [دوباره‏] طلب كنى. اين نزديكتر است براى اينكه چشمانشان روشن گردد و دلتنگ نشوند و همگى‏شان به آنچه به آنان داده‏اى خشنود گردند، و آنچه در دلهاى شماست خدا مى‏داند، و خدا همواره داناى بردبار است. (51) از اين پس، ديگر [گرفتنِ‏] زنان و نيز اينكه به جاى آنان، زنان ديگرى بگيرى بر تو حلال نيست، هر چند زيبايى آنها براى تو مورد پسند افتد، به استثناى كنيزان، و خدا همواره بر هر چيزى مراقب است. (52)