آیا توبه به جهت ترس از جهنم مقبول می باشد؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا توبه به جهت ترس از جهنم مقبول می باشد؟

با سلام
آیا توبه به جهت ترس از جهنم مقبول می باشد؟
نمیدونم چطور توضیح بدم حالات درونیم رو- من قبلا گناه زیاد می کردم- با اینکه میدونستم جهنم هست و خدا هم از گناهام خشمگین میشه با این حال نفس سرکشم و جاهلیتم منو به سمت گناه می کشوند، تا اینکه به یه بن بستی رسیدم که خدا از اونجا نجاتم داد- بعدش فهمیدم که چقدر گناهکار هستم، انگاری تازه متوجه عقوبت گناه شده باشم،خودمو مدام سرزنش میکنم که چرا در گذشته چنین گناهانی انجام دادم، مدام اشک و زاری میکنم ، یاد گناهام و اعمالم از ذهنم بیرون نمیره، از عقوبت گناهام و عذاب جهنم شب با نگرانی میخوابم، صبح با استرس از خواب بلند میشم، تا تنها میشم گریه میکنم، از خدا شرمسارم، مدام از خدا میخوام منو ببخشه، الان طوری شدم که اصلاً دوست ندارم کوچکترین گناهی انجام بدم و سعی هم میکنم که انجام ندم، مدام ذکر میگم، نمازهامو اول وقت میخونم،سعی به جبران حق الناس ها م میکنم،اصلاً نمیدونم خدا منو میبخشه یا نه؟، تکلیفم با خودم روشن نیست، بیشترین دلیلی که باعث شده توبه کنم اول گناهان زیادم بوده و بعدش ترس از جهنم
تو یه جا خوندم اگر هدف از توبه ترس از جهنم باشه اون توبه مورد مقبول نیست؟ آیا درسته؟
بنظرتون توبه من مورد قبول حق واقع میشه؟

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

یا ستار العیوب;499537 نوشت:
با سلام
آیا توبه به جهت ترس از جهنم مقبول می باشد؟
نمیدونم چطور توضیح بدم حالات درونیم رو- من قبلا گناه زیاد می کردم- با اینکه میدونستم جهنم هست و خدا هم از گناهام خشمگین میشه با این حال نفس سرکشم و جاهلیتم منو به سمت گناه می کشوند، تا اینکه به یه بن بستی رسیدم که خدا از اونجا نجاتم داد- بعدش فهمیدم که چقدر گناهکار هستم، انگاری تازه متوجه عقوبت گناه شده باشم،خودمو مدام سرزنش میکنم که چرا در گذشته چنین گناهانی انجام دادم، مدام اشک و زاری میکنم ، یاد گناهام و اعمالم از ذهنم بیرون نمیره، از عقوبت گناهام و عذاب جهنم شب با نگرانی میخوابم، صبح با استرس از خواب بلند میشم، تا تنها میشم گریه میکنم، از خدا شرمسارم، مدام از خدا میخوام منو ببخشه، الان طوری شدم که اصلاً دوست ندارم کوچکترین گناهی انجام بدم و سعی هم میکنم که انجام ندم، مدام ذکر میگم، نمازهامو اول وقت میخونم،سعی به جبران حق الناس ها م میکنم،اصلاً نمیدونم خدا منو میبخشه یا نه؟، تکلیفم با خودم روشن نیست، بیشترین دلیلی که باعث شده توبه کنم اول گناهان زیادم بوده و بعدش ترس از جهنم
تو یه جا خوندم اگر هدف از توبه ترس از جهنم باشه اون توبه مورد مقبول نیست؟ آیا درسته؟
بنظرتون توبه من مورد قبول حق واقع میشه؟

[=microsoft sans serif]حالتی که به سراغ شما آمده وهر لحظه شما خود را به سبب انجام گناه مورد ملامت قرار می دهید قابل ستایش است اما لازم است توجه کنید که قرار گرفتن در حالت خوف ورجا بهترین حالتی است که در روایات به ما توصیه شده است بدین معنا که نه چندان امیدوار باشیم به بخشش که این امیدواری بیش از حد، ما را نسبت به انجام گناه جسور نماید ونه آنچنان ناامید به گونه ای که در اثر یأس، تونایی انجام امور زندگی را نداشته باشیم بلکه حالت مورد سفارش در روایات حالت میانه است.اولین قدم برای برگشت به سوی خداوند توبه است وتوبه نشان دهنده ی این امراست که در اسلام برای انسان بن بست وجود ندارد وهر لحظه انسان توانایی برگشت به سمت خدا را دارد.
طبیعتا وجوب توبه برای ما روشن است چرا که عقل سلیم انسان را دعوت به توبه می نماید ودر قرآن وروایات نیز به این امر توصیه شده ایم. اتفاقا عقل انسان حکم به دفع ضرر می کند وبرای انسان با ایمان ومعتقد ضرر وزیان صرفا مادی ودنیایی نیست بلکه بخش عظیمی از عوارض وبازتاب امور نادرست مربوط به قیامت است وبه همین دلیل عقل حکم می کند که ازخسارت وزیان اخروی نیز خود را مصون داریم وتوبه راهی است که انسان را از عذاب آخرت حفظ می نماید. عقل بیانگر این است که در برابر عذاب الهى، باید وسیله نجاتى فراهم ساخت. با توجه به این‏که توبه بهترین وسیله نجات است، عقل آن را واجب مى‏شمرد.توبه در لغت به معناى رجوع و در اصطلاح به معناى پشیمانى از گناه و برگشتن از معصیت است همان‏طورى که گناهان، درجه و مراتب دارد، توبه نیز با توجه به موقعیت و رتبه معنوى افراد داراى مراتب خاصى است
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«التَّوْبَةُ عَلى‏ ارْبَعَةِ دَعائِمٍ: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ وَ عَزْمٌ انْ لايَعُودَ»؛
«توبه بر چهار پايه استوار است 1- پشيمانى درونى 2- استغفار زبانى 3- استغفار عملى 4- تصميم جدّى بر عدم بازگشت به گناه» «1».

اگر قصد و انگيزه در توبه، جهات دنيوى باشد، توبه منتفى است، ولى اگر جهت الهى داشته باشد، توبه مورد قبول است چه آن جهت الهى، بيم از كيفر وعذاب وترس از جهنم باشد و چه دست يابى به پاداش خدادرآخرت، و چه شرم از زشتى گناه و چه لقاء او، البته چنانچه توبه ی انسان توبه نصوح باشد ونه از ترس عذاب بلکه خالصانه در جهت رضایت الهی باشد طبیعتا ارزش بیشتری دارد اما این بدان معنا نیست که توبه ی ما از ترس عذاب مورد قبول واقع نمی شود بلکه همین ترس عذاب می تواند مقدمه ای باشد برای رسیدن به مقامات بالاتر.

1 بحارالانوار، ج 75، ص 81.

با عرض سلام و ادب

حقیقت اینست که اغلب ما بندگان اگر از خداوند اطاعت میکنیم بعد از جلب رضایت او خوف از عذابی داریم که ثمره گناهانمان است ...

یا ستار العیوب;499537 نوشت:
آیا توبه به جهت ترس از جهنم مقبول می باشد؟
سلام دوست خوبم.....توبه شما اگه واقعا توبه باشه صد در صد بخاطر ترس از جهنمش هم پذیرفته است....اما صد البته شایسته است که ترس از جهنم و شوق بهشت رو هدف قرار ندادی و همه چیز رو بخاطر خدا بخوای و دوست داشته باشی و فقط خدا رو ببینی....اونوقت که همه چیز رو با خدا داری

سؤال:
آیا توبه به جهت ترس از جهنم مقبول می باشد؟

پاسخ:
حالتی که به سراغ شما آمده وهر لحظه شما خود را به سبب انجام گناه مورد ملامت قرار می دهید قابل ستایش است اما لازم است توجه کنید که قرار گرفتن در حالت خوف ورجا بهترین حالتی است که در روایات به ما توصیه شده است بدین معنا که نه چندان امیدوار باشیم به بخشش که این امیدواری بیش از حد، ما را نسبت به انجام گناه جسور نماید ونه آنچنان ناامید به گونه ای که در اثر یأس، تونایی انجام امور زندگی را نداشته باشیم بلکه حالت مورد سفارش در روایات حالت میانه است.اولین قدم برای برگشت به سوی خداوند توبه است وتوبه نشان دهنده ی این امراست که در اسلام برای انسان بن بست وجود ندارد وهر لحظه انسان توانایی برگشت به سمت خدا را دارد.
طبیعتا وجوب توبه برای ما روشن است چرا که عقل سلیم انسان را دعوت به توبه می نماید ودر قرآن وروایات نیز به این امر توصیه شده ایم. اتفاقا عقل انسان حکم به دفع ضرر می کند وبرای انسان با ایمان ومعتقد ضرر وزیان صرفا مادی ودنیایی نیست بلکه بخش عظیمی از عوارض وبازتاب امور نادرست مربوط به قیامت است وبه همین دلیل عقل حکم می کند که ازخسارت وزیان اخروی نیز خود را مصون داریم وتوبه راهی است که انسان را از عذاب آخرت حفظ می نماید. عقل بیانگر این است که در برابر عذاب الهى، باید وسیله نجاتى فراهم ساخت. با توجه به این‏که توبه بهترین وسیله نجات است، عقل آن را واجب مى‏شمرد.توبه در لغت به معناى رجوع و در اصطلاح به معناى پشیمانى از گناه و برگشتن از معصیت است همان‏طورى که گناهان، درجه و مراتب دارد، توبه نیز با توجه به موقعیت و رتبه معنوى افراد داراى مراتب خاصى است
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«التَّوْبَةُ عَلى‏ ارْبَعَةِ دَعائِمٍ: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ وَ عَزْمٌ انْ لايَعُودَ»؛
«توبه بر چهار پايه استوار است 1- پشيمانى درونى 2- استغفار زبانى 3- استغفار عملى 4- تصميم جدّى بر عدم بازگشت به گناه» «1».

اگر قصد و انگيزه در توبه، جهات دنيوى باشد، توبه منتفى است، ولى اگر جهت الهى داشته باشد، توبه مورد قبول است چه آن جهت الهى، بيم از كيفر وعذاب وترس از جهنم باشد و چه دست يابى به پاداش خدادرآخرت، و چه شرم از زشتى گناه و چه لقاء او، البته چنانچه توبه ی انسان توبه نصوح باشد ونه از ترس عذاب بلکه خالصانه در جهت رضایت الهی باشد طبیعتا ارزش بیشتری دارد اما این بدان معنا نیست که توبه ی ما از ترس عذاب مورد قبول واقع نمی شود بلکه همین ترس عذاب می تواند مقدمه ای باشد برای رسیدن به مقامات بالاتر.

منابع:

1. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 75، ص 81.

موضوع قفل شده است