ردی بر استدلال شیعه به آیه تطهیر

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ردی بر استدلال شیعه به آیه تطهیر


با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که طرح آن با آیدی خودشون ممکن نبود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

نقل قول:

با عرض سلام به همگی‌

بنده در یکی‌ از سایت‌های وابسته به وهابیت شبهه ای دربارهٔ تفسیر آیه تطهیر دیدم.
با اجازه حضرات عالی‌، هر یک از آن شبهات را روی سایت می‌گذارم، تا انشا الله ، اساتید گرامی‌ اگر مایلند، به آن شبهات پاسخ بدهند.
لطفا به این شبهه پاسخ بدهید.
لطفا پاسخ‌های تازه باشند و کپی‌ پیست نباشند!

الحمدلله و الصلاة و السلام علی رسول الله و علی آله وصحبه و من والاه..
اما بعد.

قال تعالى

{ وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا } الأحزاب ۳۳

( و در خانه‌هایتان بمانید و همانند جاهلیت پیشین آرایش نکنید و نماز را برپاداشته و زکات بدهید و خدا و رسولش را اطاعت کنید، بدرستیکه خداوند میخواهد رجس و پلیدی را از شما دور گردانیده و شما را پاک گرداند ).

رافضه نصف آخر آیه را جدا کرده و از آن برای عصمت اصحاب کساء و ائمه‌شان استفاده می کنند و به احادیث زیادی استدلال می کنند که این احادیث به چیزی بیشتر از این دلالت نمیکنند که رسول خدا صلی الله علیه و سلم بعد از اینکه آیات در‌شان زوجاتش نازل شد، با مضمون آیه ی تطهیر، برای اصحاب کساء دعا کرد.
در همین موضوع، روی بعضی از اموری که حول این آیه شریفه است مناقشه می کنیم و ان شاءالله اثبات می کنیم که آیه مختص زوجات رسول الله صلی الله علیه و سلم هستند و کسی غیر از آنها داخل در آیه نمی شود و در هر قسمت، فقط به یک نقطه اشاره میشود که نزول آیه تطهیر در مورد زوجات را توضیح میدهد.

اول:
آیه ی تطهیری که منظور رافضه است با (إنّما) شروع می شود که از ادات حصر است.
اما در عرف شیعه، (إنما) چه چیزی را در این آیه حصر می کند؟
دو قول دارند:
اول: اراده خداوند فقط منحصر به اذهاب رجس از اهل بیت است.
این کفر صریح و گرفتن اراده از خداوند عزوجل است. یعنی اینکه خداوند اراده ی دیگری غیر از این ندارد.
دوم: اراده ی خدا در اذهاب رجس فقط در مورد اهل بیت است.
این نیز هذیانی بیش نیست...
یعنی چگونه ممکن است که اراده ی خدا در اذهاب رجس، فقط به اهل بیت منحصر شود و دیگران را شامل نشود؟ (ادعایی بر خدا و نقص وارد کردن بر او)
معنی این میشود که خداوند نمیخواهد رجس را به غیر از اهل بیت، از دیگران دور کند.
یعنی خداوند برای دیگر بندگانش رجس میخواهد ولی برای اهل بیت نمیخواهد.
این حماقت، و عدم تنزیه خداوند از سوی رافضه است.

شیخشان طباطبایی در تفسیرش این دو حماقت را با هم جمع کرده است.
تفسير الميزان - السيدالطباطبائي ج ۱۶ ص ۳۰۹

قوله تعالى : ( انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا ) كلمة ( انما ) تدل على حصر الارادة في اذهاب الرجس والتطهير وكلمة أهل البيت سواء كان لمجرد الاختصاص أو مدحا أو نداء يدل على اختصاص اذهاب الرجس والتطهير بالمخاطبين بقوله : (عنكم)، ففى الاية في الحقيقة قصران قصر الارادة في اذهاب الرجس والتطهير وقصر اذهاب الرجس والتطهير في أهل البيت .
این گفته ی خداوند متعال: ( انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا ) کلمه (انما) دلالت بر حصر اراده در اذهاب رجس و تطهیر دارد و کلمه اهل البیت، چه برای اختصاص باشد یا مدح یا نداء باشد، دلالت بر اختصاص اذهاب رجس و تطهیر برای مخاطبین دارد بخاطر قول (عنکم). در حقیقت در این آیه دو حصر وجود دارد: حصر اراده در اذهاب رجس و تطهیر، و قصر اذهاب رجس و تطهیر فقط برای اهل بیت.
و وقتی که هر دو قول بخاطر اینکه در آنها کفر و عدم تنزیه ذات الهی است باطل باشد، پس ناچارا باید بگردیم ببینیم که ادات حصر انّما، در اینجا چه چیزی را محصور می کند؟
ادات حصرِ انما در اینجا، سبب ورود اوامر و نواهی که قبلا در اراده خداوند برای اذهاب رجس از اهل بیت وارد شده را محصور می کند.
یعنی اینکه او سبحانه و تعالی، در این آیه و آیات سابق، امهات مومنین را امر و یا نهی نمی کند مگر برای اینکه او اراده کرده که رجس و ناپاکی را از آنها دور کرده و آنها را از آن پاک کند.
بله، این واقعیتی است که راه فراری از آن نیست. یعنی در آیه، محصور و محصورٌ فیه نیست مگر این چیزی که ما گفتیم، البته بعد از اینکه ادعای این گروه را باطل کردیم؛ کسانی که نزدشان عصمت امامانشان از تنزیه خداوند از نقص، مهم تر است.

ممنونم و خدا نگهدارتان باشد


با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید :Gol:

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد صدرا

با سلام و عرض ادب

1) بر اساس روایات شأن نزول آیه­ ی تطهیر،‌ تنها مصداق این آیه در زمان نزول، پنج تن آل عبا(علیهم السلام) بوده و احدی در این فضیلت با آنان شراکت نداشته است.
در صحیح ترین سند حدیث کسا که مسلم بن حجاج نیشابوری در صحیح خود از طریق عایشه روایت نموده آمده است: روایت نموده آمده است:‌ «صبحگاهى پیامبراكرم(صلّى الله عليه و آله و سلّم) از منزل خارج شدند (شايد مراد آن باشد كه از منزل من خارج شده و به منزل ام سلمه رفتند) در حالی که بر دوش آن حضرت يك حُلّه سياه رنگ از مو بود كه در روى آن نقش‏هاى جهاز شتر بود.
پس حسن بن علی بر او وارد شد،‌ او را داخل کسا نمود. آنگاه حسین وارد شد، او نیز در آن داخل شد. سپس فاطمه وارد شد، او را نیز داخل آن نمود. بعد علی(علیهم السلام) وارد شد او را نیز داخل نمود و آنگاه این آیه را تلاوت نمود: «جز اين نيست كه خداوند مى ‏خواهد از شما اهل بيت (پيامبر) هر گونه پليدى (در عقايد و اخلاق و اعمال) را بزدايد و شما را به همه ی ابعاد پاكى پاكيزه گرداند».[1]

در دیگر روایات صحیح نیز می­ خوانیم که ام­ سلمه همسر پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) درخواست همراهی با خمسه­ ی طیّبه(علیهم السلام) را نمود؛ امّا پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) با بیان اینکه او بر خیر است، وی را مشمول این کرامت خاص ندانستند؛ همچنان که ترمذی روایت نموده: پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) حسن و حسین و علی و فاطمه(علیهم السلام) را با حلّه ای پوشانید و پس از آن فرمودند: «پروردگارا این افراد اهل بیت و خواص من می­ باشند، رجس و پلیدی را از آنان دور فرما. در این هنگام ام سلمه عرض نمود: آیا من نیز از این اهل بیتم یا رسول الله؟ حضرت فرمودند تو در جایگاه خودت هستی و بر خیری».[2]

2) نظیر روایاتی که در شأن نزول آیه ی تطهیر نازل شده است؛ روایتی است که در صحیح مسلم از طریق سعد بن ابی وقاص از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نقل شده که آنحضرت بعد از نزول آیه­ ی مباهله علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) را فرا خوانده و عرضه داشتند: «پروردگارا این افراد اهل من می ­باشند».[3]

3) عالم بزرگ اعتقادات و تفسیر اهل سنت وجماعت ابو جعفر طحاوی در کتاب: «شرح مشکل الآثار» در بیان و معرفی مصادیق آیه ی شریفه، به نقل روایات این باب پرداخته و در بیان نتیجه ی استفاده شده از روایات می­ نویسد: «پس آنچه از این آثار از سخن پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به ام سلمه روایت نمودیم دلالت دارد که آنحضرت ام سلمه را از جمله ­ی کسانی که مراد این آیه بوده ­اند ندانسته و همانا مراد این آیه تنها پیامبر(صلی الله علیه وآله) و علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) بوده­ اند و کسی غیر آنان را شامل نمی گردد».[4]

طحاوی همچنین به نقل روایتی که در شأن نزول آیه­ ی مباهله است پرداخته که بر اساس آن هنگامی که این آیه نازل گردید پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) را خوانده وگفتند: «پروردگارا این افراد اهل من می ­باشند». وی بعد از ذکر روایت می نویسد: پس در این روایت نیز مراد از آیه رسول خدا(صلی الله علیه و آله)‌و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام)‌می­ باشند.[5]

طحاوی سپس به نقل روایتی پرداخته که بر اساس آن پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) به مدت نه ماه هر روز به هنگام نماز صبح به کنار درب خانه­ ی فاطمه­ ی زهرا(سلام الله علیه)‌آمده و اهل آن خانه را با خطاب آیه­ ی تطهیر خوانده ­اند و بعد از نقل روایت می ­نویسد: «این روایت نیز دلیلی است که مراد از اهل چه کسانی اند».[6]

ادامه دارد.


[/HR] [1] . مسلم بن حجاج،‌صحیح مسلم، باب فَضَائِلِ أَهْلِ بَيْتِ النَّبِىِّ(صلى الله عليه وآله وسلم‌)، ح6414: «...قَالَتْ عَائِشَةُ خَرَجَ النَّبِىُّ(صلى الله عليه وآله وسلم) غَدَاةً وَعَلَيْهِ مِرْطٌ مُرَحَّلٌ مِنْ شَعْرٍ أَسْوَدَ فَجَاءَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ جَاءَ الْحُسَيْنُ فَدَخَلَ مَعَهُ ثُمَّ جَاءَتْ فَاطِمَةُ فَأَدْخَلَهَا ثُمَّ جَاءَ عَلِىٌّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ قَالَ (إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا)».

[2] . ابو عیسی الترمذی، سنن الترمذی، ح3205و3787و3871:‌ «...عن عمر بن أبي سلمة ربيب النبي صلى الله عليه و سلم قال : لما نزلت هذه الآية على النبي صلى الله عليه و سلم { إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا } في بيت أم سلمة فدعا فاطمة و حسنا و حسينا فجللهم بكساء و علي خلف ظهره فجللهم بكساء ثم قال اللهم هؤلاء أهل بيتي فأذهب عنهم الرجس وطهرهم تطهيرا قالت أم سلمة وأنا معهم يا نبي الله ؟ قال أنت على مكانك وأنت على خير». (قال هذا حديث غريب من حديث عطاء عن عمر بن أبي سلمة . قال الشيخ الألباني : صحيح).

[3] . مسلم بن حجاج، صحیح مسلم،‌باب مِنْ فَضَائِلِ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ رضى الله عنه، ح6373: «وَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الآيَةُ ( فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ) دَعَا رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه(وآله) وسلم- عَلِيًّا وَفَاطِمَةَ وَحَسَنًا وَحُسَيْنًا فَقَالَ: «اللَّهُمَّ هَؤُلاَءِ أَهْلِى».

[4] . الطحاوی، شرح مشکل الآثار، ج2، ص244: «فَدَلَّ مَا رَوَيْنَا فِي هَذِهِ الْآثَارِ مِمَّا كَانَ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إلَى أُمِّ سَلَمَةَ مِمَّا ذَكَرَ فِيهَا لَمْ يُرِدْ بِهِ أَنَّهَا كَانَتْ مِمَّنْ أُرِيدَ بِهِ مِمَّا فِي الْآيَةِ الْمَتْلُوَّةِ فِي هَذَا الْبَابِ، وَأَنَّ الْمُرَادِينَ بِمَا فِيهَا هُمْ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَعَلِيٌّ، وَفَاطِمَةُ، وَحَسَنٌ، وَحُسَيْنٌ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ دُونَ مَنْ سِوَاهُمْ».

[5] . همان، ص235: ««لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ دَعَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلِيًّا، وَفَاطِمَةَ، وَحَسَنًا، وَحُسَيْنًا عَلَيْهِمُ السْلَامَ، فَقَالَ: " اللهُمَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِي " فَفِي هَذَا الْحَدِيثِ أَنَّ الْمُرَادِينَ بِمَا فِي هَذِهِ الْآيَةِ هُمْ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَعَلِيٌّ، وَفَاطِمَةُ، وَحَسَنٌ، وَحُسَيْنٌ».

[6] . همان، ص248: «...حَدَّثَنِي أَبُو الْحَمْرَاءِ قَالَ: صَحِبْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ كَانَ إذَا أَصْبَحَ أَتَى بَابَ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلَامُ فَقَالَ: " السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ " {إنَّمَا يُرِيدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ} [الأحزاب: 33] " الْآيَةَ وَفِي هَذَا أَيْضًا دَلِيلٌ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ مَنْ هُمْ , وَبِاللهِ التَّوْفِيقُ».

4) با نگاهی به آیه ی تطهیر مشاهده می گردد سیاق این آیه با آیات قبل و بعد آن متفاوت است. در آیات قبل و بعد مخاطب آیه زنان پیامبر(صلی الله علیه وآله)«يا نِساءَ النَّبِيِّ» و توصیه ی آنان تقوا و حفظ جایگاه خویش می باشد؛ اما در آیه ی تطهیر ضمایر جمع مؤنث تبدیل به جمع مذکر شده که چنین امری بیانگر تغییر مخاطبین آیه از همسران به گروه دیگری که به شکل خاص از آنان به اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله) یاد شده می باشد، گروهی که عده ای از آنان را مردان تشکیل داده و به واسطه ی وجود آنان از ضمیر جمع مذکر استفاده شده که این گروه با توجه به روایات شأن نزول در زمان نزول آیه غیر از خمسه ی طیبه را شامل نمی گردد.

5) انحصاری بودن انطباق آیه بر خمسه ی طیبه به گونه ای است که کسی غیر از عترت(علیهم السلام) خود را مشمول چنین افتخاری ندانسته؛ لذا با اینکه زنان پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله) در جای خود اهل آن حضرت می باشند؛ اما با این حال کسی مدعی انطباق این آیه بر خود نشده است؛ لذا صلاح الدین صفدی در «الوافی بالوفیات» در بیان انحصاری بودن این اهل می نویسد: «هُوَ وَأَخُوهُ وَأمه وَأَبوهُ أهل الْبَيْت الَّذين أذهب الله عَنْهُم الرجس وطهرهم تَطْهِيرا»؛ [1] او(حسین بن علی علیه السلام) و برادرش و مادرش و پدرش، اهل بیتی اند که خدای متعال رجس و پلیدی را از آنان زدوده و آنان را پاک و مطهر قرار داده است.

6) نزول برخی از آیات در مورد عایشه و حفصه،[2] مغایرت رفتاری آنان را با آیه ی تطهیر بیان می دارد و بیانگر آن است که در زمان نزول این آیه زنانی بهتر از آنان وجود داشته، آنجا که خدای متعال می فرماید: (إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ؛ عَسى‏ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكارا)؛[3] اگر [شما دو زن‏] به درگاه خدا توبه كنيد [بهتر است‏]، واقعاً دلهايتان انحراف پيدا كرده است. و اگر عليه او به يكديگر كمك كنيد، در حقيقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئيل و صالح مؤمنان [نيز ياور اويند] و گذشته از اين، فرشتگان [هم‏] پشتيبان [او] خواهند بود. اگر پيامبر، شما را طلاق گويد، اميد است پروردگارش همسرانى بهتر از شما: مسلمان، مؤمن، فرمانبر، توبه‏كار، عابد، روزه‏دار، بيوه و دوشيزه به او عوض دهد. مفاد آیه ی تطهیر با این آیه هیچگاه قابل جمع نیست؛ زیرا در آیه ی تطهیر سخن از تحقق طهارت مطلقه است و در این آیه سخن از تحقق انحراف از حق.

7) مراد از اراده در آیه ی تطهیر بر اساس تفسیر صحیح آیات، اراده ی تکوینی است، زیرا اراده ی تشریعی اختصاص به گروه خاصی نداشته و مربوط به همه ی مکلفین است، علاوه بر اینکه چنین امری در مورد مکلفین مدح فعلی ای را به همراه نخواهد داشت در حالی که آیه ی تطهیر در سیاق مدح این خاندان است.

8) اراده ی تکوینی خداوند از تحقق مراد تخلّف ناپذیر است؛‌لذا خداوند متعال می فرماید: (إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُون)؛[4]«چون به چيزى اراده فرمايد، كارش اين بس كه مى‏گويد: «باش» پس [بى‏درنگ‏] موجود مى‏شود». بر این اساس در آیه ی تطهیر نیز خواست خداوند متعال چیزی جز تحقق مراد که طهارت مطلقه ی اهل البیت(علیهم السلام) است نخواهد بود.


[/HR] [1] . الوافي بالوفيات، الصفدي، ج12، ص262، دار إحياء التراث – بيروت.
[2] . صحیح البخاری، باب موعظة الرجل ابنته لحال زوجها،ح4895، دار ابن كثير؛ صحیح مسلم،‌ باب فِى الإِيلاَءِ وَاعْتِزَالِ النِّسَاءِ وَتَخْيِيرِهِنَّ وَقَوْلِهِ تَعَالَى (وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ)،‌ح3768: «‌عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ لَمْ أَزَلْ حَرِيصًا أَنْ أَسْأَلَ عُمَرَ عَنِ الْمَرْأَتَيْنِ مِنْ أَزْوَاجِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- اللَّتَيْنِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى (إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا) حَتَّى حَجَّ عُمَرُ وَحَجَجْتُ مَعَهُ فَلَمَّا كُنَّا بِبَعْضِ الطَّرِيقِ عَدَلَ عُمَرُ وَعَدَلْتُ مَعَهُ بِالإِدَاوَةِ فَتَبَرَّزَ ثُمَّ أَتَانِى فَسَكَبْتُ عَلَى يَدَيْهِ فَتَوَضَّأَ فَقُلْتُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَنِ الْمَرْأَتَانِ مِنْ أَزْوَاجِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- اللَّتَانِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُمَا (إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا) قَالَ عُمَرُ وَاعَجَبًا لَكَ يَا ابْنَ عَبَّاسٍ - قَالَ الزُّهْرِىُّ كَرِهَ وَاللَّهِ مَا سَأَلَهُ عَنْهُ وَلَمْ يَكْتُمْهُ - قَالَ هِىَ حَفْصَةُ وَعَائِشَةُ».
[3] . التحریم(66)،‌4.
[4] . یس(36)، 82.

9) مرحوم علامه ی طباطبایی درتبیین حصر اراده ی خداوند متعال در تطهیر اهل بیت(علیهم السلام) می نویسند:
كلمه ی«انما» در آيه انحصار خواست خدا را مى‏ رساند، و مى‏ فهماند كه خدا خواسته كه رجس و پليدى را تنها از اهل بيت دور كند، و به آنان عصمت دهد، و كلمه ی«أَهْلَ الْبَيْتِ» چه اينكه صرفا براى اختصاص باشد، تا غير از اهل خانه داخل در حكم نشوند، و چه اينكه اين كلمه نوعى مدح باشد، و چه اينكه نداء، و به معناى«اى اهل بيت» بوده باشد، على اى حال دلالت دارد بر اينكه دور كردن رجس و پليدى از آنان، و تطهيرشان، مساله ‏اى است مختص به آنان، و كسانى كه مخاطب در كلمه ی«عنكم- از شما» هستند. بنا بر اين در آيه شريفه در حقيقت دو قصر و انحصار بكار رفته، يكى انحصار اراده و خواست خدا در بردن و دور كردن پليدى و ناپاکی، دوم انحصار دفع رجس و پاکی در اهل بيت.[1]

همچنان که در تاپیک اول آمده مستشکل اشکال نموده که چنین معنایی(حصر اراده در تطهیر عترت) مستلزم کفر صریح بوده، به اینکه خداوند هیچ اراده ای غیر از این اراده نداشته باشد؛ در حالی که چنین معنایی به معنای حصر مطلق اراده ی پروردگار در این موضوع خاص نیست که خداوند هیچ اراده ای جز این نداشته باشد تا اشکال وارد باشد؛ بلکه مراد این است که در این موضوع خاص«ثبوت طهارت برای عترت» اراده ی تخلف ناپذیر خدا بر تحقق قطعی آن تعلق یافته است.

مستشکل سپس معنایی را بیان نموده که خود بدان اشکال کرده؛ زیرا وی اراده را به معنای اراده ی تشریعی گرفته و منظور آن را اراده بر پاکی ازواج النبی(صلی الله علیه و آله) گرفته که در این صورت حصر اراده ی تشریعی در پاکی ازواج خواهد بود همچنان که می نویسد: «ادات حصرِ انما در اینجا، سبب ورود اوامر و نواهی که قبلا در اراده خداوند برای اذهاب رجس از اهل بیت وارد شده را محصور می کند. یعنی اینکه او سبحانه و تعالی، در این آیه و آیات سابق، امهات مومنین را امر و یا نهی نمی کند مگر برای اینکه او اراده کرده که رجس و ناپاکی را از آنها دور کرده و آنها را از آن پاک کند».

همچنین اشکال دیگری که بر فهم اشکال کننده وارد است آن است که مخاطبین در آیه ی تطهیر غیر از زنان می باشند؛ زیرا در این آیه با ضمیر جمع مذکر و نه جمع مؤنث از آنان یاد شده است.

اشکال دیگری که مستشکل بیان نموده آن است که چگونه ممکن است که اراده ی خدا در اذهاب رجس، فقط به اهل بیت منحصر شود و دیگران را شامل نشود؟ بر این سخن دو ایراد وارد است.
اول آنکه: همچنان که گفته شد این اراده، اراده ای تکوینی و نه تشریعی است. در اراده ی تشریعی خداوند اراده به پاکی همه نموده است؛ ولی چنین اراده ای زمانی محقق می گردد که مکلف خود آنرا اراده نماید؛ در حالی که در اراده ی تکوینی تحقق اراده مساوی با تحقق مراد است.
دوم اینکه: مستشکل با اراده ی ازواج النبی(صلی الله علیه وآله) از اهل البیت، خود اراده پروردگار در پاکی و اذهاب رجس را منحصر به آنان نمود؛ لذا اشکال خود متوجه بیان خویش است که چگونه چنین امری بدانها اختصاص یافته است؟
در حالی که اراده ی تشریعی مختص به فرد یا افرادی خاص نمی باشد.
در هر حال اشکالات بیان شده بواسطه ی تعصب و عدم توجه به نصوص صحیح وارد در منابع روایی اهل سنت است.

موفق باشید.


[/HR] [1] . ترجمه الميزان، ج‏16، ص463.

اگر اراده تشریعی باشد پس خداوند قوانین سخت تری و تکالیف سخت تری بر عهده انان گذاشته است.که از ایات پیشین مشخص است و هم از فرض تشریعی بودن اراده.
اگر خطاب زنان پیامبر بوده اند ایات قران و تاریخ نشان میدهد عایشه و حفصه به تکلیف شرعی خود پایبند نبوده اند بلکه ایات قران شرط لقب امهات را حفظ تقوا میداند و انها را در صورت عدم التزام وعده به طلاق میدهد چنانکه در تاریخ هم امده طلاق زنان پیامبر به عهده امیرالمومنین امد و با تشخیص ایشان و شرط تقوا، طلاق صادر شود و بلکه شد. پس برخی زنان پیامبر به اراده تشریعی خداوند در ایه عمل نکردند.
و اگر خطاب ایه هم زوجات و هم اهل بیت باشند ایات قران و تاریخ نشان میدهند اهل بیت از این تکلیف سربلند بیرون امدند و انها اهل کسا شدند و ایات متعددی در فضیلت انها نازل شد اما برخی زنان پیغمبر ....
و همانطور که ایات پیشین نشان میدهد تمام تکالیف بر زنان پیامبر است باز از این جهت میتوان گفت برای حفظ شان پیامبر و اهل کساء باید زنان پیامبر چیزهای زیادی را رعایت کنند تا شان و مقام پیامبر و اهل کساء حفظ شود.
و چنانچه اهل بیت معنای خاص داشته باشد انطور که فرزند نوح از اهل او حساب نشد. پس اهل بیت، زنان پیامبر نخواهند بود و تکالیف شرعی انها برای حفظ شان و مقام پیامبر و اهل کساء بوده که برخی از زنان از عهده این تکلیف بر نیامدند.

این بود فروضی که از اراده تشریعی در آیه میتوان مطرح کرد.

خلاصه
پس اگر اراده تشریعی باشد برخی زنان پیامبر به ان عمل نکردند و لذا مطهر نیستند.

و اگر معنای اهل بیت، معنای خاص ( مثل پسر نوح) داشته باشد باز ایات قران و تاریخ نشان میدهد برخی زنان پیامبر اصلا جزو اهل بیت نبودند تا بعدش بپرسیم آیا زنان پیامبر به اراده تشریعی عمل کردند یا خیر؟ ( که مشخص شد برخی از انها طاهر نشدند)

بعد از آیاتی این سوال مطرح میشود که چرا این چنین خطابی به همسران پیامبر میشود؟ و تکالیف سخت تری دارند؟
این سخت گیری یا به جهت اهل بیت( به معنای خاص) یا همان اهل کساء بوده است و لازم شده تا با انجام تکالیف سخت تر، محیط زندگی پیامبر و اهل کسا تطهیر شود و از حواشی دور بماند. ( در واقع پیرامون اهل کسا پاکسازی میشود ) و مقصود تطهیر خود اهل کسا است نه زوجات.

یا این سخت گیری به جهت تطهیر خود زوجات بوده است که هر کس به ان تکالیف عمل کند تطهیر خواهد شد.

موضوع قفل شده است